çeçen kamplarında çarpıştım gelin

ha onlarda seni içlerine soktu hemen o kadar rus ajanı dolaşırken ortalıkta hemen dağlarına çıktın senin beyninin içinde dolaşan uçuk hayalleri reele taşıdığını düşünüyorum,o insanlar dünyada en çok saygı duyulması gereken insanlar (çeçen veya kafkaslı değilim) özgürlük savaşçısıdırlar ruslar yerde yan yana dizip tanklarla üzerlerinden geçerlerdi yüz binlerce kafkaslı böyle öldürüldü yinede pes etmediler.

http://www.youtube.com/watch?v=6bloyjV-Hhs

http://www.youtube.com/watch?v=eXFwd5GfNGg

hasta siempre.

dinlemiyosanız yazmam amk

tüm vaktim ibadetle ve bu konular üzeine düşünmeyle geçiyordu. ancak haftalardır bu ovalarda olsakta henüz tek bir rus askeriyle bile savaşmamıştık. biraz soruşturduktan sonra kadirov denen hain köpeğin taraf değiştirdiğini ve önce kadirovun yok edilmesi gerektiğini söylediler. bunun için kapsamlı bir istihbaratın olması gerektiğini ve kadirovun şahsının yok edilmeden çetelerinin yok edilemeyeceğini söyledim. bunun üzerine bir kaç kişiyi istihbarat amacı ile rusyaya yolladık. orada kadirovu takibe alacaklardı. bizse haftalar sonunda kadirova bağlı küçük bir grup gördük. biz yüksekteydik ve avantajdaydık. onlarsa düz yoldalardı ve etraflarında siper lacak hiçbişey yoktu.

sabah olduğunda beni komutan şakirin yanına zütürdüler. onunla fikir alışverişi yaptım. öncelikle mücadelelerine saygı duyduğumu ve onlarla olmak istediğimi söyledim. ancak küreselleşen ve aynı hızda kutuplaşan bir dünyada dış kuvvetlerin desteklerini almadan bu mücadelenin etkisin kalacağını söyledim. komutan haklı olduğumu ancak dış güçlerle ilteişimimizin kopuk olduğunu söyledi. bunu düşünmek istediğimi söyledim ve çeçen mücahid birliğine katılarak çeçen ovalarına çıktık.

ardından bi otobüsle çeçenistana gittik. halk fakirlik içinde. ağır rus denetimi var. yoksulluk diz boyu. kimsenin doğru düzgün yiyeceği ve giyeceği yok. ancak müthiş bir inanç var. en yaşlı dedesinden en küçük bebesine kadar herkes rusların bu zulmünün birgün biteceğine emin. ve herkeste bir rus düşmanlığı var. birkaç komutanla tanıştıktan sonra kamplara varmadan önce bir gece bir ailenin yanında kaldık.

şizofren amq

hemen londradaki islami kuruluşlar üzerinden çeçen dernekleriyle iletişime geçtim. bir an önce çeçenistana gitmek istediğimi söyledim. bunun üzerine işlemlerimi tamamladılar. ve bir şubat ayında moskovaya vardık.. 2 kişiyle gittik. moskovayı gezdim. not aldım. halk oldukça rahat ve lüks bir yaşama sahip. komunizmin başkenti yerini rusyanın kapitalist merkezine bırakmış.. üzücü bir tablo tabiki ancak halkı izlemeye devam ettim. insanlar daha çok faşizme yatkın. kendi milletleri hariç her millete zulüm düşüncesine sahipler. opera salonlarına kızıl meydanlarına falan gittim. sovyetler yeniden doğamayacak şekilde yok edilmişti..

herneyse kısa sürede restorantlarımı devretmek zorunda kaldım. ve herşeyimi villalarımı işyerlerimi araçlarımı kaybettim. karım oğlumuda alıp beni terketti ve türkiyeye döndü. kardeşlerimden borç istedim hiçbirisi yardım etmedi. evime gittim. önceleri aldığım colt1911 i çıkardım. bi mektup yazdım.. insanların ikiyüzlülüğünü falan anlattım. sonra alnıma dayadım silahı.. ancak o sırada çeçenistanı gösteriyordu. insanların çektiği acılar gözyaşları ve kederli anlar.. ne yapıyorum dedim kendi kendime. neden domuz gib kendimi öldürüyorum ? madem ben ölücem en azından bu insanları kurtarmak uğruna öleyim dedim..

gibimikiniki
analtıncı nesil inci sözlük yazarı

(online)
genel ulan
bugün: 0
bu hafta: 0
toplam entry: 6108
toplam başlık: 0

lan hem analtıcısın hem 6108 entryin var. sen pc başından kalkmıyan asosyal , hayırsız bir çocuksun. gibtir git, çapsız ılık.

bournemouth'daki sakallı lokanta sahibi sen misin amk ?

geçen novosibirsk te bi canlı bomba vardı oç senmiydin o adını ver gidip ablanı gibelim hemen

evet yanlış duymadınız. çeçenistanda 2 yıl savaştım. size oralarla ilgili herşeyi anlatacam panpalar.

öncelikle yaşım 29. nasıl oldu peki ? anlatayım. ben ingilterede aşçılık yapıyordum. kısa zamanda bir restorant açtım. işlerim gün geçtikçe iyileşti ve restorant zincirlerim oldu. 4 arabam villalarım ve çok lüks bi yaşamım vardı. hayatım çok iyiydi. türkiyeden tüm akrabalarımı getirdim. her birine bir dükkan verdim. güçlenmelerini sağladım. o derece. herneyse, bu mavi marmara olayından sonra türk bayrakları astım, dini kampanyalar düzenledim. ancak bundan rahatsız olanlar ambargo ilan ettiler. ve halka zorla benim restorantlarıma ambargo uygulattılar. polise şikayet ettiysemde sonuç alamadım. aylar içinde borç batağına sürüklendim ve zamanla borçlarımı dahi ödeyemez hale geldim..