çocukluk arkadaşımla cin mevzumuz anlatıyorum

yolla panpa devam

"hadi dıbınakoyim hadi." deyiverdim apartmanın içerisinde.

merdivenin başından bana baktı... baktı... koşarak kaçıverdi merdivenlerden!
peşinden koştum, kapı çıkışına kadar. aramızda 1 metre var ya da yok. kapıyı açtı ve gitti.

binanın girişine doğru koştum, giriş yolunu geçtikten sonra.

karşıya bir baktım park ettiğimiz yerde mustafa, hakan ile muhabbet ediyor kapı önünde.

yanlarına gittim, hakan'a selam verdim. o da gidiyormuş zaten, tekrar selamlaştık

mustafa'nın koluna girdim. içimdekileri anlatmalıyım, kargalar, neden koşup gittiği ama en yakın arkadaşımın bana deli, şizofren muamelesi yapmasını istemiyordum.

sadece şunu sorabildim.
"niye bu kadar beklettin dıbınakoyim?"

cevapladı: "lan aşağı indim anahtarı alıcaktım, hakan'ı görünce ayıp olmasın diye kaldık orada kitlendik muhabbete."

anlaşılan o ki, merdivenlerin başında gördüğüm durum aynı hasan abiyi mutfakta görmem gibiydi.

ya şizofreni belirtisi ya da gerçekten ifritlerin oyuncağı olmuştum...

• **

iklime teyzenin önerisi ne olacak bakalım düşüncesiyle kapının önüne geldik.
zile bastık: sessizliği bozuverdim kısık sesle
"dıbınakoyim başımıza gelenlere bak, millet duysa kafayı yemişsin gibik der"
mustafa ince pis bir gülüş yaptı gözlük altından.

konuşma esnasında zile tekrar basıyorduk ve kapı açılmıyordu.
evde olmalıydı iklime teyze oysaki?

mustafa "öööf... uyumuştur heralde ya da sohbete gitmiştir.
arabada anahtarım, alıp geliyorum." diyerek merdivenleri hızlıca inmeye başladı.

ben de mustafa'yı bekleyişe geçtim, içimde tedirginlik var hala.

apartmanların tavanını bilirsiniz, çoğunluğu cam tavan olur ve gökyüzü gözükür.
gözüm oraya ilişti bir anda. kargaydı, evet evet karga. bir tane karga tavanın üstünde camı didikliyor "tık... tık... tık... tık... " şeklinde.

kendi kendime "iyice kafayı yiyorsun dıbınakoyim, bırak kuş ne tak yiyosa yesin."

demeye kalmadan ikinci karga da tavana kondu.
ve üçüncüsü. ve dört...

dört tane karga camı kırmak istercesine tavanı didikliyordu "tık tık tık tık tıktık... " kesintisiz sesler eşliğinde, mustafa'nın merdivenin başına geldiğini gördüm.

• **

apartmanın önüne geldiğimizde pis kokular geliyordu yine burnuma.

hayırdır inşallah deyip bu sefer sessiz kalmadım.
"mıstık dün akşamki lağım kokusunu alıyorum ben."

mıstık bembeyaz oldu "ciddi misin?" diye sordu titrek bir sesle.

"evet, ama bu sefer senin ağzından geliyor bu lağım kokusu"
deyip ufak bir tebessüm atıverdim.

"saat iki olmuş senin muallakliklerin yüzünden hiçbir şey yemedik, normal" deyiverdi.

biraz olsun yüzlerimiz neşeli merdivenleri tırmanmaya başladık.

mustafagilin evi en üst kat, merdivenin tam karşısında kalıyordu.

• **

yüzümdeki telaştan mıstık anlamış olacak ki bir şey sormadı.
derin bir of çekti ve boş bakışlar arasında yedinci caddede yürümeye başladık.

sessizliği bozuverdim titrek bir sesle: "birader ne tak yiycem ben?"
mıstık aynı ses tonuyla cevapladı "bize gidelim, anneme anlat olayları bir bir, biliyorsun o çok haşır neşir bir bildiği vardır, tanıdığı hoca falan vardır."

mustafa hoca deyince "zütümüzü mü gibtirteceksin üfürükçülere bin" desem de, artık bunları atlatmak için her yolun mübah olduğunu düşündüm.

"evde midir iklime teyze?"

mıstık cevapladı: "sohbete falan gitmediyse evdedir heralde, gidelim hadi."

arabaya atlayıp, tekrardan mıstıkgilin eve doğru yol aldık.

• **

reserved

rezervuar köpekleri 02

@112 eyvallah kardeşim, merakla bekliyoruz.

kardeşim sen devam et ya, her hikayede olduğu gibi dinleyen de giblemeyen de olacaktır, beğenen de taşşak geçen de.

hikaye anlatan adamsın, alışkın olman lazım. sonuçta sen tüm sözlük için değil, sana saygı duyup dinleyenler için yazıyorsun.

onların hatrına da devam etmelisin..

bekliyoruz kardeşim, saygılar.

bi reserved alıyım da dursun burda

Sofvjzcbetohldgkd

oo rizörve

reserved gece okurum

korktun mu?

huur çocuğu niye kızdırıyon lan adamı ölmüşlreni gibtimiinn çocuığu

devam etmeme kararı almış, niye kızdırıyosunuz olum adamı lan

devam et lan burda kesilirmi

reserved.

resrved

reserved