ben deistim ama ateist te olabiliyorum haftasonlari

ohhh bi tane daha @5 var
hadi guclendirin beni, egomu, sprituel benligimi, hadi, @5 diyin de sizinle nasil kendi ve fare oyunu oynar gibi oynadigimi bir kez daha gosterin bana.

hadi cuce insanlar, haydiiii

iste boyle hepinize @5 yazdiririm. manipulasyon gucumu kullandim ve sizler, kuklalarim, benim oyuncagim oldunuz. hadi simdi BENI konusmaya devam edin.

CUCE LER
size boyle diyecegim

CUCE insanlar

Hahahahaha

@25 ateizm varolusu beni tatmin edicek gibi aciklayamiyor.
varolus teorilerine bakicak olursak, o patlamis, sicramis kaya olmus, donmus, isinmis, bakteri olmus, zart olmus zurt olmus tarzi aciklamalar getiriyor ateistler.

bir guc var.
ha bu 2 galaksi otede bizden ustun bir irk ta olabilir, baska birsey de olabilir.
neticede biseyler sebep oldu bizim yaradilisimiza. biz, evren, bunlarin bir dis halkasi olmak zorunda.
tabi ozaman is felsefeye doner ve, o evreni yaratan dis halkayi kim yaratti falan a girer ki ben cikamam suan bu isin icinden

ccc deizm ccc

beyler birileri ingilizcede warrior denen, "Savascidir"
bunun modern dilde karsiligi asker veya polistir.
bunlar savasir, olur, yaralanir.

bazilari tuccardir, o sehrin para akisini dengeler, en azindan stabil tutar. bazilari ressamdir resim yapar. bazilari gokyuzune bakar, sana havayi yada gezegenleri anlatir.

ve her meslegin kurallari ve gercekleri vardir.

polislik mesleginde de bu var.

yapicak bisi yok.

hadi siz 10 gune futbol konusmicaksaniz bende huur cocuguyum dicem soz.

deist bir gucun varligina, ve o guc tarafindan yaratildigimiza inanan ancak dinlere inanmayan lardir.
bende bir deistim.

ha bu arada, bilin bakalim butun olumcul hastaliklarin toplami mi yoksa din mi daha fazla olume yol acmis

4-3-1-2
simdi gibtir git

ay banane ya siz 1 aya unutucaksiniz futbolu ciksi ekonomiyi yada mcdonalds i konusmaya dvm ediceksiniz en azindan ben sizden durustum acikca soluorum banane?
ben vergimi verip o karakolun yapilmasini saglamisim, o tugla nin parasini vermisim, gerisi baskalarinin.

ay banane ya siz 1 aya unutucaksiniz futbolu ciksi ekonomiyi yada mcdonalds i konusmaya dvm ediceksiniz en azindan ben sizden durustum acikca soluorum banane?
ben vergimi verip o karakolun yapilmasini saglamisim, o tugla nin parasini vermisim, gerisi baskalarinin.

polislere bence de ates etme hakki verilmeli.
yani onlar ates edebiliosa vatandas ta onlara etmeli.
hatta herkes birbirine ates edebilmeli.
hatta silahlar kaldirilsin sadece ucundan alev cikan ates silahlari kullanalim.
herkes cehenneme gitmeden yaniversin

banane?

banane?

fakir ya pardon yanlis yazmisim

up up up up

up up up up

up up up

up up up up

up up up up

ne yapmaliyim?
gerek hijyen, gerek genel kultur gerekse bircok diger faktorlerden dolayi fakir insanlari gorunce ister istemez yolumu degistiyorum, fakir insanlari ne yapmaliyiz beyler, bunlari bir odaya kitleyip anahtari saklamali

biz sevmiyoruz böyle ülkeyi...
mafyanın elindeki adaletten, meclis dışında kalan muhalefetten, gizli iktidarın emrindeki hükümetten rahatsız oluyoruz. cezaevlerinde politik hükümlüler kurşunlanırken acı çekiyoruz. koruculara ödenen maaşların, milli eğitim bütçesinden fazla yekün tutmasından utanıyoruz. siyasal mekanizmanın üç kişinin koltuk tutkusu elinde kilitlenip kalmasından hicap duyuyoruz. okumayan, yazmayan, düşünmeyen; okuyup yazanı da cezalandıran bir ülkeyi kabullenemiyoruz. fanatizmin, maçoluğun ve "ne moziyiği ulan", "nedir lan bu" türünden faşizan dayılanmaların spordan siyasete, iletişimden pop müziğe kadar her alanda kök salmasından ürküntü duyuyoruz. parasızlıktan hastanelerde ölülerimizin rehin kalmasından, 21. yüzyılın eşiğinde hâlâ veremle savaşıyor olmaktan, "birimizin bile dünyaya bedel" olduğu dolduruşuyla yetiştirildikten sonra avrupa’ya yalvar yakar girmeye çalışmamızdan yüzümüz kızarıyor. i̇nsanlığa bir tek özgün akademik çalışma, bir tek orijinal buluş hediye edememişken işkenceci ülkeler sıralamasında her daim başı çekiyor olmamızdan eziliyoruz.
böyle bir ülkeyi sevmiyoruz; çünkü böyle bir ülkeye layık olmadığımızı düşünüyoruz. o yüzden de daha iyi ve sevilesi bir ülke için mücadele veriyoruz.
giderek paranoyak bir aşk hikayesine dönen "ülkeyi en çok kim seviyor" yarışmalarından nefret ediyoruz. ülkeyi bu haliyle sadece bu halden rant yiyenlerin sevdiğini biliyor ve buna karşı çıktıkça üç noktalı tehditlerle karşılaşıyoruz.
ama "biz burdayız" tehditlerine rağmen, terketmiyoruz da... meraklanmayın; siz ordaysanız...
... biz de burdayız..

biz sevmiyoruz böyle ülkeyi...
mafyanın elindeki adaletten, meclis dışında kalan muhalefetten, gizli iktidarın emrindeki hükümetten rahatsız oluyoruz. cezaevlerinde politik hükümlüler kurşunlanırken acı çekiyoruz. koruculara ödenen maaşların, milli eğitim bütçesinden fazla yekün tutmasından utanıyoruz. siyasal mekanizmanın üç kişinin koltuk tutkusu elinde kilitlenip kalmasından hicap duyuyoruz. okumayan, yazmayan, düşünmeyen; okuyup yazanı da cezalandıran bir ülkeyi kabullenemiyoruz. fanatizmin, maçoluğun ve "ne moziyiği ulan", "nedir lan bu" türünden faşizan dayılanmaların spordan siyasete, iletişimden pop müziğe kadar her alanda kök salmasından ürküntü duyuyoruz. parasızlıktan hastanelerde ölülerimizin rehin kalmasından, 21. yüzyılın eşiğinde hâlâ veremle savaşıyor olmaktan, "birimizin bile dünyaya bedel" olduğu dolduruşuyla yetiştirildikten sonra avrupa’ya yalvar yakar girmeye çalışmamızdan yüzümüz kızarıyor. i̇nsanlığa bir tek özgün akademik çalışma, bir tek orijinal buluş hediye edememişken işkenceci ülkeler sıralamasında her daim başı çekiyor olmamızdan eziliyoruz.
böyle bir ülkeyi sevmiyoruz; çünkü böyle bir ülkeye layık olmadığımızı düşünüyoruz. o yüzden de daha iyi ve sevilesi bir ülke için mücadele veriyoruz.
giderek paranoyak bir aşk hikayesine dönen "ülkeyi en çok kim seviyor" yarışmalarından nefret ediyoruz. ülkeyi bu haliyle sadece bu halden rant yiyenlerin sevdiğini biliyor ve buna karşı çıktıkça üç noktalı tehditlerle karşılaşıyoruz.
ama "biz burdayız" tehditlerine rağmen, terketmiyoruz da... meraklanmayın; siz ordaysanız...
... biz de burdayız..

asktan bahsetmiyorum bile kismi alakasiz olmus yoksa begendim

biz sevmiyoruz böyle ülkeyi...
mafyanın elindeki adaletten, meclis dışında kalan muhalefetten, gizli iktidarın emrindeki hükümetten rahatsız oluyoruz. cezaevlerinde politik hükümlüler kurşunlanırken acı çekiyoruz. koruculara ödenen maaşların, milli eğitim bütçesinden fazla yekün tutmasından utanıyoruz. siyasal mekanizmanın üç kişinin koltuk tutkusu elinde kilitlenip kalmasından hicap duyuyoruz. okumayan, yazmayan, düşünmeyen; okuyup yazanı da cezalandıran bir ülkeyi kabullenemiyoruz. fanatizmin, maçoluğun ve "ne moziyiği ulan", "nedir lan bu" türünden faşizan dayılanmaların spordan siyasete, iletişimden pop müziğe kadar her alanda kök salmasından ürküntü duyuyoruz. parasızlıktan hastanelerde ölülerimizin rehin kalmasından, 21. yüzyılın eşiğinde hâlâ veremle savaşıyor olmaktan, "birimizin bile dünyaya bedel" olduğu dolduruşuyla yetiştirildikten sonra avrupa’ya yalvar yakar girmeye çalışmamızdan yüzümüz kızarıyor. i̇nsanlığa bir tek özgün akademik çalışma, bir tek orijinal buluş hediye edememişken işkenceci ülkeler sıralamasında her daim başı çekiyor olmamızdan eziliyoruz.
böyle bir ülkeyi sevmiyoruz; çünkü böyle bir ülkeye layık olmadığımızı düşünüyoruz. o yüzden de daha iyi ve sevilesi bir ülke için mücadele veriyoruz.
giderek paranoyak bir aşk hikayesine dönen "ülkeyi en çok kim seviyor" yarışmalarından nefret ediyoruz. ülkeyi bu haliyle sadece bu halden rant yiyenlerin sevdiğini biliyor ve buna karşı çıktıkça üç noktalı tehditlerle karşılaşıyoruz.
ama "biz burdayız" tehditlerine rağmen, terketmiyoruz da... meraklanmayın; siz ordaysanız...
... biz de burdayız..

biz sevmiyoruz böyle ülkeyi...
mafyanın elindeki adaletten, meclis dışında kalan muhalefetten, gizli iktidarın emrindeki hükümetten rahatsız oluyoruz. cezaevlerinde politik hükümlüler kurşunlanırken acı çekiyoruz. koruculara ödenen maaşların, milli eğitim bütçesinden fazla yekün tutmasından utanıyoruz. siyasal mekanizmanın üç kişinin koltuk tutkusu elinde kilitlenip kalmasından hicap duyuyoruz. okumayan, yazmayan, düşünmeyen; okuyup yazanı da cezalandıran bir ülkeyi kabullenemiyoruz. fanatizmin, maçoluğun ve "ne moziyiği ulan", "nedir lan bu" türünden faşizan dayılanmaların spordan siyasete, iletişimden pop müziğe kadar her alanda kök salmasından ürküntü duyuyoruz. parasızlıktan hastanelerde ölülerimizin rehin kalmasından, 21. yüzyılın eşiğinde hâlâ veremle savaşıyor olmaktan, "birimizin bile dünyaya bedel" olduğu dolduruşuyla yetiştirildikten sonra avrupa’ya yalvar yakar girmeye çalışmamızdan yüzümüz kızarıyor. i̇nsanlığa bir tek özgün akademik çalışma, bir tek orijinal buluş hediye edememişken işkenceci ülkeler sıralamasında her daim başı çekiyor olmamızdan eziliyoruz.
böyle bir ülkeyi sevmiyoruz; çünkü böyle bir ülkeye layık olmadığımızı düşünüyoruz. o yüzden de daha iyi ve sevilesi bir ülke için mücadele veriyoruz.
giderek paranoyak bir aşk hikayesine dönen "ülkeyi en çok kim seviyor" yarışmalarından nefret ediyoruz. ülkeyi bu haliyle sadece bu halden rant yiyenlerin sevdiğini biliyor ve buna karşı çıktıkça üç noktalı tehditlerle karşılaşıyoruz.
ama "biz burdayız" tehditlerine rağmen, terketmiyoruz da... meraklanmayın; siz ordaysanız...
... biz de burdayız..