hikaye okumaktan gözlerim yandı.

Aynen. Randevu alıcam

@67 öyle söyleme amk zaten 1 aydır pgibolojim bozuk ölü gibiyim

Fazla uyuyuyorum. Mesela akşam 6dan sabah 6ya kadar uyuyabiliyorum.
Moralim bozuk oldukça gün geçsin diye uyuyorum.
Ayrıca iştahım kapandı yemek yiyemiyorum.
Ruhen yorgunluk var. Bu sıralar hiç bir tak beni mutlu etmiyor.
Sürekli agresif ve sinirli davranıyorum.
En ufak birşey beni kırıyor. Kırılınca tekrar sinirleniyorum bu sefer bardak tabak parçalıyorum, birşeyler kırıp duruyorum. Bugün banyonun aynasına yumruk attım.
Sinirlendim ve neye ihtiyacım olduğunu anlamadığım için kendime ayriyetten öfkelendim

Herkes kendi derdini yazıyor cevap yazan yok amk

Bana inanmadı. Ama beni terk etmedi de. Aramızda bir duvar oluştu. Nereden baksanız 1 ay olacak ama etkileri hala duruyor. iyiyiz. Toparlanıyoruz. O da konu hakkında başka şeyler öğrenmiş ve içi rahatlamış durumda biraz daha. Az daha oyuna geliyordum demiş bir arkadaşına onu gördüm. O zamandan beni daha iyi işte.
Sanırım anladı saçma bi entrika olduğunun. Eskisi gibi değil işte. Sorunum o. Zamanla düzelir diye bekliyorum.
Unutmaya kararlı ama oyun olsa da sarsılmış durumda. Tekrar onarmak elimde ama.
Ayrıca duygusallıktan her zamankinden fazla kaçınıyor.
Kötü hissediyorum ama aptal ve saf davranarak bunu hak ettim biliyorum

Phonex telefondayım yazmak uzun sürüyor. Ben görmedim sizin girdiğiniz entryleri şimdi okudum

Yalvardım, yakardım yeminler ettim. Aramızda birşey yok dedim.
inanmadı. Aylar önceki konuşmaya bakıp abi kardeş ilişkisinden fazlası var dedi.
O gerizekalı eğer enes beni sevdiğini söylediği zamanki tepkilerimi okutsa böyle olmayacak.
Entrikanıza sokayım. Diyorum ya işler ilkokul entrika düzeyinde, kötü olan sevdiğim adam bana inanmıyor.
Ulan ergenliğin daniskası he. Bi taraftan gülüyorum, bir taraftan da mert inanmıyor bana diye kötü hissediyorum.

Birisi enesle olan konuşmalarımızı gidip merte atmış.
Bunlar zaten arkadaş ama pek sık konuşmazlardı. Benim sayemde tanışmışlardı.
Neyse. Bu "biri" gidip enesle olan konuşmalarımızı atmış. Nedense benim hep yardım etmeye, yanında olduğumu göstermeye çalıştığım mesajları atmıs. Entrikaya gel amk. ilkokuldayız sanki.
Mert onu aldattım sanıyor. Ortada yerim yalarım diye bişey olsa neyse.
Adama intihar etmesin diye uğraşıp mesaj atıyorum, yanındayım, beraber atlatırız saçma birşey yapma kendine zarar verme diye mert aldattım sanıyor.
Tamam bende de hata var. tak mu vardı güvenip abi yerine koydum. Salağım işte.

Yalnızlığa da sığınmıştım bir zamanlar. Huzur verir diye düşünmüştüm.
Kabul sessizdi, kafa dinlendiriciydi. Ama huzur yoktu.
Mert bambaşkaydı.
Neyse. Herşeyi unutmuştum.
Mertle aramız harikaydı. O sımsıkı kapılarını açmayı başarmıştım inanır mısınız?
Gerçekten sevdiğini, güvendiğini hissediyordum.
Ulan ne yaptın bana gerçekten seviyorum seni amk ya diyordu.
Herşey o kadar mükemmeldi ki.
Tıpkı filmlerdeki gibiydi. Biri çıkıp herşeyi bozacak diye beklersiniz ya hani
Öyle de oldu zaten

Bir kere bunu merte yapamazdım. Tamam aptalca davrandım, farkında değildim böyle olacağının ama kendimi çok suçlu hissettim.
O olayı hiç düşünmedim. Enesten uzak durdum.
Mesajlarına cevap vermedim.
Belki anlattıklarım hiç samimi gelmiyor bilmiyorum ama merti gerçekten çok seviyorum.
Etrafımda olan tüm kötü olayları unutturuyor. Huzur ve mutluluk. O kadar rahatlatıcı ki.
O benim sığındığım limanım.
Siz erkekler böyle bir şeye ihtiyaç duymazsınız. Tek başınıza da gayet iyisiniz.
Ama bizler sığınacak, kollarında güvende hissedeceğimiz birine ihtiyaç duyarız.
Kimse kimsenin herşeyi olamazmış derler ama onun dışında kimseyle öyle gülüp, mutlu ve huzurlu hissetmiyorsam evet herşeyim olabilirmiş.
Klagib duygusal kız işte dediğinizi duyar gibiyim

Hiçbir şey olmamış gibi konuşmaya çalıştı. Ona gidersen affetmem demiştim, bir açıklama yapmalısın dedim.
Gerçekten aptaldım. Yani hala inanamıyorum kendime. Gözümün önündeki gerçeği görememiştim.
Ben onu bir abi gibi görmüştüm hep.
Ama sonra o gelip mesafe koyma ve gitme nedeni açıkladı.
Ben seni seviyordum, en başından beri. Tanıştığımız ilk günden beri. Ve merte ihanet etmemek için mesafe koydum dedi.
Al amk buradan ye. Yemin ediyorum saflıktan gebermek üzereymişim son anda yediğim bu tokatla kendime gelmişim.
Beni sevmesine mi şaşırayım, bunca zaman küçük kardeşi gibi davranıp beni kandırmasına mı kızayım ne yapayım yani ben.
Ah aptallığıma doyum olmuyor.
O gün bana ve aramızdaki bağa ihanet ettiği için ona çok kızdım. Ona merti aptal yerine koyup hiç bir şey olmamış gibi seninle konuşamam dedim. Onu sevdiğimi biliyorsun bunu benden bekleme dedim.
Enesle konuşmayı kestim.
Ara sıra farklı numaralardan gelen aramalar oluyordu. Açıyordum ve ne süpriz enes oluyordu.
Kısa ve soğuk cevaplar verip işimin olduğunu söyleyerek kapatıyordum hemen.
Ondan ve ihanetinden uzak durmak en iyisiydi

Ve gitmişti.
Şaşkınlığım büyüktü. Ama ne bekliyordum ki? Güvenmek hataydı dedim.
Bir daha gelmez sanarken 2 hafta sonr çıkageldi ama.

Gitmekte kararlıydı.
Ona gitme, eğer gidersen seni affetmem dedim.
Büyük hamle yapmıştım ama aylardır tanışıyorduk. Gözünde değerim büyüktü. Ona çok yardım etmiştim, çok şey paylaşmıştık. Gerçekten kardeş gibi olmuştuk. ilginç bir bağımız vardı. Hep abim, hem dostum, hem babam gibiydi. Saygı duyardım. Bunlara güvenerek büyük bir hamle yapmıştım. Her şeyimi ortaya koymuştum bu oyunda.

Israrla gitmesi gerektiğini söyledi.
Ona kalmasını, onu sevdiğimi ve sorun her ne ise beraber çözebileceğimizi, üstesinden gelebileceğimizi söyledim.
Bir arkadaş, dost, bir kardeş bunu yapardı. Yine yardım ederdi

Ona söyle dedim.
Bana aramıza mesafe koyması gerektiğini söyledi.
bir hatam olup olmadığını sordum. Eğer varsa düzeltmeye hazırdım.
Ufak tefek şeylerin olduğunu fakat asıl sebebi söyleyemeyeceğini dedi.
Canım yanmıştı. Hani gitmezdi?
Hani o benim abim olacaktı, hep yanımda kalacaktı. Ben ise onun küçük kız kardeşi olup başına bela açmasına engel olacaktım? Nefretini bastıracaktım?

bir süre sonra Enes ile sorunlar başlamıştı yine. Ama Soğuk davranıyordu bu sefer. Daha sonra bu duruma dayanamadığımı söyledim. Moralimi bozuyordu, artık ne olduğunu söylemeliydi. Normal bir sıkıntı değildi bu. Ailevi, yada pgibolojik de değildi her halinden belliydi. Yoksa anlatırdı

Mertle aramı düzeltmiştim işte. Bu sırada enese dönelim.
Alkolden, sigaradan, uyuşturucudan uzak tutmaya da çabaladım. Her şeyi denedim onun için.
bazen dayanamadığını intihar etmek istediğini söylerdi.
Tekrar ikna çabaları.
Bir gün intihar konusu açıldıktan sonra hep benimle kalmak istediğini söyledi.
Ona intihar etmezse fani dünyada sonsuza dek birlikte takılabileceğimizi söyledim.
ikna olmuş gibiydi.
Her zaman güvenebileceği bir kardeşi olduğunu anlamıştı

Ona sahip olduğum için her zaman kendimi şanslı hissettim. Bazen gerçekten odun davranabiliyor. Seni seviyorum çok az der mesela. Bu yüzden de her dediğinde insan ayrı bir seviniyor. O iki kelime anlamlı geliyor.
Duygusal, romantik konuşmalardan kaçınır ve ben biraz duygusal davransam öküzce bir yanıt verir. Ben de kendime gelir o yoğunlaşmadığı sürece duygusal yoğunluk göstermemeye çalışırdım.
Ama gerçekten iyiydi aramız. Her şeye rağmen harikaydı.

Ben kalabilirdim onunla. Hiç abim olmamıştı ve en çok istediğim şeydi. Koşulsuz şartsız hiç bir çıkar gözetmeksizin sizi sevip kollayan bir abi.
Çok iyiydi.
Bu arada mertle aram düzelmişti. Gerçekten işleri yoğun olduğu için asabi ve sert biri olmuş. bunu zaman geçirdikçe onu tanıdıkça anlamıştım. Zor biriydi ama hepsine değerdi. Mert kimseye kolay kolay güvenmeyen, içini açmayan, arkadaşı çok ama dost demeyecek kadar akıllı, insanlara güvenmeyen biri. Onda bir farklılık yaratmıştım. ilk defa birini sevmiş, güvenmiş, içini açmıs, ilk defa bu kadar uzun süre birlikte olmuştu.

Gerçekten artniyetim yoktu. Yanında olmak istiyordum çünkü kötü şeyler yaşamıştı.
Bazen intikam almak için çok kötü yollara başvururdu ve çok pgibopattı. Onu durdurmak için tüm ikna kabiliyetimi kullanırdım. Ne olursa olsun hayatını mahvetmeye değmez derdim.

Mantıklı gelen en iyi şeyi yaptım. Dost dediğim, abi dediğim adama gidip derdimi anlattım. Beni terk eder kesin dedim. Kendime güvenim her zamanki gibi yerlerdeydi.
Sakinleşmeye çalıştım ama.
Enesle de aramız çok iyiydi. Hep anlatırdı. Ben dinlerdim. Her anlattığı şeyden birşeyler çıkarmaya çalışırdım. Bazen beynim çok yorulurdu, karmaşıktı.
Bazen intikam duygusu ve nefreti ağır basardı. Yalnız hissederdi. Ona yanında olduğumu, gitmeyeceğimi, sorun her ne olursa olsun beraber çözeceğimizi söylerdim.

Biz tanıştıktan birkaç ay sonra ben başkasıyla birlikte olmaya başladım. Allahım, gerçekten güldüğümü ve mutlu olduğumu hissediyordum. Huzurun tadını alabiliyordum ve daha önce hiç böyle olmamıştım. Yine sosyal ortamda tanışmıştık ve benim yaşadığım sehirde oturuyor normalde ama ailevi sebeplerden sehir dışındaydı o sırada. Her neyse.
Hiç gülmek istemediğiniz halde sırf gülmek zorunda olduğunuz için kahkahalar attığınız zamanlar olmuştur. Mutluymuşsunuz, iyiymişsiniz ve her şey yolundaymış gibi davranmaya çalışıp güldüğünüz hatta kahkaha attığınız zamanlar.. Ben de öyleydim ama sevgilimleyken çok rahattım. Gerçekten gülüyordum. Hatta ona bakarken bile içimden gülmek geliyordu. Geceleri yatağa girerken gelen o rahatlık, heyecan ve kıpırtılar ilginçti. Ertesi gün için heyecanlanır oluyordum hep.
Birkaç ay geçti. Ama önce karıştırmamanız için sevgilime ve abi olarak gördüğüm kişiye isim vereyim.
Sevgilim mert, abi olarak gördüğüm enes diyelim.
Mertin işleri yoğunlaşmıştı birkaç ay sonra. Daha az konuşur olmuştuk. Bazen konuşurken çok sert, soğuk, ukala davranıyordu. Kendimi kötü hissetmeme sebep oluyordu. Bazen test ediyordum. Acaba ben yazmazsam ne kadar süre sonra yazar gibisinden. 4-5 gün yazmadığı oluyordu. Yani ben konuşmayı bitirdikten 10 dakika sonra bile özleyip dayanamayıp mesaj atardım. O özlemiyormuş gibi geliyordu. Bazen öyle kötü davranıyordu ki ayrılacak da yolunu yapıyor diye düşünmeden edemiyordum

isteyen okumayabilir. Anlatmak istedim ve yazar alımı açık diye bu hesabı alıp yazmak istedim. Diğerini bilenler vardı. ifşa olmak istemedim. Ve anlatıp gideceğim. Hikaye tutunca sallayıp uzatanlardan değilim. isteyen kalsın. Bir nevi tek kullanımlık hesap

Zekiydi, olgundu, çok düşünürdü, görmüş geçirmiş bir insandı, öğüdü dinlenecek biriydi.
Düşündüm ki benimle kalabilir. Tamam arada mesafeler var sadece yazışıyoruz ama bu birbirimizi anlamadığımız yada yakın olmadığımız, olamayacağımız anldıbına gelmezdi.
Kötü bir geçmişi ve ailesi vardı. Ayrıca bastırılması gereken nefreti ve köpüren bir öfkesi.
Anlaşma basitti.
Ben onun nefretini bastıran ve ailesinin veremediği sevgiyi veren küçük kız kardeşi olacaktım. O da benim aptal hatalarıma, saçma düşüncelerime rağmen yanımda kalacak, bana öğüt verip herşeye rağmen arkamda dimdik duracak olan abim olacaktı.
Yeterince basit, değil mi?