(bkz: ) up

gta vice city de oyun klasorune istediğin müziği koyup, ocean beach de ibrahim tatlıses dinleyip, gezmek.

(bkz: ) mağara

Cezaevinde kavgalı iki kişi varsa onları barıştırmanın en iyi yolu esrar içmektir, ikitarafla da arası iyi olan bir mahkum onlara bi sigara yapar 15 dakika sonra oradan kahkahalar yükselir her şey yoluna girer.O dönemler işler bu şekilde yürüyordu herkes bu kuralları uygular kimse hapishane kültürüne saygısızlık etmezdi.Şimdilerde bu adetler kurallarıbiraz unutulmaya başladı ama bizim gibi eski mahkumlar olduğu sürece bu kaideler değişmez sanırım bu kadar yeter artık gözlerinizi açabilirsiniz dostlar. cezanız bitti geçmiş olsun Allah bir daha düşürmesin. Eğer devam etmemi isterseniz bi ufak Bayrampaşa cezaevinde geçen bir hikaye var onu da anlatabılırım

Genelde ceza evi müdürleri beline takıp içeri soktuğu silahı sipariş veren mahkuma verir bu iş için büyük paralar ödenir.Cep telefonu ve uyuşturucu sokmanın çok yolu vardır, genelde kuş diye tabir edilen gardiyanlar bu işi yapar eğer hapishanin konumu uygunsa dışarıdan funda atılır funda yakın bir apartmandan mahkumun çıktığı havalandırmaya atılır bu işi yapan profesyonel kişilere (fundacı) denir. Mahkum dışarıdan bir fundacı bulur, fundacı mahkum yakınlarından aldığı paketi bir futbol topu içine yerleştirir, içine köpük sıkılan top yakın bir apartmanın çatısından sağlam bir degaj ile havalandırmaya atılır, genelde bu işlem gece olur, bahçeye funda düşerse onu almak sadece bir kişinin görevidir,o kişi gider bahçeden fundayı alır üzerinde kimin lakabı yazıyorsa o kişiye teslim edilir. Koğuş mümessilinden habersiz funda attıramazsın, mutlaka bilgi vermek gerekir adap böyledir bu şekilde içeri silah atıldığı da doğrudur ama çok acil durum yoksa bu yola tevessül edilmez. Uyuşturucu satıcıları torbacılar veresiye vermez, paran yoksa bir şey içemezsin kimyasal uyuşturucu her zaman problemdir içene de satana da iyi gözle bakılmaz, esrar içene genelde kimse ses etmez esrar içen mahkum sorunsuzdur, kimseyle dalaşmaz,kin tutmaz, sinir krizi geçirmez, bunalıma girmez. Genelde idare esrarı görmezden gelir esrar içilmesi her zaman idarenin yararınadır. Esrar içilen hapishanede genelde isyan çıkmaz, idareye karşı saldırganlık olmaz, şiddet azalır. Kabadayılar kendileri kullanmasa bile mahkumun esrar içmesine müdahale etmez aksine el altından temin ederler ki koğuşta huzur olsun

Durum böyle olunca da savaşlar kaçınılmaz olur. Mahkum mutlaka bir taraf seçmek zorunda kalır, ortalık karıştığında “ ben tarafsızım iki tarafa da aynı mesafedeyim”demek gibi bir şansı asla yoktur. Hapishane ateşli silah dolu ve mahkumlar silahları teşhir etmekten çekinmiyor hali vakti yerinde olan mahkumun belinde silahı cebinde telefonu var her koğuşta 4-5 silah mutlaka var. silahı olmayan mahkum kendine emanet yapar, değişik ebatlarda değişik malzemelerden üretilen şişler hemen her mahkumun belinde hazır bulunur. Hapishane idaresi aynı koğuşa iki isimli mahkum vermez. böylece koğuş içinde iki başlılığın önü alınmış olur. genelde sorunlar ve kavgalar aynı bahçeye çıkan iki koğuş arasında olur,bir kere olay koptu mu durdurmak çok zordur idare mevzunun olduğu noktaya ulaşana kadar cesetler battaniyeye koyulmuş olur… zaten idare olay bitmeden gelmez, yani ben hiç görmedim idarenin gelip çatışmayı önlediğini. Genelde olay biter gardiyan ve asker gelir nasıl olduğunu ve kimlerin karıştığını mümessile sorarlar mümessil ne anlatırsa onu doğru kabul edip cenazeyi alıp geçip giderler. Eğer bir cinayet olursa cinayeti yapan yerine müebbet cezalı mahkumlar teslim edilir, cinayeti üstlenen mahkuma ağabeyler güzellik yapar, ailesine maaş bağlar o mahkumu sahiplenir süresiz bakarlar. Hapishaneye silah idarenin parmağı olmadan asla giremez

Yıl 1998 organize suçlar bürosu 3 kişi yan yana geleni çete diye içeri atıyor hele bir de üzerlerinde silah yakalanmışsa vay haline garibanlar doğru organizeye, çete suçundan içeri atılanlar o dönem D:G.M de yargılanıyordu DGM de yargılanıyorsan geçmiş olsun,ilk mahkemeye 6 ayda çıkarsan şanslı sayılıyorsun. Hapishanede isimli kabadayı olması iyidir hele birden fazla kabadayı varsa çok daha iyidir, kabadayılar genelde zengin olur ve yardım sever olurlar. insani vasıflarını yitirmiş gaddar kişiler bile eğer ağabeylik yapıyorsa orada cömert olmak zorundadır, cimri kabadayı olmaz, olsa da kimse ciddiye almaz. Birden fazla çete reisi olursa reisler arasında cömertlikte rekabet olur ve gariban mahkum bu durumda ihya olur. Hapishane de kabadayıların fazla olması iyi olduğu kadar kötüdür de aslında çünkü her kabadayı hapishaneyi ele geçirip tamdıbını yönetmek ister. Herkes kendine biat etsin ister. çete reisleri filmlerde dizilerde izlediğiniz gibi bir konsey ve ya masa etrafında asla bir araya gelmez,bir reis seçip ona biat etmezler.ne dışarıda ne içeri de böyle bir şey asla olmamıştır. herkes kenidini baron olarak görür. Falancayı baron seçelim ona tabi olalım gibi bir düşünce asla söz konusu değildir.

uyuya kalmışım beyler kusura bakmayın başlıyorum

beyler benden bi izin,2-3 saate gelirim.iyi geceler

ben kafamdaki fikirleri süzgeçten geçirirken bölmede siyaset konuşuluyor, kulak vermiyorum. Yerler halılarla kaplı, ranzaların diplerinde zaten şal desenli minderler var, orta sehpanın etrafında insalar ellerinde çay sigara muhabbette. yattığım yerden televizyon görünmüyor ama tüm bölmeye giren çıkanı görebiliyorum.Çay getiren arkadaşa karantinadan getirdiğim çocuğu soruyorum,onu alt kattaki bölmelerden birine yerleştirmişler. Koğuş iki katlı,alt kat yemekhane, yemek bölümünün arkasında 3 ranza var orada meydancılar yatıyor, karantidan aldığım arkadaş meydancı olmak istemiş durumu olmayanlar meydancılık yapıyor böylece ymeek içmek ve sigara gibi ihtiyaçlarını karşılıyorlar, onun adına seviniyorum, karantidan kurtulması bir yana,bir de işi oldu... Hapishane o dönem adete flamingo yolu, bütün ünlü kabadıylar içeride öyle bi dönem ki,dışarıda çete kalmadı desek yeridir

Türk hapishanelerinde eşcinsel ilişki asla söz konusu değildir, bunun tek bir cevabı vardır o da ölüm. öyle amerikan hapishanelerinde olduğu gibi, bizim cezaevlerimizde pis şeyler olmaz.ha diyeceksiniz ki bu medyaya yansıyanlar ne o zamanonun sebebi o koğuşta gerçek bir hapishaneci olmadığından ve bu işe meyilli kişilerin çans eseri bir araya konulmalarındandır,bir milyonda bir olur milyonda bir olduğu için de haber değeri vardır, eğer bu çok yaygın olsa zaten haber değeri de olmazdı.Ben böyle düşüncelere dalıp gitmişken arkadaşlardan biri bana çay ikram ediyor,son sigaramı da yakıyorum ve tekrar dalıyorum düşüncelere

Yemeğe davet edilmeden oturmaz, çay servisi yapılsa bile asla istemez, illa ki çaycının vermesi gerekir ( usta bi çay da ben alayım ) dediğinde ölüm sessizliği olur herkes birden döner ve sana bakar, içlerinden "vayy, abimiz yoğun bakımdan çıktı, iyice tüylendi" derler. Koğuşta yüksek sesle gülünmez, asla el şakası olmaz. Banyoda soyunulur banyoda giyinilir, banyo yapınca beline havlu sarıp çıkamazsın, zütünü başını belli edecek dar alt eşofman giyene iyi gözle bakılmaz,iki kişi ranzaya girip perdeyi çekemez, kulaktan kulağa konuşulmaz, kürtçe zazaca, lazca konuşulmaz, bunları bilmeyenler yanlış anlar ciddi sorunlar çıkabilir. muallaklik çağrıştıran şakalaşmaların cezası ölümdür."eğilme şeytan doldurur" gibi bir espri yaparsan ölürsün, buna bizzat şahit oldum.bir de arkadaşının sırtını keselemek için giren olmuştu bir tarih, onların da öldürüldüğüne tanıklık ettim. Türk hapishaneleri dünyanın en homofobik mekanlarıdır.

Alt ranzada yatan kişi yukarıda yatandan izin almadan asla sigara yakmaz, sigara dumanı direk yukarı çıktığından üst ranzadaki kişiyi çok rahatsız eder. Asla yüksek sesle konuşulmaz hapisaneci insanlar kelimeleri ağızlarından değil, tiyatrocu gibi diyaframddan çıkarır. Uzun yılalr ceza yatan insanların göğsünden konuşması, dişlerini sıkarak konuşması hep bu alışkanlıkltan ileri gelir. Koğuşa yeni gelen kişi en az bir ay bahçeye çıkmaz. sadece yemek içmek ve tuvalet gibi temel ihtiyaçlarını için yatağını terk eder. yatağından ne kadar uzun zaman çıkmazsa o derece hapisaneci olduğu anlaşılır. Gelir gelmez bahçeye çıkan mahkuma kimse itibar etmez. yeni mahkum bölmesinde konuşulan konulara asla girmez, konu hakkında çok bilgisi olsa da asla konuşmaz, soru sorana kısa ve öz cevap verir. yanına yaklaşanla hemen diyalog kurmaya çalışmaz.bu hastalıklı bir durumdur ve çok dikkat çeker

Hapishaneler böyledir,ilk geldiğinde herkes sıcak ve sevecen davranır ikramlarda bulunur sonra da her biri ayrı ayrı kaşarlık peşine düşer. türlü entrikalar, akıl almaz tefrikalar döner.. Ranzamın iki tarafı duvara yaslanmış,ön tarafı ve ayak ucum perdeli, hemen baş ucumda çekmeceli bir komidin var, yatağımın perdeli olması çok iy,kimseyle muhabbet etmek istemezsen veya üstünü değiştirmen gerekirse perde olmazsa olmaz bir önem taşıyor. Bahsettiğim 4 bölme de birbirinden perdelerle ayrılıyor, kimse kimsenin bölmesine izinsiz, müsadesiz dalamaz, mutlaka seni bölmeye davet etmesi gerkir.Üst ranzada yatan kişi yatağına bir hırsız kadar sessiz, ranzayı sarsmadan inip çıkar, bunun aksi kabul edilemez hatta değişik anlamlara gelir,bu ciddi bir mevzu sebebidr,bu sebepten çok cinayetler olmuş ve kayıtlara geçmiştir. Koğuş içinde volta atılmaz, koğuşta volta atan, koğuştakilere isyan ve küfür etmiş sayılır,bu asla görmezden gelinmez

temiz yüzlü bir çocuk yanıma gelip selam veriyor geçmiş olsun diyor ve sohbet ediyoruz koğuşa çıkmak istediğini söylüyor mümessilden bıkmış ve korkuyor. Bana,onu da yanımda zütürmem için adete yalvarıyor.onu yanıma alacağımı söylüyorum seviniyor. eşyanı topla gel şimdi çıkacağız diyorum, eşyası olmadığını söylüyor. Bizimkiler karantinanın mazgallarında beliriyor pusulayı veriyorlar gardiyan beni çağırıyor mümessil kıskanç ve kinli gözlerle bana bakıyor arkadaşı alıp koğuşa çıkıyorum kapıda karşılıyorlar tek tek sarılıp tokalaşıyoruz. Koğuşta semtten 11 kişiyiz, yatağım yorganım hazırlanmış Geçmiş olsun hoş geldin sözleri kulağımda çınlarken, kalbimin hızlı atmadığını fark ediyorum. Bulunduğumuz koğuşta kırk kişi var.11 kişi bizim semtten,bir çoğu arkadaşım, diğerleride arkadaşlarımın arkadaşı,bu 11 kişi içinde yabancı yok. koğuş 4 bölmeden oluşuyor her bölmede 5 ranza var beni aldıkları bölmede sadece bizim çocuklar kalıyor bana güzel bir koşede ranzanın alt katını ayarlamışlar.Her ne kadar herkes birbirini tanıyor olsa da bu her şey yolunda demek değil, sonuçta herkes nefis taşıyor, kimle ne sorun yaşacağımız belli olmaz.

"hapishane kurallarını senden öğrenecek değilim senin saçının telleri kadar hapishane gezdim, koğuşundakileri kurallarınla yönetmeye devam et,ben karantinada yatacak kadar zavallı değilim, pusulamı yazdım birazdan beni gelip alacaklar koğuşa çıkacağım,ben bu koğuşun mahkumu olmadığıma göre senin kuralların beni bağlamaz,ben su taşımaya gelmedim herkes işine baksın, sözlerimin arkasından yorum yapmanı istemiyorum, eğer sözlerimi ciddiye almazsan senle şahsi bir sorunum var demektir, böyle olursa yukarı çıksam da seni gelip buradan alırım ve saltanatın sona erer, keşke bitki olarak dünyaya gelseydim de bu herife bulaşmasaydım dersin" Mümessil efendiye hapishanecilik dersimizi verip bölmesinden ayrılıyorum. Tekrar bir duvar kenarına çküyorum bir sigara yakıyorum

"hay hay" deyip kalkıyorum. Nasıl yürümem gerekirse öyle yürüyorum, suratımda ateş ederken takınılacak bir ifade, salına salına gidiyorum, güvercin gibi atan kalbıme ragmen asil bir kartal gibi hareket ediyorum, mümessil efendinin bölmesindeyim, ranzanın alt katını kendisine kral tahtı yapmış,kel kafalı, gösterişssiz,atletli,alt eşofmanlı,eli kolu kegib izleri ve dövmelerle kaplı bir tip mümessil olarak bana tanıtılıyor Allah'ın seldıbını verip kaşlarımı çatıyorum. mümessil efendi beni tartıyor"Ben buranın patronuyum burada benim sözüm geçer, dışarıda olduğu gibi burada da kurallar var bu kurallara uyacaksın kurallara uymayanı cezalandırım söyleyeceğin bir şey yoksa arkadaşlarla git ve su taşıyarak işe başla, buna da bir bidon verin "Dişlerimi sıkarak ve hırlayarak konuşmaya başlıyorum.

ilk dikkati çeken yoğun sigara dumanı olsa da,pişen yemeğin kokusu sigara dumanını bastırıyor, koğuş çok kalabalık.25 kişilik koğuş tahminen 50 kişi var.200 metre karede 50 kişi ranzalar dolu, görünen o ki yatacak bir yerim yok. yerlerde insanlar uyuyor, uyuyan bir adam dikkatimi çekiyo, betona uzanmış altında üstünde hiç bir örtü yok, yüzü yerde dudakları zemine değiyor ağzından sular akarak yere doğru horluyor.Bir duvar kenarına çömeliyorum düşünmem gerek kalbim hala gümbür gümdür atıyor içimde üzütüntü ve korku var. Korkuyu gizlemeyi biliyorum ama üzüntü atlatabilceğim türden değil, içim acıyor ailem aklıma geliyor, tüm sevdiğim insanlar, yarım kalan planlarım beni şamarlarken annemin göz yaşları içimi kemiriyor.Bir sesle irkiliyorum "mümessil seni çağırıyor" haydi bakalım başlıyoruz

Kim bilir neler bekliyor beni,ne belalar,ne olaylar. Polis askere teslim ediyor beni,iki asker beni kelepçeli kollarıma girerek bir odaya sokuyor, odada dört beş kişi var kafamı kaldırmıyorum ikisi fener maçı hakkında konuşuyor, küçük bir radyoda Sibel Can söylüyor.Üzerimi titizlikle arıyor askerler ve sonra odadan çıkıyoruz koridorlardan geçip karantina koğuşuna geliyoruz, gardiyan demir kapıyı gürültülü bir şekilde açıyor, beni gardiyanlar alıyor ve odalarına sokuyorlar,bir arama faslı daha, şahsi eşyalarımı emanete alıyorlar. Sorular soruyorlar tepkilerimi ölçüyorlar, kayıt işlemi tamamlanıyor ve ilk durak olan karantina koğuşuna giriyorum...

Şimdi gözler kapalı, anlattıklarım gözlerinzden girip hafızanızdan süzülsün, hazır olun hapishaneye giriyorsunuz, hayalinizde dahi olsa başınız büyük dertte. Anılarımın tam da içindesiniz. Araba hapishanin cümle kapısından geçerken nöbetçi askerlerin gözleri bizim üzüremizdeydi onların umursamaz bakışları arasında içeri girdik, büyük bir bahçe ortalık asker ve gardiyan dolu, askerler yeşil ,gardiyanlar laciver, birbirlerinden çok kolay ayırabiliyorum. işte geldik hadi bismillah, kalbim güm güm atıyor canavarın ağzından midesine girmek üzereyim,ilk kez girdiğim kadar heyecanlıyım ve korkuyorum.Bu kapıdan girerken içinde bu tüm duygular olmayan bir insan var mıdır acaba, hiç sanmıyorum..

toplanın beyler başlıyorum

gece size gözlerinizi kapattırıp hapishaneye getiricem ,hapishane yasalarından ve bayrampaşa da ki müzisyen den bahsedicem. herkese kolay gelsin

Volta attık ve ne dediysem kabul ettirdim.O gidip koğuşuna konuşma yaptı,ben de bizim koğuşta konuşma yaptım, herkes bahçeye çıkıp sırayla tokalaşıp barıştı, sonuç istediğim gibi oldu.6 kişi 35 kişilik canavar tayfasıyla eşit olduk aciz ve güçsüz olduğumuz halde neredeyse onlardan daha güçlü görünüyorduk, denge kuruldu huzurumuz yerine geldi, aylar sonra ziyaret mahalinde Aziz vurulup öldürüldü… onların koğuşu idare tarafından dağıtıldı ve herkesi farklı ceza evlerine yolladılar,o karışıklık ve dağılmada bizim parmağımız da oldu..
Bazen güçsüz taraf güçlü tarafı yener, sabredip planlı hareket etmek lazım, risk almadan, elini taşın altına koymadan asla olmaz.

Ona Cengiz Han’dan bahsettim Cengiz han yenemeyeceği bir ordu olduğunda cepheye kadar askeri getirip karşı tarafın hükümdarını tek olarak çağırırmış,iki ordunun tam ortasında teke tek konuşurmuş, askerleri telef etmeyelim sen git kendi tarafına Cengiz han korktu savaşmak istemiyor de,ben de gidip kendi tarafıma tam aksini söyleceğim dermiş.Bu şekilde herkes kendi payına mutlu olur savaş olmadan o alandan geri çekilirlermiş”dedim,”biz de cengiz han taktiği yapacağız,sen gidip bizim korktuğumuzu söyleceksin bende tam tersini, bizimkilere sizin korktuğunuzu ve savaşmak istemediğinizi bilecek, sizinkiler de tam tersini .aramızda barış olacak herkes kurallara uyacak, eskisi gibi olacak kimse kan dökülmesini istemediğinden herkes bu konuyu kısa sürede kapatacak emin ol “dedim. saatlerce konuştuk…

onların çok güçlü olduğunun farkında olduğumu, bizim çobanlarla bir yere caramacağımı bildiğimi,bu yüzden denge olması için içeri silah soktuğumuzu anlattım “ arkadaşlarını seviyor ve onlara kıymet veriyorsan bu husumeti uzatma”dedim .Bana uzatmak istemediğini ama artık işin kontrolden çıktığını geri dönerse dostlarının geri vites yaptığını düşüneceklererini anlattı,ben de bu konuda çözüm düşündüğümü ona anlattım, dikkatle dinledi