Az ötede rol yap.

Kodumun yerinde aşamadığım o kadar çok şey var ki.
Bu misal; kafaya takma. Hatta boşluğuma geldiğinden midir bazen taktan olaylar bile beni duygu seline çekiyor.
Değişmek ise zaman alıyor. Neredeyse delirene kadar öğrenip mücadelemi vermek istiyorum.
Sabırsızlık var. Çünkü gerçekten zaman alıyor.
Bunu bildiğim için daha da çok sabırsızlanıyorum.
Bu yol bilmediğimiz şeylerle dolu; fakat bildiğimiz de çok şey yok mu?
Bu kolay bir şey değil değil mi?
Her yolu deniyorum mesela “ben” olmak için.
Fakat aldığı zamana karşılık verdiğiyle yetinemeyip, yine çabalamaya başlıyorum. Sonu yok gibi anasını satıyım.
Sanırım bunu da kabul etmek üzereyim.
Her şeyin daha net olmasını istiyorum mesela. Bunun için verdiğim mücadele bile beni fazlasıyla yoruyor.
Ama tanrının da karşılığını vereceğini biliyorum.

“Gariptir bu bilinmez acıyı çekmek de yapay zevklerden tatlı geliyor.”
Aga ne güzel izah etmişsin.
Bu söylediğini özel hissetme aracı olarak kullanmak, elbette ihanet olur fakat bana güzel ilham verdi.

"Tcma'nın anlattıklarının sende yüzeysel bir farkındalık oluşturması ayrıdır, senin öğretiyi bir parçan haline getirip her yönden hayatına ışık tutmasını sağlaman apayrıdır. ilkine takılı kalırsan başlığın pozitif telkinleri ile bir süreliğine yükselirsin ancak asli olan değişim sağlanmaz."
Kişisel olacak biraz; fakat bunu üzerime alırsam kendime büyük haksızlık etmiş olurum.
Çıkarımların doğru olabilir ama genel olarak ön yargılar söz konusu.
Okumaktan da bahsettiğim telkinlenmek değil;
anlatılanın, mevcut şartlar için artık geçerli olup olmadığını sorgulamak. Eğer gördüklerine göre çok temelde kalıyorsa, bir daha dönüp okumak gerekli olmaktan çıkıyor sanırım.

Bizi dışarda bir çok insandan ayıran şey nedir?
Bçsy okumuş olup, çaba harcamamız mı? O hâlde neden herkes buna benzer şekilde ilerliyor.
Yoksa daha farklı olaylar mı dönüyor?
Bazı şeyleri farkedemiyor da olabilirim tabi.
Ayrıca neden eskisi gibi, okuduğumdan daha fazla verim alamıyorum bunu çözemedim.
Tamam başlığı ilk okuduğun gibi olamaz hiçbir şey fakat hacı tylerın yazılarında da aynı şey söz konusu. Okuyorum ama eskisi kadar aydınlanamıyorum.
Önceden bi kaptırırdım, çok defa aydınlanır ve artık öğrenmiş olduğum için keyif alırdım.
ilham alma olayı oluşmuyor yani. Bu da artık okumana mani oluyor tabi.
Geçen @iambold’un söylediği kaynaklara bakmaya çalıştım, onlarda da tıkandım maalesef.
Sanırım farklı bir şeyler denemeliyim.
Kardeşlik olayını halen tam olarak çözememiş olsam da; buna katkı sağlamak için kendi kişisel yöntemlerimi kullanmalıyım sanırım.

Beyler, hobiniz için harcama yapmak durumundasınız diyelim.
Piyasada malum tabi, fiyatlar yüksek. Fakat ticaret konusunda seçeneğinin bol olması ve ekstra bir yetenek gerektirmediğini düşündüğümden, para kazanmak da kolay.
Yine de böyle bir durumda yüksek harcamalar yapıp, hobinizi devam ettirir misiniz?
Bunun gerçekten size keyif veren bir iş olduğu da aklınızda bulunsun.
Şu devirde henüz para kazanma konusunda toy iken, böyle bir harcama yapar mısınız? Ben arada kaldım,
sonuçta elinde nakit bulunması güzel bir şey. Ama aynı zamanda motivasyonunu artıracak bir hobin var ve onu geliştirmek adına çabalıyorsun.

Forum sitelerine falan üyelikte bir ton aksaklık ve problemle karşılaştığımdan buraya yazmak istedim.
Fikri olan geri dönüş yaparsa çok iyi olur.

"işte dünyada vakit kısıtlı dostlar, tanrıyı aklınla bildikten sonra tüm seçimlerini bu doğrultuda değiştirmen kaçınılmaz olacaktır."
Bu da sadece kişisel bir düşünce.
Tanrı emin olacağımız bir düzen yaratmamış. Hatta tam olarak bundan bile emin değilim.
Peki bunu nasıl aşacağız?

Vhay anlamamısHım gercHeqten.
"Bunu da sırf uyarmak adına anlattım. Yoksa içini dökmen, hastalıklarını ifşa etmen kimsenin gibinde değil."
gibinde olmasına hiç gerek yok.
"uyarmak"
uyarsaydın yarım yamalak anlattığın şeyi kızarak toparlamaya uğraşmazdın. Amaç farklı.
Şu anda yaptığın gibi.

Elbette çekincelerim var. Yüzleşmek konusunda dahi herkese güvenmek bana ters.
Kararsızlık konusuna gelirsek; atlatmaya çabaladığım bir şey diyebilirim.
Bazı şeyleri söylemeli miyim emin değilim tabi ki. Ve anonim olmamız da içimi rahatlatmıyor. Bana yanlış gelecek olan bir şeyi yapmam istemem.
Yani benimle ilgili meseleler zaten. Sezgilerin yanlış diyemem o yüzden.
Thx.

Dünden bugüne çok şey değişti.
Ben değiştim, çevrem, duygularım, hayata bakış açım falan.
Fakat bu acıyı hiç atamadım üzerimden. Hep ara ara uğrar; tam ben bir şeyleri yerine koyduğumda kafamı gelip kurcalardı.
Ben hep böyleydim.
Bunu bir şekilde aşmam veya bir şekilde ortaya koymam gerekiyordu.
Müzikle uğraşıyorum. Bazen diyorum burdan yol alsam, en azından bir kaç bir şey söyleyebilsem insanoğluna. Bu oluşumu böyle temsil etsem.
“Müzik beni resim, fotoğraf ve yazıya ulaştıran bir kapı oldu.” diyen Layne Staley gibi.
Bugüne kadar tanrıyı ve kendimi arayıp durdum. buraya gelip burada bunları söylemeli miyim ondan bile emin değilim. Buraya yazıyorum. Kafa şişiriyorum aslında.
Farklı olmasını isterdim.
Zaten söylemek istediklerimi de tam olarak aktaramıyorum. içimde çok şey var.
Yine o tuhaf sürece girdim. Bu yüzden karalayıp duruyorum.
Benim gibi aynı saçma yere batıp duran adamlar için ışık çakan adamlar gibi olmak istiyorum.
Sadece nasıl olacağından emin değilim.
https://youtu.be/mOJEcEkR1a8 ha bir de bunu da dinleyin, iyi şarkıdır xd

Her şeyi kendim çözümlemeye çalışmam hataydı.
Aslında son bir kaç yılda iyice depresif olduğumdan kaynaklıydı. Yalnızlığa alışıklığım biraz beni engelliyordu.
Fark ettiğim şeylerden kaçmak istediğimden ve biraz da buna meyilli bir yapım olduğundan sürekli tek başıma olmam gerektiğine ikna ettim kendimi.
Başlıkta okuduklarımdan bile kaçmak istedim bu yüzden.
Bir çok haksızlık ettim, çoğu şeye, çoğu insana; zarar gelsin istemediğim halde kırdım.
Böyle yapınca kendimle ters düştüm; çünkü bu yapmamam gereken bir şey ve ben bunun farkındayım.
Böyle düşünce de tabi ki hemen tanrıya sığındımı sandım.
Sanki yaptıklarım insanlarla ilgili değilmiş de, her şey tanrıyla benim aramdaymış gibi...

Tanrı affetsin...
Ama ben bu söylediklerimi hiç söylememiş olmayı dilerdim.

Olum bir şey bildiğini sanıp hareket ediyorsun.
inanmış gibi yapmak, yüreğini sızlatmıyor da, başkasına neden anırma gereği duyuyorsun peki güzel kardeşim?

Bahsettiklerinden haberdarım olum.
Fakat anasını sattığımın yerinde ortada kalmaktan bıkmıştım.
Yaptığım hareket bencildeydi; fakat sorgulamak noktasında tıkanıyordum. Bazı şeyler bana göre değil.
Bencilce olduğu için gerçekten üzgünüm.

Olamadıqh agha bhee

içimi kemiren bir şey var beyler.
Ben bunca zaman bu adamın yazılarında bir çok şey gördüm. En önemlisi de çevremdekilerin yalanlarıydı.
Büyüdüğüm çevrenin, toplumun; yalan dolan üzerine kurulu sahte düzenini farketmek, beni tamamen özüme dönmeye itti.
Bu kısmı uzatmak istemiyorum, gerekli görmediğimden.
Bunca şey görsem dahi, hiçbir zaman tam olarak sadakat ve güven duygusu oluşmadı ben de.
Bu yüzden birlik ve beraberlik gibi olaylarda pek başarılı olamadım.
Fakat bir yerden sonra saldım bu olayı.
Tüm her şeyi kendim cevaplamaya çalışmam benden çok şey zütürse de benim için doğru olanın bu olduğunu defalarca kez gördüm.
Bu bir veda metni değil, öyle anlaşılmasın. Yardıma ihtiyacı olana son gücümle yetişirim. Buralarda da dahil, birilerini desteklemekten haz duyarım falan.
Ama benim yolum her zaman bu oldu.
Sadakatli ayaklarına yatıp kendime ihanet edemem.

Senin de bahsettiğin gibi adamın farkındalığı çok sınırlı evet, \"ikisi de aptalca, insan olmaya baq\" diyerek bir yere varabileceğini de hiç sanmıyorum; ama ufak da olsa bir şeyi farkedebilmiş; gerçekten üzerinde tartışılacak bir mesele değil. Hani \"manyak olursun\" diye bi replik var ya, absürd de olsa işte o geçerli bu meselede de.

Tanrıyı veya dini sorgulama noktasından çıkarıp tartışma noktasına getirmek ve kesin yanıtlarla geldiğini öne sürmek, çok çok büyük bir iddaa, bu şey gibi; canlı yayında vahiy gelen adam; zaten o noktaya geldiğin zaman genelde kimse sallamaz bile, daha uç olmayan örnekler ise; Celal Şengör, Mısırlıoğlu bilmem ne...
Toplum farkında olmadan da olsa, iddaanın uçuk olduğunu görebiliyor.
Bu arada ben de tam olarak açıklayamam elbette; fakat herkes gibi bir şeyler karalarım, bir insanın yapabileceği bundan fazlası olamaz bu konuda.

Sonda yaptığın tespit güzel. Her şeyin rastgele olduğu konusunda kendini kandırmış ve kaçacak delik arıyor aslında.

@babanizgeldi213
Zaten tanrının kurduğu düzenden bahsettim kendimce ve öngörüm; olayı, my7nin de bu veya buna benzer bir şekilde kabul ettiği. Tanrı inancının olmaması kimse için söz konusu değil yani.
Yazmamdaki amaç; din, iyi-kötü veya tanrı tartışmak değil.
insan olarak bunlara cevap getirebilecek bir fıtratımız olduğunu da düşünmüyorum. Kuranda da bazı şeylere, insanın aklının erişemeyeceği yazar.
My7 da yazılarında bahsetmişti bunlardan.
Ben de işte tam olarak bu konulardan biraz bahsetmiştim.
Ve biraz daha açıklayayım; tanrıdan bahsederken onun varlığından öte bir şeyi kastediyorum, yanlış anlaşılmasın.
iyi-kötüden kastın da; günah-sevap ise zaten kuranda mevcuttur, üstüne konuşulup tartışılacak bir mesele yok.

My7nin bahsettiği gibi ve onunla birlikte senin de alıntıladığın söz tam olarak.
Doğru cevapların tanrı tarafından hiçbir zaman verilmediğini ve her şeyi olası kıldığını, kabul ettiğini düşünüyorum my7nin.
Yani adamın; beni dinle fakat kendi yolunu çiz diye belirtmesi falan, aslında bu temele dayanıyor. Ha tabi ki adam kendi çizgisinde, ve bunu asla bozmayacak kadar gözükara; fakat evrende hiçbir şeyin kesin olmadığını görebildiği için sınırlarını da o şekilde çekiyor ve bu sayede herkesi, kendi gözleriyle olup biteni görebilmeye teşvik ediyor.

Aynen öyle. Orada öğretisini bağıra çağıra üzerine giderek, zorla yedirtmeye çalışmak yerine, kutsal olanı içtenlik ve samimiyetle vermesi, onun büyüklüğünü göstermiş oldu; çünkü değer verdiği şeyleri duygu sömürüsüne çevirecek kadar alçaltmıyor. My7 de tam olarak bunu yaptı, bize bir şey kazandırmak için zorlamadı kendini, bize zorla yedirtmedi ve daima kendi yolunda oldu; örnek almak ve çabalamak, bizim görevimiz olmalı; kendi yolumuzu çizmek bu değindiğimiz noktalardan geçiyor.

Bu dünyada nasıl olur da hiç şaşmadan yolumuza devam edebiliriz?
Eğer yapmaya çalışsak binbir türlü bela ve güçlükle başa çıkmamız gerekmeyecek miydi?
Bir insanın üzerine yüklenmesi gerekenden çok daha fazlası olmaz mı bu? Ya da bunu yapmak zorunda mıyız? Veya sadece yapmaya mı çalışmalıyız?
My7nin bahsettiği gibi %100 saf bir omega olup tamamen kusursuz işlenmek, kimin harcı olabilir ki? Peki bunları bildikten sonra bile neden halen mükemmeliyetçi olmaya çalışırız?
Neden bu soruları soruyorum?
Tanrı bu evrende bize daha kesin yanıtlar sunmuyor mu? Yoksa her şey benim, senin, bizim görebildiğimiz kadarı mı?
Eğer böyle olsaydı, iyilik, kötülük; doğru, yanlış net bir şekilde ayrılmamış olmaz mıydı?

My7, doğru diye bir şeyin olmadığı bir evreni kabul ediyordu. Fakat sanırım bu sorulara asla cevap bulamayacağım. Yine de hiçbir zaman net bir cevap alamasam dahi cevaplamak için koşuşturuyor olacağım.

Yaşamın olduğu yerde her zaman belirsizlikler hakim olacak ve görülen o ki; tanrı bize asla kesin yanıtlar sunmadı, biz insanlar tanrıyı bulana kadar böyle sanıyor olacağız. Ve halen daha onu bulamamış olabiliriz belki;
fakat en azından ona yaklaşmak için çabalıyoruz.

Önceden olaylara çok arabesk yaklaşırdım.
içimde kalanlar yüzündendi belki de. Yani ne biliyim, ufak olaylarda bile çocuk gibi küsme noktasına gelebiliyordum. Sanırım eskiden içini dolduramadığım fikirlerim, paso ortaya çıktığından.
ilk başta kızıyordum tabi bu duruma, şimdi kızmayı bırakıp, sahiplenmeye başladım.
Yani ne biliyim, yaptıklarımın sebepleri vardı en azından.
Bu arada sahiplenmekten kastım da böyle görmezden gelmek falan değil.
Bunların hepsi; benim sonuçta. Haklı yada haksız bir şekilde gün yüzüne çıkan şeyler.

Çok dağıtmadan başa döneyim; şuanda bunları çözümleyebiliyor olmam beni bi süre tatmin etti.
Fakat tatminler geçicidir; bu yüzden çaba göstermeye devam etmek gerekli.

Sonuçta nerede olursanız olun; kendinizi fazla kaptırmadan, yapacak işlerinize dönmek en iyisidir.

Geçen sene falan bi ara baya yardırıyordum bahsettiğin konuda ve bana çok iyi gelmişti gerçekten.
Sevdiğim veya benimsediğim her şeyi nasıl savunabileceğimi göstermişti bana bu olay.
Fakat artık eski şevkimle yapamıyorum bunu. Hani my7 der ya biriyle eğlenirken falan; "gülemiyorum bile amk" , ben de artık o raddeye geldim. Ufak da olsa bir toyluğum var bu konuda evet; tam olarak alışmam gereken bir durum olabilir bu.
Teşekkürler.

Hepimiz, dışarıda ibret konusu olmaktan öteye geçemeyen yapmacık ortamlardan tiksinip buralara geliyoruz, bu nick altına, kancığa, foruma falan...

Küfür etmeyi sevmem; fakat bu kodumun yerine bile ara ara iki üç yavşağın damlayıp salak saçma; gelir, para kaynağı bilgileri sıçmaya gelmesi, my7 yi aklınca topa tutmaya falan çalışması soğutuyor bi nebze.
Yine de takmamaya çalışıyorum; her ne olursa olsun, burda yardımlaşmaya çalışan insanlar var, ben de onlara yardımcı olmaya çalışacağım.

Tüm bunlara rağmen çaba gösteren herkese minnettarım.
Buraya daha fazla yazmaya çalışacağım.

Hani ilk önce bir şeyi alırsın, zihninde bir süre yer eder ve onu henüz süzgeçten geçirememişsindir ve zamanla oturtursun; kavramış olursun, yani aslında inanca dönüşmüştür o şey.
Yani bahsettiğin, kavrama yeteneğinin bir sonucu olmuş oldu inanç.
Saol kanka yorumun için, ekstra bi bakış açısı yakalamış olduk burdan da aslında.

insan yolundan çabucak şaşabiliyor.
Hatta sanki buna programlanmış gibi.
Bu yüzden dibe batmak; gelişmekten, çok daha kolay.
Sen bütün dikkatini bir şeye versen dahi bir süre sonra tekrardan başladığın noktada bulabiliyorsun kendini. Dibe batmak; ilerlemek için bir fırsatsa; tam bir şeyleri yoluna koymuşken içgüdüsel baskılara yenik düşmen de bi o kadar olası.
insanda bu tarz olaylar arasındaki dengeyi sağlayan “ego” yeterince sağlamsa; basit dünya bağlamlarının veya illüzyonların içinden kolayca sıyrılabiliyor.

içgüdü; hayvani bir özelliktir ve düşünme eylemi yoktur.
Bizi insan yapacak olan şey, inanç.
Tanrıdan yardım isteyebiliyorsan, o’nun senin umutlarını yeşertecek olacağına inancın var ise; insan olabilmişsindir bir nebze.

Bu sebeple insan, kendine göre; yapması gerekeni yapıp, tanrıya dua etmeli bana göre. Bu sayede kendisini etkileyebilecek her türlü kötülükten sakınmış olur.