(bkz:
2014 şubat başı)
evden koşar adım çıktım. sevgiyi sadakati bana hissettiren emeli aldatmış ve benliğimi kaybetmiş gibiydim. aklım emelde kalbim esrada sürekli savaşıp duruyorlardı. yolda yürürüyor muydum yoksa yer ayağımın altından mı kayıyordu ayırt etmek çok zordu. soluğu argusun yanında aldım.
ne yapacağım ben dedim sesim sanki kaçıp gitmek ister gibiydi
kalbin aklından daha iyi yol gösterir sana
anlamıyorsun argus vicdan azabı çekiyorum çok derinden
unutma alan vicdanın olduğu yerde vicdan azabı da olur
diyecek bişeyim yoktu kafayı dağıtmak biraz da kendimi anlamak için kadıköye geldim. gerçekten yalnız hissediyordum bunca kalabalığın arasında. birden kalbim bana bişeyler fısıldadı ve bilinçsizce kendimi koşuyolunda b.esraların evinin önünde buldum. kapıyı çaldım. kapı açıldı ve hayatımın en büyük şokunu yaşamıştım. ismail abi esra, pelin, kardelen ve emeli gibiyordu. bende çıkardım malafatı zafere zorlamaya başladım. artık kazanandım. final---
