Pardon, nesi yapmacık? emoji ya da random şekilde atılmış bir kahkaha görmediğinizde yapmacık geliyorsa bu benim sorunum değil, kıpsssss (güneş gözlüğü takmış sırıtan emoji)

Samimi oldu mu?

hahahahaha, yorumundan sonra yazımı tekrar okudum kahkaha attım, teşekkürler

sen mutlu olacaksan kankam...

oh beee... atlattım sonunda şu ruhsal çöküntüyü. çok iyi hissediyorum. her şeye yeniden başlayabilecek gücü bulabiliyorum artık içimde. süperim süper. oh oh. harika.
(atlatamadı)

Şaka şaka... sahiden atlattım. Her üzüntümü burada paylaşıyordum, bana mutluluk veren ve başarı olarak nitelendirdiğim bu olayı da sizlerle paylaşmak istedim. Bir saplantımdan kurtuldum. inşallah saçtığım mutluluk size de bulaşır.

iyi sabahlar.

sahiden, ne katkısı oldu ki bana biraz daha üzülmekten başka?

neyse, bi' kahve daha yapalım.

hiç alakası yok.
canım sıkkınken acaba rahatsız olur mu? diye düşünmeme gerek kalmadan anında arayabileceğim tek insan yokmuş hayatımda, şimdilerde fark ediyorum.

Jean-Paul Sartre- Sözcükler

nasıl çözeceğiz bu güven problemini, hı?

yazdığım ergence şeylerin hiçbirinden sorumlu değilim.
şu an beynimi bir kenara bırakıp yazıyorum.
anlayışınız için thx.

birine ya da bir şeye bağlanırsanız yokluğunda siz de ruhen yok oluyorsunuz. en iyisi hiçbir şeye bağlanmamak. keşke mümkün olsaydı.

burada acı çekmeye mahkumuz, duygusallar olarak.

Unutmak istediğiniz şey herhangi bir olay ya da insan olabilir.

(Unutmak mümkün değil, acıyı hafifletmek mümkün demeyin. Haklısınız, teorik olarak sizi derinden sarsan bir şeyi unutmanız zordur; belki imkansızdır. Acının tamamen geçtiği noktada unuttuğunuzu farz ederek cevaplayın.)

Bence bir insanın en kötü göründüğü an tuvaletteki işlemlerden sonra yemek yediği andır. Ailem dışında kimsenin yanında rahat yemek yiyemiyorum. Dünyanın en güzel/en yakışıklı insanlarının bile yemek yerken hoş görünmediğini düşünüyorum. Bu pgibolojik bir sorun mudur acep?

Uzun bir yazı olacak.

Sözlüğe hep içimi dökmek istediğim zaman girdiğimi fark ettim. Ve her zaman o benden ayrıldığında giriyorum. Burayı içimi dökmelik bir alan olarak kullanacağım.

Ayrılalı 1 hafta oldu bugün. 2 gün önce anlamsız bir şekilde arayıp tekrar umut verip tekrar bitirdi. Ben bu süreci nasıl geçirdiğimi bile bilmiyorken yeni bir acı daha kattı bana. inanın delirdim. Hakikaten ne yapacağımı bilmiyorum. Çıldırmış gibi sürekli onu arayasım var ama yapabileceğim her şeyi yaptım, fazlası bıkkınlık yaratacak. Ha bıkkınlık yaratması hiç sorun değil, eğer bir şeylerin değişebileceğine inansam çabalardım fakat artık sevgisinin önemli ölçüde azalmış olduğunu görüyorum. Çabalarımın devam etmiyor oluşunun en büyük sebebi tam olarak bu. Beni sevmediğini düşündüğüm birinin peşini bırakmam gerekir. Fakat o kadar basit olmuyormuş bu işler. Bir dönem beni sevdiğine öyle inandırdı ki, öyle sözler verdi öyle hayaller kurdu ki kapılıp gittim. Şimdi o anılardan sıyrılmak çok zor. Mecazen değil, sahiden göğüs kafesimin yandığını hissediyorum. Yemek yemeyi unutmuşum bugün. Bu acıyı 2. kez yaşıyorum. ilkini de bana yine kendisi, yine geçen senenin bu zamanlarında yaşatmıştı. Elbette unutacağım, elbette geçip gidecek. Ne acılar atlatıyoruz hayat boyu... Ama şu an bitiğim. Bir hüngür hüngür ağlıyor bir kahkahalar atıyorum. Bütün resimlerini siliyorum 2 saat sonra pişman oluyorum. Ona ait her şeyi atmak istiyorum ama elim gitmiyor. Eğer tam şu an buraya içimi dökmeseydim onu aramak gibi bir hata yapacaktım yine. Anlatacak çok şeyim var ama kelimelerim bile yorgun. Sonuna kadar okuyan olduysa teşekkürler.

Hayır, okumakta olduğun da olabilir

En son hangi kitabı okudunuz ve hangi filmi izlediniz?

Vallahi olmaz. Asıl ben senin entrylerini seviyorum.

kimse bilmez, kimse bilmez

insanlar, iyi sabahlar

Etkilendim

yazın bakim

evet çok hoş şarkı cidden

nasıl her zaman haklı olabilir ya bir insan?

tünaydın

bu d0ru