Aslında onlar çok güçsüzler . Neden korkuyoruz ki? Sadece bir şey istiyorduk. Yaşam umudu. Gerçekten var mıydı? Günlerden, neyse boşverin . Sadece bugünün ne olduğunu anlamaya çalışan biz. Başka insan var mıydı? Ne yapmamız gerektiğini biliyor muyduk? Bu sadece bizim değil dünyanın da sonu muydu?     

  Bu soruları ne kadar çok sorduğumuzdan emin değiliz ama cevaplarını bulabileceğimizden de şüpheliyiz. Kim yaptı ? Neden yaptı ve daha da fazlası. Bir grup halinde yaşamak güzeldi fakat yaşadığımız şeyler iyi miydi? Küçük bir evde yaşıyoruz.    

  Dünyaya bir virüs yayıldı , bu virüs sürekli filmlerde, dizilerde, oyunlarda ve kitaplarda olduğu gibi insanı zombiye çeviriyor . Belki adı zombi değil fakat biz öyle biliyoruz . Tek bildiğimiz şey bu ve insanları ısırmak ve yemek istiyorlar . Ama biz gerçekten hazır mıyız? Olacaklara veya mümkün olabileceklere hazır mıyız?    

Bölüm 2 :KiŞiLER:

Küçük bir evde yaşıyoruz demiştim. Evet  , pencereleri tahtalarla montalanmış, kapıları kilitlenmiş , soluk alınmayacak bir evde. Dışarıya çok zor çıkıyoruz. Hayatınızın bir ısırıkla bitmesi hiç de güzel olmazdı değil mi ? 

Alexa: Soğukkanlı olup , grubu yönetir, araba sürebilir

Savannah: Cesaretli olup aylakları kolay bir şekilde öldürür

Thomas: Araba sürebilir ve pek konuşmaz (gerek olmadıkça)

Gracie: Bazen tırsak olsa da güçlüdür

Ben de anlatan kişiyim. Yani Alexa. Bu grubu yönetiyorum. Bu berbat!Çünkü bu 3 kişinin sorumluluğu üstümde. Onlara bir şey olsa... neyse bunları konuşmayalım. Erzak sayımız gittikçe tükeniyor , ne yazık ki su, silah ve telsizlerimiz var. En azından şanslıyız. 

-Alexa: Hey! Beni dinleyin! Kararımı verdim artık. Yeni bir insan bulmalıyız. Önce şu zombileri öldürmemiz gerekecek. Fakat şimdi değil. 

-Thomas: iyi fikir aslında ... 4 kişi  nereye kadar idare edeceğiz. Zaten...

Gracie: Zaten ne? Çok kötü bir fikir bu . Ya ısırılırsak!

Savannah: Alexa , çok doğru bir karar.

2 kişinin onayını aldım. Doğru bir karar mı ben de bilmiyordum.

Tek başıma oturuyorum. Düşünüyorum. Bu grubta beni en iyi anlayacak kişi kim olabilir diye.'Savannah' tabi. 

-Alexa: Hey! Savannah yanıma gel. 

-Savannah: Ne oldu Alexa ? Üzgün görünüyorsun . Aslında üzgün değil düşünceli.

-Alexa: Sence bunu yapmalı mıyım? Gracie şimdiden karşı?

-Savannah : Sana ne olursa olsun güveniyorum . Lütfen ayağa kalk ve grubtakilere hazırlanmaları gerektiğini söyle ... Hadi!

-Alexa: Hadi millet! Biraz açılın! Özel giysilerimizi giyin ve yanınıza silah, bıçak,yedek silah ve diğer malzemeleri alın!

Grup: Sana güveniyoruz! Hemen hazırlanıyoruz ...

O kadar çok sevinmiştim ki. Beni yarı yolda bırakmadılar. Ama sevindiğimi veya üzüldüğümü dışa belli etmemeyi tercih ediyorum. 2 tane arabamız var. Birisini ben diğerini Thomas kullanacak. Dışarı çıkmak çok kolay çünkü çok uzun ve güçlü tel örgüler var geçmeleri imkansız yani koruma altında .Dışarı çıktık ve zombiler tel örgüye yaklaştıkları anda ölüyor. Bu sistemi ben yaptım. Tel örgülerini kesici aletlerle kapladım ve dokundukları anda etkisiz hale geliyorlar. Biliyorum biraz saçma ama işe yarıyor .

Arabaya bindik. Hızlıca ilerliyorduk. Evimiz şehir merkezine çok uzak. Bu yüzden çok şanslıyız. Zombilerin pek dikkatini çekmiyoruz. 

Yoldan geçerken  bir ev gördük. Gece konduydu . 

-Alexa: Beni arabanın içinde bekleyin bakıp geliyorum.

-Grup: Olmaz ! Bizde geliyoruz.

Onların bu huyunu sevmiyordum. Kendim de bakabilirdim. Yine de geldiler . Kapıyı tıklattık, zile bastık ve birisi açtı.

-Alexa: Merhaba!

-Kapıyı açan kişi: Kımıldamayın yoksa bu kızın beyni paramparça olur!

Silahı bana doğrultmuştu. Grup üyeleri endişelenmiş:

-Ne yaptığını sanıyorsun . Biz yeni bir insan bulmak için buraya geldik. insanları korumak adına çalışıyoruz lütfen sakin olun.

-Kapıyı açan kişi: Ah, özür dilerim. Bilmiyordum içeri geçin.

içeri geçtik ve uzun uzun konuştuk. Bize katılmaya karar verdi. Adı Kelly bir erkekti. Hepimiz de tanıştık. Artık o da bizdendi . Artık yola koyulmanın vakti gelmişti. Arabaya bindi