Sende zütümsün dur seni biraz gibtireyim

Hahahaha yerlerdeyim acizliğin bu kadarı amk

3 liseli olarak digitürk'ü olan bir arkadaşın evinde toplanmıştık. planımız derbiyi izlemek ve sabaha kadar pes 2009 oynamaktı.
ilk aşamayı başarıyla atlattık. ikinci aşamanın da yarısına gelmiştik. saatlerdir pes oynamaktan gözlerimiz bitap düşmüştü. o sırada birden odanın ışığı kapandı. laptop hala çalışıyordu. elektrikler gitti herhal diyerek oynamaya devam ettik. fakat o esnada laptoptan garip sesler gelmeye ve ışığı azalıp çoğalmaya başladı. arkadaşlar da cin-min muhabbeti yapınca tırsmaya başladık. ev sahibi arkadaş sigorta atmıştır belki diyerek odadan çıktı. evin apartman kapısını açınca ışık yandı. demekki sigorta atmış diye düşündük. arkadaş sigorta kutusunu karıştırdı fakat bir sonuç elde edemedi. odaya dönüp lamba anahtarına basınca ışık birden yandı. inek öğrenciler olarak olayı bilimsel yönden yorumlamaya çalıştık. fakat bir türlü neden ışığın söndüğünü anlayamadık. elektrik gitmemiş, lamba patlamamış, sigorta atmamış fakat enteresan bir şekilde ışık sönmüş. hala anlayabilmiş değilim açıkçası. o ışık neden söndü?

açtığı başlıkları okumaktan zevk aldığım bi panpamızdır

salak işte hemen çalıntı mk hemen iftira

Başımdan geçen garip; ama gerçek olan bir olayı sizinle paylaşmak istiyorum. Henüz çocuktum. 12 yaşındaydım. Ablamla aynı odayı paylaşıyorduk. Büyük bir oda ve karşı, karşıya yataklarımız, bir de büyük bir penceremiz vardı. Bir gece uyurken, bir el beni dürtükledi. Ben de bilinçsiz, uykulu uykulu gözlerimi açıp, hemen pencereye doğru baktım ve siyah bir gölge şeklinde bir cisim gördüm uzun kulaklı. Ablamın ayağının ucunda oturmuş, dışarıyı seyrediyordu. Baktım ablam uyuyor. Aklıma bir şey gelmeden, korkumdan gözlerimi yumdum. Yorganı çektim, Kur’an okumaya başladım uyuyana kadar.

Sabah olup bitenleri anneme, babama, ablama anlattım. Annem, “cin, şeytan” diye çok korktu. “Hocaya zütürelim.” dedi. Ama babam, bana inanmadı ve, “Ağaç gölgesidir.” dedi. Halbuki, boş bir bahçeye bakıyor odamız ve ağaç falan da yok.

ikinci gün; ben, annem, ablam ve kundaktaki kardeşim Ozan, bizim odada yere yatak serdik ve uyuduk. Yine bir el beni dürtükledi ve benim gözlerim, yine cama gitti. Yine aynı şeyi gördüm ki, Ozan hemen ağladı ve ağlamasına annem gece lambasını açtı. Ama o, kaybolmuştu. Olaylar, büyümeye başladı.
Yatağımda uyuyorum. Uyandığımda kendimi bahçede, salonda, damda, annem’le babamın arasında buluyorum. Ama birgün uyandığımda, ağzım yamulmuştu!!!… Sanki yanağım, felç olmuştu. hissetmiyordum, oynatamıyordum. Yanağım ve ağzım resmen yamulmuştu ve benden korkmaya başladılar, “Seni cinler çarptı!” diye… Annem, beni doktora zütürdü. Doktor, çok şaşırdı. Yanağıma tam 15 gün, elektirik verdiler ki düzeldim. Eve geldim ve o gece yine beni uyandırdılar; ama bu defa lanetli cinler değil, aynı şekilde bir cisim. Ama nur gibi, ışık gibi. Ben, yine korktum.

Ertesi gün annem, beni babamdan habersiz bir hocaya zütürdü. Bütün bu olanları anlattım ve bana cinlerin iliştiğini, beni yanlarına almak, lanetlendirmek istediklerini söyledi. Başaramayınca (Kur’an okuduğum için) bana tokat vurduklarını; ama son gördüğüm şeyin beni koruması için Allah’ın gönderdiği bir melek olduğunu söyledi. Büyük bir Kur’an getirdi ve elini başımın üstüne koyarak okumaya başladı.O günden sonra da, hiçbir şey görmedim ve onların lanetinden kurtulduğum için mutluyum. Ayrıca Kur’an’ın, ayetlerin ne kadar önemli olduğunu da anlamış oldum. Şimdi, 19 yaşındayım ve ayet okumadan yatmam…