türkiyeyi amerikada yaşamak istiyorsanuz buyurun derim. ayrca bitik ispanyol tayfasının demir attığı hatta dıbına koyup küçük mekgibe el salvador ve kolombiya yaptığı yerdir. türkiyeden geliyorsanız yanınızda bir şey getirmeyin. hepsi burada mevcut. ayrıca uzun yıllardır burada yaşayan türklere de güvenmeyin. hiç anlamassınız giberler. öyle mutasyona uğramış sonradan görme sahtekarlar var burada işte.

hiçbir şey okumadan yazıyorum. kız arkadaşım amerikaya gitti. bende 3 ay sonra arkasından gidicektim. param yoktu o yüzden o erkenden gidiyordu. hatta ben ona beni bekle beraber gidelim dediğimde kafası karışmış geleceğini askıya almış ve iyi bir okulun kayıt tarihini kaçırmıştı. sonra bende kıyamadım geleceğidir dedim. gitsin. bende giderim arkasından diyerek gönderdim. huur anası da baskı yapıyordu tabi o ara. kız gitti. aradan 1 ay geçti sıkıntı yok. işe girdi. yeni insanlarla tanıştı. mesaj yok aramak yok soğuk davranışlar filan. orada başka bir türk arkadaşım da var üstelik. o da benden saklıyor. çocuk bana seni aldatıyor diyemiyor. tabi benim haberim yok. kıskançlığımdan kızıyordur diyorum bizim çocuğa. boşver diyor bana. bırak ne yaparsa yapsın. yok oğlum o bana kızdı ondan yapıyordur dedim. bir şey diyemiyor çocuk. anlamıyorum tabii. sonra ayrıldık. baskıcı ve agresif olduğum bahanesi sunularak. kıskanıyordum ama herkesinki kadar. peki dedim. bana tapan o kız 1 buçuk ay sonra ayrıldı benden. sıktım onu galiba dedim. sevmişim ya bir kere. toz konduramıyorsun tabii. arada 2 ay geçti. 2 akşam önce arkadaşımla konuşuyorum. o amerikada olan arkadaşımla. sevgilisi var mı lan dedim. var dedi. o yüzden seninle ayrıldı dedi. şok oldum. yıkıldım. mahvoldum. o güne kadar ona saygı duyuyordum. her şeye rağmen. gitmeden önce çok plan yaptık çünkü. tapıyorduk birbirimize. beraber sıçardık. dudaklarım ona aitti. onunkilerde bana. her şeyimle ilgilenirdi. kıçımı sil desem silerdi. her şeyimdi. anası huurydu ama. derdim ona bunu. annen hep paracı kurnaz takılıyor derdim. o da beni düşünüyor derdi. zengin bir damat isterdi. bende fakir değildim amk ama çatır çutur para da harcayamıyordum. zaten üniversite bitti yurtdışı işi çıkınca ortaya çıkıyordu tüm gerçekler ama kahpeliğe gerek yoktu. gitti benim arkadaşta kalıyor tabii. 1 ay sonra iş buldu. sonra bi çocuktan bahsetti bana. evi var dedi. birlikte onun evine çıkarız. sonra araba alcak çocuk sende onu sürersin dedi. çocuğun ehliyetine el konulmuş. tabii ben sövüyorum o ara. ben kimsenin şoforü değilim ne konuşuyosun amk sen diyerekten tartışıyoruz. 3 gün aramak yok filan. en son ayrılıyoruz. bizimkiyle konuşuyorum 2 gün önce işte. ben zorladım dedi ayrılmaya. seni aldatıyordu. çocuğun durumu iyi diye seni bıraktı. buradaki hayatını düşündü. şok oldum. oysa paraya ihtiyacı yoktu. ama güçlüye gitti. güçlünün amk. zütün teki. benim bacağım olamaz. giber atarım. velhasıl aldatılmışım. canım dedim, parçam dedim lan. sıradan bir aşk hikayesi diye okursunuz bunu yaşamadığınız için. ama bunca şeyden sonra aldatılmayı insan çözemiyor. canım acıyor be kardeşim. ben hep iyilik düşünürdüm oysaki. şimdi yarın bir gün birini sevemem artık. herkes huur bana, herkes fahişe. napayım söyle lan napayım. ve hiçbir şey yokmuş gibi davranıyor hala. facemde eklı. silmiyorum ama. küfür etmiyorum ki haklı çıkmasın. ne yapayım ben şimdi. hiçbir şey yazmayın bana. o tombul çocuğun dediği gibi. anlayamazsınız !

kuzey avrupa dediğin zaman aklıma buhranlı sokaklar geliyor. pgibolojisi bozuk insanlar, sarışın uzun boylu harika kızlar. pgiboloji bozuk derken sapkın pgibopat değil. saf gözyaşı döküp acısını efendi gibi çekenleri diyorum. sonra o kızlara gidiyor aklım. nasılda berraklar. sarı altın sarısı saçlar. bizim türk kızları gibi kara kuru kıllı değiller hemde. tatlı bir bacak arası arzuluyorum o kızlarda. bizimkilerin bacak aralarını aç bak kararmış, tavuk zütü gibi pütür pütür amk. kılların kökü çıkmış vesaire. türkten kaçın beyler. dünyada yaşanacak güzel şeyler var.

önümde bir kazık yatakta delik açmaya çalışıyorum. elimde değil. bilirsiniz siz bin kuruları hepinizde var amk organından. çelikten yapılmış haz direği gibi. ve o an aklıma gelenlerin listesi. instagramdan bakıp birine patlamaca. hayat çok dramatik değil mi?

hep araba çarpacak korkusu var amk. karşıya geçerken çaat biri gömecek ve bir tak çuvalı gibi yere düşeceğim korkusu var. rezillik amk ölmek sorun değil.

dersin ortasında 40 kişilik sınıfta 31 çekerdik. sırayla. biri gözcüydü. ben iyi attırırdım. özellikle beden eğitimi dersi olduğu günlerde eşofmanla gelirdi herkes ve zütleri keserek patlardık. iyiydi o zamanlar.

führer
sanayi
fatih akın
çikolata
yeni nesil bermudalı gurbetçiler

7 8 yaşlarındaydım. piknikteydik. babam babasına senin kızı bizim oğlana alıcam demiş. babası çağırdı yanına. paran var mı paran dedi. yok dedim. gibtir git o zaman dedi. çocukluk aşkımdı. babasıyla görüşürüm hala ama kendisini ne tvde ( izlemediğimden dolayı ) ne de başka bir yerde uzun zamandır görmüyorum. denk gelirse işte. umarım çok daha başarılı olur.

özenti fukaraların terasta makarna yiyerek entel kılığa girebilmeye çalışıldığı, gölgede markalı diye güneş gözlüğü takıldığı, tiki ayağına yatan bir kaç huur ve bir kaç dangalak bulunan, ortamından bir gib olmayan iş olsun diye açık tutulan içi boş sözelcilerin cirit attığı ama arada parlayanların da olduğu Nişantaşı'nda bulunan fakültedir.

ispanyol inditex'in demokratikleşmiş lüks sloganıyla piyasaya sunduğu kadınlara özgü markasıdır. Türkiye'de 3 yıldır bulunan ve kısa bir süre sonra da kapanacak olan 2 mağazaya ( Nişantaşı Akmerkez )sahiptir. Güzel ve kaliteliydi ürünleri. Yazık oldu.

bütün o güzel anıların sabah uyanmaların, birlikte yemelerin içmelerin, birlikte sıçma derecesine varan mutluluğunun bir yurt dışı yolculuğuyla tak edilmesini hatırlatıyor bana. güzel şeyler bitmemeli lan. biterse bile bir kalemde silinip atılmamalı. yazık yaşananlara. siz siz olun sebepsiz yere terk etmeyin. 1 ayda kimse değişmez, değişmeyin.

kıskanç, çıkarcı, cimri ve insanları kullanmayı seven sonrada gibtir eden karaktersiz aşağılık sürtükler silsilesi. istisnalar vardır elbet.

kısaca özetlemek gerekirse, kinci olurlar. kendilerine müslümanlardır. bencilliğin en üst seviyesinde çalışan beyinleri insanları kullanıp bir kenara atmaktan haz alır. beş ay önce yaptığınız bir şeyin acısını şimdi çıkartabilirler fakat siz ne zaman ne yaptım diye kendi kendinize sormakla yetinirsiniz. bencillerdir, cimrilerdir, menfaatçilerdir. velhasıl bir o kadar da çekicilerdir. size tavsiyem onlar ananızı gibmeden siz önce davranın. her tilkinin farklı bir tarafı vardır ne de olsa.

gezi parkindaki sohbete polis gül suyu gibarak müdahale etti. Teyzeler tavuklu pilavla iştirak etti.

çocuk doğru söylüyor. bir dünya insan sokaklara dökülüyor sabahın köründe. niçin? para babalarına kopeklık ıcın. amk iş bakıyosan 2 bini verenin zütünü yala. karın tokluğuna borçla harçla ihtiyarlatıyorlar insanı. herkes çalışabilir ama herkes bu saydıklarınız gibi olamaz. şans çok önemli bir faktördür. siz siz olun güzel bir hayat veremeyecekseniz çocuk yapmayın. sonra böyle zırlıyorlar sağda solda işte.

@2 danke bro

çok izlenenlerin dışında. alternatif dram olmalı. köşede bucakta kalıp keşfedilmiş salya sümük hayata dokunacak bir şeyler.

engin bilgilerinizden faydalanmak her incioğlunun hakkı değil mi?

Kuzey Avrupa ülkelerinde yaşamak isterdim. Uzun boylu zarif kızlarını düzmek sanırım ömrüme ömür katardı.

sıradan konuları sıradan bir dille anlatıp kağıt israfına sebebiyet verirdi. sonunda gerçeği görüp bu eziyete son verdiler.

bizim insanımız çabuk kanar. böyle böyle geçiriyorlar bizim mallara işte.

bir süredir hayatımı kabusa çeviren ve tüm devlet yetkililerinin ölüme terk ettiği mağdur insanlara hizmet veren şehir içi otobüs hattı. Ümraniye'den Mecidiyeköy'e gitmek için kullandığım bu otobüste neredeyse her gün kavga görmek mümkün. sıkış tıkış ağzınızı cama dayayarak nefes almaya çalıştığınız bu iğrenç ortamda kimse halinden şikayetçi değil. çünkü bu otobüsü kullanan insan yapısı genelde haklarından habersiz güdülme müdavimi. Beşiktaş'tan kalkıp Nişantaşı üzerinden Mecidiyeköy'e giden 30m otobüslerini görün bi de. hepsi yeni hepsi temiz. ama 522 otobüsleri yani taa anasının gözünden başlayıp anasının şeyinde noktalanan yolculuğun otobüslerini sormayın. bakımsızlar. dökülüyorlar. geç geliyorlar. insanı taka soksalar en azından niyetleri belli derim. fakat bu durum insanları aşağılayıp aptal yerine koymaktan başka bir şey değil benim gözümde.

gerçeği bilmiyorum ama videoyu izlediğimde kesinlikle bu işte bir şey var dedim. otobüs insanların sıkışacağı kadar dolu değil. arada o kadar el kol mesafesi varken bu dayının bunu yapmasının imkanı yok gibi. şimdi okuyorum da galiba haklıyım. umarım haklıyım.

çok uğraştım da bazı muallakler soğuttu beni en son futboldan. ama iki hayalim vardı. önce galatasaray sonra manchester united. futbolcu olamadım ama ikisine kurduğum hayallerim hala daha zaman zaman canlanıyor çocukluğumu anımsatıyor bana

en sevdiğim yazardan çok en sevdiğim insanlardandır. kendisini görmedim ama hepimizin içinde böyle bir yaşamdan az çok parçalar olduğu kanaatindeyim. ona imreniyorum. acının ortasında kalmış perişan hayatın simgesidir kendisi. her ne kadar içkiden ve düzmekten bahsetse de anlattığı tek şey dünyanın ne kadar taktan bir yer olduğudur oysaki.