adamın dibisin.

adamsın devam !!

rezervasyon devam dostum !

serii serii atsan çok iyi olucak.

Rez bro devam sardı

rezervasyon devam et

bricci reiz hikayeye devam et.

Rezervasyon Sardı

Beyler okuduğunuz için teşekkür ederim benim acıma dost oldunuz hepiniz çok iyi insanlarsınız eyvallah.

Son Partı da Atıyorum Belki Okumak isteyen çıkar Benden bu kadar okuyanlara eyvallah.

Ben ömrümce böyle bir acı yaşamamıştım. Kardeşim dediğim adamı, ne yaşatmaya, ne de kendimi öldürmeye gücüm ve cesaretim yoktu. O an etrafımdaki insanların bana bakan gözlerini hala görüyorum. Benim dünyam kayarken, anlamsızca “nolmuş” diye merakla bakıyorlardı. Orda bayılmışım. Kendime geldiğimde ailem yanımdaydı. Tekrar ağlama başladım. Bu durum, günlerce, haftalarca sürdü.

Unutmak saygısızlık olurdu. Ama hatırlamakta beni öldürüyordu. . Ben hala KEL’im. O günden beri hiç saçımı uzatmadım, çünkü bir söz verdim. Biz saçımızı beraber uzatacaktık ve ben bu sözü beraber uzatacağımız güne kadar tutacağım.

Benden size bir tavsiye, ya etrafınızdakilere çok bağlanmayın, yalnız olun eşiniz, dostunuz yada akrabanız olmasın, varsa da birlikte geçirdiğiniz her anı öyle bir yaşayın ki o gidince hiç pişman olmayın.

Bizim berber eve çok yakındı, yürüyerek gittik. Müşterisi yoktu. Hemen aldı bizi. “Bak dedim ilk ben kazıtıyorum, ona göre,”. Sıra buna gelince direndi yine. O ara başı döndü, yere düştü. hemen hastaneye yetiştirdik. Acil ameliyata aldılar. Arkadaşım gözlerini açtığında, saçlarını kazımışlardı ve cihazlara bağlıydı. O’nu ilk defa böyle görmüştüm. Bu bile bana ne kadar çok acı vermişti.

Mecbur, olan biteni anlattık, ağlamaya başladı. Ayna istedi, kendine baktı. Sonra döndü bir de bana baktı, hafif bir tebessümle “hala senden yakışıklıyım,” dedi. Orda bile güldürdü bizi. “Meraklanma,” dedim. Burdan çıkınca yarışı bitireceğiz.” Sonra; “Bana söz ver, ben saçımı uzatana kadar sen de uzatmıyacaksın, sende kazıtacaksın, beraber uzatıcaz.” Dedi. “Tamam”. Dedim. Her hafta düzenli olarak saçımı kazıttım. Bir sonraki hafta berberden çıkıp hastaneye, yanına gittim. Odanın kapısı açık ve boştu. Hemşirenin birine sordum, içerideki hasta nerde acaba,” diye. hemşire başını önüne eğdi,”şeeyyy” dedi. Anladım. “sus.” Dedim. Dizlerimin bağının çözüldüğünü şu an bile hissediyorum. Yere doğru çökerken, boğazımda oluşan düğüm yüzünden, bağıramıyor ve yutkunamıyordum. Gözümden düşen ilk damla, sanki yaş değil, gözüm akıyordu.

Beyler emeğe saygı lütfen ++layın

Devam Rezzzz ++

O zaman ona, “abi ikimizinki de zorluyor, bizde eski zamanlarda ki gibi yarış yapalım, hangimizinki daha hızlı uzayacak, gel kestirelim kiminki hızlı uzuyor belli olsun” Dedim. Böyle olunca ikna oldu. “Nesine lan”, dedi. Ben de “yazın gideceğimiz internet kafelerin hepsini ödemeye,” dedim. “Yaza kim öle kim kala,” dedi. “Bi dakka,” dedim. Tuvalete koştum, başladım ağlamaya. Sonra toparladım kendimi, gittim yanına. “Geldim, Hadi gidelim, kazıtalım şu kafaları,”dedim. “Tamam.” Dedi. Ayağa kalktı. Başı döndü, düşer gibi oldu. Sonra “Son zamanlara çok sık oluyor bunlar, neden acaba,” dedi. Ben de “Güneş geçmiştir kardeşim,” dedim. Sonra çıktık.

Beyler burda olanlar +lasın duvara mı anlatıyorum :/

Rizerverd

rizorverd

Saçlarını çok severdi, iyi bakardı. Yalnız benim saçlarım düz olduğundan, hemen uzardı. Bu da Onu biraz kıskandırırdı. işte böyle güzeldik biz.

Zamanla can dostum, kardeşim, zayıflamaya başladı. Halsizlik belirtileri iyice arttı. Daha sonra öğrendik ki beyinde bir bölge sorun varmış. Tabi ki bunu ona kimse söyleyemedi. Üzüntüden günlerce uyumadım, hep ağladım. Yanına gidemedim. Nasıl davranırım bilemedim.

Zaman ilerledikçe doktora gitme aralığı sıklaştı. Üzüntümüzü belli etmemeye çalışıyorduk. Son gittiğinde doktor, ” Saçını kesin gelin, tedaviye hastanede devam edeceğiz.” Demiş. Annesi, bir kaç gün yalvarmış saçlarını kestirmesi için, ancak ikna edememiş. Beni aradı. Hemen gittim.

Bana “Neyin var.” Dedi. “Neyim olucak oğlum, maşallahım var.” Dedim. “Hayır, sende bir haller var.” Dedi. “Annem”, dedim. “Saçımı kesmem için zorluyor, ona sıkkın canım.” Dedim. “Seninki de mi” Dedi.

Beyler + layın devam edicem 2 3 kişi yeter bana

Yaktım Kardeşim

Selamın Aleyküm beyler

Hani ağlatan hikayeler vardır ya, işte benimde böyle bir hikayem var. Hem de öylesine yaşanmış ki derinden, ben bu yaşadıklarım yüzünden yıllardır ağlıyorum.

Ben küçük bir şehir de yaşadım. Sevmeyi, sevilmeyi, dostluğu, kardeşliği hepsini bu küçücük şehrimizin küçük ve sevimli mahallesinde öğrendim.

Şehir küçük olunca haliyle mahalle etkileşimi daha çok oluyor, arkadaşınız fazla oluyor. Aileniz geniş oluyor. Ama bu arkadaşlar arasında sonuna kadar güvendiğin, her şeyini bilen, her şeyini paylaştığın, sırrını, ekmeğini, paranı, sigaranı. Deli gibi kavga edip 10 dakka sonra barıştığın, dert ortağım diyebileceğiniz can dostunuz az olur. Ya da zor bulunur bu devirde.

işte dostlar ben buldum böyle birini. Vardı benim böyle bir dostum. O küçücük şehrimizin, o küçük mahallesinde, koca yürekli kardeşimle hayatımın en güzel günlerini yaşadım.

Biz son tek kalan sigaramızı paylaşırdık, cebimizdeki para senin benim değildi, kimde ne kadar varsa ikimizindi, yeri geldi son lokma ekmeğimizi paylaştık. Ben yada sen değil, BiZ’dik. Her şeyimi ona emanet ederdim. Sigara hariç, hiç bir şeye ihanet etmezdi. Başıma bir iş geldiğinde arayacağım ilk numara, çalacağım ilk kapı onundu. Okulu asar, internet cafeye giderdik. Birlikte çok eğlenirdik. Onda olan herşeyi alırdım, ben verene kadar hiç istemezdi bile. Arada onun eşofmanını falan çalardım, ertesi gün giyip yanına giderdim. “Benden daha çok yakışmış sana.” Derdi.

Beyler + layın 2 3 kişi gelsin devam edicem.

Rezz Bro tutmuş zütürüyosun *

Kızla başbaşa kaldık. Kıza döndüm "Teşekkür ederim" dedi,"Çok güzelsin" dedim ve kıpkırmızı olduk.O an ağzımdan öyle çıktı "Teşekkür ederim ama ne alakası var konumuzla?" dedi,"Bence dünyadaki bütün konuların güzelliğinle alakası olmalı" demiştim.O zamanlarda bayağı yavşakmışım. Güldü "Sen öyle diyorsan." dedi. Okula girdik o gün m.yard. ikimizinde evrağını unutmuş sanırım,oda evrak getirmeye gelmiş. işimiz bitti dışarı çıktık yürüyoruz otobüs durağına doğru.
Burada diyalog başlıyor S = Sena B = Ben
S:"Eve gidesim yok hiç"
B:"Al benden de o kadar"
S:"Bir kafeye gidip otursak mı ?"
B:"Benim zamanım var tabiki de gidebiliriz."
Kafeye gittik oturduk ne içeceğini falan sordum , kahve içmek istediğini söyledi bende garsondan 2 kahve rica ettim. Kafede birbirimizi tanımaya falan başladık.
Ardından kahveler bitti hesabı ödeyip kalktık , bunun gideceği otobüs durağına kadar bıraktım ben oradan farklı otobüse binip evime gittim.

Beyler yorumlarınızı bekliyorum , kendi kendime anlatıyorum gibime geliyor emeğe saygı. Biraz işim çıktı 3. part gecikebilir haberiniz olsun.

verdim şukunu ^^

Devam Dostum REZZ

Bir evrak ekgib diye okuldan aradılar babamda işteydi dedi sen tek git. Okula gittim okulun kapısında o kızı gördüm kısa bir şort giymişti üzerinde de askılı vardı, yanında 2 tane barzo kıza laf atıyorlardı kız gidin başımdan falan diye yırtınıyordu.O an bir cesaret geldi koşarak yanına gittim "Hop noluyo lan rahat bırakın kızı yoksa polisi ararım sittin sene içerden çıkamazsınız üzerinizde ottan bol bişey yoktur dimi?" yaptım, homurdanarak gittiler.

Beyler ben bu güne kadar bir okurdum , ama artık bende birşeyler yazmaya karar verdim. Bu olay yaşanmış birşeydir..

Liseye yeni başlayacaktım kayıt işlemleri için falan erkenden okula gitmiştik. Okul boştu müdür yardımcısının odasının önünde bir tane kumral saçlı ela gözlü bir kız ayakta bekliyordu. Elinde kot montu ayaklarını yere vura vura bekliyordu, belli ki sıkılmıştı.O kızı gördüğüm an bir şey hissettim.O zamanlar ne olduğunu bilmiyordum tabi.O gün bitti ben bütün gün o kızı düşündüm, gece gündüz bütün hafta.