çok sıkıldım anlatıyorum amk

yalnız değilsin kardo, sakin ol.

sonra da komedyen olmak istedim tabi. üç kişiyi kahraman bellemişim, üçü de komedyen, so, ben de olmalıyım. tabi fark ettim ki ben komik olmaktan çok sinirli bir insanım. ondan da vazgeçtim sonra.

sonra da ben komedyenlere sardım amk işte. herkesin kişisel kahramanları olur mesela. bazılarının ki siyasetçi olur, bazılarının ki aktörler, müzisyenler, büyük iş başarmış insanlar. gandhi, lennon, che vesaire. benimkiler hep komedyenler oldu. jenerasyonumuzun filozofları olduklarından bahsetmiştim. ama beni asıl yakalayan gözlerindeki bakış oldu. insanları güldürdükten sonra ciddi olup insanlık olarak nasıl mutlu olduğumuzu anlatırken ki bakışları. gervais'te samimiyet vardı, carlin'de evrene ve doğaya karşı hayranlık, hicks'te de hüzün amk. şimdiyse bu üçünün neredeyse bütün gösterilerini en ufak vurgusuna kadar ezbere biliyorum.

kız olsak sevişirdik herhalde ergenlik dönemimizde amk. en azından bir heyecanı olurdu. ama öküz olduğumuz için ferre arşivlerimizle övünüyoruz birbirimize.

bir çocukluk arkadaşım var. küçüklüğümden beri beraberiz ve ne kadar dengesizlik yaptıysak beraber yaptık. inciye beraber üye olduk. zamanında o telekineziyle ilgilendi ben pyrokineziyle. sanki yapabilecekmişiz gibi. chris angel kahramanımızdı amk. o klagib gitar öğrenmeye çalıştı ben elektro gitar. şimdi o fars dili edebiyatı okuyor ben fransız dili edebiyatı. o korku edebiyatında bir şeyler yazmaya çalışıyor, ben pgibolojik roman. sanki yapabilecekmişiz gibi. uğraşıyoruz bir de. ikimiz de 20-30 sayfa yazdık züt gibi tıkandık kaldık amk.

en çok dert edindiğim konuysa uygarlık yalanı. lise 3'te gördüğümüz basit pgibolojik savunma mekanizmasının toplum gerçeği olmuş hali. uymamız ya da uymamamız gereken kurallar, çünkü "insan olmak bunu gerektirir". ne zamandan beri bu kadar üstün varlıklar olduk, hiçbirimizin fikri yok. istediğiniz kadar kanıt gösterebilirsiniz, ben de tersini gösteririm. mantıksız çocuk savunmasından öteye geçmez bu, tabi yaşadığımız dünyanın da mantıklı olduğu söylenemez. savunmamın mantığı da göreceli olur, uygarlığın getirdiği kurallara göre mantıksız olur. bertrand russell'ın çaydanlığı gibi bütün bu uygarlık. kimse görmedi, varlığını kanıtlamış değil, ama onlara "bir uygarlık var " denildiği ve yokluğu kanıtlanamadığı için inanıyoruz. adam mezarında sirk kurdu gösteri yapıyor takla atarak amk.

tek pişmanlığım zamansız ciddiyetimdir amk. alın aforizma.

bu gereksiz ebeveyn sevgisini de anlayamıyorum amk. daha doğrusu ebeveynlere kendimizi kanıtlama isteği. yıllar boyunca 30-40 yaşındaki heriflerin babaları yanlarına gelince adam olmuş gibi kasılıp gerinmesini izledim amk. "bu kadar para kazandım baba", "geçen çocuğuma bunu öğrettim anne". niye anneler ve babalar çocuklarının saygısını kazanmaya çalışmıyor ? sanki yaşam bir ödülmüş gibi "o senin annen-baban" deyince neden tartışma orada bitiyor ? hayatım boyunca aile fertlerim dahil herkesi sevmem zaman aldı, ve koyduğum bu mesafeden de hiç pişman olmadım amk.

en keyif aldığım şey de sıçmaktır amk. bu kadar zevkli bir şey yok bu dünyada. otur al eline sigarayla kitap kol gibi bir tane bırak doğum yapar gibi. eğer bir cennet varsa ve ben oraya gidersem çok saçma bir şekilde, benim ödüllendirilmem sonsuza kadar sıçtıktan sonraki hafifleme hissiyle ve o hafif açlıkla yaşıyor olacağım. tabi girmeyi kabul edersem amk.

şu üç saniye içinde düşündüm ki aslında o kadar da korkunç değil, adamlar yeni dünyanın filozofları aslında. beyni her zaman en kolayını yakalamaya ve diğer bilgileri dışlamaya hatta saldırganlaşmaya proglamlanmış insanlara hayat hakkındaki fikirlerinizi başka nasıl anlatabilirsiniz ki.

bir komedyenin intihar ettiği bu dünyada daha fazla ne isteyebilirsiniz ki zaten ? bu adam intihar etti ve komedyen. KOMEDYEN amk.

yaşlanınca bu komedyenler gibi olmak istiyorum amk. şansa bala bir torunum falan olursa arkadaşlarını tanıştırıp arkamdan belki taşak geçmesi ama gizliden gizliye en havalı dedesi olan insanın o olduğu bilmesini istiyorum. daha şimdiden fazla isteğim yok aslına bakarsanız.

bu da hayatım boyunca ağladığım tek şeydir amk.
http://youtu.be/6__8XdeZHLI

olm shining'de jack nicholson'un en büyük aktör olduğunu bana kanıtlayışı o merdiven sahnesinde karısına "şu sopayı bırak" derken ki "salak salak işler yapma dıbına kodum yerinde" surat ifadesi oldu amk. yerimden kalkmıştım o surat ifadesinde.

@71 şu ana kadar gördüğüm en güzel hitap şekliydi amk.

kim bunu okur amın prensi

abimle 16 yaşımda tanıştım, ilk tanıştığımız gün bana gitar almıştı amk. çok taşaklı bir adam olarak bellemiştim kendisini. ben kendi kuzenlerimi her gün dövüyorum uğraşıyorum herif geliyor bana gitar falan alıyor demiştim utanmıştım kendimden.

vay amk

gençlik içinde supernatural bir şeyler olmadan çekilmiyor amk gerçekten sıkıcı varlıklar olduk çıktık sözüm ona en deli dolu varlıklar da biziz.

yaz kış yanımda okul çantası taşıyorum millet ters ters bakıyorum içinde de yalnızca kitapla prezervatif var amk. hadi kitap tamam da kız arkadaşım başka şehirde prezervatif niye amk. aldatma gibi bir isteğim de yok.