yatagin ustunde dogrulmus ve sirilgiblam ter icindeydim.

omuzunu tutup yuzunu ben tarafa dogru cevirdigimde bayirin oradaki yuzu beyaz donuk gulumsemesiyle bana bakan varligin yuz ifadesine takinmis bir ifadeyle kendimin bana baktigini gordum. dilim agzimdan dokulecek gibiydi, bogulacagim anda son hamleyle ayaga kalktim

hayatimin en tuhaf goruntusuyle yuzlestim. yatakta uzanan bendim. insanin kendisine yukaridan alabildigine disaridan bakmasi katlanilamaz bir histi. nefesim kesilecek gibi oldu, yaklastim elimi uzattim.

vucudumdan kanin cekildigini, butun bedenimi bir uyusuklugun kapladigini farkettim. evin kapisini acip odama yoneldim. yataga dogu adimimi attigimda yatakta boylu boyunca uzanan birisi yatiyordu.

son gucumu toplayip eve dogru yurume basladim. dis kapiyi actim. on tarafima gibica bastirdigim bijamaya gozum kaydi. beyaz mavi cizgili pjama (o zamanlar pek modaydi) yeryer kizarikliklarla bulanmisti

sanki hicbirsey degismemis gibiydi. zaman durmus butun o yasadiklarimi zamansiz bir anda olup gecmis gibiydi. baharin sonlarina dogru geceleri esen o hafif meltem butun izdirabimi biraz daha rahatlatmak icin bu kez hizini biraz daha artirmisti

baltayi indirdigimde hersey anlamini kaybetmisti. artik gobegime dogru yayilan o serin his. zihnimden butun herseyi alip gitmisti. butun vucudum sakni usuyormuscasina urperdim. pijamami tamamen siyirip kanayan yerimin uzerine bastirarak tekrar karanliga daldim. hersey farklilasmis. sanki beni aydinliga cikaracak bir yolda yuruyor gibiydim. biraz daha ilerledikten sonra evin bayirini uzaktan secer gibi oldum. ormandan disari adimimi atarken, butun takatim kesilir gibi oldu yere kapaklandim.

uzerimdeki pimayi dizlerime kadar indirip dizlerimin uzerine comeldim. butun gunahlarin sebebi olan organimi kutugun uzerine koydum. dilimin acisi bir an icin yok olmus gibiydi. baltayi tekrar kavrayip havaya kaldirdim.

ayaga kaltim dilimden yayilan sanci butun bedenimi esir almis gibiydi. baltayi yere birakip karanligin icine daldim, yurudum anlamsizca ama tekrar geldigim yer o lanet meyanin ta kendisiydi. insanin caresiz kaldiginizda hicbirseyden kormadigini o zaman anladim. caresiz kalinca nelerinden vazgecebileceigini de.

yolla panpa

edit: yollmadi beyler, yalan cikti

bir ses verirseniz devam edicem panpalar

kisa bir tereddutten sonra baltayi hizla dilimin uzerine indirdigimde kisa bir sure hicbirsey hissetmedim. fakat bir kac saniyelik bu tuhafliktan sonra butun vucuduma igneler batiyormuscasina bir sanci bedenimi sardi. dilimin uc kismi ezilmis ve kopan kucuk bir parca kutuge yapismisti

panpalar bir ses verin

dizlerimi yere koyup kutugun onune egildim, cenemi kutuge dayayip dilimi alabildigine disari salarak kutugun uzerine yatirdim. sag elimdeki baltanin sapini ayzina en yakin noktadan kavrayarak havaya kaldirdim.

bunlarin icinde en suca uygun ceza susan yardim etmeyen dilimin cekecegi ceza makul gelmisti

bu baltanin ne ise yaradigini yada balta ile ne yapmam gerekiyorsa onu yapmadan buradan cikamayacagimin farkindaydim artik. isledigim gunah yeniden canlandi zihnimde. sahit olan gozlerim mi sucluydu. yoksa kosup anlatmayan dilim mi. ya da tipki o igib sizan evdeki insanlarin cezasi gibi bir ceza miydi cekmem gereken.

bir oncekinden daha uzun yurudugum hissi hasil olsa da yine ayni meydana donup cikmistim. bu kez sanki daha karanlikti hava, ayin etrafina ince bir bulut suzulmus, elimde balta yapayanliz ve karanlik bir ortamin icinde ne yapmam gerektigini bilmez halde kalakalmistim

acaba bekledigim gibi bir cezalandirma amaci gudulmuyor muydu. baltayi alip bir yerlere mi gitmem gerekiyordu. kisa bir sure icinde kararimi verip elimde balta tekrar karanligin icine daldim

tekrar etrafi kolacan edip elimle baltanin sapini kavradim. tahmin ettigimden daha hafif olmasina ragmen agzi hic de keskin degil sanki taslara vurulmus gibi korelmisti. bununla bir ceza verilemeyecegini. bir yerimi hele de boynumu kesmeye kalksam kesmek yerine ancak kirabilirdim.

baltanin yanina dogru yaklastim. artik kafamda iyice bu baltanin kendi cezami kendim vermem icin buraya konuldugu fikri hasil olmustu.

beler bugun paydos, malzeme gelmemis, yari mesai yaptik ve evdeyim. hikayeye devam. pazar gununuz hala keyifliyse yaklasin yamacima. yanliz bu kez klavyemde turkce karakter yok ona gore.

panpalar akşama devam, çıkmam lazım. duyup duyabileceğiniz en korku dolu ana şahitlik etmek isterseniz beklerim.

baltanın yanına doğru yakşaltım, etrafı kolacan ettiğimde karanlığın ortasında ay ışığının aydınlattığı bu mekanda benden başka kimsenin olmadığına emin olunca yavaşca meydanın dışına karanlığa doğru yürüdüm. zifiri göz gözü görmez bir karanlığın içindeydim. bir süre yürüdüm ve önümde küçük bir aydınlık. biraz daha yürüyünce aynı meydana kütüğe saplanmış baltanın bulunduğu o meydana geri gelmiştim.

o an karar vermiştim, bunların ızdırabı yanında benim için hazırlanan balta sanki cennetle müjdelenmekti. evden gerisin geriye çıktık toplanılan mekana geri yürürken oradaki herkesin gittiğini, masanın kaldırıldığını sadece meydanın ortadında kütüğün üzerinde saplı duran baltanın kaldığını farkettim. geri döndüğümde de ne o karanlık varlık ne de az önce gördüğüm işkence evi görünürdeydi.

diğer kösede olan ise, yüzü kapıya doğru dönük yüzü koyu bir şekilde uzanık vaziyette duruyordu. üç başlı bir yılan sürekli bir şekilde kıçından girip ağzından çıkıyor, he ağızdan çıkışta adamın gözleri yuvalarından fırlayacak gibi oluyordu. yılanın içinde dolaştığı anlarda çıkardığı feryat kulaklara bütün duyma hissine lanet ettirecek kadar elem doluydu. ağızdan çıktıktan sonra bedenine sarılarak geriye doğru giden yılan tekrar arkasından içeri girip bir süre sonra bir daha ağızından çıkıyordu..