Sevdiğim insan ne kadar da şanslı gözümde, benden haberi olmasa da en azından bir seveni var. Ya ben işi düşen olmasa aklına geleceğim bir insan evladı bile yok. Neden ben başkası için yaşıyorum ? Neden ben sevilmeyi bekleyen oluyorum ? Belki çok zengin olsam param için yanımda olanlar tarafından sevildiğimi zannedip mutlu olabilirdim ya da kız olarak dünyaya gelseydim farklı amaçlar için peşimden koşan kişilerin egomu doyurmasıyla sevildiğimi zannedip mutlu olabilirdim. Bahsettiğim bu değil. Aradığım sevilme hissi sadece ruhuna yakın hissedebildiğin tüm maddiyatlardan uzak tam anlamıyla manevi yakınlık hissi. Yanımda olsa her şeyi atlatabileceğimize inandığımız birliktelik. Neden böyle sevmez insanlar birbirini ? Neden her şey dış görünüş, üstünlük hırsı, ego tatmini ? Neden hep maddi istekler durmak bilmez ? Neden insanların sevgisi bağlılığı bu kısa dünya hayatını yaşamak için yetmez ? insan neden hep fazlasını ister ? Sevdiğim insanı gerçekten kendime yakın hissettiğim için seviyorum, sadece seviyorum şimdilik, eğer o da beni severse gerisini beraber düşünürüz zaten, şimdilik onun beni sevebileceği ihtimalini umut ederek yaşıyorum. Bencil de davranmıyorum ona karşı olan hislerimi belki de o başkasına karşı hissediyordur, tek seven ben değilim ya hani, ama sevdiğim kişinin sevdiği kişi olmayı bekliyorum ne yapacağımı bilmeden. Zaten karşılıklı olmadıktan sonra sevgi ne kadar ileri gidebilir ki ?