- 1 / 1 / 26 entry
- 2 başlık
- 1 trend
- 112.66 incipuan
qazma qaz oybirinci nesil normal
-
+1
15 yaşımda annemi kanserden kaybettim
sevdiğim bi kız vardı ama bana hiç bakmamıştı tipim vardı aslında ama hep içime kapanıktım .Onu aramak geçti aklımdan . Ne yapsam diye düşünürken birden aradım . b:ben k :kız
k : ben sana beni arama demedim mi !
b : sus sadece dinleemeni istiyorum seni sevdiğimi falan söylemicem sadece dinle lütfen .
sesin ağlamaklıydı heralde oda vicdan yaptı tamam dedi.
b : biliyomusun ben hayatımda 2 kadın sevdim biri sen diğeride annem sen gittin atlattım bi şekilde ama biliyomusun annemde giderse atlatamam. O benim herşeyim çünkü gibmişim geleceğimi ben annem olmadan zaten bi gelecek kuramam . Sesini her duyduğumda öyle bi kötü oluyorumki sanki son kez benimle konuşuyomuş gibi hissediyorum . Saçımı neden sıfıra vurdurdum biliyomusun ilk gülen sendin bana ama annemin de saçları döküldü benden farkı yok belki sana komik geliyorum bn ama biliyomusun bide annemi görsen tutamazsın kendini gözlerinin rengi bile soldu . (bu aralar ağlamaya başladım kızda kötü olmuştu baya sesi çıkmıyodu ) o olmazsa ben naparım dedim .Suskunluğunu devam ettiriyodu konuşsana diye bağırdım oda ağlıyodu yapma böyle dedi . Dedimki senin duyupta kötü olduğunu ben yaşıyorum dedim . Bi kendini benim yerime koysana dedim . Bu sefer sesli ağlamaya başladı . Onada kıyamıyordum sonuçta seviyodum onu . Kusura bakma dedim senide üzdüm akşam akşam dedim . Cevap veremedi ağır gelmişti heralde onada . iyi geceler dedim . Kapattım telefonu . Sanki biraz rahatlamış gibiydim ama bu gerçekleri hiç bir zaman değiştirmezdi . Çok kötü olmuştum . Adeta bi bebek gibi anne anne diye ağlıyodum -
+1
15 yaşımda annemi kanserden kaybettim
Tekrar annemin yanına döndüm bana dediki oğlum daha önünde uzun bi hayatın var . Sustum sadece onu dinliyodum gözlerim yaşlı bi şekilde . Belki benimle belki dedi susturdum azına parmağımı koydum devdıbını duymak istemiyordum çünkü . Anlamıştım ama nolur konuşma dedim anneme sadece saçımı okşa eski günlerdeki gibi dedim. Kıyamadı sustu saçımı okşamaya başladı .Sadece ağlayorduk ikimizde bn kendimi toplasamda annemin halini görünce tutamıyodum kendimi . Çıkma vakti gelmişti . Ben anneme hiç anneciğim dememiştim hayatımda diyenlerede sinir olurdum ama sanırım vakti gelmişti anneciğim dedim ağlamaya başladı tekrar sadece ağlıyoduk son bi kez sarıldım ona . Hastaneden çıkar çıkmaz bnde saçımı 0 a vurdurmaya gittim. insanlar bana gülüyodu ama hiç umrumda değildi bn artık hiç bir zaman onlar kadar neşeli olamayacaktım. Annem artık eve dönmüştü . Kapalı olduğu için bizim aileden başka saçının döküldüğünü kimse bilmezdi erimeye devam ediyodu annem günde 3 4 tane ilaç kullanıyodu . Kemoterapiye gitmeye başladı bilenleriniz vardır . Her geçen gün annem biraz daha uzaklaşıyodu benden elimden hiçbir şey gelmiyodu . Saçımı 0 a vurduruncada hemen annemle bi fotoğraf çekildim .O fotoğraf bi tane cebimde taşırım hep bide evimde çerçeveli durur. Birilerine anlatmak gerekiyodu içime ata ata patlayacak seviyeye gelmiştim bıkmıştım bu yolda tek yürümekten . -
+1
15 yaşımda annemi kanserden kaybettim
Sabahın köründe gittim annemin yanına başta alamayız filan dediler . Bekledim öğlee doğru yine sordum . Alamayız dediler . Sinir krizine girmiştim duvarlara vurmaya başladım. Hemşireler sakinleştirici vurmuşlardı bana . Kendime geldiğimde kardeşlerimde hastanedeydi. Çok korkuyodum . O anki sinirlede babama çıkıştım ne işi var bunları burda falan diye . Ağlıyodum ama farketmemişim . Küçük kardeşim geldi yanıma gözyaşımı sildi eliyle korkma abi dedi. Ufacık çocuk korkma dedi bana. Ne olduğunu bilmiyodu oysaki. Bende ayaklandım hemen annemin yanına gittim sonunda almışlardı. Annemin saçları dökülmüştü beyler işte o zaman içim öyle bir parçlandıki konuşturmadım annemi gittim yanına kafamı göğsüne koydum . Saçlarımı okşamaya başladı. Çok korkuyodum ya ona bişey olursa diye . Şerefsiz doktorlar hala bi teşhis koyamamıştı . -
0
15 yaşımda annemi kanserden kaybettim
Kardeşim her zaman yanındayım bi sıkıntı olursa bana ulaşabilirsin -
0
15 yaşımda annemi kanserden kaybettim
Kardeşim annemin vefat ettiği tarih 12.18.2013 ben orda olayların başladığı zamanı söyledim bu arada allah rahmet eylesin -
+3
15 yaşımda annemi kanserden kaybettim
Kardeşlerimi yatırdım ikiside uyuduktan sonra balkona çıktım biraz hava almak için kafam çok incintı annanemde uyumamıştı. içerden bana seslendi yanına gittim gözleri şişmişti ağlamaktan. Bana annemin küçüklük fotoğraflarını göstermeye başlamıştı . Annemin küçükken yaptıklarını ankatmaya başladı tutamadık kendimizi ağlamaya başladık . O anda kapı sesi duydum. Birden doğruldum yerimdem . Ses kardeşlerimin yattığı odadan geliyodu . Bi ağlama sesi duymaya başladım . Ağlayan kardeşimdi büyük olan. Heraldr konuştuklarımızı duydu yanına gittim annemin benim saçımı okşadığı gibi bndr onun saçını okşamaya başladım söz vermiştim anneme onlar bana emanetti artık. Annemden bana kalan son şeyler olabilirdi. Kalktı yanıma oturdu abi anlat nolursun diye ağlamaya başladı dilim varmadı o yaştaki çocuğa söylemeye biraz oyaladım zaten uykusu vardı belliydi gözlerinden. Sadece hasta bu ara biraz daha hastanede yatıcak dedim . Bana yalan söyledin dedi söz vermiştin bişey olmicak demiştin diye ağlamaya başladı tutamadım bnde kendimi ağlamaya başladık . Sonra beraber uyuya kalmışız annanen kaldırdı beni annen seninle konuşmak istiyomuş dedi . Hemen hazırlanıp çıktım . Hastaneye gitmeye başladım. Beyler sonra devam edicem çok kötü oldum yarın yazarım inşallah yada bu akşam kb -
+6
15 yaşımda annemi kanserden kaybettim
Gelen geçen bana canavarmışım gibi bakıyodu bağırasım geldi tutmadım kendimi birden bağırdım annem diye millet bana acı acı bakıyodu ağlaya ağlaya koşmaya başladım çok kötüydüm. Babamı aradım ve kardeşime verdiğim sözü ondan istedim babamda ağlamaya başladı söz ulan dedi söz sana dedi birazda olsun rahatlamıştım. Akşam saat 10a kadar dışarda ağladım mal mal yürüdüm tek başıma annem aradı sonra. Açtım hala ağlıyodum dediki oğlum canımın yarısı dedi dilim tutuldu bişey diyemedim fazla geç kalma dedi . Ağladığımı anlamış olacakki evladım dedi korkma ayakta dur kardeşlerin için dedi sndn bi söz istiyorum dedi konuşamadım . Bana bişey olursa dedi hüngür hüngür ağlamaya başladım sus diyebildim sadece suss diye bağırdım anneme ama annem susmadı oda ağlamaya başladı dediki bana bişey olursa kardeşlerin sana emanet dedi söz diyemedim öyle bi ağlamaya başladımki gözüm görmemeye başladı yaştan her yerim yaş oldu telefonda ıslandı kapatamadım telefonu söz ver dedi bana kendini toplayarak söz ver diye bağırdı söz diye bağırdım bnde etrafımdakiler bana bakmaya başladı kapattım telefonu ağlamaya devam ediyorum biri yanıma geldi kardeşim bi sıkıntınmı var dedi sadece annem diyebildim bişeyler adam birden değişti yüz ifadesi bana acır gözüyle bakmaya başladı çok sinirlendim vurdum azına bitane . Bana bi sinirle baktı 2 3 kişi daldılar bana kan revan içinde eve dönemedim annem üzülür diye eve gidemedim . Babam aradı noldu dedi arkadaşımda alıcam dedim kafa dağtmaya ihtiyacım var dedim o gece caminin avlusunda yattım . Annem bana mesaj attı bn kontrole gidiyorum dedi kardeşlerin anneannendeler dedi bişey diyemedim gittim eve komşuya anahtarı bırakmış annem istedim ne bu halin evladım dedi anlattım herşeyi anneme anlatmaması için yemin etmesini istedim dindardır kendisi biraz. Yemin etti. Geçtim eve duşa girdim kıyafetlerimi istedi komşuannem (böyle bi tabir vardır bilen bilir) verdim bn yıkarım annen görmesin dedi. Akşam oldu akşama kadar annemin yastığına sarılarak uyuya kalmışım annem çoktan gelmiş ama beni uyandırmamış. Uyandım annem yanıma oturmuş saçlarımı okşuyodu ağlayasım geldi ağlamamak için tuttum kendimi çünkü bn ağlasam annemde ağlardı hep tuttum kendimi dudağımı ısırıyodum kanamaya başladı. Kalktım yanından bi lavaboya girdim. Çıktığımda ise annem baygın bi şekilde yerde yatıyodu beynim durdu o an sadece baktım kendime geldim hemen ağlamaya başladım. Babamı aradım hemen ambulansı ara dedi aradım . Bağırıyodum anne diye . Komşu annem geldi kapıya hemen açtım ayıltmaya çalıştık annemi annem yavaş yavaş gözlerini açıyodu kendine gelene kadar ambulans gelmişti zaten babam annemle hastaneye gitti bnde evde kalmıştım ısrar ettim babama anneannene git dedi kardeşlerin meraklanmasın dedi . Gittim annanem haberi almıştı heralde mutfakta ağlıyodu tek başına kardeşlerim oyun oynuyodu hiç bişeyden habersiz . Onlara sımsıkı sarıldım . En küçük kardeşim (3 yaşında) o aksanıyla bana ağlama dedi . Tutamadım kendimi ağlamaya başladım hüngür hüngür bana sarıldı ikiside rahatlamıştım ama çok kötüydüm hala . -
+1 -1
15 yaşımda annemi kanserden kaybettim
Boş yapma yarram inanmanı beklemiyorum zaten başına gelse görürdün huur -
+6
15 yaşımda annemi kanserden kaybettim
Kb beyler o günleri hatırladıkça gözüm yaşlanıyo kısa kısa yazıyom takip eden varsa belli etsin kendinide aq zaten kötü oluyorum -
+5
15 yaşımda annemi kanserden kaybettim
Zamanla annem zayıflamaya başladı. Bende devlet yurdunda kalıyodum. Her akşam arıyodum annemi . Annem sanki her gün benden daha çok uzaklaşıyomuş gibi hissediyodum . Büyük kardeşim bişeyler çakmış olacakki o kadarcık aklıyla (2.sınıf) annem hastamı dedi kendimi çok zor tuttum dedim başı ağrıyodur sonra bana dediki bişey olmicak abi dimi dedi o anda gözümden damlalar akmaya başladı hüngür hüngür ağlamamak için kendimi çok zor tutuyodum. Dedimki inşallah bişey olmicak söz verebilirmisin dedi . Söz verdim bişey olmicak dedim çocuk abi sen diyosan olmaz dedi. Tutamadım kendimi ağlayarak çıktım dışarı hızlıca kimseye bişey demeden evden çıktım . Annem anlamış olacakki dışarı çıkar çıkmaz aradı oğlum dedi sesi biraz kısıktı zar zor geliyodu belliydi çok yorulmuştu bişey diyemedim kapattım telefonu bağıra bağıra ağlıyodum . Parka gittim sinirden elim ayağım titriyodu . Çok sinirlenmiştim . -
+6
15 yaşımda annemi kanserden kaybettim
Napıcağımı bilmiyodum dışarı çıktım koştum ama nereye koştumu bilmiyorum koşuyodum sadece bi yerde durdum ağlamaya başladım uzun zamandan beri ilk defa ağlıyodum ağladıkça daha çok ağlıyodum. Hastaneye geri döndüm taksiyle . Yarın okul vardı babam sen git dedi . O akşam evde tek kaldım ama uyuyamadım . Sadece annemin yastığını aldım koklaya koklaya ağladım sabaha kadar . Alarm çalmıştı ama uyanıktım çanta bile almadım yanıma direk okula gittim bi yandan çok sinirliydim . Bizimkiler farketmiş olacakki sordular aa geçişitirdim. Bişey söylemedim. Çok düşündüm okulda ne yapmam gerektiğini ama elimdende bişey gelmiyodu aq napabilirdim. Eve geçtiğimde annem evdeydi çok mutlu olmuştum ama annemin yüzündeki o acı gülümsemeyi görünce gittim yanına sarıldım ağlamaya başladım . Annem benim ne zamandan ağlamadığımı biliyo olacakki bana her zamanki gibi dimdik durmam gerektiğini söyledi. Ama ben durmadım . Sadece ağlayabiliyordum başka hiç birşey yapamıyodum. Babam geldi kardeşlerimi almış hiç bişey çaktırmıcaz diye anlaştık. Ama çok zordu . Aradan birkaç ay geçti annem sanki gözümün önünde eriyordu onu her aradığımda sanki sesini son kez duyuyormuşum gibi hissediyordum. Ve her seferinde ağlıyodum. -
+1
15 yaşımda annemi kanserden kaybettim
Prim diyo lan amcık senin burda prim dediğini yaşadım ben huur çocuğu -
+6
15 yaşımda annemi kanserden kaybettim
O gün annem çok garip davranmaya başladı . Böyle birazdaha alıngan olmuştu sanki . Babamda farketmiş olacakki annenin neyi var dedi bnde bilmiyorum bana bişey söylemedi dedim. Demekki olan bitenden babamında haberi yoktu bu şekilde 2 3 ay devam etti olaylar böyle sonra bi akşam annem kötüleşti hastaneye kaldırdık. Sabah kadar bekledik babamla kardeşlerimide anneanneme bırakmıştık. Sabah babam uyandırdı uyuklamışım biraz. Babamın yüz ifadesi öyle içime işlemiştiki canım yandı o anda babamı ilk defa ağlarken görüyordum nerdeyse. Sordum ne olduğunu babamda başta mırın kırın etttiysede söylettim annem kanser olabilirmiş . O anda bayılmıştım serum filan taktılar kendime öyle gelebilmiştim. Bn ayaklandığımda ise annem hala yatıyodu gözü kapalı öylece izliyordum onu - daha çok