(bkz: amcikaazli) demek. kufurleri bilmek lazim. bilelim ki bikertelim.

Gecen hafta yasanan bir olay. Yer Kaliforniya eyaleti, San Diego sehri. Olayin kahramanlari Yunan asilli Amerikali bi pik ve ben.
Bu pikle yeni tanistim. Asil olayi anlatmadan, oncesini bi ozet geciyom.
Benim Thailandli ev evkadasimin, arkadasi oluyo. Ev arkadasim bu herif gelmeden bana eve misafir kabul edecegini benim icin uygun olup/olmadigini sordu. Bende "noolacak yaa senin arkadasinsa basimizin ustunde yeri var" gibilerinden cevap verdim. Sonra 2. ayrintiyi verdi "ama arkadasim yunan..?" (sonradan anladim megersem bu pik sordurtmus 2. ayrintiyi) "e dedim noolmus? (rum mu mikiyoz burda amk)

Neyse geldi bu eleman, efendi gibi misafirperverligimizi gosterdik. Yedik, ictik. Baslarda biraz cekingen, muhabbet ettikce acilmaya basladi bizimkisi. Konu bizim oralara geldi hafiften, dedelerinden bahsediyo, nerde yasamislar, nasil Amerika'ya goc etmisler vs. Agzindan bir-kac defa konstantinapolis kacirdi. Ses etmedim ama icimdende geciriyom "bir daha tekrarlarsa bikerim". Bekledigim an geldi ve pikin agzindan son defa "konstantinapolis" i duydum. Kontantinapolis gormek istedigim yerler listesinde gibi birsey soylemisti...

ben: Haci sen surekli biyerden bahsediyon "konstantinapolis" neresi orasi?
pik: Istanbul
ben: ha oyle de o zaman. diger turlu anlamiyom ben.
pik: (hafiften bozulmus ama gulumseyerek bunu gizlemeye calisiyo) ahahah evet Istanbul ya...

neyse konuyu degistirdi benim nereli oldugumu sordu vs. Bu konu kapandi.

Hafta sonu oldugundan dedik hadi disari cikalim.
Gittik mekana guzelcene egleniyoz. Ben disari cikiyom dedim sigara icmeye bunlar dedi bizde geliyoz. Mekanin onundeki otoparka gectik.
Bu pik kafasi guzel basladi (bkz: sirtaki) (yunan halk dansi) yapmaya. Bana sordu "sizinki nasil? yapsana vs" Ben ege tarafindanim, bizimki biraz daha yavas adimlarla yapiyoruz... zeybek oyununu gostermeye niyetlenken, bu botveren demesin mi "tabi sizin beyin de yavas calisiyo zaten"

ortaligi derin bir sezsizlik hakim olmus, saniyeler cok uzun gelmeye baslamis, ortamtakiler benim cevabimi beklerken, ben alkolun verdigi rahat tavirla;

"la (bkz: cunt mouth), o beyni yavas calisan adamlar senin dedelerini denize doktu ve bu sebeten dolayi Istanbul, konstantinapolis degil"

dedim. orgazmin doruklarina ulastiktan sonra sigaramdan derin bir nefes cektim ve yavas adimlarla zeybek oynayarak mekana geri dondum.

up ~

@8 @9 suku

oku ~

sevgili panpalarim,

her ne kadar giblemeseniz de askerlikle ilgili bir konuyu daha gundeme getirmek istiyom.
" (bkz: vicdani ret)" (bkz: askere gitmeyi ret etmek)
bunu dusunurken kendimle celisip, kendime bile durust olamadigimin farkina vardim. cunku benim icin bu konu askerlikten ziyade "vicdani" bir mesele... "vicdanen rahat olmak"

(bkz: vicdani ret di neden savunuyorum) cunku oldurmek istemiyom, kimse olsun, oldursun istemiyom. ilk yazimda oldugu gibi antimilitarist olduguma inaniyodum (hala birazcik inaniyorum)... (genelde bunun gibi seyler ama uzatirsam okumazsiniz picler)

(bkz: vicdani ret di neden savun-mu-yorum) cunku dunyanin hem cografik hemde stratejik olarak en onemli noktalarindan biriyiz. bu nedenle dusmanimiz ve bizi sevmeyenler cok. bazilari cok guclu. askeri-silah teknolojileri cok iyi. ekonomileri de oyle. en kotu ve aci tarafi silah teknolojilerini henuz bize karsi kullanmiyorlar. ama biz kendimize gibtigimiz silahi, silahtan cikan her bir mermiyi onlardan satin aliyoruz.
bu ulkenin guclu ordusundan baska neyi var? lan hepimiz ret edersek gibertmezler mi bizi?

bu yaziyi yazmadan once dusundum; simdi omrumun son anini yasiyor olsam vicdanen rahat, huzurla gozlerimi kapatabilir miydim?

beyler :(

bir belgeselde denkgelmistim. soyle birsey diyodu; "bir ulkeyi yok etmenin en zor yolu, silah, top, tufek, en guclu muhimmatlardir. o ulkeyi yok etmenin en etkili ve kolay yolu, insanlarini birbirine dusurmektir"

kendi kendime sordugum soru ; yoksa vatan icin olmekten mi korkuyon yarraam? kem-kum ettim ama verdigim cevap, yine kendimi tatmin etmedi.

not: kiymetli panpalarim, kimseye herhangi bir durumu manipule etmeye calismiyom. hissettiklerimi ve dusunduklerimi paylastim. sizlerin de fikirlerini merak ediyorum. konuyu baska yere getirecek piclerin dalagini gibeyim.

sevgili panpalarim,

her ne kadar giblemeseniz de askerlikle ilgili bir konuyu daha gundeme getirmek istiyom.
" (bkz: vicdani ret)" (bkz: askere gitmeyi ret etmek)
bunu dusunurken kendimle celisip, kendime bile durust olamadigimin farkina vardim. cunku benim icin bu konu askerlikten ziyade "vicdani" bir mesele... "vicdanen rahat olmak"

(bkz: vicdani ret di neden savunuyorum) cunku oldurmek istemiyom, kimse olsun, oldursun istemiyom. ilk yazimda oldugu gibi antimilitarist olduguma inaniyodum (hala birazcik inaniyorum)... (genelde bunun gibi seyler ama uzatirsam okumazsiniz picler)

(bkz: vicdani ret di neden savun-mu-yorum) cunku dunyanin hem cografik hemde stratejik olarak en onemli noktalarindan biriyiz. bu nedenle dusmanimiz ve bizi sevmeyenler cok. bazilari cok guclu. askeri teknolojileri cok iyi. ekonomileri de oyle. en kotu ve aci tarafi silah teknolojilerini henuz bize karsi kullanmiyorlar. ama biz kendimize gibtigimiz silahi, silahtan cikan her bir mermiyi onlardan satin aliyoruz.
bu ulkenin guclu ordusundan baska neyi var? lan hepimiz ret edersek gibertmezler mi bizi?

bu yaziyi yazmadan once dusundum; simdi omrumun son anini yasiyor olsam vicdanen rahat, huzurla gozlerimi kapatabilir miydim?

beyler :(

bir belgeselde denkgelmistim. soyle birsey diyodu; "bir ulkeyi yok etmenin en zor yolu, silah, top, tufek, en guclu muhimmatlardir. o ulkeyi yok etmenin en etkili ve kolay yolu, insanlarini birbirine dusurmektir"

kendi kendime sordugum soru ; yoksa vatan icin olmekten mi korkuyon yarraam? kem-kum ettim ama verdigim cevap, yine kendimi tatmin etmedi.

not: kiymetli panpalarim, kimseye herhangi bir durumu manupile etmeye calismiyorum. hissettiklerimi ve dusunduklerimi paylastim. konuyu baska yere getirecek piclerin dalagini gibeyim.

sevgili panpalarim,

her ne kadar giblemeseniz de askerlikle ilgili bir konuyu daha gundeme getirmek istiyom.
" (bkz: vicdani ret)" (bkz: askere gitmeyi ret etmek)
bunu dusunurken kendimle celisip, kendime bile durust olamadigimin farkina vardim. cunku benim icin bu konu askerlikten ziyade "vicdani" bir mesele... "vicdanen rahat olmak"

(bkz: vicdani ret di neden savunuyorum) cunku oldurmek istemiyom, kimse olsun, oldursun istemiyom. ilk yazimda oldugu gibi antimilitarist olduguma inaniyodum (hala birazcik inaniyorum)... (genelde bunun gibi seyler ama uzatirsam okumazsiniz picler)

(bkz: vicdani ret di neden savun-mu-yorum) cunku dunyanin hem cografik hemde stratejik olarak en onemli noktalarindan biriyiz. bu nedenle dusmanimiz ve bizi sevmeyenler cok. bazilari cok guclu. askeri-silah teknolojileri cok iyi. ekonomileri de oyle. en kotu ve aci tarafi silah teknolojilerini henuz bize karsi kullanmiyorlar. ama biz kendimize gibtIgImiz silahi, silahtan cikan her bir mermiyi onlardan satin aliyoruz.
bu ulkenin guclu ordusundan baska neyi var? lan hepimiz ret edersek gibertmezler mi bizi?

bu yaziyi yazmadan once dusundum; simdi omrumun son anini yasiyor olsam vicdanen rahat, huzurla gozlerimi kapatabilir miydim?

beyler :(

bir belgeselde denkgelmistim. soyle birsey diyodu; "bir ulkeyi yok etmenin en zor yolu, silah, top, tufek, en guclu muhimmatlardir. o ulkeyi yok etmenin en etkili ve kolay yolu, insanlarini birbirine dusurmektir"

kendi kendime sordugum soru ; yoksa vatan icin olmekten mi korkuyon yarraam? kem-kum ettim ama verdigim cevap, yine kendimi tatmin etmedi.

not: kiymetli panpalarim, kimseye herhangi bir durumu manipule etmeye calismiyorum. hissettiklerimi ve dusunduklerimi paylastim. konuyu baska yere getirecek piclerin dalagini gibeyim.

beyler 7 aydir burdayim. gelmeden once burasi hakkinda hic bilgi sahibi degildim nette arastirdim, bulamadim. gelmeyi dusunenlere simdiden soyleyeyim. sakin!!!

deneme~

en gibtiritaktan konularda bile beyin firtinasi yapip, parlak fikirler sunan picler, boylesine ciddi bir konuda sessiz kaliyo.

depresyon stayla

up ~

saksi olmus panpis

alisan olmus kel

@21 super tespit panpa. peki devlet nasil bi avantaj saglayabilir bunlar icin?

yokmu akli basinda bi insan evladi?

@11 "gibisen kabuklu tosbaga" bu nasil celiski boyle? http://inci.sozlukspot.com/e/57988720/

@14 kardesim zaten bedelli askerlik olmasin veya kalksin demiyoruz. garibaninda parasi olsa o da verir bedelli yapar. ama devlet bedelli yapamayanlarin askerlik sonrasi hayatlari icin avantaj sunmali.

konuyu henuz gormemis panpalara up

@6 "satin alma sefi" kendiyle celisen 1 huur cocugusun http://inci.sozlukspot.com/e/64414236/

bunu kotuleyen huur cocuklari ya tamamini okumamistir, ya da sutu bozuk itin tekidir.

panpalar bu konu ciddi lakin inci sozluk olarak durusumuzu belli edip, yazili ve gorsel medyanin dikkatini cekmemiz gerekiyo.
inci sozluk yapisi geregi anti militarist bir olusumdur. ama zenginin parayi basip safak saymadan teskeresini almasi, garibanin da 15 ay boyunca agir disiplin altinda askeri egitimi, terorle mucadelesi, badana, boya, mintika temizligi, rutbelilerin kendisine ve ailesine soforluk hizmeti, biraz sansli olanlarin ordu evinde garson olup sabahtan aksama kadar yine ebesinin gibilmesi ve bir suru mecburi gorevi (okumazsiniz diye hepsini yazmiyom) yapmasi adilmi sizce?

basbakan ne diyo? "bedelli askerlikten saglanacak gelir, gazi ve sehitlerin ailesine gidecek" gazi ve sehitlerimize saygimiz sonsuz. Allah onlardan razi olsun. ama gazi veya sehit olmadan askerligini yapmis olan mehmetcigimiz taku takuna mi askerlik yapmis olacak? vatan gorevi tabi kutsaldir ama ortada haksizlik var.

yurt disinda askerlik gorevini yapmis olanlardan, gorevleri bittikten sonra omurleri boyunca yaptiklari alisverislerden vergi alinmiyo. arti + heryerde onlara ozel indirimler uygulaniyo (ornegin otelde konaklama ucereti gercek fiyatin %? oraninda indirimli ve vergisiz)kendisine ve ailesine saglik hizmetleri ucretsiz veriliyo.

tepkimizi gostermeliyiz panpalar. alternatif onerilerimizi burda paylasalim.

not: bu konuyu da dalgaya alacak olanin cigerini gibeyim.

iveiskenke

http://www.incicaps.com/r/avradini.jpg/