0
Selamün Aleyküm arkadaşlar
Benim sizlere bi sorum olacak müsadenizle?
Ben kendımı iyi bir insan olarak görüyorum yani aslında bunu benım dışımdakiler de sölüyor.Ama iyi bir kul oldugumu düşünmüyorum. Yani ibadetimi yapmıyorum aslında bi ara ara yapıyorum desem daha dogru olur. Bazen içimden büyük istekle namaz kılmak ve Kuran okumak geliyor.Ve yapıyorumda. Ozamanlar huzurda buluyorum.Bi insan 40 gün namazını geçirmeden kılarsa sonra hiç bırakmazmış diye duydum ama ben 40 günden de fazla aylarca namaz kıldıgım halde bıraktım malesef. Kuranı dört dörtlük bilmiyorum maesef çat pat arapçasından okuyorum.ama bi ara azmettim Yasini okucam diye önceleri 1 satte okudugum Yasini çok şükür 15 dk indirdim okuma hızımı. Böyle mesut bahtiyar devam ederken birden bana bişiler oldu. Sebebi eminim benden kaynaklı.Hem namazdan hemde Kuran okumaktan bir anda uzaklaştım. Nefsime yenildim. Sanırım dünyanın gösterişine aldandım.Ve bıraktım. Aslında sebep şuydu: ben benı Yaratab'a ne kadar yakın olursam kendımı o derece huzurlu buluyodum ama sanırım Allah rızası için değilde kendı nefsim için yakşamışım. Günahlarımı affettirebilecegimi sandım.Ve dualarım dileklerim gerçek olur sandım. Sırf kendı çıkarım için yaklaşmışım.Ve dualarım dileklerim kabul olmadıgı içinde namazıda Kuran okumayıda bıraktım malesef Daha kötüsü isyan etmeye başladım. Yani Allah'ın varlıgına birliğine yürekten inanıyorum. allah var Allah bir eşi benzeri yok gücü kudreti sonsuz diyorum.Ama malesef şeytana yenildim.Ve Allah'ın adaletinden şüphe etmeye başladım
