-1
Beyler hani bi laf vardir ya bi oflasam kargibi daglar yikilir diye aynen benim icin gecerli. Niye mi? Hayat bana kotu davranmadi. Ortalama hatta biraz ustunde guzel bir hayatim var. Maddi olarak gayet iyiyim. Oyle babam filan da ölmedi. E o zaman sorun ne diyeceksiniz. Size bakip bakip özendigim bi sey: Maneviyat. icinde zerre kadar maneviyat yok. Yani hani tabagin dibini ekmekle siyirirsin ya o kadar bile yok. Simdi herseyin baslangicina cocukluguma donelim.
Beyler ben hicbir zaman siradan biri olmadim olamam da. Bu cocukken de belliydi. Ben hep asosyaldim. Bacak kadar cocugun ne asosyalligi olur diyeceksin. Ben disari cikip emreyle mahmutla kenanla hic mac oynamadim. Yetenegim de yok zaten. 8 yasinda bile en sevdigim sey yataga girip dusunmektir. Neyi dusunmek? Herseyi. O an aklima ne gelirse. Sonra bilgisayar oyunlarina kafayi bozdum cunku onlar bana baska biri olma imkani veriyordu. Ne bilim Sam Fisher olup dunyayi kurtarmak filan beni benden aliyodu. Tum bos zamanimi oyunlara ve kendi kendime sacma "icatlar" yapmaya adamistim. Evde bozulan bisi mi var? Ver bana hemen icini acip inceliyim. Blender mi bozuldu motoruna tekerlek baglayip egleneyim filan. Fazla olgundum ben ya. 10 yasinda "NE OLURSA OLSUN SONUNDA OLUCEZ" dusuncesini anladim. 12 yasinda astrofizige sardim. Astronomi beni benden aliyodu cunku inanilmaz guzeldi. Ozellikle genel izafiyet dusundukce titriyordum. insanin tek ugrasi oyunlar ve uzay olunca konusacak pek bisiyi olmuyo. Zaten okulda 'uzayli' lakabi da almisim. Ohh mis. Sonra 6-7. Sinifta egitim sistemindeki sacmaligi kavradim. Ulan bi ton bilgiyi ogreniyom da niye amk? Dedim kendi kendime. Yinede derslerde basariliydim cunku zekiydim. Daha dogrusu bana bir seyin sadece anlatilmasi yetiyodu. Dersi dinle kap 90ı. Hosuma da gidiyodu cunku tebrik edildigim tek nokta buydu. 8.sinif sinav minav. 450 puanla guzel bi liseye yerlestim. Amma ve lakin o yaz sorgulamaya basladim. Neyi? Herseyi. Tanriyi sunu bunu similasyondamiyiz lan dedigim bile oldu ve bence hala olabilr. O ara tum dini kitaplari okudum. Ve acikcasi hepsi cok ama cok sacmaydi. Yani dini kitap olacak seyler degillerdi be abi. Azicik sorgulayarak okursaniz ayni seyi dusuneceginize eminim. Neyse abi sonunda o meshur soruya geldik... Neden burdayiz? Bu soru kadar dusundugum baska bisi yok. Okuyorum arastiriyorum dusunuyorum sonuc "BAŞ". Boyle boyle lise basladi. Ben cakma psp ile koseye gecip oyun oynuyorum surekli. O sirada depresyon bende bas gosterdi dedim babama beni pgibologa gotur. Devlet hastanesine gittik. Kadin dedi bu beni asar siz arastirmaya gidin. Gittik iste anlattim boyle boyle. Antidepresan tedavisi kullanmaya basladim. Ama pek bi taka yaramadi. Birkac kez intihar girisiminde bulundum da yemedi. Boyle devam ediyorduk sonra kafama dank etti. Lan bu yasam bana uygun degil falan filan evden kacmaya karar verdim. Hersey hazirlandi. Antalyaya gidicektim. Aksam kola almaya gidiyom diye ciktim ve otogara dogru yol aldim. Ben iste otobusu bekliyorum aksilik otobus de 10 dk gec kaldi. Tam otobusun iceri girisini camdan gordum o sirada dayim odaya girdi kolumdan aldi goturdu. Sonra buradaki hastanede yatmaya basladim. Size soyle diyim normal bir hasta iki hafta kalsa yetiyo. Ağır hasta icin bu sayi 3. Ben tam 4 hafta kaldim orada orda da yani kendimi engellemem icin tam techizatli mekanda plastik kagibla bilegimi kestim ama hastanedeydik sonucta. Orda abi benle ayni hastalikla yatan bi kizla tanistim. Gayet guzeldi ve anlasiyoduk. Bir arkadastan oteydik. Yani orada tum gunun sadece iki odada geciyo oldugundan her birbirini goruyosun duyuyosun falan filan. Guzel bi siirle acildim ona abi kabul etti tamam gunler guzel. Sonra o plastik kagibla kendim kesince benden ayr, ildi iki gun sonra da taburcu oldu. Ben hala boynu bukuk kaliyom orada. Sonra abi iyisin artik dediler ciktim ordan. Olaylar olaylar. Geldik lise 2ye dedim bu sene hersey arkada kaldi. Yeni sosyal muthis ultra duper bir Aykut var dedim. Ve yapdim da yani tek kisiyle konusmakta zolanan ben kizlarin su cocugu seviyorum da acilamiyorum dedigi adam oldum. Boyle boyle bir gun ben kendimi kotu hissediyorum diyip okuldan gittim. Sansa bak ki o kiz da o sirada geliyor beni bulmaya ve ben yokum. Numarasini birakiyor. Sonraki gun Ameno muzigi esliginde aciyorum telefonu iste son ozeldin ben seni aradim sen beni niye aramadin falan filan baya is yine ilerledi bununla. Bu son aylarda ilac icmeyi de biraktim zaten. Sonra bi sirrimi onla paylasim ve o biraz agir geldi acikcasi ve ayrildik. Bi o koydu sonra bir de ailem amerikaya gitme sansimi elimden aldi (yes projesi). O an dellendim yine ciktim yuksek bi yere baktim assagi ve en sevmedigim ozelligim olan olum korkusu olmamasi hala gecerliydi. Durdum tam kenarda sonra karar verdim yasayacagim ulan!
Su an durum: erkeklerin tum muhabbetinin sigara-siyaset-mac uclusu oldugu icin ve ben hicbiriyle ilgilenmedigim icin daha cok kizlarla takilan sosyal biriyim.
Krem peynire tapiyorum
Saka bi yana deistim.
Bundan sonra asla kimseye guvenmem.