çakmaktan aldığım bir felsefe

bu felsefeyi sevdiği kızla hala tam konuşamayanlar veya reddedilenler okumasın efkara bağlarlar.

sevdiğin kız çakmağın ateşi gibi seni o aydınlatıyor sanki karanlıktaymışsında o gelip sana yol gösteriyor gibi hissediyorsun. ona dokunamıyorsun bile dokunsan senin canın acıyor, konuşamıyorsun kırılmasından sönmesinden korkuyorsun. onu her zaman korumaya çalışıyorsun seni yakacak bir şey için bir ateş için kardeşlerini feda ediyorsun. peki o ateş napıyor gidip milletin sigarasına huur oluyor.

değmez kardeşlerim bir kız için hayatınızı yakmaya kardeşlerinizden ayrılmaya değmez.

not: bu felsefeyi kardeşlerimle gittiğim bir mekanda yazdım. sevdiğim kızdan umudu kesmiştim sorun o değildi sorun kardeşlerimle gittiğimde mekanda yalnızdım.ben yandım siz yanmayın

ateşi zütünde söndüreydin