çocukken annemin dualarını çok duyardım. en çok allahım bizi ele güne muhtaç etme diye dua ederdi. o duayı ele güle diye anlardım. gül adında komşu teyze vardı. sanki annem; gül teyzeye beni muhtaç etme allahım diye dua ediyor sanardım. o yüzden o gül teyzeye içten içe kin besmeye başladım. bi gün aşure günüymüş gül teyze bize aşure getirdi. açtım kapıyı bi baktım elinde yemek var. aşureyi görünce istemiyos senin yemeğini, defol git burdan, defolll diye kadına bağırdım. muhtaçız sandım. ama nası bağrıyorum. kadın noldu gözdecim falan dedi , sonra annem gelip olayı anlattım falan yerlere yattılar. ulan hayatımda o kadar mal hissetmedim kendimi. sinirden ağlamıştım. yaş 7.

aklıma geldi şimdi de anlatıyım dedim (:

http://c11.haberself.com/...f/11000/7/16127_o030c.jpg

çocukluk amımı okudum şimdi gidiyorum

ananı aşure kazanında gibiyim

gözdecimm

Eksi verildi.)

açılın panpalar aşure fetişisti geldi

niye eksiliyosunuz ki anlamadım /:

Ruhen boşaldım. Şuku