Evet beyler uzun süre yazmadım biliyorum sebebi bende kalsın biraz özel bir mesele. Bu geceden itibaren yazmaya başlıyorum yaklaşık 2-3 günde biter zaten fazla uzun bir hikaye olmayacak.

rezleri alayım beyler şimdiden teşekkürler

Okul hakkında konuştuk. Dedi senin SBS puanların nasıl diye falan dedim ben sınava girmedim. Olum kafayımı yedin lan diye bağırdı bende hayatımı çalışmaya adayacağım bundan sonra kendi rahatımdan değil annemin rahatını düşünüyorum kusura bakma kardeşim sen oku dedim. Pek sesini çıkarmadı iyi tamam diyerek geçiştirdi. Sonra olay kaçırılmamdan açıldı. Bir kaçırılma bu kadar şeyleri doğurmuştu. Dedi olum hayvan gibisin bi tekme atsan 2 sinide devirirdin ne olduda birşey yapamadın dedi bende kafama ağır bir cisimle vurdular yarı baygın bi şekilde arabaya bindirdiler dedim. Vay huurlar diyerek ekledi. Olum hiç korkmadın mı lan falan dedi bende tabi korktum lan korkmazmıyım pantalon işemekten kullanılmaz hale geldi dedim ve 10 dk falan aralıksız gülmüştük. Saat geç olmuştu ve evlere ayrılmıştık eve geldiğimde annem uyumuştu ve aklıma leptopum gelmitşi. Dedim la bunu yaptırsammı acaba zaten kenarda parada var falan sonra karar verdim ilk işim yarın leptopumu yaptırıp eve internet bağlatmak olacaktı. Bunları düşünürken uyumuşum. Sabah gittim ekmek zeytin peynir vs. aldım ve eve gelip kahvaltımızı yaptık hep birlikte. Hemen leptopu aldım ve soneride çağırdım. Beraber servise verdik. Ogün yine çalışmaya gidecektim yolda giderken ayağım takılmıştı ve herkesin içinde yere düşmüştüm. Çoğu insanlar kahkaha atsada bazı vatandaşlar geldi ve beni kaldırdılar. Suradıma bakanlara dikkat ettim hepsi büyük şaşkınlık içindeydiler. Sebebini çok merak ettim ve beni kaldıranlara teşekkür ettim. Beni kaldıran elemanlardan biri giderken koşarak yetiştim ve "neden benim suradıma şaşırarak baktınız ?" diye sordum. Kardeşim dedi senin başına gelenleri herkes biliyor dedi. Dedim ne alak lan ? Nereden biliyorlar dedim. Sosyal medya diye birşey var dedi. O zamanlar pek gelişmemişti ama ağızdan ağıza dolaşarak bu olayları herkes öğrenmişti demek.

@@Bu paralar ile eve hergün ekmek vb. temel besinleri karşılıyordum. Dedemlerden harçlık falan asla istemiyordum ve hiç utanmadığım kadar onların yüzüne bakmaya utanıyordum. Günler sonra bir arkadaşım vardır benim arkadaş demeyelim kardeştende öte 14 yıldan beri kahrımı sevincimi paylaştığım bir kardeş. Adını vermiyim sözlükte takılıyor olabilir oda benim kafamdan bir insan adına Soner diyelim. Soner'i aradım ve buluştum herşeyi baştan sona anlattım ve bana inanamadı. Tüyleri diken diken oldu hissettim. Eve gidip bütün olanları birde annem tarafından doğrulattım. Dayanamadı ve gözünden yaşlar süzüldü. Babamıda o yakından tanırdı. Oda çalışmaya başladı ve bana katkıda bulundu. Dediğim gibi annemin 2. çocuğu gibidir annemi krallar gibi yaşatmaktı hedefimiz. Aynı bahçede güle oynaya çalışırdık genelde oda çok iyi bir insan olmanın yanında çokta komik bir insandır. Babamın acısını bir nebze olsa hafifletmişti. Annemde unutmuştu ve yüzü gülüyordu. Dedemlerlede aram iyiden iyiye düzeliyordu. Ki zaten her zaman iyiydi ama o utancımı yenmiştim. Babaannemler ile anneannemler aynı memlekette oturduklarından babaannemlerin o taraflardan hiç geçmedim. Geçemedim. Kadının oğlu benim yüzümden öldü diye kendimi yedim. Her geçtiğimde hayvan gibi ağladım. Sonerin bir motoru vardı. Her akşam çıkar gezerdik. O lise 2 ye gidiyordu o zamanlar. Benden 2 yaş büyüktü ama dediğim gibi ben kalıplı bir insandım sıçtımı 2 teneke sıçardım. Pek bi fark yoktu aramızda.

Herşeyi ekgibsiz anlattım annemde arada bir katıldı ve devletin sağladığı bir avukat vardı oda arada birşeyler ekledi. Çocuk hapishanesi hakkında bir bilgim yoktu. Ama orada erkek çocuklara hunharca tecavüz ettiklerini biliyodum. Dedim aha çizdirdik kestaneyi derken hakim reyiz tokmağı vurdu. Herkes önünü ilikledi ve ayağa kalktı. "Gereği düşünüldü , Panamanamana'nın suçsuz yargılanması bla bla" konuşmaya devam etti. Dönüp anneme baktım ve kadıncağız sevinçten ağlıyordu. Çıkışta koşarak annemin yanına gittim ve onu kucakladım. Hemde öyle bir kucakladım ki sıkı sıkı sanki bütün özlemimi bir kucaklamada atmıştım. Evimize gidip hemen bavullarımızı aldık. Ben leptopumu kontrol ettiğimde ekranı kırılmıştı. Ama yaptırırım diye yanıma almıştım. Hemen memleketimize doğru yola çıktı anneannem'ler bizi karşıladılar ve yuvalarını bize açtılar. Okulu bırakma kararı almıştım. Anneme ve dedemlere biraz katkım olmalıydı. Ot gibi yaşamaktansa bir katkım olur ve kendimi affettirirdim. Affettirirdimden kastım babam benim yüzümden öldü diye düşünüyordum. Ertesi gün bir bahçede işe başladım. Bahçe dediğim ise böyle bir aile bahçesi olur ya çay may servis edersin onun gibi bir garsonluk işi yani. Günlük 25 tl alıyordum 5 tl sini kendime ayırıp 20 tl sini kenara atıyordum. Yazın köpek gibi terlesemde durmadan çalışıyordum. Bayramlıklarımıda katıyordum yaklaşık 3-4 ayda 2.5 milyar para elde etmiştim. Bayramların katkısıda fazlaydı. En çok üzüldüğüm ise bayramda babamın elini öpememek ve onunla her zaman gittiğimiz Bayram Namazı'na gidememek oldu.

Polis geldi annemi arabaya bindirdi ve ona biraz su verip kendine gelmesini sağladı. Beni ise odada yatarken birisi ayağa kaldırdı ve sarsmaya başladı. Hala şoku atlatamamıştım. Bütün mahalleli evin etrafını sarmışlar sanki film çeviriyoruz amk yerinde. Polis bana "oğlum bu adamı kim bu hale getirdi nasıl öldü" dedi. Ben ise kafasına şişe attım o an şişeden sıyrılacağım derken düştü ve kafasını çarpıp öldü. Peki bu yumruk izleri ne dedi ? Adamın heryeri kıpkırmızıydı ve kan içindeydi. Bende bunlar boğuşma izleri diyerek geçiştirmeye çalıştım polis inanmamıştı ama tamam diyerek benide arabaya gönderdi. Cesedi kaldırdılar ve bizim valizler bavullar hepsi kapıda kalmıştı. Bazılarınız babamı merak edebilir babam ordan sonra hemen ambulansla hastaneye ameliyata alınmış. Yaşama ihtimali varmış ve yaşamışta. Akşamında ise ölü bulunmuş. Sebebini hala benden gizliyorlar ve halada bilmiyorum. Annem ise kafayı yemek üzereymiş. Onu bana göstermemişlerdi bende o akşam cezaevinde yattım. Sabahında annem geldi ve yüzüme baktı. Öyle bir ağladı ki resmen kalbim sanki yerinden kopmuştu. Seni buradan çıkarmak için herşeyi yapıcam dedi. Daha 14 yaşımda kimsenin yaşamadığı şeyleri yaşamak bir yandan zütümü kaldırırken bir yandanda hiç korkmadığım kadar korkuyordum. Daha sonrasında mahkeme olayları falan oldu bilirsiniz işte gergin dakikalar geçirdim. En çok duyduğum kelime "şu gencecik yaşında" oluyordu. Herkes sanki dünyanın anasını gibmişim gibi davranıyordu bana

Herif bana vuramayınca yere yığıldı acı çekiyordu. içim gitti , ben insanlara zarar vermeyi pek sevmezdim ama hakederlerse ağızlarına sıçardım. Adamın can çekişmesi bi an olsun beni üzdü diyebilirim ama yapacak birşey yoktu ardından kapı sonuna kadar açık olduğundan apartman ışığının yandığını gördüm. Merdivenlerden annem ve babam yukarı çıktı ve beni gördüler. Hemen bir ambulans çağırdılar ve Ahmet abiyi hastaneye yetiştirdiler. Acil bir durumu yoktu ama çok kan kaybetmişti. Yerde yatan adamı ise babam evire çevire sanki taks torbasına vurur gibi dinsiz imansız gibi vurmaya başladı. Sanırım bana zarar verdiğinden korktu ve ölümüne yardırdı. Herif artık can çekişen köpek gibi sesler çıkarmaya başladı babam hala durmadı. Babamı ittirdim ve sakinleşti. Adam ölecekti az kalmıştı. Annem kıyafetlerimizi eşyalarımızı vs. topladı babam evdeki diğer değerli şeyleri ki ne kadar değerli şey var ki aq neyse bende leptopumu alarak yola çıkacaktık. Kapıdan tam çıkıcaz bir silah patlama sesi geldi. Arkamı dönüp baktığımda babam yere yığılmıştı. Evet bu herif babamı vurmuştu. Tipini gibtiğim herifini oracıkta gözünün yaşına bakmadan öldürdüm. Sonra bende yere düştüm annem bir yandan ağlıyor ve babama bakıyor ambulansı ara diye bağırıyorum ama elleri titremekten telefonu bile sabit tutamıyor. Ben yerde yatarken şu yaşımda cinayet işledim babamı kaybetmek üzreyim kaçırıldım hay hayatımı gibeyim diye geçiriyordum. içeri bir ekip polis geldi. Herifler babamı aldılar ve ambulansa bindirdiler. Bu sokuk ambulansda 1 saate yakın gelmişti zaten. Kodumun ülkesinde pizzalar daha çabuk gelirken ambulanslar 1 saatte geliyor. Neyse konumuzla bunun iligisi yok.

Oldum panpa. Bekle senin için bir entry geliyor

Panpa hikayenin sonlarına doğru herşey açıklığa kavuşacak sabret

Evet beyler işlerim vardı hallettim okuyacak varsa yazmaya devam edebilirim.

Burada olanlar bir rez alabilir mi

Okuyan var mı beyler ? Hikaye biraz size fantastik gelebilir ama ben bunları tamamen yaşadım. Şuanda memleketime taşındık ve Tekirdağ'ı komple terk ettik evide öyle o gün bıraktık. Hiçbir kurgu yok zaten sonda fabrikanın ve evin resmini atıcam.

Evimize baktığımda benim odamın camı arkadan görünüyordu. içeride 2 tane adam gördüm dedim Allah Allah babamlar yolda değil mi ? Biraz daha baktığımda odayı kırıp döküyolardı hemen koşarak gittim Ahmet abiye bildirdi durumu eline bir sopa alarak çıktık yukarı. Odama geldik herifler çoktan uçmuştu. Nasıl olabilirdi ? Bunlarda insandı diye düşünmeye başladım. Nereden anlayabilirlerdi bizim geliyor olduğumuzu ne ara kimse görmeden kaçtılar derken içeriden ahmet abinin sesini duydum ahmet abiyi yakalamış 2 tane kar maskeli eleman vardı. Adamcağı can çekişiyordu büyük ihtimal bacağına bıçak saplamışlardı. Yerde kıvranıyordu bacağını tutarak benim üstüme doğru yürüdüklerinde kaçabileceğim hiçbireyer yoktu koca ev darmadağın olmuştu. Direk koşarak tuvalete girdim ve kapıyı kitledim. Kapıyı zorluyordu ama kaı sağlamdı açılmazdı. içeriden ablamın çakmağını aldım hep tuvalette sigara içer annem sigara içtiğini bilir ama babam bilmezdi yakalanmamak içinde bu tuvalette içerdi neyse aldım çakmayı birde deodorant aldım yüzleri ateş püskürttüm. Canları yanar diye düşünüm ama yanmamıştı sadece biraz geri püskürtülmüşlerdi. Onlar hazır geriye gitmişlerken koşarak salona Ahmet abinin yanına gittim ve yerdeki sopayı aldım. Bir adamın tam kafasına oturttum ama diğeri sopayı elimden çkerek aldı bende yere düşmüştüm. Tam üstüme indirecekti ki yanda olan cam şişeyi adamın kafasına attım kafası kanamaya başlamıştı. Ama yinede bırakmadı sopayı tam vuracakken yana doğru yuvarlandım ve kurtuldum.

Adamlar beni çözdüler ve çok kolay bir şekilde bu doktoruda yakaladılar. Hiçbişeyi aldırış etmeden sadece koştum. Eve kadar koştum eve geldiğimde evde kimse yoktu ne annem ne babam ne de ablam. Komşularda yoktu sanki apartman bomboştu. Kimse kapıları açmadı, annem ve babamın karakola gittiğini düşündüm ama apartman sakinleri neredeydi ? cep telefonumu çıkardım babamı arayacakım ki aksiliğe bak şarjım bitmiş. Yakında hiçbir tanıdık yok sanki savaş çıkmış amk saat daha 17:00 lan neden kimse yok diye düşünüyorum. Havada günlük güneşlik. Arkada basketbol oynayan arkadaşlarımı gördüm içimi öyle bir huzur kapladı ki anlatamam. Dediler olum nerdesin annenler falan telef oldular seni arıyorlar heryerde derken arkadan bir ses geldi ses mahalle bakkalımızındı. adını vermeyeyim Ahmet olsun. Ahmet abinin sesiydi."Lan neredesin sabahtan beri herkes seni arıyor" dedi. O an öyle bir mutlu oldum ki tanıdığımı görmüştüm. Koşarak sarıldım. Sımsıkı sırıldım. Sonra ahmet abi annemi babamı aradı annemlerde büyük bi sevinçle yola çıktıklarını belirttiler.

Diğer admalar geldi ve arabada astım ilacı bulamadıklarını söylediler ben zorlana zorlana gidin eczaneden alın o zaman dedim ve yanımdaki adam hiçbişey demedi. adamlar mecburiyetten karşıdaki eczaneye doğru koşmaya başladılar.
Yanımdaki adamdan beni çözmesini istedim ama bunu yapamayacağını söyledi. Niye diye sorduğumda para lazım dedi. Hay gibeyim paranı diyecektim son anda durdum. Yalvar yakar çözmedi. Ben bu kesici aletlere çok yakındım ama ellerim bağlıydı. Herhangi bir aksiyon yaratamazdım.5-10 Dk sonra bunlar hala gelmedi içimden inşallah karşıdaki eczanede yokturda başka eczane ararlar diye düşündüm. Bir ses geldi ve ses şöyleydi "rüstem abi ordamısın" diye bu ses yankılandı durdu ve ben bağırdım "evetttttttttt" diye avazım çıkana kadar içeri bir adam geldi ve şaşkında döndü. Bu doktor diyelim kesici aletleri getiren adama doktor aldı eline neşter şeklinde bişeydi yaklaşma yoksa senide çocuğuda öldürürüm dedi. Bunu yapmayacağını biliyordum ve daha çok bağırdım git daha fazla adam getir diye bu korktu ama dediğimi yaptı 2 dk sonra "am var dediler kamyonla geldik" edasıyla içeriye 10-15 kişi doluştu. Nası sevindim anlatamam.
Bu arada saat 17:00'ı bulmuştu 4 saattir altıma işemekten pantalon eriyecekti.

Çırpınırken yumruk sertliğinde bir tokadı yanlışlıkla bir herife vurdum ve bu bana bir kaç darbeyle geri döndü tam sandalyeye oturtacaklardı sandalyeye bir tekme attım ve zaman kazanmaya çalıştım. Ne gibime yarayacaksa 10 saniye. Neyse sandalyeyi kaldırdılar oturttular beni benim astımım yoktu ama numarasını yapmayı düşündüm . Belki korkarlarda ne yapacaklarını düşünürler diye. Nefes almaya başladım hızlı hızlı zorlanarak astımım var ilacım çantamdaydı dedim. Bunların zütü tutuştu ve çantan nerede diye sordular arabada kaldı herhalde diyebildim zar zor. Hemen koşarak arabaya gittiler ve içeride sadece sonradan elinde o bavulla gelen herifle kalmıştık. Adama ne yapacağını sorduğumda para lazım çok para dedi. Ben para kaynağımıyım lan ? dedim. Herif dede gibiydi resmen saçı maçı akmış.
Dedi senin astımın yokmuydu bende rol yaptım dedim senin iyi birisi olduğunu ve bu işi zorunluluktan yaptığını düşünerekten seninle konuşmaya başladım. Bana yardım et ailem çok üzülürler falan dedim. Herifin yüzü bozuldu ama sinirli bi ses tonuyla kapa çeneni diye bağırdı. Onun bunu istemeyerek dediğini sanki anlamıştım.

Hikayenin sonunda caps soru vs herşeyi açıklayaacam

Okuyan var mı beyler ?

Adam bunu mecburiyetten yapmadıklarını söyledi ve ben tabikide inanmadım ve yüzüne sinir dolu baktım. Ve arkadaşlar belirtiyim ben gayet iyi giyinirdim. Bunun sebebi ailemdi yemezler içmezler hep bana çalışırlardı sağolsunlar beni severlerdi ve okumamı isterlerdi benden elimden geldiğince çabalardım. Neyse bunlar beni böyle giyinmiş görünce zengin biri sandılar herhalde dedim kendi kendime sonra dedim siz beni kaçırdınız ama benim ailem varlıklı bir aile değil aksine babam bu fabrikada çalışıyor ve akşama gelecek dedim. Adamlar gülerek akşama kadar işimiz biter dedi. Bi tırsmadım değil. Sonra bay at hırsızı yanıma çömeldi ve sorular sormaya başladı. Nerelisin kaç yaşındasın falan dedim tekirdağlıyım 14 yaşındayım falan derken memleket neresi dedi suradına bakarak "ananın amı" diyesim geldi ama diyemedim. Memleketimin adını vermek istemiyorum adama söyledim. Adamlar benimle yakından ilgileniyorlardı ve ben bunu iyi birşey sanıyordum. Ta ki içeri gelen herifi görene kadar. Adam eline bi bavul tarzı çantayla geldi. Ve çocuk bu mu ? diye sordu. içimden " ananı gibsin o cocuk " dedim . Ellerim titremeye başladı ve adam bavulu açtı. içinden envai çeşit kesici delici alet çıktı. içimden " artık kurtuluş yok yolun sonu" dedim. Onlara bunları ne yapacaksınız ? bana ne yapacaksınız? diye sordum. Sen birşey hissetmeyeceksin merak etme dediler. Ve dediğim gibi ellerim bağlı değildi. Basketboldan ve o anki iman gücünden olsa gerek ölümüne kapıya doğru koştum. Kapı yarı kapalı çıkamadım ve sadece bağırdım Muharrem ! Muharrem abi !! Hiç ses yoktu. Duymamıştı kelini gibtiğim. Dışarı çıkmaya çalıştım ama çıkamadım. Herifler tuttular beni ve bu sefer bağlama girişiminde bulunacaklarını tahmin ettim.

Babamın arkadaşını görmüştüm adı muharremdi. Arabanın camları siyah olduğundan o beni göremedi ama arabaya dik dik baktı. Gitti bu at hırsızı tipli herifler beni en hücra köşelere arkaürdüler. Birden arabadan bişey beni aşşağıya itti sanki at tepti sevgikoyim neyse yere düştüm. Etrafta leş gibi şarap veya rakı kokusu vardı. Adamlar beni bir sandalye tarzı birşeye oturttular taburemiydi tam hatırlayamadım ama bağlamadılar öyle sadece oturdum. 5 dk sonra bu at hırsızı adlı herif başladı konuşmaya sesini giptiğim eşek anırıyor gibi sesi vardı. Beni para karşılığı vereceklermiş vs. vs. uzun uzun kounuştu zaten ben yarı baygınım bi gibim anlamadım.
Ağzıdam birkaç kelime çıkabıldı oda suydu. Su falan getirdiler içtim biraz yüzüme su çaldılar kendime geldim ve adam benimle diyaloğa girdi. Sanki iyi yürekliydi ama beni kaçıran bir adam ve ailemden para karşılığı beni verecek adam ne kadar iyi yürekli olabilirdi ki ?

Okuluma evim yakın sayılırdı servis parası verecek durumumuz yoktu hergün yürürdüm. Bazen aklımdan geçirirdim işte organ mafyasına yakalansak gibi tuttuk falan diye kurtuluş yok ama kafama takmazdım. Hani olurda birisi tarafından kaçırılma girişiminde bulunursam iki tekme atar kaçarım diye düşünürdüm. Neyse okulun son haftaları artık okula gelen giden yok benim devamsızlık 19 gün gibe gibe gidiyorum okula. Haftanın 3 günü gittim 4. gün arkadaşlarla gidicektik bizim arkadaşlar dediler kaçıcaz işte son hafta okulamı gidilir benimde devamsızlık azıttığı için mecburen okul yolunu tuttum. Okulun köşesinde bi at hırsızı kılıklı herif vardı. Hani sis atma oç vardı ya ona benziyordu lavuğun tipi. Bunun suradına baka baka girdim okula. Yine bütün günüm özgeyle falan geçti yine elledim falan milletle aram iyi olduğundan çıkışta biyerlere falan çağırdılar ama maddi durumumuz iyi sayılamzdı bende ekonomiye katkıdan fazla para harcamaktan kaçınırdım. Neyse okul bitti evin yolunu tuttum bu at hırsızı kılığında herif herkese bakıyor kafası fıldır fıldır o an içimden tam olarak şunu geçirdim hiç unutmam "hay senin tipini eşekler gibsin bune lan" herife herkes yan yan bakıyordu ve evime giden yolu bir korkuylada olsa değiştirdim çünkü herif benimle aynı yoldan geliyordu. O an dedim olum aha şimdi gibi tuttuk vallahi yandık falan birden bir araba yanaştı beyler kafama ağır bir darbemi diyim bir acımı diyim birşey gissettim sanki kafamda bişey kırıldı ve feleğim şaştı öyle bir acı pek hissetmemiştim bi yandan yalvarıyorum ve bir yandan kurtulmaya çalışıyorum arabaya bindirildim. O zamanlar her telefonun kamerası yoktu haliyle benimkindede yoktu heriflerin tipini falan çekemedim caps olarak kullanamayacam neyse beni bir fabrkaya getirdiler zaten bilen bilir tekirdağda şarap fabrikası vardır başkada fabrika yoktur onun içine benim babamda burada çalışıyor buraya girdiğimizi görünce bir nebze sevindim belki babam beni kurtarır diye ama babamlar arkadaşlarıyla anlaşmalı çalışıyorlar ve saatleri her hafta değişiyordu. Babam ise bu gün akşamda gelecekti o yüzden sıçmıştım.

Evet beyler bu olay ben 8. sınıftayken başıma gelmişti.Ben 8. sınıfa okulun anasını giben bi hayli komik vede yakışıklı denecek bir insandım. Kilom ve boyum bizim sınıf ortalamasından fazlaydı ve olgun görünüyordum.
Sınıfta özge diye bir kız vardı ve bu kız sınıftakilere göre çok daha üstündü. Her kantinde zütünü eller avuçlar vb. fanteziler denerdim ve bu olanlardan hiç utanmaz çekinmez hatta daha çok yakınlaşırdı. Neyse konumuz bu değil benim vücudum atletik sayılırdı basketbolla uğraşırdım ve okulun tamdıbını tanırdım liseye geçmeye az kalmıştı . Vücudum iri yarı olduğundan kavga ettiğimde çok olurdu.

Evet beyler madem ilgi var başlıyorum.

Öncelikle metin belgesine yazıp kopyalayacam bilginize

Evet beyler dinleyecek olan varsa 1-2 rez gelsin başlıyorum.
Olay tamamen gerçektir sonunda capsleride vericem tüm sorularıda cevaplayacam.