Amk beyni sen bana aitsin, neden düşmanım gibi hareket ediyorsun?

Umursamayacak insanlara içini dökmektense konuşmamak daha iyi emin ol.

Düşüyorum içime işlerken Senar.

https://youtu.be/8VLjpBlFyuU

Hepiniz küçük birer sadistten başka bir şey değilsiniz. Ve o gaddar benliğinizi doyurmak adına bizlerin kemiklerini kırarcasına üstümüze basıp geçmekten gocunmuyorsunuz, çok yazık.

Bu basit bir ticaret aslında, sermayen yoksa kazanamazsın. Sevgi vermezsen sevgi alamazsın. Saygı duymazsan saygı göremezsin.

Sevgi? Değer görmek? Yaptığımız her şeyin amacı bu değil mi zaten?
Çok zengin olmak isteyenler, çok başarılı olmak isteyenler sevgi, saygı görmek ve mutlu olmak için için yırtmıyorlar mı kıçlarını?
Peki ya siz sayın bencil insanlar, bu hislere kavuşmak uğruna benliğinizi yitirirken neden karşınızdakilere karşı bu kadar kör olabiliyorsunuz?

Aslında yazmak için herhangi bir zorunluluğum olduğunu sanmıyorum. Ama alkol aklımdaki bariyerleri yok etmişken yazmalıyım daha fazla zehirlenmemek için. Ara ara uğrayacağım buraya.

Aslına bakarsan kalbur üstü bir hayatım var, iyi bir mesleğim, iyi bir maaşım var. Güzel de bir yerde yaşıyorum. Ama neyi ne kadar değiştirirsem değiştireyim o his hiç kaybolmuyor. O kadar alıştım ki sürekli kötü şeyler olmasına, sanki her an yinelenecekmiş gibi hissediyorum, ne birine yaklaşmaya gücü kaldı, ne de gelenleri kabul etmeye.

O zamana kadar ne yapmalı? Sabah akşam içiyorum azıcık da olsa uyuşayım diye, ama o da olmuyor artık.

ve bizi öldüren şey sevilmemek olacak. Defalarca kez bir umut deyip, varını yoğunu ortaya koyup karşılığını alamamak olacak. Yavaş yavaş delirdiğini hissedeceksin. Yemek yerken, sigara içerken, uyumaya çalışırken uyandığında hep aynı şeyleri düşündüğünü hissedeceksin. Hani sonucunu kestiremediğin bir şey yaptığında beklersin ya kaygılı bir şekilde, işte o his ele geçirecek tüm benliğini. Hayır, ben kimseye aşık falan değilim, içimde ukte kalan bir şey yok. Sadece yoruldum. Benim gibi olan çok insan var sözlükte, eminim çok iyi anlayacaklar beni.

Aslında o hayat denen oksijen zehirliyor bizi, azar azar her gün bir parçamızı çürütüyor ve sonunda da o cüzzamlı farelere öğün olarak sunacak bizi tükettiğimiz oksijen.

iyi hoş söylemişsin de insanlar buraya bütün gün taktıkları o maskeleri çıkarabilmek için geliyor. Herkes bi şekilde deşarj oluyor ve kimse herhangi bi şeye alınmıyor burada, alınmaz da çünkü kimse ciddi değil. Birbirine huur çocuğu diyen doktorlar, mühendisler, öğretmenler var burada, ciddiler mi sence? Hiç inci kavgası duydun mu gerçek dünyaya taşınan? Kötülemeden önce sadece gözlemle burayı.

Ne çok King okuyan varmış lan sözlükte, ve ciddi anlamda sağlam analiz yapmışlar. Okunur, çok da güzel vakit geçirirsin ama dedikleri gibi Kule'den ya da Shining'den başlama ağır gelir. Hayvan Mezarlığı, Cujo, Buick 8, O falan okuyabilirsin başlarken. Sonra akar gider zaten.

Eğer tasma çıkarsa köpek özgür hisseder, ama baş kaldırıp sahibini ısırırsa uyuturlar o köpeği.

Kariyer açısından bi geç kalmışlık yaşamadım ben. Hatta atacağım adımları daha net belirlemiştim, çoğunluğu da oldu zaten.

Bende aynı yaştaydım başladığımda. Lise kafasını atamamış adamlar çekiniyor senden, ergen muhabbetlerini çekmek zorunda kalmıyorsun.

Gitme amk, saçma sapan şeyleri saçma sapan fiyatlara satan saçma sapan bi yer. Gitmek zorunda kalırsan da küçük boy bi filtre kahve söyle bak dalgana.

Üzerinde yaşadığımız taş iyilere ait olmadı hiç

Sosyopatlıktan çok, kaybetmekten sıkılmış ve tekrarlanmaması için her şeyi yapabilecek sabrını tüketmiş biri gibi geldi bana.

içeceğin şey çok fark etmez açıkçası. Ama içerken muhabbet etmeyi unutma, yanındakilerin varlığını hisset ki olmayanları çıkarabil aklından.

Hayat zaten senin mutsuz olman için kurulmuş bi düzen. Bakma o aralarda sırıtan çok mutlu insanlara, büyük kısmı çok iyi oyuncu onların, geri kalanı da bizim gibilerin sabrını denemek için özenle yerleştirilmiş.

Güzel cevap, teşekkürler iyi dileklerin için, umarım mutlu olursun sende.

Ben silicem diye uğraşıyorum o hikayeyi. Kalmadı beyler benim sevgim saygım kimseye, içimde nefret dışında hiç bişey kalmadı. Üzülüyorsam namerdim, sadece nefret, ve aynı şeyler bir daha olacak korkusu yüzünden yaklaşamıyorum kimseye.

Sonra ne oldu? Vazgeçmeye kadar herşey tamam, hepsi yapılabilir, ya sonrası? Evet elinden geleni yapıp sonra vazgeçmeyi bende çok iyi bilirim, beni yakan kısım sonrası. Hiç mi canın yanmadı? Yanında başkasını gördüğünde yanmayacak mı? Türlü senaryolar kurmayacak mısın? Bir kaç arkadaş unutursun gider tarzı şeyler yazmışlar diğer başlıklarda, kusura bakmayın da bi gibtirin gidin. Ciddi bi ilişki yaşayıp da benim hiç aklıma gelmiyor diyecek adamın alnını karışlarım. Benim canım yanıyor amk, çok yanıyor. Evet bende vazgeçtim, evet doğru olan buydu. Ama ben vazgeçtikten sonra hiç çabalamayıp başka birine gitmesi var ya, çürüttü lan içimi. Yani işin özü yalanınıza sokuyum