en son aradığımda daha yazmayacağım demiştim ama yapması söylemesi kadar kolay değil.

dün akşam rahatsızlık verdiğimin farkındayım. konu ne zaman normal arkadaşlarınla konuştuklarının dışına çıksa konuyu çevirdin, sen de haklısın hata bende her zamanki gibi. seninle konuşmayı özlemişim ama ne zaman muhabbet uzasa benim dediklerim aynı yere çıkıyor 'boğuyorum' seni.

yaptığım onca şeyden sonra sana gel diyemem ama gitme. dediğin gibi kaderimizde varsa olacak ama o beklemek varya, en korkunç biçimidir yaşamanın...

sen yokken hasta olmadım hiç, nazımı çekecek biri yoktu. karlı gecenin biri çıktım dışarı içmeye başladım, bardan çıkınca sabaha kadar arasammı? diye düşündüm önce kendimde o yüzü bulamadım, sonra açılmayacak diye düşündüm. bi o gün yatağa düştüm.

uzun zamandır uyuyamıyorum. yattığımda yatak bana büyük geliyor, yaptıklarımı düşünüyorum. eski fotoğraflara bakarken, 2007 de yeni tanıştığımız zamanlardan beri konuşmaları okurken klavye başında uyuyup kalıyorum. papatya, melisa, karanfil yada arpa çayı uykusuzluğuma ilaç değil.

hangi sitede ne gördüysen, yazdığım herşey, her kelimesiyle senin içindi.

seni seviyorum, ne zaman birşeyler anlatmak istersen, ne zaman gelirsen, o an ne yaparsam yapayım seni bekliyor olacağım.

takvimlerde 30.10.2011 olmasaydı her şey daha güzel olurdu.

the world is still same. there is just less in it.

.