çok yalnızım nolcak benim halim

O zaman size bir hikaye daha anlatayım ;

Kız kardeşimin arkadaşıyla mutfakta yalnızdık. Kardeşimin doğum günüydü. Arkadaşı gamze "sabah sana geleyim, beraber pasta yaparız, sonra kardeşinin evine gideriz süpriz olur" dedi, tamam dedim. Kız arkadaşımla aylardır aram bozuktu işte. Sabah gamze geldi, mutfağa geçtik. Kısa bir kot eteği vardı, üzerinde derin dekolteli askılı lacivert bluz. "meyveleri yıkar mısın" dedi, tamam dedim. Lavaboyu açıp çilekleri yıkamaya başladım.

"ben de bulaşığa bir bakayım" dedi, benimle lavabonun arasına geçti. "gamze?" dedim, "bir tek su burada var" dedi. Kollarımın arasındaydı. Çilekleri yıkamaya devam ediyordum, elimi tuttu. Yavaşça bir çilek aldı avuçlarımdan, küçük bir ısırık aldı.

Hızlanan nefes alışlarını hissediyordum. Çileği önce göğüs dekoltesine zütürdü. "napıyorsun?" dedim.. seslenmedi, gülümsedi. "napıyorsun?" diye tekrarladım, çileği vücudunda gezdiriyordu.

"lan napıyorsun hayvan nimet o nimet" diye kükredim, çileği aldığım gibi tokadı çarptım. Ağlamaya başladı. "çık git lan evden" dedim, "bunu bulamayanlar var lan" diye bağırıyordum. Ağlayarak salona gitti.

Ben de odama döndüm, stres atmak için iki el pes attım. Konami cup'ta finaldeyim beyler

çayın üstünde köpük görmedim. sanırım garsonun kalbinde ufak da olsa bir oda bana ayrıldı.

rezerved

@42 bir kişiyi bile mutlu edebildiğim için ne mutlu bana. bu arada bana da sıra gelir mi?
@44 eski bir hikaye ama teşekkürler paylaşım için

başlık takip, bende o durumdayım panpa duygularıma tercüman oluyorsun bi nevi

sorulara verecek pek de yanıtım yoktur. hatta bazen de mallaşırım çalışmadığım yerden gelirse. ama yanıtından emin olduğum bir soru varsa "bu dünyaya yeniden gelsen kim olmak isterdin?" "ben dışında her hangi biri" olur yanıtım.

takipteyim, devam etmezsen giberim.

geçen gün bir kız bana yol sorduğunda heyecandan bildiğim yolu tarif edemedim. güzel de bir kız değildi ama o an için dünyada sadece ben ve o vardı. arada böyle ekstrem sporlarla uğraşıyorum.

dün kafamı çok sert vurdum kapının eşiğine. 2 gün oldu ama hala acıyor. hatta hafiften unicorn gibi oldum. neyse arada dokunuyorum şişliğe çünkü acı bana yaşadığımı hatırlatıyor.

gerçi yaşadığını hatırlamak insana ne kazandırıyor diye soruyorum kendime. dediğim gibi hayata dair pek bir yanıt yok ben de.

yediğim ayvalık tostu bile dağılıp gitti ellerimde. yemeğe çalıştıkça ağzıma yüzüme bulaşıyor. benden kaçmayan bir sen kalmıştın.

kollarım bacaklarım hep sinek ısırığı oldu. bu kadar taktan biri olduğumu her kaşınmamda bilmek de güzelmiş.

dostum nerdesin sen hangi memlekettesin

cuma gecesi eve dönerken taksiyle, taksici benimle alay etti ve "taksimden yalnız dönmek nasıl bir başarı ağbeyyyy" dedi. hayattaki en büyük başarım bu ama pek de övünmüyorum bununla.

1 ay önce ödemediğim banka borcundan dolayı bankadan arayan merve ile konuşabilmek için borcumu öteledim. 3 gün önce yine aradı konuştuk. içimden geçenleri bilse tekrar arar mı yoksa eve haciz mi gönderirler bilmiyorum. neyse benden sanki rica etti gibi hissettim ve borcumu kapattım. bir kadının ricasını geri çevirecek kadar da öküz değilim.

kaybedenler kulübü terk

önümde 2 seçenek var ya eve gidip uyumak ya da biraz içip yine uyumak. hayatımda belirsizliklere yer yok.

uyumak güzel şey lan. kim olduğunun ne yaptığının pek bir önemi yok herkes uyuyor. insanlarla bir ortak paydamı daha buldum bu arada. neyse yastığıma sarılıp her günümden 8 saat daha geçiyor hızlıca. keşke daha çok uyuyabilsem.

yazdıkça fark ediyorum ki şu halimle bile hep daha fazlasını istiyorum. biraz daha uyusam ya da akbank çağrı merkezinde çalışan merve bir kere daha arasa beni diye. sanırım mutsuzluğum elimdekilerle yetinmememden kaynaklı.

sürekli aynı desen, renk ve marka çorap alıyorum. zaten çamaşır falan üşeniyorum bu işlerle bir de çorap çiftleri eşleştirmek benim için işkence gibi oluyor. hayatın her anından zevk almak gibi içi boş söylemlere neden kanamıyorum ki?