0
Bi işim vardı hallettim tm düştüm ev yoluna metroya gidiyorum yol düz ve uzun ,hava açık .Herkes sıcaktan ölüyoken ilerde elleri cebinde bi kız dikkatimi çekti üzerinde uzun kollu açık renk kot ceket vardı. uzun boylu ince yapılı sarışın(gerçek) ama düz saçları pelerin gibi her adımında dalgalanışı insanı önündeki çukura bakmaktan alıkoyar (ki ben 2 kez tökezledim) lafı uzatıp kotuna , ayak bileklerine , spor ayakkabısının ne kadar yakıştığına fazla değinmicem ama siz güzel beyaz bi kız düşünün tabi arkadan
Beyler etraf birden kalabalıklaştı (ki bu metro girişine yaklaştığımızdan olsa gerek) hani gideceğim yolda belli ya kızın peşinden ayrılmadım. O an sadece ne kadar güzel diyodum kendime. Bu güne kadar onun gibi güzel görmediğimi düşünürken gözümün önünden güzel olarak adlandırablieceğim insanların hayal meyal görüntüleri geçiyo. bi baktım kız kayıp göğsümde uzun zamandır hissetmediğim çocuksu bi üzüntü kalbimi sıktı ve dahada hızlandım yürümeye. Ortam kalabalık insanlara omuz atarak kızı yakalamaya çalışıyorum .Tam vazgeçicekken yanımdaki kaslı kaslı iki sapığın o kıza (tahminimce yani ben öyle hissettim) bakarak o kız hakkında terbiyesizce kendi aralarında konuştuklarını duydum (kulaklarım cidden çok iyidir). Yine çocuksu bi üzüntü vurdu kalbe derin derin düşünmeye başladım yine aynı konuları, terbiye doğuştan mı geliyo yoksa insanlara ahlakı öğretmek çok mu zor ?(her bu konuları düşünüşümde ilk seferki gibi hissederim)
Ben farkında olmadan millede omuz ata ata metroya binmişim bide oturmuşum oysa ben hala sapıklığın ne kadar iğrenç olduğunu düşünüyodum neyse oturdum o kalabalığa rağmen (8. sınıftayken türkçe hocası yaşlılara yer vermeyin onlar 65 yaş üstü kartıyla beleş yolculuk yaparken siz her zaman koşuşturup yoruluyosunuz demişti o gün bu gündür tipi hoşuma giden olmazsa yer vermem) .böyle millet ayakta metro sallandıkça ayaktaki insanların arasında boşluk açılıyo bende elimdeki kitapı kapamıştım kaldırdım kafayı bi baktım o kızın kot ceketi . allah allah inen yok binen çok .aralık gittikçe kapanıyo bende kafayı sağ sol yapa yapa yanımdakileri rahatsız etmişim amca dirsek atmaya başladı. Baktı olcak gibi deil kalktım ayağa haliyle yaşlılar kısa bende uzunum görürüm yüzünü dedim allahım basketbolcu mudur nedir deve gibi herifler . Oturuken nasıl bi açıysa artık amcalarla aynı boyda insanlar var arkada diye düşünmüştüm . Kızla aramdaki iki engeli aşamayınca oturayım dedim ama hiç kalkan adamın yeri boş kalır mı oturmuş amcanın biri yalan da olsa bi soluklanma var suratında neyse dedim (kalk diyecek halimde yoktu zaten).Ben yine kitaba daldım . Kafamı tekrar kaldırdığımda baktım kimse kalmamış arkama döndüm hemen .Kız orda .Yüzünden güzellik akıyo .Yüzünde sanki gülsün diye yatarılmış gibi bi gülüş var .Eller hala cebinde .Geçtim karşısına oturdum .Açıkcası ben bunları yaşarken mimiklerim duygularımı delice dışarı vuruyo yani kızda insan illakı dikkatini çekmiş olmalıydım (tabi hiç güzel kız veya yakışıklı bi oğlan olmadım ki bu çirkin olduğum anldıbına gelmiyor talibim var ama sevgili işine yakışmıyorum neyse demek istediğim sonuçta herkezin gözü senin üzerindeyse bi süre sonra o gözler normal gelmeli insana).Kızdan gözümü ayırmıyorum gözlüğün çerçevesine saklanarak yüzü kitaba dönük bi şekilde tam karşısın oturuyorum .O kadar çok baktım ki kızı melek ilan edicektim ,baktıkça mutlu oluyorum .tam o sırada yine aynı iki ses kıza bakarak kikir kikir terbiyesizce konuşuyo .tabi kahramanlık yapıcak deilim ne dionuz sapıklar diyip dövecek deilim .Kız ayağa kalktı o sırada bi eli cebinde dier eliyle dengesini sağlıyo demirlere tutunup .Yanımdakilerde şereflerde kalktı (amaçları sürtmek miydi ya da gerçekten inecekler miydi orası aklımda bi soru) .Tam tren duracağı zaman ister istemez bi denge kaybı olur ya .şereflerden biri kıza iice sürttü diğeri de kot ceketinin cebine soktuğu koluna çarptı.
Ben 3 saniyeliğine şu sapıklara öfke ve kin kabartırken o cepten çıkan el tum öfkemi üzüntüyle doldurdu .Daha doğrusu çıkmayan el .Kızı sağ eli yokmuş be .Şu an hala aklımda o görüntü bileğine kadar vardı kolu sadece eli yoktu ve o kapatılmış derinin görüntüsü muhtemelen 40 yaşıma geldiğimde rüyamda hala görüyo olucam .Üçü de indi .Ben uzunca bi süre düşündüm .Güzel bişey yaşamıştım ders almak açısından .Ama düşünme faslı bittikten sonra şu sapıklar kaldı aklımda .Onlar ne düşündü ,onlar ders aldılar mı veya umursamayıp içlerindeki şeytanı mı beslediler .Eli olmayan melek , iki sapık ve ben ;seyirci .O güzellik ve onun güzelliğini bozmayan ama ekgibliğinin büyük etkileri olan eli .Ona hep yardım edebilirdim ama o iki sapık onunla napardı .Savunmasızlığı ikiye katlanmış bu güzel kıza ne söyleyebilir ne yapabilirdi.
Kafam yine ayrı bi yere gitti kusura bakmayın .
içinizdeki pisliği temizleyin ,sapıklığı köreltin ,şeytanı aç bırakın .Ve güzel olan şeyler hakkında güzel düşünün onun faydalanacağınız organlarını deil onun sevdiği filmleri ,onunla gezdiğinizi ,piknik yaptığınızı ,onu güldürmeye çalıştığınızdaki tebessümünü .Vücudunu deil ruhunu görmeye çalışın .Umarım sapıklıktan uzaklaşırsınız.
