öğretilmedi aşk bizlere

çok sevdiğim bir şiirdir...

Denildi ki s.kin atın oğlum takmayın boşverin..
Öyle değilmiş mahallenin abileri,
öyle değilmiş..
Şarap tadında bir kızın dudaklarını öpmeden,
Ölmek bile bir gece vakti, ayıp değilmiş..
Benim sitemim hep onlara.. aslında..
Bir gece gelecek, bir gündüzün kellesi vurulacak bu sokakta,
Güneş ateş parçaları ile ağlayacak üzerimize,
kimileri buna kıyamet diyecek,
kimileri alamet,ben ise düzmece..
Timsah gözyaşlarından akan tuzlar sızlatıyor şimdi yaralarımı,
Yar bile, yar aralarımda on beş dakika mola veriyor en çok,
gözlerine bakılamayacak kadar körelesi bir ebe,
körebe lakabıyla aramızda dolanıyor..
Olmaz Aşk olmaz şimdi..
Poliyana avuçlarında bir hüzünü alkışlıyor, ezer gibi,
Her dediği ve her değdiği aşk mı oluyor sanırsınız Erosun.
Ben ki bir taktan anlamam, harfler dışında
onlarda benden anlamıyor ise işte Aşk bu..
Papağan edasında bir dudak, dudaklarımı ezberliyor,
Sonra öpüyor ve öpemiyor bazen ölürken,
Ben...
Yani bu Aşkın adı Aşk mı ki gerçekten,
Biz kimiz ki,
Yada kim kalmış ki,
Kimselerden...