muzaffer izgü görmesin

Yolla kertenkele

frfbgsgvadc bfs x

var mı link atabilecek arkadaşlar yenilerden

annesi ve babası bugünden tam on yedi yıl önce ayrılmışlardı yani ahmet'in ilk ağlamasından üç uzun sene sonra. ahmet'i gülme krizi tutmuştu . babasının nasıl canverdiği geldi aklına. sonra da dayısının nasıl sessizce ebedi sessizliğin kadehinden aldığı yavaş yudumları canlandırdı gözünde.

yakmamaya karar verdiği sigarayı yakarken akıp giden zamanda hiç akmamış anlar canlanıverdi gözünde. henüz on dört yaşını tamamlamıştı dedesi elinde gazete ve dergiler ile gelmişti. Babasının hiç sevmediği dergilerdi bunlar, bunu biliyordu on dört yaşındaki ahmet çünkü babası her fırsatta eski eşinin babasına küfür ediyordu. Tabi ahmet bu nefret patlamalarını babasının ciciannesi ile yaşadığı aşk yuvalarına çok sık olmayan ziyaretleri sırasında şahit oluyordu

aklına eskiden yaşanan aslında yaşandığı zaman hiç de eski olmayan fakat akıp giden zaman içinde unutulmaya yüz tutmuş şimdiki karakteri için belirleyici olmuş kısaca dedesinin nefes aldığı zamanlar geldi. manen ne kadar serin ne kadar ruh gıdıklayıcı günlerdi diye iç geçirmek istedi bir an ancak bulunduğu ruhsal dünya buna izin vermedi nedense. beklenenin aksine annesi onun olay yerine gelmemesini tembihlemek için arıyordu. kapanırken telefon gelen son ses burada bulunmaman herkes için en hayırlısı olacaktır diyordu.

karşı taraftaki heyecanlı sese karşı yalancı soğukkanlılığını sürdürmek istedi ama mümkün olmadı çünkü annesi birden bardaktan boşalır gibi gözyaşı akıtmaya başladı, dedesinin artık nefes alamadığını bildiriyordu aslında bildirdiği dedesinin derin uykuya dalmasından çok kendisinin bu olay karşısında kaldığı çaresizlikti.

sigarasını söndürdüğünde saat yeni günün dördünü gösteriyordu, yine mahvolan yarını(bugünü) düşünerek derinden gelen bir küfür savurdu yalnızlığın boşluğuna,ne yapmalıydı yeni bir sigara yakıp yeni gününü mü mahvetmeli yoksa yatağa girip uyumak için nefesini mi tutmalıydı. Birden aklına tıpkı diğer günler gibi yarın da işi olmadığı geldi.en iyisi uyumalı ve 10saat sonra uyumak için tekrar uyanmalıydı. Aniden çalan telefona olan şaşkınlığını kendine karşı gizlemek istemedi. acaba sorusu eşliğinde elini komidine uzattı ve merak içinde yalancı bir soğukkanlılıkla efendim diye ses çıkardı dudaklarının arasından.

çalıntı mk prim vermeyin şunlara

var olan bir şey neye göre vardır varsa yoksa neye göre yoktur? aslolan madde midir yoksa maddeyi madde yapan ruh mudur? ruh nedir madde nedir?

uyku nedir? neden gelir ? oda aslında yok mudur? yoksa vardır da varlığını kanıtlayamaz mıyız?

neden derseniz kapitalizmin yokluğuna size doğada olmayan paranın doğada olmadığı şekilde kazandırılmasından ve doğada hiç ama hiç olmayan bir şekilde cebinizden çalınmasından bahsetmek yeterli olur merak etmediğiniz soruya

kapitalizm demişken o da yok desem yanlış içinde mi bulurum kendimi yoksa yanılgı içinde mi? ikisi de değil çünkü kapitalizm aslında yoktur var olduğu düşünülebilir ama yokluğu aslolandır.

birşey demediğim için hiçbirşey savunmadığım için anlaşılmayı beklemek anlamsızdır benim için.bir şeyler veya kimseleri savunsam çok destekçim ve istemeyenim olur lakin olmayan anlamsız şeylere anlam katmak benim değil insanları uyutan hükümetlerin ve onları sömüren kapitalizmin şanlı temsilcilerinin işi

yalnızlık da aşkın yani yokluğun isimlerinden birisidir. hiç var olmamıştır aslında ama korkulduğu için isimsiz yokluklardan isim vererek evcilleştirmeye çalışmışlardır.ama sen ne yaparsan yap evcilleştiremezsin yoklukları çünkü onlar senin boyutsuz algısız beyninle algılamayacağın kadar yokturlar.

kimse bana aşkın varlığını kanıtlayamaz aşk yoktur. safi yanılsamadır aşk.bir boşluktur ve boşta kalmamak için aşk denmiştir yokluğa

bence hiçbirisidir aşk. yani özünde yokluktur aşk.

bir varlığa duyulan hasret mi?yanında bulunmasından keyif almak mı? onu koruduğunu düşünmek mi? onun seni koruduğunu düşünmek mi?yoksa yüzyıllardır hiçbir şairin isim koyamadığı aşka onun adını verme midir??

aşk nedir sizce?

yolda yürürken başına hoş olmayan bir şey gelse sorumlusu kimdir? kendisi mi yoksa başka bir şey mi? yoksa inanmadığı yaratıcı mı ?yoksa inandığı sayılan yaratıcı mı?

diyelim ne inandı ne de inanmadı bu garip varlık: o zaman içinde bulunduğu duruma ne ad konulabilir .Yani aslında inanmış mıdır yoksa inanmamış mıdır?

inanmasa da içinde bulunduğu duygu durumu nasıl bir hale gelir? yani ne yapmalı bu garip insan ?

insan ne ile yaşar ki ? tolstoya göre inanç ile yaşarmış. peki fizyolojik olarak açlığı nasıl yener insan inanarak?

çok da önemli değildir zaten ne olduğun kim olduğun nasıl olduğun önemli olan neye ulaşmak istediğindir bazen