yuh aq ya

hadi be upppp

kimsemi film seyretmiyor koca forumda

yok mu arkadaşlar başka yorumu olan

kanka müzikal istemiyorum boğsun beni anlıyomusun belamı gibsin sembol aramaktan çıkarım yapmaktan kafam yorulsun. karamsar bir şeyler arıyorum. sağolasın izlemedim listeye aldım keyifli bir anımda izlerim

mucize? kimin filmi

varmı şöyle bir zamanlar anadoluda, kış uykusu tadında yahut seventh seal, nosthalgia tadında düşündüren felsefik, bireyin sorunlarını varoluş problemlerini anlatan yada; uzak ve yeraltından notlardaki gibi yabancılaşma toplumdan kopma bireyin çıkmazlarını işleyen fimler?

arkadaşım var birader ama sevmiyorum kafalarımız uyuşmuyor. 1-2 tanesini kendime yakın görüyorum onlarda uzaktalar. lafla peynir gemisi yürümez biliyorum, dedim ya düşününce bile kalbim çarpıyor terliyorum olmuyor, alıştım artık kabullendim hastalığı ben kendi kendime dert çekiyorum dost arıyorum yaşadıklarımızı bişeyler paylaşabilmek için

s.a. hala aynı

ben onun hayat biçimine parasına puluna atıfta bulunmuyorum ki. ben onu varoluş bunalımının içinde kaybolup kendine intihardan başka çıkar yol bulamamasından ve büyük cesaretle intihar etmesinden dolayı andım. şimdi burda existentialisme yada absurdism e girmeye gerek yok. soğukkanlılıkla yaşamı tartıp, kullanabileceği en büyük özgürlüğü kullanıp intihar etmesindeyim ben. acaba biz onun kadar özgür olabilir miyiz? camus tek gerçek felsefesi sorusunun intihar olduğunu söylüyor ama bunun yanlış olduğunu açıklıyor. ama mehmetin durumu farklı.

@12 kaybol at kafası. sen sorunsuz hayatınla yaşamaya devam et. sorunsuz hayat en iyisidir sorunlulara acımak gerekir dikatomisi kuran sığ beyninle buraya entry girme

benim de aklıma geldi o kanka ama anlayaış gösterceklerini sanmıyorum çık aşarsın der alış der anca doktor raporu-ki böyle bişey yok- gösterirsin öyle inanırlar bu bürokrasi yalayıcılar

benim kız arkadaşım da vardı 3 yıllık.. o bulmuştu beni uzaktan merak etmiş cool sanmış. tanışmak istemişti tanışmıştık tek dert ortağımdı her şeyimi ona anlatırdım ama oda yok artık oda dayanamadı bende üzdüm elimden başka bişey gelmedi gitti. benim ümidim yok geçmez bu, alışmak gerek. ben alıştım. ama dediğim gibi sunumlar kafamı bozuyor. kullandım kanka bir sürü kullandım ağırından hafifine kadar. şimdi sadece anksiyolitik kullanıyorum içmem gerektiğinde

tesadüfe bak mehmet reyisin ölüm yıl dönümüymüş

var birader ama kendimi yakın hissetmiyorum çocukluk arkadaşlarım kafalarımız hiç uyuşmuyor feci sıkılıyorum yanlarından takılmak istemiyorum. olmasalar da olur. yakın hissettiğim 1-2 çocukluk arkadaşım var onlarda başka şehirlerde zaten

ve hergün kılı kırk yararcasına düşünmekle, bunu yapsam nolur şunu yapsam nolur diye en ince ayrıntısına kadar düşünmekle geçiyor. bazen hiçbir şey yapamıyorsun düşündüğünle kalıyorsun. yoruyor bir süre sonra sıradan günlük olayları bile kafaya takmak, ayağın takıldığında bile gören olupta gülmüşmüdürler acaba diye düşünmek hayatı gram gram ölçerek yaşamak

iyi durumda değilim kanka. 3 sene oldu hala evden çıkıp sınıfa girene kadar sanki sınıfta bir şey olacakmış gibi ter içinde kalıyorum, ne zaman yürüsem yürüyüşümle dalga geçiyorlarmış, sürekli bana bakıyorlarmış gibi geliyor. derse geç kaldığımda derse giremiyorum. her an herkes bizi izliyor, yapacağımız en ufak hata da, yanlışta kahkalarla gülecekmiş gibi..

belirleyen olduğunu düşünmüyorum. ne yaptıysak kendimiz yaptık, yapıyoruz. ister hastalıklı akıl olsun ister sağlıklı her şeyden önce bizim aklımız. her şeyden kendimiz sorumluyuz. beni mahveden bu sorumluluk her şeyin elimde olduğu hissi. bi sürüncemedir gidiyoruz sonsuz ihtimalden sonsuz seçimler bize değersiz olduğumuzu hissettiriyor, tam şuan. anasını gibeyim

kendimize insan olduğumuzdan başka değer biçmeye gerek yok kanka.. biz olsakta devam edecek hayat olmasakta. ben sadece normal olmak isterdim ve hep normal olmak nasıl bişey hep merak ederim

azıcık cesaretim olsa bitirecem bu işkenceyi aq. ah be mehmet pişkin reyis..

anasını gibim birader şimdi infilak edecem bişey yazın

sağol kardeş..

geçiyor da her şeyimizi de yanında zütürüyor

senin tuzun kuru kanka baban var, çalışmasan kira gelirin var. benimde en büyük hayallerimden biridir içki ve oturacağım evin parasını karşılayacak kazancım olsun gerisi yeter. ama benim o şansım da yok, kardeşim geliyor arkadan onunda masrafları artacak bitirmemi bekliyorlar biran önce. durumumuz iyi ama ben işe girmezsem bana bakacakları kadar değil anca onların yanında sünepe gibi takılırım. alkol tek dayanağım zaten, arada her şey çok gelince yazdırdığım ilaçlardan atıyorum o kadar

para var kanka parayla bitse her şey.. alın benim param var diye gösteriş yapmakla arkadaş edinemiyosun. kısa vadeli olur dediğin gibi safraları takarsın peşine amaç o değilki. tahmin edebiliyorum çok hayalini kurmuşsundur arkadaşlarınla kampüste volta atmayı, pikniğe gitmeyi, evlerinden alıp takılmayı ama olmuyor işte. ben arkadaşı falan eskisi kadar takmıyorum tedavinin tek artısı bu oldu bana kabullendim. dediğim gibi benim meselem farklı. canım çekiyor içli içli bakıyorum bazen dediğim gibi ama yaşanıyor böyle, oysa okul bitmeden yaşanmaz arkada anne baba var okulu bitirmemi bekliyorlar