Herkese merhabalar arkadaşlar. hikayeye uzun bir süre ara vermiştim. bunun sebebi takip eden kitlenin bir kısmının fazlasıyla sığ bir kitle haline dönmesiydi. başta da belirttiğim gibi bu hikayemi burada paylaşmamın sebebi hem ortamın samimiyetine olan sempatim hem de bu sayede takip edenlerle bi bakıma dertleşmiş olmamdı. Şimdi bu kadar geçen zamanın üstüne hala takip edecek 2-3 arkadaş varsa kaldığımız yerden devam edebilirim. gerçekten samimi bir şekilde takip eden panpalarım kusura bakmasınlar. onları da aksatmış olduk.

Bro güvenilmez biriysem ve hakka girmiş durumdaysam sende hikayemi daha fazla okumayarak kendine böyle bi iyilik yapabilirsin. sizin yüzünüzden bıraktım işte bu hikayeyi. sadece konuşuyorsunuz. sadece. ne nedir ne değildir demeden dikine bir şekilde

sağolasın kardeşim

Arkadaşlar görüyorum ki herkes hikayenin sonuna dair bir alternatif ortaya koymaya başladı. Açıkçası hikayenin sonu böyle bitmiyordu. Fakat görüyorum ki ciddi bir ilgilenme, takip yok. Ben başta da söylemiştim 1 kişi bile olsa ben zaten yazacağım diye. Fakat ciddiye alınmamak farklı bir durum. izninizle burada durmak istiyorum. Yoruldum dün sadece 2-3 saat uyumuştum. Sabah 9-10 gibi tekrardan başlayıp bugün hikayeyi bitirmeyi hedefliyorum. selametle beyler

şeyma son sözlerini bana bakarak tamamlarken sözü can abiye bırakmıştı. ikimizde meraklı gözlerle ağzından çıkacak kelimelere odaklandık. ben biraz kızarmıştım. belki olayın ben alakası yoktu fakat bilmiyorum işte. normal değildi sonuçta bu konuştuklarımız. can abi derin bir nefes aldı ve dikkat çeken aksanıyla konuşmaya başladı.
can: çocuklar. öncelikle arkadaşlarınız kötü bir şey yapmış. hatta bir kere değil defalarca kez aynı hatayı tekrarlamışlar. zina büyük bir günahtır. bu arada neden kendileri gelmediler, bu yaptıkları suçu neden kendileri itiraf etmediler?
ben: abi biz çağırmadık. kendilerini getirsek tek kelime konuşamazlardı zaten. bizimle bile doğru dürüst konuşamıyorlar bu konuyu.
can: kaç kişi daha biliyor bu olayı?
ben: abi bizim grup biliyor tamamen. bide sen. başka kimsenin hab...
cümlemi tamamlamadan:
can: birde Allah biliyor değil mi kardeşim.
başımı öne eydim:
ben: öyle abi.

can: çocuklar sizi öğleden sonra bekliyordum, şeyma dün bana öyle demişti.
ben: he aynen can abi benim haberim yokt...
can: arkadaşlar konuşacağınız mesele acil bi durum mu?
şeyma: evet abi. acil ve kısa süre içinde halledilmesi gereken bir durum.

can abi meraklanmıştı. sakalını sıvazladı. yakından bakınca farkettim. gözlerine sürdüğü sürme akmıştı. yanağına doğru hafif ince bi siyah çizgi oluşturmuştu. sanırım zikir çekerken ağlamıştı.
can: nedir arkadaşlar durum?
bu sorudan sonra şeyma tane tane tek tek her şeyi anlattı. can abi değişen yüz ifadeleriyle birlikte şeymanın sözünü kesmeden sonuna kadar dinledi. imrendim doğrusu. o kadar bi sempatim yoktu can hocaya. hatta çekiniyordum diyebilirim. fakat soğukkanlı tavrı, ağırbaşlı olması hoşuma gitmişti.

baktım ki... can abi zikirde. sessiz zikir yapıyordu. o zamanlar bilmiyordum tabi bu tarz şeyleri. can abi nakşiydi. nakşibendi tarikatına mensuptu. beyaz geniş bir örtünün altına girmişti. bağdaş kurmuş şekilde elinde ki tesbihle zikir çekiyordu. kapıyı kapattım. diğer odada bekledik. bekledik. bekledik. yaklaşık yarım saat sonra kapı açıldı can abi gözleri kızarmış bi şekilde bize doğru baktı. selam verdi, hoş geldiniz dedi. biraz havadan sudan bahsettikten sonra asıl konuyu konuşmaya başladık.

kapıyı tıklattık. belki uyuyodur habersiz girmeyelim dedik. içeriden ses gelmedi. biraz daha bekledikten sonra kapıyı açtık içeri girdik. görünüşe bakılırsa can abi odasındaydı. kapıyı tıklattık. yine ses yok. bekliyoruz öylece. şeyma can abi hala uyuyor galiba, dedi. Sanırım, dedim. dün çok yorgun olduğunu söylemişti. şeyma kaç saattir dinlenemedi mi hala, dedi. sakin ol biraz uyanır dedim. seslendik 1-2 baktık hala ses yok. ben kapıyı yokladım. kilitlidir diye düşünüyordum fakat kapıyı açmaya çalıştığımda kapı açılmıştı. içeri bakmak için kapı arasından kafamı uzattım..

diğer arkadaşlarımız durumu öğrenip şoku üstlerinden atmadan biz halledeceğiz deyip başımızdan savuşturmaya çalıştık. ama kimse kimseye bi şey söylemeyecekti. bu sır bizimle kalacaktı. şeyma diğerleriyle ben kulübeden ayrıldıktan sonra dilarayla tek konuşup durumu anlatmış. kızcağız çaresiz kabul etmiş.
ertesi gün can abi nihayet gelmişti. boluda oldukça fazla bi vakit geçirmişti. 16.40 sularında mesaj attı bana. kardeşim kulübedeyim. çok yorgunum biraz istirahat edeyim yarın konuşalım dedi. tamam, dedim. şeymaya da durumu söyledim. ertesi gün sabah erkenden kulübenin yolunu tuttuk şeymayla. evinden aldım kulübeye doğru beraber yola çıktık. şeyma birden unuttum dedi. neyi unuttun dedim. ben senden sonra can abiyle birde kendim konuşmak istedim aradım konuştuk konuyu anlatmadım ama yarın öğleden sonra geleceğiz dedim, dedi. "bende bişey sandım. bişe olmaz ne olacak yabancı değil ya" dedim. kulübeye yaklaşmıştık...

nick name kardeşim. bunu kullanmak istedim kod adı olarak. fazla takılmayın *

belki diğer boyutta ki varlıklarla bu işi halledebilir bence, ne bileyim bi çözüm yolu bulur dedi şeyma. sevdiğim kızı tanıyamaz oldum. ne varlığı neyden bahsediyorsun sen dedim. sinirlendi, biraz sesini yükseltti:
- başka bir çözüm yolun var buyur, söyle!! ben arkadaşımın hayatını düşünüyorum...
odada can abiyi aradık. bu gece de orada kalacağını ertesi gün yanımıza yola çıkacağını söyledi. boluya gitmişti. uzun zamandır oradaydı. sesi yorgun geliyordu. can abi, dedim. "sana ihtiyacımız var. önemli bi sorunumuz var, seni bekliyoruz." dedim. Hayırdır inşallah. yarın oradayım zaten, tekrar görüşürüz dedi. görüşürüz dedim. telefonu kapattık. içeri gitmeye hazırlandık. şimdilik fazla bişey söylemeyecektik..

kapıyı iyice kapattığından emin oldu. hızlıca bulduğu fikri benimle paylaştı. anlattıklarının sonlarına doğru iliklerime kadar korkmuştum kısaca ne dediğini daha doğrusu ne teklif ettiğini özet geçiyorum size:
Mert biraz önce can abiden bahsetmişti. farkında olmadan şeymaya bi fikir vermişti. can abi bir havasçıydı. kısmet açma, büyü bozma, muska-tılsım yapma vb. şeyleri yapıyordu. acaba can abi bizi bu bebekten kurtarabilir miydi? bebeği yok edecek yani öldürecekti. kendisi ilim sahibiydi. bu işin bi yolunu bulurdu. hastanede kürtaj imkansızdı çünkü. hem yaşı küçüktü hemde bıçak altına yatmak sıkıntıydı. oysa can hoca bu işin altından ruhani güçlerle, maneviyatla kalkabilirdi. bunu bana öyle bir anlattı ki şeyma. ürperdim, tüylerim diken diken olmuştu. "peki nasıl bir ruhaniyetten bahsediyorsun?" dedim.

Kulübedeyiz. herkes toplanmış durumda. feritin beti benzi atmış. 1-2 gündür uykusuz olduğu aşikar. dilara bize öfkeli. çünkü kulübede tüm tayfa toplanmış durumdayız. durumdan daha haberdar olmayan mert, selin, ali ve serkan suratımızı mal gibi bakmaktalar. ortamda yine sessizlik hakim. kim nasıl girecek konuya bilinmiyor. mert sessizliği bozuyor.
- millet can abi nerede? hala şehir dışında mı? uzun zaman oldu görüşemiyoruz.
evet başlarda bana olan şey şimdi mertin başına geldi. kimse iplememişti. şeyma baktı kimse konuşmuyor ayıp olmasın diye bilmiyoruz, diyerek çocuğa daha da ayıp etmişti bence. sessizlik sürüyor. dilara soğukkanlılığını toplayıp tam konuya giriş yapacak ki şeyma bağırdı. buldum! ne buldun ne oluyo demeden ayağı kalktı kulağıma benimle gel diye fısıldadı. yan odaya geçtik. merakla arkasından gittim. şeyma gene ne var, bir an önce anlatalım diğerlerine de bi çözüm yolu arayalım yoks..
sözümü kesti. buldum işte aşkım. çözüm yolunu buldum...

Panpa ben kıldım bi 20 dk önce. kıl gel derim ben sonra günahını almayayım. geç yazıyorum kusura bakmayın ama yazacağım daha sabaha kadar merak etmeyin.

2 part önce ki söylediğim bu işin aslı var noktasına işte burada geliyoruz. meğersem bu feritle dilaranın bu ilişkileri daha da önceye dayanıyormuş. tek ilişkilerini bizim bastığımız mahallenin ücra bi yerinde ki toplaşma yerimiz olan kulübe de yaşamamışlar meğer. dilara ağlamaktan anlatamıyor bir türlü. şeyma çok endişelenmiş. sonunda bi 5 dk sonra konuşmaya başlamış dilara. şeymaya hamile kaldığını söylemiş. şeyma bunu duyunca yaşadığı endişeden telefonu düşürdüğünü söyleyecekti bana ertesi gün. en yakın arkadaşıydı sonuçta dilara. ne olacaktı şimdi? daha 16-17 yaşlarında bi kız hamile kalmıştı. hemde bi diğer arkadaşından.
saat öğlen 14.30 civarı. şeyma beni arıyor. sesi bi farklı geldi, tedirgindi titreyerek konuşuyordu. hal hatır sorma safhasını geçtikten sonra pat diye dilaranın hamile olduğunu söyledi. artık nasıl şaşırmışsam, o anın durumuyla birlikte şu kelimeler dökülüyor ağzımdan:
- hassktir lan 2 haftada nasıl hamile bırakmış kızı !?
- hayır doktoray! ne 2 haftası. bunların ilişkileri çok önceye dayanıyormuş. dilara adetinin geciktiğini söyledi bana. şüphelenmiş hamilelık testi yapmış kendine. sonuç maalesef pozitif.
1-2 dk bi şey diyemedim. yarın kulübede buluşalım dedi. tamam dedim. neden bilmiyorum ama kendi başıma gelmiş gibi korkmuş durumdaydım. belki ilk defa böyle bişeye şahit olduğumdan belki de yakın arkadaşlarımın başına geldiğinden dolayı böyle hissediyordum. ama bu durumun içinden nasıl çıkılacağına dair bi fikrim yoktu.

biraz tartışmadan sonra sessizlik oldu. herkes limonatasını yudumluyordu. şeyma aniden bana döndü:

-Doktoray niye sessiz kalıyosun. hiç bişey söylemeyecek misin?
ben içten içe durumu kabullenmiştim. zaten ferit karşımda playboy moduna geçmişti insan 2 kelam konuşur olayı anlatır açıklama yapar amk. kendi kendime "ne diyeyim amk gibilen zütün davası olmaz" dedim. formalite icabı şeymaya bi şeyler mırıldandım.

yarım saate kalmaz cafeden ayrıldık. bi yaklaşık 15 gün görüşmedik tayfayla. şeymayla ben görüşüyorum bi yerlere gidiyoruz, sinemadır, fuardır geziyoruz. herkes işinde gücünde, tatile çıkmış (bu soğukta ne tatiliyse artık, millette para var abi).

neyse dediğim gibi bi 15 gün toplaşmadık bizim grup. arada serhatla takılıyorum çocuğu baya boş bırakmıştım gönlünü alıyorum. derken şeymayı bi akşam çaldırıyor dilara. şeyma arıyor dilara telefonu açıyor hüngür hüngür, hıçkıra hıçkıra ağlayarak...

cafeye geldik. herkes buluşmaya sadık kaldı. cafeyi işleten abi sordu gençler bi şey alır mısınız? diye. limonata söyledik. kızlar aç mısınız diye sordum hayır dediler. feritten hiç ses çıkmıyordu.
kadın kısmı çenesini iyi kullanır bunu herkes biliyor. konunun müstehcen olması bi şeyi değiştirmez. ben feritle daha tek kelime etmeden şeyma dilarayla tartışmaya girmişti bile. dilara, istemeden oldu ne yaptığımızın farkında değildik hiç bi şey bilmiyorum, tarzında konuşmaya başlayınca şeymayla tartışmaya girmişlerdi. bense feritle göz göze geliyordum ne oluyor olum ne bu durum bakışı attım. o da kafasını öne eğdi üzgün gösteriyordu aklı sıra kendini pekekent. öyle bir hal, tavır takınmış kı sanki dilaranın üstünde olan kendisi değildi. tecavüze uğramış gibi duruyordu karşımda. aslında durumun aslı çok önceye dayanıyordu bunu sonradan öğrenecektik. işler hiç de göründüğü gibi değildi...

okul olmadığı için okulda görüşüp bu konuyu tartışmak veya yanımıza gelip yalvararak özür dilemeleri gerçekleşmedi. daha sonra onlarda konuşmak için bizi çağırmaya yüz bulamadılar sanırım. ya da olayın şokunun biraz geçmesini bekliyorlardı. şeymayla ertesi günün gecesi bu olayı konuştuk. şeyma iğrendiğini söylemişti. "tamam kötü bişeydi, etik değildi de iğrenmek nedir doğal bişey lan bu" diyemedim tabi. duygu karmaşasına girmiştim. bir yandan hormonlar bastırıyor dilaranın çıplak hali feritin hızla ereksiyonunu kaybeden malafatı bir yandan da "nasıl olur böyle bişey ya" dercesine beynimde yaşadığım şaşkınlık ve çelişkiler. şeyma onlarla arkadaşlığımızı bozmayalım dedi. bende kabul ettim. tamam basmıştık ama bi daha yüzlerine bakmamak gibi bi durum saçma olurdu bencede. sonrasında şeyma dilaraya görüşmek için mesaj atmış. tatilin ilk pazartesisinde okulun yakınında ki cafeye dilara ve feritle son olayın ardından görüşmeye gidecektik.

anahtarla kapıyı açtık şeyma içeriye doğru adımını attı ki... atmasıyla birlikte çığlık koparması bir oldu. ne oluyor amk diyip giriştim bende arkasından içeri ki... girişmez olaydım. gördüğüm manzara 40 yıl düşünsem aklıma gelmezdi. şeymanın gözlerini kapattım elimle. arkama aldım. evet... dilarayla feriti o gün kulübede basmıştık. şeyma kapıyı açtığında ikisi de içeride çırılçıplak sevişiyordu. şeyma kapıyı açtığında ikiside toparlanmaya çalıştı fakat elleri ayakları birbirine dolandı. dilara üstüne bi parça giysi alarak giyinmeden önünde tutmaya çalışıyordu. ferit yanında ki çarşafla üstünü örtmeye çalışıyordu. bizim içeriye girmemizle birlikte çıkardıkları zevk inlemeleri utanç ve korkudan oluşan haykırmalara döndü. ben ne yapacağımı bilemedim, şok oldum tek kelime etmeden çıktık şeymayla. hızlı adımlarla uzaklaştık kulübeden. bi ara arkamızdan ferit durun, bekleyin, hayır gibi şeyler söylüyordu. hızlıca toparlanıp üzerlerini giymiş olmalılar. ne yalan söyleyeyim böyle bi şey beklemezdim. daha dün gibi o kare gözümün önünden gitmez. sevişmeyi beklememem bi yana bunu ferit ve dilaradan beklememem beni şok üstüne şoka uğratmıştı. şeymayı evine bıraktım. 15 dk yürüdüğümüz yolda tek kelime konuşmadık. kapısının önüne geldik. ben başımla görüşürüz işareti yaptım o da yaptı. beden diliyle anlaştık resmen. kitlenmiştik. daha sonra bende eve geçtim. o akşam ferit 20-30 kere çağrı atmıştır en az...

neyse yola çıktık şeymayı evinden aldım kulübeye doğru yürüyoruz. el ele tutuştuk havada soğuk zaten yağış yok ama sert bi soğuk var hava kapalı. gerçi havanın soğuk olması işimize de gelmişti birbirimize daha çok yakın oluyorduk ısınmak için. sıkı sıkı tutmuştu ellerimi. başka bi duyguydu bu. o zaman kadar benim için tarif edilemez bi şeydi. sadece annem tutmuştu elimi o vakte kadar böyle sımsıkı. nihayet titreyerek kulübeye vardık. ikimizde heyecanlıydık geçireceğimiz gece için. birbirimize baktık, güldük. ardından kulübenin kapısına yöneldik. bir an önce açıp içeride ısınmak istiyorduk

dilarayla feriti düşünüyordum ben şimdi. ne yapacağım diye. derken şeymadan mesaj geldi. al yanaklımın mesajını ışık hızında açtım ve okuduktan sonra "vay be kimin sevgilisi afferin gız" dedim. mesaj:
-aşkım sana danışmadan bi şey yaptım bilmiyorum kabul eder misin. feritle dilaraya gelmemeleri için beyaz bi yalan söyledim. ikimizinde gelemeyeceğini söyledim onlarda o zaman bizde gelmeyiz madem kimse gelmiyor ne yapacağız orada dediler.
-baş başa beraber bi gece geçirelim istedim. seninle görüşüyoruz ama sadece okulda çıkıp bi yerlere gidemiyoruz sonuçta.

art arda çektiği bu 2 mesajı okuduktan sonra 2-3 kere tekbir getirip salonda depar attığımı hatırlıyorum. o zamanlar ne kadar vücudunun kontrolü gibinde olan bi ergen olsamda bu geceyi şeymayla ilişkiye girmek için kurgulamamıştım. izlediğim saçma romantik filmlerin etkisinde kalıp aklı sıra romantik bi gece geçirmek istiyordum. öyle istiyordum ama geçireceğimiz gecenin türü romantik mi olacaktı yoksa..

serhatı aradım ilk önce. bu sefer işimi sağlama almalıydım. dedim ki bak olum ben pedere böyle böyle diyecem seni ararsa haberin olsun veya sakın bizim evi arama. tamam, dedi. kırgındı biraz bana. kulübede kalacağım deyince iyice bi bozuldu ama kabul etti. anlasam da yapacak bi şeyim yoktu. bende o ortama yeni girmiştim ve her istediğimi kabul ettiremezdim. millet istemiyorsa ben ne yapayım. bu sefer durumlar tam tersine dönmüştü bi bakımada. serhat yalnız kalmıştı, ben düzlüğe çıkmıştım. hayırlısı dedim. pederi aradım. bi iki kıvrak yalan, birazcık ısrar ve ufak bir karne soruşturmasından sonra nihayet pederden onay çıkmıştı. reddetseydi daha fazla ısrar edemezdim veya bi daha arayamazdım. pederle aram kötü değildir ama bu gibi konularda hep çekinirim ondan. fazla ısrar edemem. şansım yaver gitmişti bu sefer. işler şuana kadar yolunda gidiyordu.

düşündüm kendi kendime. dilara ve feriti de devre dışı bırakmalıyım diye. şeymayla güzel, baş başa bir gece geçirmekti isteğim. dilara ve ferit sevgili değillerdi. sanırım dilara mertten hoşlanıyordu. bu yüzden herkes çiftiyle birlikte kalamazdı. mecbur ben feritle şeymada dilarayla kalacaktı bu durumda. diğer yandan yatana kadar da baş başa kalamayacaktım şeymayla. feritle dilara bir başlarına bırakılmak istemezlerdi. ha ferit belki isterdi ama dilara için sanmıyorum. bu arada bu planları kafamda kurgularken daha gece için izin almadığımı farkettim. eve geldim, karneyi gösterme safhası, daha çok çalışman lazım, bu gidişle bişe olamazsın vb. ikazları da geçtikten sonra anneme konuyu açtım. babam işteydi. anneme serhatlarda kalacağımı söyledim. o da her zaman ki gibi ben bilmem ara babandan izin al dedi. sen nesin bu evde amk dedim kendi kendime. bi fikrin, ağırlığın olsun. her taka pedere yolluyor. ne yapıp ne edip bu gece o kulübede olmalıydım...

karneleri aldık. o gece arkadaşlar kulübede kalalım diye teklif sundular. beklediğim fırsattı. teklifi sunan dilaraydı. bende destek verdim. can abiyle konuşmuşlar, şehir dışına çıkmış iş için. ferit, can abinin ndıbının artık iyiden iyiye yayıldığını söylüyordu. talep artıyormuş git gide. bu işimize geldi tabi. kulübe tamamen boş olacaktı. can abi giderken kendi malzemelerini de zütürmüştü (muska vs.) bu yüzden onun odasında da kalabilirdik. selin ile mert gelemeyeceklerini söylediler. ne kadar ısrar ettiysekte selinler bu akşam memlekete gidiyormuş mert'te cumartesi yani ertesi gün akraba ziyaretine. ali ve serkan ise müsait olmadıklarını söylemişlerdi. yanlış hatırlamıyorsam halı saha maçı atacaklardı. kalanlar ben, şeyma, dilara ve feritti. kafama son anda dank etti. bu gece benim için güzel bi fırsat olabilirdi.

geldim beyler. bu gece yazabildiğim yazacağım merak etmeyin. partları kısa yazmıyorum uzun yazıyorum hem karışıklık olmasın hem de tam olsun diye. devam edelim...

Dediğim gibi sabah okula geç kalmıştım. bi 10-15 dk geciktim m. yardımcısından geç kağıdı alıp sınıfa girdim. arkada ki sırama geçtim. serhat her an patlayabilir bi durumda hem benim anlatacaklarımı merak ediyordu hemde kendisinin anlatacakları vardı anlaşılan.

Sonrasında tenefüste serhat semra'dan ayrıldığını söyledi bana. salih'ten soruşturmuş söylenilene göre lise son sınıftan biriyle yatmış. bunu öğrenince de serhat çıldırmış tabi semra'yla buluşup kıza tokat atmış. okulda olay tam yayılmasa da bu durumdan haberdar olanlar varmış. acayip morali bozuktu serhatın. biraz sessizlik olduktan sonra "he kanka sen ne anlatacaktın söyle meraktan çatlayacam" dedi. çıkışta anlatırım kanka uzun hikaye dedim. zor zar çıkışa kadar tutabildim serhatı. öğle arası şeymayla konuşup anlatmak istiyorum bi sorun olur mu? dedim. tıpkı benim düşündüğüm gibi "sen bilirsin anlat ama yüzeysel geç fazla ayrıntıya girme" dedi. çıkışta bi çay bahçesinde oturup serhata olan biteni özet geçtim. anlattıkça soru sordu ben anlattıkça soru sordu. biraz da olması gerekenden fazla anlatmıştım. serhatta gelmek istedi bizimle. olmaz, dedim. şeymaya önceden söylemiştim çünkü serhatta katılsın bize güvendiğim çocuktur diye. kabul etmedi. diğerleri istemez dedi. öyle diyince üstelemedim. eve gittim. ertesi gün karne alacaktık. 15 tatil için hayaller kuruyordum. yepyeni bi yaşantım olmuştu. vaktimin çoğunu şeymayla geçirmek istiyordum. karnede fena değildi. 2-3 zayıf vardı yanlış hatırlamıyorsam. geçtik yani.