- 1 / 1 / 201 entry
- 16 başlık
- 81.36 incipuan
osurayimderkensicanmadam dokununcu nesil normal
-
0
üsküdar sahilindeyim panpalar
sahil tarafindaki marmaray cikisinin ordayim panpa bankta oturuyorum -
0
üsküdar sahilindeyim panpalar
niye lan. telefon turkce karakterleri dsesteklemiyor amk. napayim yani -
+1 -1
üsküdar sahilindeyim panpalar
olm otur otur gibintidan patladim lan gelin azicik oturalim bi yerlerde. cay icmek isteyen panpalarimi bekliyorum. -
+1
bulusup cay icebilecegimiz bir panpam
var midir acaba? 2 3 kisi de olabilir farketmez. otur otur cok gibildim amina koyim. oturup saatlerce muhabbet etmek istiyorum. tercihim 20 ve ustu yaslarda olmasi. istanbuldayim hadi bakalim -
0
aksaray ı çok beğendim ne yalan söyleyeyim
istanbul aksaray var panpa. resmi haritalarda bizim topragimiz olarak gorunuyor ama gercekte dusman isgali altinda. iceride arapca ingilizce veya rusca bilmeden marketten bir sakiz dahi alamazsin. var sen dusun artik nasil bir yer oldugunu -
0
şuan öldünüz diyelim
Benim gizlim saklım yok lan olsa olsa ferre arşivini bulur arkamdan iki postada onlar atar -
0
vizeyle alakalı
en az 6 yilda bitirirsin. adam ol toplamaya bak. yoksa sende yarragi yersin bizim gibi -
+1 -1
amy pond u niye sildiniz laaaan
en son bir buçuk yıl önce giriş yapmışım zanza
düt düt: bu cevap dalgası iyiymiş lan hahaha -
-1
amy pond u niye sildiniz laaaan
hangi oruspu çocuğu moderatör sildi hemen çıksın nedenini açıklasın. Ayrıca gibeyim yeni tasarımınızı -
0
yeni dökülmüş betonun üstüne
betonun üzerine işediğini sandım lan. adam gibi ile harikalar yaratıyor diye şuku vermeye geldim. sonra bastım eksiyi -
0
eften püften hayat hikayemi anlatacağım
okuyan dostlarım varsa, bir kaç saatliğine dışarıya çıkmam gerekiyor dönüşte yazarim. daha yolun başındayız. içimi boşaltmak zorundayım ve sözlüğe boşalacam kusura bakmayın artık. -
0
eften püften hayat hikayemi anlatacağım
birkaç saat sonra o an bana gök gürültüsünden korkunç gelen bir sesle helikopterimiz çok eskiden bağ olan ama şimdi sadece kurumuş birkaç parça asma kütüğü bulunan araziye indi. dayım o günü anlatırken hep 'o kadar küçüktün ki elini bıraksam o rüzgarda uçup gideceksin sanıyordum' der. haklıdır da. neyse helikopter kalkıp yükselmeye başlayınca az önce ki burukluğumdan zerre kalmamıştı küçücük görünen insanları evleri ağaçları dayıma gösterip kahkaha atıyordum. çocuk aklı işte. o yolculuk hiç bitmesin istemiştim hala da öyleyim bi helikoptere bindirip buradan mekgiba sınırına kadar gideceğiz deseler gıkım çıkmaz. o derece. iki sene önce öğrendiğim iki okuma yazmazla kokpitteki talimatları okuyup aklımca pilotlara hava atıyordum. yaklaşık yarım saat sonra pilot amcanın verdiği çokoprensi yiyip camdaki ingilizce yazıya anlam vermeye çalışırken. camın gerisinde 3-4 yıl önce gördüğüm o koca koca binaların göründüğünü farkettim. - daha çok