0
Destek gelirse diğer bölümleride yükliycem hadi up up up
- BÖLÜM 1 -
Soğuk bir sonbahar gecesiydi. Binalar yüzünden çıplak kalan istanbul’un ışıkları kilometrelerce öteden gözüküyordu. Yıldızsız ve bulutlu bir akşamda ayın aydınlatma görevini gökdelenler üstleniyordu. Yaprakları dökülen az sayıdaki ağaçta bir yandan şiddetli rüzgarlar bir yandan da çıplak kalmasının üzüntüsü ile ağlıyor gibi sesler çıkartmaktaydı. Yüksek bir binanın 29.katında olan iki oda, bir salonluk minik dairesinden yine elinde bir bardağın dörtte birini dolduran viskisi ve diğer elinde sigarası ile aşağıya bakarken insanların karınca gibi gözükmesine hayran oluyordu Mert. Her camdan aşağı bakışında bu onu mutlu ediyordu, insanların aslında bir tak olmadığını hatırlatıyordu ona. Dışarıdan görenler Mert’in 40lı yaşlarda olduğuna yemin edebilirlerdi ama o, henüz 28 yaşındaydı. Her gece Tanrı’ya tüm kalbiyle dua ediyordu sarhoş olup sızmadan önce. Tek istediği kavuşmaktı sevdiğine. Telefon çaldı, annesi de babası da tek oğullarının bu halde olduğunu bildikleri için sürekli ararlardı, muhtemelen yine onlardan biriydi arayan ama genellikle babası arardı Mert’in, çünkü annesi dayanamazdı oğlunun bu halde olmasına. Çökmüş gözleri, titreyen elleri ile telefona doğruldu. ‘Efendim ?’ dedi, ‘Nasılsın oğlum, işler nasıl? ‘ diye bir ses ile karşılık aldı Mert, sanki her gün aramıyormuş gibi davranıyordu babası. ‘Hamdolsun, insanlara istediklerini vermeye devam’ diye alaycı bir söz ile karşılık verdi, aslında babasının her gece aramasının tek nedeni vardı. Oğlunun bugünde intihar etmediğinden emin olmak.. Mert, hayatta başarılı bir insandı. Maddi açıdan istediği her şeyi elde etmiş, ailesine hiç muhtaç olmamış, zeki ve açgözlü bir insan. Parayla saadet olmaz lafı sanki onun için yazılmıştı, aylık geliri bazen 25- 30.000 lirayı buluyordu, kimi insanın yıllarca çalışıp yine de alamayacağı bir Bmw 6 serisine ve kimi insanın bir aylık aidatını bir yıl çalışarak ödeyemeyeceği Nişantaşı’nın göbeğinde bir rezidansı vardı. Her gece farklı kadınlarla olurdu, lise bitiminde not ortalaması ile Oxford Üniversitesi’ne girme hakkını elde etmişti ancak gitmemişti, yüksek lisansını Amerika’nın en seçkin 5 üniversitesinden biri olan U.C.L.A’ de Hollywood’ ta yapmıştı. Bir erkek daha ne isteyebilirdi? Cevabı basit; bir yoldaş, bir hayat arkadaşı. Babası ‘Bir ara bize uğra seni özledik’ der ve kapatır telefonu, hattın diğer ucunda Mert balkondan içeri girer ve fahişenin gittiğini görür, hattın diğer ucunda ise babası Zafer, karısı Nermin’e yani Mert’in annesine ‘Üzülme bugünde iyi’ der hüzünle.. Annesi rahatlamıştır ancak her gün oğlunun kendisini öldürdüğünü düşünmek onu bir yandan da güçlendirmiştir artık oğlu ölse çok fazla üzülmeyeceğini o da biliyordur çünkü alıştırmıştır kendini buna.
Mert odasına girdiğinde gözüne bir not çarpar. ‘ I’ll see you tomorrow’ yazan bir not. Mert son 2 yılda her hafta 3-4 farklı kadınla beraber oluyordu çünkü her yeni bedende O’nu bulmak istiyordu, O’ndan aldığı hazzı almak istiyordu ancak hiçbir zaman Türk’lerle olmazdı, fobisi vardı sanki ya da her Türk ona tek bir insanı hatırlattığı içindi bu. Her bedende O’nu görüyor, O’nu hissediyordu, kokusunu alıyordu ancak Mert bunlardan korkuyordu hissetmek değil bulmak istiyordu Mert, bulmak. Sahte bir his istemiyordu, kendini tekrardan O’nu bulabileceğine inandırmak istiyordu sadece. Onu artık bu ülkeye bağlayan bir şey yoktu aslında, bu şehir Mert’e O’nu hatırlatıyordu, ama gidemiyordu, gittiği zaman O’nu terk edeceğine inanıyordu -sanki daha önce terk etmemiş gibi- korkuyordu başka bir şehirde yaşamaya, Mert’i ayakta tutan verdiği sözler ve hissettiği özlemdi. Sarhoş olmuştu yine ama düşünmek istemiyordu hiçbir şeyi, yattı ve uyumaya çalıştı..
Uyuyamadı. Asla uyuyamazdı. Her gece benzer kabusları görüp uykuları kaçardı, uyku hapı almazdı ama, çünkü bu kabuslar onu bir sebepten mutlu ediyordu. Ask çok narin olabilir görünüşte, ama sert ve zalimdir tecrübe edildiğinde diyordu rüyalarındaki suret. Mert’in tek istediği yataktan 7 yaşında olarak kalkmak ve tüm bu olan bitenlerin rüya olduğunu anlamaktı…
O gece her nasılda yıllardır uyuyamadığı kadar uyudu ve rüyasında özlemini değil nefretini gördü. Bu onu bir şekilde rahatlatmışa benziyordu çünkü kimsenin aşkı tamamen saf değildir. Her aşkta kavgalar, hakaretler vardır ve bir süre kavgalar sonucu birbirinden nefret eden insanlar.. Uzun zamandır bu açıdan düşünmemişti, ilişkileri bir peri masalı değildi zaten çocukluk aşklarıydı birbirlerinin ama bazen katlanamıyorlardı işte. O gecede eski günler aklına geldi ve onu bir nebzede olsa mutlu etti çünkü sırtından büyük bir yük kalkmıştı artık Mert’in, tüm dünya çirkin geliyordu ona sevdiğini kaybettikten sonra ama yeniden aklına gelen kavgalar eskidende dünyasının aynı olduğunu kanıtladı ona. Her gün kavga eder, birbirlerinden nefret ederler ama her gecede birbirlerine yeniden aşık olurlardı. Bu kısır bir döngüydü, Mert kavga etmemeleri için çok çabalasa da sinirli biriydi, bir Karadenizli misali sinirlenince damarları çıkan, tırnaklarını yemeye başlayan ve delicesine bağıran biri.. Ancak tüm çabasına rağmen sevgilisi hiç anlayamadı onu, belki de bu yüzden hala onu atlatamadı, belki de hiç onu anlayamadığı için.. Mert’e göre aşk; bir olmaktı, diğer insanlardan soyutlanmaktı ama Lina’ya göre öyle değildi. Çoğu zaman Lina, arkadaşlarını gördüğü zaman Mert’i unutan, onun yüzüne bakmayan biriydi. Mert, Lina’nın bu özelliğinden nefret ederdi, bu yüzden her gün kavga ederlerdi çünkü her gün aynısını yapardı. Mert kendisinin mükemmel olmadığını da biliyordu ama sevgilisine mükemmeli yaşatmak için elinden gelen her şeyi yapıyordu yine de tatmin olmuyordu, Lina sadece Mert’in mutlu olmasını istiyordu ama Mert’in elinden de sadece bu gelmiyordu çünkü aşık olduğunu insanı bir gün kaybedeceği düşüncesi varken mutlu olacağına inanmıyordu Mert. En çok güldüğü an da bile, ilerde ağlayacağını bildiği için gülmeyi yarıda bırakabilen biri olmuştu, eskiden hep gülen Mert, şimdi kendini Tanrı’ya adayan bir aşık misali kendini sevdiğine adamıştı, bir gün onu sıkacağını bile bile..
Sabah kalktığında yaptığı ilk şey yazdığı son senaryoyu bitirmekti, kendisi bir dizi senaristiydi ve kendi tabiriyle basit şeyler yaparak aptalları sömürüyordu. Bankaya gitti ve tüm parasını çekti, yaklaşık 300 bin dolara yakın bir parası vardı, internetten Londra Heathrow’a uçak bileti aldı, her zaman cam kenarında otururdu onun için bu bir alışkanlık olmuştu, camdan baktığından insanların ne kadar ufak olduğunu görmekten zevk alırdı. insanlar… Mert’in hiçbir zaman anlayamayacağı bir topluluktu, hepsi mi ikiyüzlü olurdu insanların.. Karmaya inanırdı Mert, yıllarca laubali, iki yüzlü ve yalancı insanlardan uzak durmuştu ama karma gelip onu bulmuştu ve bu özelliklere sahip birine aşık olmuştu. Çok acı çekmişti bu yüzden.
