- 0 / 33 / 88 entry
- 9 başlık
- 288.46 incipuan
yaprakyiyenyaprak önüncü nesil normal
-
0
akp suçlayıcı başlık açanların özellikleri
1) amaçları trenddir
http://www.imgim.com/733_4.jpg
2) amaçları trenddir
http://www.imgim.com/733_4.jpg
3) amaçları trenddir
http://www.imgim.com/733_4.jpg
4) amaçları trenddir
http://www.imgim.com/733_4.jpg
5) amaçları trenddir
http://www.imgim.com/733_4.jpg -
0
money isnt everything money is the only thing
amk tüm abazalar fotoya geliyor ben dahil aahahahahahah -
+1 -1
babam şerefsizlik yaptı
BEYLER @1 KOYDUĞU FOTOĞRAFTA GÖRÜLDÜĞÜ GiBi SUBLiMiNAL MESAJ YAPMIŞTIR KATiYEN ENGELLEYiN 2 PARMAK BiLLURLAR SiGARA iSE MALAFATTIR -
+1 -2
7 delikli nasıl oluştu
http://imgim.com/image/959498_o18b0.jpg
Merhaba! Ben Eddie. Bu Kağıt parçası ise benim günlüğüm.
ingilterede yaşıyorum. Burası şu an çok sıcak! Tam bir deniz havası değil mi? Düşüncelerinizi merak ediyorum. Her neyse dostum. Bugünlerde dedemin yanına gittim. Dedem çok sıcak kalpli çok iyi bir insandır. Keşke tanıma fırsatınız olabilseydi. Dedem küçüklükten beri, bize baktı, büyüttü, sevdi, doğruyu yanlışı öğretti. Şimdi ise büyümüştüm. Bize baktığı günler geride kalmıştı. Şu an 17 yaşında, gençliğimin bağrındaydım. Dedeme bazı günler marangozhaneye gidip yardım ederdim -bu yaptığım ise yaklaşık 25 yaşıma kadar devam etti-. Her neyse biraz daha anlatayım sizlere. Bir gün işte tekrar geldim marangozhaneye. Dedeme Mobilya yapmasına yardım ediyordum. Lakin Sancthum fabrikasından odun gerekiyordu. işte bu yüzden ben de bu iş için gönüllü oldum. El arabasını yaptım ve marangozhaneden dümdüz fabrikaya yola koyuldum. Yollar tabii ki çamurluydu. Lanet olası devlet yol bile yapmamıştı. Neden yapsın ki? Burası fakir bir köy. Yaptıkları yol onlara hiçbir şey kazandırmaz. Ah herşey parayla oldu! Neyse işte, fabrikaya vardım. Biraz yorulmuştum. Dinlendim. Fabrikanın müdüründen cebimde kalan cent ile alabildiğim kadar odun aldım ve fabrikadan ayrıldım. Aynı yolu 2 kere geçmek ne kadar zor bilir misiniz? Bilenler aranızdan çıkacaktır elbette. işte dedemin yanına yani marangozhaneye vardım. Dedeme odunları verdim. Aldığımız siparişe göre, her hafta fabrikaya 1 tokmak zütürecektik. ilk gün dedem güzelce bir tokmak yaptı ve verdi bana. Ben de ertesi gün fabrikaya gidip tokmağı verdim. Her günüm böyle getir zütürle geçiyordu resmen. Eziyet olsa da ekmek paramızdı. Lakin bir şey farkettim. Her tokmak zütürüşümde, zütürdüğüm tokmaklar arasında bir tokmağı deliyorlardı. Aradan 7 gün geçti. Sipariş bitti. Fabrikadan paramızı aldık. Son gittiğimde bana, her gün deldikleri o tokmağı verdiler. Tam tdıbına 7 delikliydi. Şaşırmıştım ama dedem buradan fazla para kazandığı için ters bir şey söylemek istemiyordum. Bir gün, o tokmağı marangozhanede kullanırken, tokmak yere düştü. Nasıl olduğunu anlayamadım. Ertesi gün tekrar aynı şey oldu. Saydım ve toplam 7 gün boyunca böyle devam etti. 8. gün, aklıma bir şeyin girdiğini hissettim. Etrafta kimse yok ama bir şey fısıldıyor. Anneme dair bir şeylerden bahsediyor(anneme olduğunu nasıl anladığımı sorarsanız sonradan öğrendim). Bir baktım tokmak havada uçuyor. Ben bayılmıştım. Uyandığımda dedem bana bakıyordu, ne olduğunu soruyordu. Dedeme yemek yemediğimi söyledim. Yarın olunca, basit bir sandal yaptım. Üstüne 7 delikli tokmağı koyup nehre saldım. O günden sonra, gazetede benim yaşadığım gibi haberlere rastladım. Türkiye Devletinde çok olan bir durummuş. Bir ara Amerikada rastlanmış. iyi ki erken davranıp başımdan savmışım. Yoksa ne olabilirdi? - daha çok