Müdürün kapısının önüne geldim. Oturdum ve beni çağırmasını beklemeye başladım.

Cehase-"Sizden özür dilemek istiyorum. Konuşmamız yüzünden başınızı derde soktum."

b-"Yapacak bir şey yok. Bu yetenek de benim lanetim."

Cehase-"Bunun utancını duyacağım." dedi ve sessizleşti. Ben de sinirliydim zaten. En sonunda müdür odasına çağırdı. Kapıyı çaldım ve içeri girdim.

Müdür-"Bir Bine. Ben de 3 senedir nerede bu çocuk diyordum. Yine ne gördün merak ettim." Eskiden salak gibi durmadan hayaletlerle konuştuğum için öğretmenler durmadan müdürün odasına yollarlardı beni. Anamdan babamdan çok müdürü görürdüm. Ona da salak gibi anlatır, azarımı yer ve geri dönerdim.

b-"Hiçbir şey görmedim. Sadece... "

Müdür-"Seni tanırım Bir Bine. Yıllardır buraya bana gelir şununla konuştum bununla konuştum diye anlatır durursun. Kaç senedir yapmıyordun, düzeldin dedim yine başladın. Eğer tekrar edersen aileni çağırmak zorunda kalırım. Sevdiğim güzel bir yönün var Bir Bine. Hayal gücün çok yüksek. Biraz da edebiyat kurallarına dikkat edersen bu hayal gücünle edebi bir eser bile çıkarabilirsin. Onun için soruyorum, bu sefer ne gördün?" Anlatmak istemiyorum. Ama sıkıştırdığı için anlattım. Cehase'nin gelişinden itibaren buraya kadar anlattım.

Müdür-"Hahaha. Bir Bine alem çocuksun valla. Kafan zehir gibi, ama çok haylazsın. Hadi git sınıfına, bir daha buraya gelirsen aileni çağırırım ona göre."

b-"Tamam." dedim ve odasından çıktım.

Cehase-"Korktuğunuz kadar kötü biri değilmiş."

b-"Daha okulun ilk gününden müdürün odasına gidiyorum. Okula yeni kayıt olanlarla beraber sıra bekledim. Sabah heyecanlıydım ne güzel. Sence içimde bir heyecan kaldı mı?" Cehase sessizdi. Sinirli olduğumu biliyordu. Cevap verirse kızacağımı da anladı galiba. Sınıfa geri girdim ve sırama oturdum. Kelebek hala çocuğun üzerinde ve kanatlarını yine kapatmış. Artık fazla önemsemiyorum. Daha ilk günden de müdürün yanına gönderilmez. 2 dakika sonra zil çaldı ve hoca sınıftan çıktı. En kötü günümü yaşıyorum galiba. Mert'e döndüm ve:

b-"Kusura bakma Mert. Senin de başına bela oldum."

Mert-"ismimi nereden biliyorsun?" Hass. Kelebekten duymuştum ismini değil mi? Hay amk ya.

b-"Listeden duydum ismini... "

Mert-"Daha bugün kaydoldum. Listede ismim yok." Ahiret sınavı gibi adam mübarek.

b-"Sadece tahmin ettim."

Mert-"Medyum falan mısın?"

Yasemin-"Arada böyle davranır ama iyi çocuktur. ismim Yasemin." Dedi ve elini uzattı.

Mert-"Merhaba, ben de Mert. ismimi nasıl bildin gerçekten merak ediyorum." dedi ve elini sıktı.

b-"Ne bileyim, içime doğdu."

Kelebek-"Neden gerçeği söylemiyor?"

Cehase-"insanlar çok farklı varlıklar. Ne zaman söylese inanmıyorlar ve çevresinden dışlıyorlarmış."

Yasemin-"Daha eylüldeyiz ama şimdiden hava çok soğudu. Ben bir hırkamı alıp geliyorum." dedi ve hırkasını astığı yere gitti.

b-"Harbiden de bayağı soğuk. Keşke ben de hırka getirseydim.

Mert-"Bana hiç soğuk gelmedi, üşümüyorum." Üzerindeki kelebek soğuktan mı koruyor onu? Çok garip.

Kelebek-"insan. Seninle bir şey konuşmam lazım."

Cehase-"Bir ismi var. Bir Bine."

Kelebek-"Bir Bine. Senin yardımını istiyorum." Yardım edeceğimi düşünüyor musun cidden? Okuldaki ilk günümü berbat etti. Cevap vermedim.

Yasemin-"Geldim. Bir Bine, kaç kere konuştuk seninle. Böyle davranırsan hiç arkadaş edinemezsin."

b-"Keyfimden mi böyle davranıyorum?" Dışımdan düşündüm.

Yasemin-"O zaman neden böyle davranıyorsun?"

Meryem-"Yasemin! 2 saattir seni çağırıyorum, gelsene." Dedi ve kolundan çekip zütürdü.

Mert-"iyi bir arkadaşın var."

b-"Yani. Sen nereden geliyorsun?"

Mert-"Fahri Demirören ilköğretim Okulundan geliyorum."

b-"Orayı duymuştum. Hep o okuldan en az 10 kişi derece yapıp mezun oluyor. O okula iyi diyorlardı, sen niye bu okula geldin peki?"

Mert-"Orası yeni evime uzak kalıyordu. Babam da beni bu okula kayıt ettirdi." Benim babam da ne kadar uğraşırsa uğraşsın beni oraya kayıt ettirememişti. Evimize çok uzak olmasına rağmen.

b-"Üzerinde bir ağırlık hissediyor musun?"

Mert-"Yoo. Neden sordun?"

b-"Hiç. Öylesine."

Kelebek-"Bu ne kabalık. Ben yapraktan daha hafifimdir." Kocaman bir kelebeğin sırtına yapıştığını söylesem mi? Bilemedim. Aslında böceklerden de korkarım ama benimle konuşanını görünce o kadar da korkmadım. Zil çaldı ve tekrar derse başladık.

Eve döndüm ve akşam oldu bile. tak gibi bir gün geçirdim. Cehase de yine çevreyi kolaçan etmeye gitti. Abim de bilgisayarda msn den konuşuyor. Her akşam olduğu gibi. Ne anlıyorsa şu bilgisayarda bütün gün msn de konuşmaktan. Bari oyun falan oyna.

b-"Abi. Sana bir şey soracağım."

Abi-"Yine okulda başını belaya soktun değil mi?" Hızlı anlıyor. Nefret ediyorum.

b-"Evet. Ama abi anlatabileceğim bir tek sen varsın, ne yapayım. Anneme anlatsam direk pgibologa zütürelim yapıyor, babam ile zaten konuşulmuyor."

Abi-"Oğlum aklında zorun var işte. Git hastaneye antidepresan versinler kafan yerine gelsin, ne uğraşıyon bunlarla."

b-"Abi, dedemin ölümünü doktorlardan önce gördüm, nasıl hala inanmazsın anlamıyorum." Neden onu inandırmaya çalıştığımı da anlamıyorum. Ama tek anlatabileceğim kişi de o.

Abi-"Tamam lan tamam ne kafamı ütüledin be. Anlat." Bu tavrından sonra anlatmayacağımı biliyor işte. Bilerek yapıyor.

b-"Anlatmıyorum." dedim ve arkama döndüm. O da hiç ses etmeden bilgisayarın başına geri döndü. Neden böyle bir abim var ki? Uykum geldi zaten. Uyuyayım bari. Gözlerimi kapattım ve uyumaya başladım.

Rüyamda dümdüz bir çayırda yürüyordum. Karşımda sarışın bir kız belirdi.

-"Bir Bine. Beni hatırladın mı?"

b-"Sen de kimsin?"

-"Ben Mert'in sırtındaki kelebeğim. Bir ismim yok. Şu anlık rüyana girdim."

b-"Rüyama girebiliyor musun?"

Cehase-"Yaptığın çok ayıp. Efendimin rüyasında istediğin zaman giremezsin." O ne lan. Arkamda dağ kadar kocaman bir şekilde duruyor.

Kelebek-"Rüyanda boyunu büyütüp beni tehdit etmen anlamsız. Hem buraya ona zarar vermek için değil, konuşmak için geldim." diyince Cehase küçüldü ve insan kılığına girdi. Mert'e benziyor.

Kelebek-"Bu... Bu yaptığın çok adiceydi."

Cehase-"Benden izin almadan efendimin rüyasına girmen de öyle."

Kelebek-"Senden yardım etmeni istiyorum. Ben... Mert'i seviyorum." Aşk değildir herhalde... Değil mi?

b-"Peki neden seviyorsun?" Birden etrafımızdaki sahne değişti. Bir kutunun içinden dışarıya bakıyorduk.

b-"Neler oluyor?"

Cehase-"Şu an onun anılarına bakıyoruz."

Kelebek-"Evet." daha sonra Mert geldi. Küçüklük hali. Tabi bize göre kocaman. Bütün vücudunda yaralar vardı. Yara değil. Su çiçeği onlar. Önümüze yaprak koydu ve arkamızdaki tırtıl da onu yemeye başladı.

b-"Bu tırtıl da sensin galiba."

Kelebek-"Evet. Benimle her gün konuşurdu. Saatlerce." Bir şeyler söylüyor ama anlamıyorum.

b-"Ne dediğini anlamıyorum."

Kelebek-"Ben de anlamıyordum. Ama benimle konuşurken her zaman gülümserdi. Pek fazla arkadaşı olan biri değildi. insanlarla rahat konuşamazdı. Tabi o zamanlar bunu bilmiyordum. Sadece yanıma gelip beni her gün besleyen biriydi. Zamanla onu sevmeye başladım." Zaman ileri sarıldı ve etrafımızı ağlar sarmaya başladı. Kozaya giriyoruz galiba.

Cehase-"Kozada nasıl durabiliyorsunuz? Çok bunaltıcı bir havası var." Ben de öyle bir his yaşadım. Onun o anki hissettiklerini de hissedebiliyorum. Kalp atış sesi duyuyorum. O kozanın içinde sadece kalp atış sesleri var. Vücudunun değişimini hissedebiliyorum. Kanatları vücudunu deliyor gibi. Acımıyor, ama daha çok gıdıklıyor gibi. Mert'in sesini duydum. Yine tırtıl ile konuşuyor. Kozasına girse de tırtılla konuşmaya devam etmesi... Ben muhtemelen yapmazdım. Orada hiçbir şey yapmadan duruyorken onun sesini duymak içimi rahatlatıyordu. Daha doğrusu kelebeğin içini rahatlatıyor. Mert gidiyor ve birkaç gün daha bu şekilde devam ediyor.

Kelebek-"Bundan sonrasını görmeseniz de olur." dedi ve ölüm anını es geçti. Öldükten sonraki haline devam ediyordu.

b-"Peki nasıl öldün?"

Kelebek-"izle, anlayacaksın." Mert ağlıyordu. Annesi de yanında onu sakinleştirmeye çalışıyordu.

Mert-"Benim yüzümden öldü. Kutusunu kapatmayı unuttum. Kuş yerken durduramadım." dedi ve ağlamaya devam etti.

MAnne-"Oğlum, başka tırtıl buluruz, ağlama artık."

Mert-"Ben başka tırtıl istemiyorum. Ben onu istiyorum." diye ağlıyordu. Daha sonra ruhuyla onun yanına uçuyor ve sırtına yapışıyor. Kanadıyla bütün bedenini sarıyor. Mert de sakinleşiyor ve uyuyakalıyor. Galiba o arada kelebek bir şeyler yapıyor. Ona sarıldığında bir sıcaklık hissettim. Cehase bir şey yaptı ve tüm sahne bozuldu.

b-"Ne yaptın?"

Cehase-"Onlar sizin gerçek duygularınız değildi. Daha fazla o duyguyu hissetse idiniz bağımlı olabilirdiniz." Gerçekten de o sıcak hissi tekrar yaşamak isterdim. Daha sonra uyandım.

EDiT:AMAN BU PARTTAN BAŞLAMAYIN 7 PART ATTIM.

---
Mert'in evine geldik. Evleri zaten zemin kattaymış. Pencereden uyuduğunu görebiliyorum. Pencereleri açık ama demir parmaklıklar var. Kelebek aşağıya indi ve:

Kelebek-"Tanışmamız kısa olsa da sana da veda etmek istiyorum. Yanımda olduğun için teşekkürler." dedi ve insan şekline büründü. Benim rüyamda gördüğüm sarışın kıza benziyordu.

b-"Huzura kavuşursan... " Parmağını ağzıma zütürdü ve:

Kelebek-"Şşş... Fazla vaktim yok. Beni düşündüğün için teşekkürler ama düşünmene gerek yok. Hayatım boyunca bu an için yaşadım." dedi ve pencereye doğru ilerledi. Parmaklıkların içinden geçip Mert'e ulaştı.

Kelebek-"Mert." dedi ve Mert gözünü açtı. Gerçekten de duyabiliyor. Mert kızı görünce tam bağıracaktı ki kelebek Mert'in yanağını sevince sakinleşti.

Mert-"Sen de kimsin?"

Kelebek-"Önemli biri değilim. Sadece senin yanında olmak isteyen biriyim. Sana teşekkür etmek isteyen biriyim."

Mert-"Neden bana teşekkür ediyorsun? Sana yardım mı ettim?"

Kelebek-"Hem de çok. O küçük kozanın içindeyken senin sesin sayesinde güç buldum." Mert'in gözü yaşardı.

Mert-"Sen... " Gözlerinden yaşlar akmaya başladı. Unutmamış. O küçük tırtılı unutmamış.

Kelebek-"Zamanında benim için yeteri kadar gözyaşı döktün zaten. Daha fazla ağlamana gerek yok. Senin kalbinin içinde yaşamak isterdim, her kalp atışında olmak isterdim ama dünya o kadar mükemmel değil. Ancak sana bu kadar yakın olabiliyorum." Dedi ve göğsüne kafasını yasladı. Mert de kafasını sevmeye başladı.

Mert-"Gidiyorsun, değil mi?"

Kelebek-"Evet, ama mutlu ayrılıyorum. Sonunda seninle kısacık bir zaman da olsa konuşabildim."

Mert-"Her zaman yanımdaydın. Biliyordum ama... açıklayamıyordum." Kafasını göğsünden kaldırdı.

Kelebek-"Annene verdiğim sözümü tuttum. Annene söz vermesem de yanından ayrılmazdım zaten. Seni korudum, artık kendi kendini koruyacak güce ulaştın. Daha fazla yanında kalmak isterdim ama... " dedi ve elini gösterdi. Kayboluyordu. Mert telaşlandı:

Mert-"Tekrar gitmeni istemiyorum." dedi ve kelebek Mert'in alnına bir öpücük kondurdu. Ve Mert uyuyakaldı.

Kelebek-"Elveda. Sevgili Mert'im." dedi ve vücudu tamamen kayboldu. Dışarıdan her şeyi izlemiştim. Kendini hiç iyi hissetmiyorum. Eve doğru yürümeye başladım.

Anahtarla kapıyı açtım ve eve girdim. Girdiğimde abim kapının önünde bekliyordu.

Abi-"Neredeydin lan sen gece gece?" Artık kendimi tutamadım. Ağlamaya başladım.

b-"Abi yaa. Hayat neden bu kadar acımasız? Sadece onunla konuşabilmek için... Sadece konuşabilmek için yaa." Dedim ve abime sarıldım. Sarılıp ağlamaya başladım.

Abi-"Allah bilir yine hangi kafadasın. Neyse." Dedi ve kafamı okşadı. Sakinleşene kadar yanımda durdu ve hiçbir şey söylemedi, sonra da ağlamam durunca:

Abi-"Git yat. Sabah sabah uğraştığımız işe bak." dedi ve odaya geçti. Ben de odama geçtim, yatağıma yattım ama uyuyamadım. O vedası aklımdan çıkmıyor.

Cehase-"iyi misiniz?" dedi ve yatağın köşesine kondu.

b-"iyi değilim. 10 dakika bile konuşamadı. Ama mutluydu. 10 dakika konuşabilmek için sonsuzluğunu feda etti. Bir kelebeği bile kurtaramadım." Cehase sessiz kaldı. O da benim gibi etkinlenmiş midir acaba?

b-"Cehase. ileride ruhunu feda etmen gerekirse etmeyeceksin. Ne olursa olsun."

Cehase-"Anladım. Zaten onun gibi ben insanlara gözükmem. O kadar ruh gücüm yok. Kelebekler kozdayken çok büyük bir ruh gücü toplarlar. Zaten bir kelebeğin ölüp de pişmanlığı olması çok nadirdir."

b-"Ne olursa olsun ruhunu feda etmeyeceksin!"

Cehase"Etmeyeceğim." dedi ve Yataktan kalktım. Üstümü değiştirip okula gittim. O gün Mert üzerine mont giyip gelmişti. Artık dünya onun için de soğuktu...

---

YARINA KESiN EMiN DEĞiLiM AMA EN GEÇ PAZARTESiYE GÖRÜŞÜRÜZ.

ikisi de yanımdaki duvarın üzerinden yürüyorlardı.

b-"Anlatın bakalım. Siz kimsiniz?"

Ref-"Ben Ref, bu da abim Raf."

Raf-"Ben Raf, bu da ablam Ref." Bu nasıl ilişki? Hanginiz abi hanginiz abla?

b-"Öncelikle size kalacak bir yer bulmam lazım."

Raf-"Bizim insanların yardımına ihtiyacımız yok."

Ref-"Bizim insanların yardımına ihtiyacımız var."

Raf-"YOK!"

Ref-"VAR!"

b-"Kavga etmeyin. Raf, sen neden insanların yardımını istemiyorsun?"

Ref-"Çünkü insanlar abimin siyah tüylerini sevmezler. Uğursuzluk getirdiğine inanırlar." Tüyleri siyah diye kimse yanına yaklaşmıyor demek ki. Batıl inançlı aptallar.

Raf-"Çünkü ruhlar ablamın beyaz tüylerini sevmezler. Uğursuzluk getirdiğine inanırlar." Beyaz tüylü kedinin ruhlara uğursuzluk getirdiğini ilk kez duyuyorum. Birbirleri ardından tekrar etmeleri çok hoş. Abim ve ben böyle olsaydık... Tamam çok saçma olurdu. Hemen bunu hayal listemden siliyorum.

b-"O zaman beni de sevmiyor olman lazım Raf."

Raf-"Sen insan değilsin."

Ref-"Sen de bizim gibi nadir doğansın."

b-"Nadir doğan mı? O da nedir?"

Ref-"Yaşarken hem canlılarla... "

Raf-"Hem de cansızlarla anlaşabilen kişilerdir."

Cehase-"Ben de neredesiniz diyordum. En azından şu an kendiniz gibi davranmaya başlamızsınız." dedi. Cehase de semada gözüktü ve omzuma kondu.

Raf-"Bu kuş kim?"

Ref-"Bu kuş kim?"

b-"ismi Cehase. Benim dostum olur kendisi."

Cehase-"Daha ne kadar insan formunda duracaksınız?"

Ref-"Bunu kapatamıyoruz."

Raf-"Çok denedik ama eski halimize dönemiyoruz."

b-"insan gibi durmak için ruh enerjilerini mi harcıyorlar?"

Cehase-"Bedenleri olduğu için ruh enerjileri hemen yenileniyor."

b-"Öyleyse bir sorun yok. Şimdi, size kalacak bir yer bulmamız lazım."

Raf-"Seninle yaşamaz mıyız?"

Ref-"Senin evinde kalamaz mıyız?"

b-"Annem hayatta iki kediye birden izin vermez. Sadece biriniz olsa belki verirdi ama... "

Raf-"O zaman ablamı alın, ben sokakta kalırım."

Ref-"O zaman abimi alın, ben sokakta kalırım."

b-"ikiniz de sokakta falan kalmıyorsunuz. ikinizin de kalacağı güvenli bir yer bulacağım."

Cehase-"Peki nereye zütürmeyi düşünüyorsunuz?"

b-"ilk baş Yasemin ile şansımı deneyeceğim."

Raf-"Yasemin kim?"

Ref-"Yasemin kim?" Niye ikiniz de aynı soruyu soruyorsunuz ki?

b-"Yasemin benim bir arkadaşım."

Ref-"Peki o bizi görebiliyor mu?"

Raf-"Peki biz onunla konuşabiliyor muyuz?" Şunlara güncelleme gelsin, tek tek konuşun.

b-"Hayır, sizi göremiyor veya sizin dediklerinizi muhtemelen anlamayacak. Ama sizin için en güvenli yer orası olur."

Ref-"Tamam o zaman gidelim."

Raf-"Tamam o zaman hadi gidelim." dedik ve yola koyulduk.

Yasemin'in evinin önüne geldik. Zile bastım ve kapıya Yasemin çıktı. Neyse ki. Annesi veya babası çıksa herhalde ne diyeceğimi bilemezdim.

Yasemin-"Bir Bine. Hoşgeldin. Hayırdır?"

b-"Hayır hayır. Sana bir şey sormam gerekiyor... "

Yasemin-"Ayy kedilere bak. Çok şirin." dedi ve siyah kuyruğu olanı bir eline, beyaz kuyruğu olanı diğer eline aldı. Ben olsam biraz çekinirdim. Saldırırlar mı, bir şey yaparlar mı falan."

Ref-"Bir Bine, bize bir şey yapar mı?"

Raf-"Bir Bine, bize zarar verir mi?" Ben insan gibi gördüğüm için tek eliyle bir çocuğu kaldırabilmesini garip karşılıyorum.

b-"Yok, size zarar vermez. Sadece sevecek."

Yasemin-"Kedilerle mi konuşuyorsun?"

b-"Yani, senden korktular biraz." Yasemin kedileri yere indirdi ve kafalarını sevmeye başladı.

Yasemin-"Ne için geldin?"

b-"Bu kedilere bakabilir misin? Onu soracaktım."

Yasemin-"Bir Bine. Gerçekten çok isterdim ama babamın kedilere alerjisi var. Şu şirin şeyleri evde kim istemez?" Mesela annem, babam, abim...

b-"Anladım. Teşekkür ederim."

Yasemin-"Verecek birini mi arıyorsun?"

b-"Evet, ama gerektiğinde onları görebilmeliyim."

Yasemin-"Ne için lazım olacak ki?" Bedenlerini düzeltmek için yardım etmekten de bahsedemem ki.

b-"Yani bağlandım onlara. Ayrı kalmak istemem." Raf ve Ref bana döndü ve:

Ref-"Gerçekten bize bağlandın mı?"

Raf-"Gerçekten bizi seviyor musun?" gözleri parlıyordu. ikisinin de. Aslında hallerine üzüldüm. Sevgi bekleyen çocuk gibiler.

Yasemin-"Ben yardım edemem. Ama istersen Meryem'e zütür. Onun ailesi hayvanları sever." Meryem'e mi? Ona zütürürsem evet, kabul eder. Ama onları göremem ve onlarla konuşamam. Meryem biraz ciddi bir kızdır. Beni de kendi kendine konuşan, hayal aleminde kalmış ergen gibi gördüğü için pek konuşmaz. Yasemin ile yakınız ve onunla adam akıllı sohbetimiz yok. Siz düşünün.

b-"Bakarız. Teşekkürler. Hadi iyi günler."

Yasemin-"iyi günler." dedi ve kapıyı kapattı. Yasemin'den bize hayır yok.

Raf-"Ben siyahım diye beni kabul etmedi."

Ref-"Hayır abi. Senin yüzünden değil."

b-"Ref haklı. Senin yüzünden değil. Babasının alerjisi varmış. Yani sizi almak istedi ama alamadı."

Ref-"Şimdi ne yapacağız? Sokakta mı kalacağız?"

Raf-"Şimdi ne yapacağız? Sokakta mı yaşayacağız?"

b-"Neden böyle konuşuyorsunuz?"

Ref-"Nasıl konuşuyoruz ki?"

Raf-"Yanlış mı konuşuyoruz ki?"

Cehase-"Bu kediler umutsuz vaka."

Raf-"Ne zamandır serçe yemiyorduk, bir denesek mi Ref?"

Ref-"Aynen, ne zamandır serçe yemiyorduk. Bir deneyelim Raf."

Cehase-"Denediğinizi görmek isterim."

b-"Kimse kimseyi yemiyor. Bir de Mert ile şansımı deneyeceğim."

Ref-"Mert kim? iyi biri mi?"

Raf-"Mert kim? Bize bakabilir mi?"

b-"Göreceğiz." dedim ve Mert'e doğru yola koyulduk.

Cehase hariç tüm ruhlar bizden uzak duruyor. Muhtemelen Ref yüzünden. Mert'in evine gidene kadar 6-7 kere durmak zorunda kaldık. Herkes Ref'i seviyor çünkü. Sadece bir kere Raf'ı seven oldu. Tüyleri simsiyah diye kimse sevmiyor. Ne kadar batıl inançlı aptallar. ikisi de üzgün gözükmüyor ama. Birbirlerine sahipler diye mi acaba bu kadar mutlular? Mert'in kapısının önündeyim. O da reddederse kime vereceğimi bilmiyorum. Kapısını çaldım ve Mert açtı.

Mert-"Bir Bine? Hangi rüzgar attı seni? Gel geç içeriye."

b-"Yok kanka, şimdi müsait değilim, belki başka zaman."

Mert-"O zaman niye geldin? Problem mi var?"

Ref-"Mert denen çocukta ruh enerjisi yoğun."

Raf-"Mert denen çocukta çok fazla ruh enerjisi var."

Cehase-"Kelebeğin hediyesi var onda."

Ref-"Kelebeğin hediyesi mi? ilk kez birinde görüyorum."

Raf-"Kelebeğin hediyesi mi? ilk kez hediye olan birini görüyorum." Hangi hayalet duysa heyecanlanıyor. Ama hediye şu: Mert'in eceli geldiğinde direk ölmek yerine 3 gün fazladan yaşayacak. Bir nevi kelebek ömrü kazandı. Hayaletler bunu duyunca nedense heyecanlanıyorlar. Kelebeğin Mert için kendini feda etmesini engelleseydim hala yanında kalabilirdi. Onunla da sohbet ediyor olabilirdik.

b-"Kanka sokakta kedi buldum da barınakta yer yokmuş. Sen bakabilir misin diye soracaktım."

Mert-"Kanka seninle açık konuşayım. Biz daha babamla kendimize zor bakıyoruz. ikisini geçtim, birine bile bakacak durumum yok."

b-"Tamam kanka saol, en azından dinledin."

Mert-"Kanka tekrar kusura bakma."

b-"Sorun değil kanka. Görüşürüz."

Mert-"Görüşürüz." dedi ve içeri girip kapıyı kapattı.

Ref-"Bir Bine. Kendini zorlamana gerek yok."

Raf-"Biz sokakta yaşamaya alışığız."

Cehase-"Sokakta yaşamaya alışığız diyorsunuz ama tir tir titriyorsunuz soğuktan." Montumu çıkardım ve ikisini de montumun arasına koydum. Normal halleri küçük kediler olduğu için bir monta sığdılar. Titrediklerini fark etmemiştim bile.

Raf-"Bir Bine, sen üşüyeceksin."

Ref-"Bir Bine, sen hasta olacaksın."

b-"Bana bir şey olmaz. Siz ısının, ben üşürsem montumu geri alırım."

Ref-"Teşekkürler Bir Bine."

Raf-"Teşekkürler Bir Bine." dediler ve sesleri kesildi. Montun üstünü de kapattım ve montla beraber kucağımda taşımaya başladım. Hava cidden soğuk lan! Tek çarem Meryem. Onun evine gitmeliyim.

Yasemini aradım ve evinin yerini öğrendim. Bizim eve yakınmış. Bak bu iyi haber işte. Akşam üzeri oldu bile. Umarım yanlış anlamaz. Apartmanda 2. Katta oturuyorlar. Apartmanda olmasalar soğuktan ölürdüm galiba. Kediler uyuduğu için montu geri giyemedim. En sonunda zile bastım ve yaşlı bir kadın kapıyı açtı.

Teyze-"Kime bakmıştın oğlum?"

b-"Meryem'e bakmıştım ben."

Teyze-"Çağırayım ben oğlum." dedi ve içeri girdi. Daha sonra odadan Meryem çıktı. Kapıya geldi ve:

Meryem-"Burada ne işin var? Sana adresimi kim verdi?" Keşke direk bıçak saplayıp amel defterimi kapatsaydın. Bu ne soğukluk.

b-"Yasemin verdi adresini. Sana bir şey sormak istiyordum. Sokakta kedi buldum da barınakta yer yokmuş. Sen bakabilir misin diye soracaktım." Dedim ve montu açıp kedileri gösterdim. Meryem kedileri görünce biraz kontrolünü kaybeder gibi oldu. Yoksa kedilere zaafı mı var? Yasemin bunu biliyordu da beni buraya yönlendirdi demek. Kendini tutmaya çalışarak:

Meryem-"Bakamam... "

Teyze-"Ne güzel kediler bunlar. Senin mi?"

Meryem-"Anneanne." Sitemli bir şekilde söylemişti. Duymamazlıktan geldi.

b-"Benim değiller. Sokakta buldum ve barınakta da yer yokmuş. Arkadaşlarım da benim gibi evlerine alamazlarmış. Ben de son çare size geldim."

Teyze-"Geç içeri evladım, üşümüşsündür. Biraz ısın, sonra gidersin."

b-"Rahatsızlık vermeyim... "

Teyze-"Eğer içeri girmezsen kedileri de almam eve."

b-"Kedilere bakacak mısınız?" Heyecanlandım. Yaşlı kadın güldü.

Teyze-"Baksana çocuğa, gözleri parladı. Kendinden çok şu hayvanları düşünüyorsun. Montunu bile kendin giymek yerine onları ısıtmak için kullanmışsın. Bu devirde senin gibi saf çocuklar pek kalmadı. Geç içeri bakalım." Meryem'in bu durum pek hoşuna gitmedi galiba. içeri geçtim ve beklemeye başladım. Sobaları var. Sobalı evi severim. Meryem de içeri girdi ve kendine kurduğu köşeye oturdu. Soru çözmeye başladı.

b-"Sende mi dershaneye gidiyorsun?"

Meryem-"Evet, senin aksine benim hedeflerim var."

b-"Benim hedeflerim olmadığını nereden çıkardın?"

Meryem-"Davranışlarından. Hiçbir şeyi ciddiye almıyorsun. Gerçek hayattan kaçmak için kendi kendine konuşuyorsun."

b-"Kaçmak için öyle mi? Eğer sen benim yaşadıklarımın yarısını yaşasaydın bir daha evden çıkmak istemezdin. Hatta odandan dışarıya adımını atamazdın."

Meryem-"Etme bulma dünyası. Sen herkese zamanında dikkat çekmek için ruhlarla konuşuyorum dedin, şimdi ise cefasını çekiyorsun."

b-"Benim bahsettiğim benimle dalga geçilmesi değil. Evet, hala da onları gördüğümün arkasındayım... "

Teyze-"Yakın arkadaş değilsiniz galiba." Ref uyandı. Beni görünce:

Ref-"Bir Bine neredeyiz?"

Raf-"Bibin ner... " Uykusunda mı tekrar etmeye çalıştı? Çok garipsiniz.

b-"Teyze, uyanan beyaz kedinin ismi Ref, uyuyan siyah kedinin ismi de Raf."

Teyze-"isimleri ne kadar güzelmiş. Ying ve yang gibi."

b-"Ying ve yang nedir?"

Teyze-"Ying; karanlığın içindeki ışığı, Yang; ışığın içindeki karanlığı temsil eder. Bu kedilerin burunları gibi. Siyah olanın burnu beyaz, beyaz olanın burnu siyah renkte." Tabi ben bunu göremiyorum. Başkasının görüp benim göremediğim bir şey olması garip hissettirdi.

b-"Evet duymuştum. Her kötülüğün içinde iyilik, her iyiliğin içinde kötülük diye biliyordum. isimlerinin Ying ve Yang olduğunu bilmiyordum. Çok bilgilisiniz."

Teyze-"Çok kitap okudum ben oğlum. Hep bilgiye açtım. Ama her şey kitaplarda yazmaz. Tecrübe de etmek gerekir." KADIN HAKLI! HAYALET KiTAPLARI iLE GERÇEKLER ARASINDA HiÇBiR BENZERLiK YOK! ZAMANINDA BiLGi iÇiN OKUDUM VE HEPSi MiLLETi KEKLEMEK iÇiN SATILAN KiTAPLAR! GERÇEKLE ALAKASI YOK!

Ref-"Artık burada mı kalacağız?"

b-"Evet. Artık burada kalacaksınız." Hasgibtir. Dışımdan konuştum. Teyze hiçbir şey olmamış gibi gülümsüyordu.

Meryem-"Yine kendi kendine konuşmaya başladın."

Teyze-"Kendi kendisine konuşmuyir Meryem, kedileriyle konuşuyor. Onlarla vedalaşıyor. Ama vedalaşmana gerek yok, istediğin zaman onları görebilirsin."

Ref-"Gerçekten mi?" Raf ta uyandı ve:

Raf-"Gerçekten mi ne?"

Ref-"Burada yaşayacağız ve istediğimiz zaman Bir Bine bizi ziyaret edebilecek."

Raf-"Oleyy!" Çocuklar... Kediler sevindi.

b-"Ben de kalkayım artık, akşam oldu annem bekler. Siz de teyzeye teşekkür edin bakayım." dedim ve ikisi de gidip teyzeye sarıldılar. (Kedi halleri sırnaşıyor gibi gözüküyor).

Meryem-"Bunu nasıl yaptın?"

b-"Neyi?"

Teyze-"Bir yaşıma daha girdim. Kediler sanki seni anladı." Hass ya. Onlar kedi gibi görüyor.

b-"Zekilerse demek ki?" Raf ve Ref yanıma geldiler ve:

Raf-"Her şey için teşekkürler."

Ref-"Yardımın için teşekkürler."

RaRef-"Tekrar gel."

b-"Tamam geleceğim. Söz." dedim ve montumu giyindim. Onlar da odada oynamaya başladılar. Kapıda:

b-"Her şey için teşekkürler."

Teyze-"Rica ederim oğlum, tekrar gel."

Meryem-"Zorlama anneanne belki gelmek istemez."

b-"Gelmeyi çok isterim." binlik değil mi mk. Her gün gelecem. Tamam, her gün abartı. Haftada 3-4 kere gelirim. Vedalaştık ve evin yolunu tuttum.

Eve girer girmez:

Abi-"Nerede lan benim meyveli yoğurdum? Tüm gün beklettin beni."

b-"Yürü git kendin al." dedim ve odama geçtim.

Cehase-"işte görmek istediğim Bir Bine." dedi ama arkamdan abim de odaya girdi ve dayağımı yedim amk. Uzun zamandır zafer kazanmamıştım. Bu zafer bana yenilgilerde kendimi salmayıp zaferlere odaklanmam gerektiğini öğretti. Tabi Cehase ve kedilerin de büyük yardımı oldu...

---

BEKLEYiN KÜÇÜK BiR PART DAHA VAR.