çevre yok. insanlarla zorunda kalmadıkça iletişime geçmem. kendi işimle ilgilenirim. boş vakitlerimi sevgilimle değerlendirirdim. o da benim bu düzenime ayak uydurmuştu, rahattık. şimdi konuşabileceğim tek insan yok, boş vakitlerimi geçireceğim biri yok.

çevre olabilir, ama istemiyorum. ama muhtacım da.

8 yıllık ilişki bitti. 8 yıl boyunca karı, kız, ciks konusunda hiç derdim olmadı. iki tarafta rahattı. şimdi ayrılmak zorunda kaldım ve ben bir kıza gidip merhaba bile diyemiyorum. merhabayı bırak konuşmuyorum, sorularına kısa cevaplar veriyorum, hepsine kinli gibiyim. galiba her şeyi sil baştan yaşamak istemiyorum. ama hayat devam ediyor ve kızlara ihtiyaç var, bu durumu nasıl aşarım?

Tekirdağ