Başlıyorum yavaş yavaş devam etmeye.

4 buçuk yıl aradan sonra devam edelim mi hikayemize kaldığımız yerden çocuklar? Sizlerden talep olursa anlatacağım. Aslında benim de anlatasım var zaten. Biraz enteresan olacak entryler arasındaki süre ama ne yapalım. Planladığımız gibi gitmedi o yıllar. Mukadderat.

3 erkek hatta muallak kardeşi var. çıktığımızı biliyorlar umurlarında değil. gündüz kadınlar toplanıp başka evde gün yapıp börek yerken ben kıza başka bişey yediriyorum. kocaman memeleri var. sırt stü yatırınca minicik olmuyor öyle. yumuşacık sıcacık memeleri var kızın. kafamı aralarına koydum mu kalkasım gelmiyor. kız evleneceğimize güvendiği için her taku yiyor benle. birkaç kere kızı bozmanın sınırına geliyorum. şükür herseferinde bi arıza çıkıyor yarıda kalıyor iş. velhasıl memelketteki son senemi gibim kızın ağzında geçiyorum.

geceleri ben bir odada yatıyorum abimle yengemin odaları bana uzak. bzim orada evler han gibidir. büyük olur. abimlerin evi hernasılsa 3 katlı amk. normalde o da imkansıza yakın bişey o zamanlar. neyse üst kattaki kızla çıkıyoruz. arka balkona açılıyor benim oda kızınki de benim tam üstümdeki oda. mektup yolluyoruz balkondan sepetle birbirimize. kız zerre gibimde değil sevgi manasında ama sürekli bi sevişme durumu var.

abimin bir üst komşusu var. adamın kızları benden bir yaş küçük. lise sondayım kızla 3 senedir çıkıyoruz. günde en az bir saat kızın memelerini emiyorum.

lise başlıyor yatılıdan çıkıyorum. abim o zaman şehir merkezinde. onun evine yerleşiyorum. tabi evden kopalı 4 sene olmuş artık yavaş yavaş ailem beni unutmuş. ben de onları öyle ahım şahım özlemiyorum. sevgililer falan var. zaten. erkek olmuşuz.

neyse beyler ben başarılıyım biraz. yani matematiğim iyi. seviyorum. beni babamın şehirmerkezine yatılı okula veriyorlar orta okulda.
yatılı bölge okulundayız 11 12 yaşlarında anaya babaya hasret eve hasret. hocalar zebellah gibi.

ailemin pek de gibinde değilim açıkcası. ben de hoşnutum bu durumdan bir tak yedik mi farkedilmiyor. kızan döven çıkmıyor. gün boyu kuzunun koyunun tozun toprağın itin köpeğin içide oyun oynuyoruz. sınıfımız vizontele kuran kursu gibi camdan kaçanlar göçenler ne ararsan var.

başlıyoruz okula. tabi ilk 2 sene önce türkçe öğreniyorum. hoşuma da gidiyor. tuhaf da geliyor. sevimli bir veledim. ilkokul birden beşe kadar küme küme aynı sınıftayız. hoca yetişemiyor bize. herkes zaten ayrı bin. arada birkaç tercüman hocayla bağlantı kuruyor bize
"quro dengé xu nekin, hérsa xoce té"
" olum susun hoca sinirleniyor" diyor.
biz de yavaş yavaş öğreniyoruz
yirmi yerine yermi diyoruz. zaten öğrenme sürecindeçoğu nesneye şey diyoruz. öyle böyle gidiyor

beyler sene 1978 anam dördüncü oğlunu doğuruyor kışın başlangıcında. doğunun soğuk bir ilinde. çamurdu kumdu toprakdı kardı diyerek ilkokula kadar geliyorum. zaten ev kreş gibi arkadaş sıkıntısı yok. evdekilerin kalabalığından amca çocuklarıyla gezmeye bile vakit yok. 7 erkek kardeşiz anasını satayım.

evet beyler çocuklar uyudu. başlıyorum ufak ufak

evet beyler
ben bir hikaye anlatacağım size. bugun mü başlarım başka zaman mı bilmiyorum...
daha önce hiç bir sözlükte yazmadım. buranın en samimi yer olduğunu duyduğum ve bir süredir gördüğüm için burada anlatacağım.
açıkcası pek internetle işi olan biri değildim birkaç ay öncesine kadar.

hikayeme en uygun ismin "çikolata görünümlü tak" olduğunu düşündüm.
yaşanmıştır.
okursunuz okumazsınız bilmem
ama ben rahatlarım belki.

belki gece başlarım...
takılın şimdilik

edit1: beyler sıfırdan nerelere geldiğimi ve nerelere düştüğümü anlatıyorum size. içinde aşk da var para da var amk kavga dövüş üzülme hastalık ölümler... tam bir gibilmiş hayat öyküsü.
32 yaşında 3 evlat babası bir adamım. okuyun derim ders çıkaracağınız yer olur belki. belki de gülüp geçersiniz anasını satayım.

toplanın da bi üstünüze işiyim

nutella bin

@6 Türklerde kürtlerindir * ) canım

kırmızı et pahalı tabi , canım

ruh zıttım. ben artılıyorum o eksiliyor.