yolla panpam

sedef hastasıyım panpa kalıcı bi çözümün var mı?

sus amk kürdü

ne alaka gibsiz fizik kurallarını yaratan da allah değil mi

Hikayeye istediğiniz kadar tak atabilirsiniz olay da bu zaten. Şukuya göre akşam devam edicem yazmaya..

Güneşli bir pazartesi günü denizi görebileceğim yükseklikte bir binanın çatısındaydım. Hayatımda ilk defa insanlara bu kadar yüksekten bakıyordum. Yapmak üzere olduğum şey beni delicesine korkutuyordu ama kararı çoktan vermiştim. Bankadaki son paramla aldığım 9mmlik tabancayı titreyen elimle sweatshirtümün sağ cebinden çıkardım. Bir anda duyduğum korna sesleri, rüzgarın uğultusu ve gıcırdayan eski metal kapının sesi yok olmuştu. Tek duyabildiğim nefes alış verişimdi. Silahın namlusunu yavaşça kafama dayadım. Tüm vücudumu dehşet verici bir korku kaplıyordu. Aklımda ailemle yaşadığım anlar, sevdiğim insanların güzel hatıraları belirmeye başladı. Buna hazırlıklıydım o yüzden silahı sıkıca kavrayıp kendimi yatıştırdım. Parmağım tetikteydi, silah artık vücudumun bir parçası olmuştu. Duyduğum son sesler çatı kapısının kuvvetle açılması oldu. Tetiğe basmıştım. Ben bu embesil eylemi gerçekleştirirken hayatım boyunca sevdiğim tek kız tüm hızıyla binanın merdivenlerini tırmanıyordu. Benim burada olduğumu nereden öğrendiği hakkında hiçbir bilgim yoktu. Ben tetiğe basmadan hemen önce kağıyı açan oydu. Hikayemin burdan sonrasını anlayabilmeniz için biraz daha geriye dönmeliyim. Her şeyin nasıl bu kadar taktan bir hal aldığını görmeniz için.

Yolla panpa

at panpa

yolla panpa

Bazı insanlar her şeyden nefret ederler. Hayalleri alaca karanlıkta uluyan bir kurt gibi hiddetli ve soğukkanlıdır. Işığı görmek istemezler. Yalnızca her şeyin yanıp kül olmasını isterler.

Bazıları ise yalnızca ışığı görmek ister. Her şey için huzurlu, parlak ve aydınlık olan bir gelecek isterler. Karanlıktan nefret ederler. Yalnızca her şeyin yolunda gitmesini isterler.

Bazıları içine ağlar karşılaştıkları durumlar karşısında. Kaybedecek hiçbir şeyleri kalmadıkları için.

Bazıları da haykırmak ister yaşadığı mutlulukları. Onları mutlu eden şeylere sımsıkı tutunurlar.

Herkes için farklıdır hayat. Hiç kimse düşünemez bir başkasının aklından geçenleri, hayallerini, farklılıklarını, değer verdiklerini.

Herkes yaşamaya devam eder.

Herkes sessizdir bu hayatta.

Son nefesinde fark eder ancak.

Bağırmak ister, geri dönmek ister, tekrar nefret etmek, tekrar huzurlu hissetmek, tekrar karanlıkta olmak, tekrar aydınlığa koşmak..

Sessizlikte yankılanan bu nefeste, yeniden uyanır yeni bir güne. Gözlerini açar ve tebessüm eder.