e amaçla?

Al Mualim: Hatırlıyor musun, Altair, Haşhaşiler ne için savaşıyorlar?

Görmeni istediğim şeyi gördün ve sonra da uykunu aldın.
ölüler. Rahimden, uyanıp yeniden doğabilmeniz için.

Ben... hayatta mıyım? Ama beni bıçakladığını gördüm... ölümün kucaklamasını hissettim!

Tahmin edeyim, daha iyi bir çözümün var. Peki o zaman bu ne?

Vidic: Ahaha. işte bu anlatmak olurdu!

Kitleler için kemoterapi.

Vidic: Eğitim - daha doğrusu yeniden eğitim. Ama kolay değil. Ve
her zaman tutmaz.

"Neredeyse" derken neyi kastediyorsun?

Vidic: Yeterince ileri gitmediler! Oldukça yorgun bir benzetme kullanmak gerekirse, yolsuzluk
kanserden farklı değil. Tümörleri kesip atın ama tedavi etmeyin
kaynak ve... en iyi ihtimalle zaman kazanıyorsunuz. Gerçek bir değişim yok
kapsamlı, sistemik bir müdahale olmaksızın elde edilmesi mümkün değildir.

Bu kadar küstah olmayın! Atalarınız neredeyse doğru fikre sahipti, Bay.
Miller. Birkaç kişinin ölümü - kötü insanların, daha az değil - kurtarabilirse
binlerce insanın hayatı, pek de küçük bir fedakarlık gibi görünmüyor.

Seni her zaman izliyoruz. Şimdi kalk! Yapacak çok işimiz var.

Desmond: Acaba bugün kimi öldüreceğim?

Desmond: Bunun biraz ürkütücü olduğunu söylemeliyim, Doktor: Senin ayakta olduğunu görerek uyanmak
üzerimde. Beni uyurken mi izliyordun?

Lucy: işte cevabın. Fotoğraf. Parmak izi.

Desmond: Bu bir ilaç şirketi! Abstergo'nun DMV ile ne alakası var?

Lucy: Desmond. Bu adamlar her yerde. Onlar...

[LUCY etrafına bakar ve bir şeyden rahatsız olmuş gibi görünür.]

Lucy: Ben... üzgünüm, bu konuda konuşamam.

[DESMOND odasına döner. Kapı arkasından kapanır.]

Desmond: Kahretsin, kapıyı kilitlemişler!

[DESMOND yatağına uzanır ve uykuya dalar. Ekran kararır, ancak
Parlayan semboller ve yazılarla dolu bir duvarın kısa çekimleriyle geri dönüş yapılıyor.]

Lucy: Gerçek adını mı kullanacaksın?

Desmond: Hayır. Bugünden önce olmaz.

Lucy: Kredi kartları mı?

Desmond: Sadece nakit.

Lucy: Telefon mu?

Desmond: Aranacak kimse yok.

Lucy: Ehliyet?

Desmond: Motogiblet... suçluluk duygusu veren bir zevk.

esmond: Yatmadan önce sana bir sorum olacak.

Lucy: Elbette.

Desmond: Beni nasıl buldular? Yani, başka hiçbir yere yakın olmadım
On yıldır suikastçı.

Özür dilerim. Geçmişi deşmek istememiştim.

Desmond: Sorun değil. Bana düşünecek bir şey veriyor.

Lucy: Biraz uyumaya çalış. Yarın önümüzde uzun bir gün var.

Lucy: Sanki seni sadece korumak istiyorlarmış gibi.

Desmond: Olan biten her şeyden sonra... Bilmiyorum. Sanırım haklıydılar.

ayır. Benim açımdan onlar benim ebeveynlerim değildi. Onlar benim
gardiyanlar ve ben onların tutsağıydım.

Ben asla bu kompleksi terk edemem! Nasıl bir şey olduğunu biliyor musun?
bir yerde sıkışıp kalmak, orada kocaman bir dünya olduğunu bilmek
Hiç göremeyecek miyim?

Lucy: Aileni özlemiyor musun?

Ailemin sadece çılgın hippiler olduğunu ve bunu yapmaya çalıştıklarını düşünüyordum.
dostum, biliyor musun? Babam her zaman düşmanlarımızdan bahsederdi,
Bizi nasıl arayacaklarını, nasıl hazırlıklı olmamız gerektiğini. Hiç kimse
hiç gelmedi. Hiçbir şey olmadı.

Lucy: Neden kaçtın?

Evet, büyüdüğüm yere böyle diyorlar. Çiftlik.
Masyaf sanırım. Ama o kadar da ürkütücü değil. Sadece küçük bir topluluk
hiçbir yerin ortasında. Yaklaşık otuz kişi yaşıyoruz, biliyorsunuz,
ızgara.

Lucy: Neden?

Yani sen gerçekten bir Suikastçı mısın? Altair gibi mi?

Desmond: Hem evet hem hayır.

Lucy: Ne demek istiyorsun?

Desmond: Benim de öyle olmam gerekiyordu ama büyüdüğümde çiftlikten kaçtım.
on altı.

Lucy: Çiftlik mi?

Elimden geleni yapacağım.

[DESMOND dinlemeyi bırakır ve ana odaya döner. LUCY ve VIDIC
Zaten geri döndüm.]

Vidic: Bugünlük bu kadar, Bay Miles. Odanıza gidip dinlenmenizi öneririm.
Biraz dinlen.

Ama yapıyoruz. Sadece biraz inancın olması gerekiyor.

Vidic: Tamam. Ama onun kalıcılığını artırmanın yollarını düşünmeni istiyorum.
Adam her terlediğinde durma lüksümüz yok. Bu kötü
yeter artık, tüm bu... işe yaramaz anıları takip etmemiz gerekiyor.

Eğer onu çok zorlarsan, kendini kapatır. Ve sonra hiçbir şeyimiz kalmaz.

Vidic: Şu an elimizde hiçbir şey yok!

Kazanın herkesi gerginleştirdiğini biliyorum.

Vidic: işte bu yüzden onu şımartmanın zamanı değil!

Lucy! Bu benim kararım değil. Son tarihi ben belirlemiyorum ama akıllıyım
onlara meydan okumayacak kadar. Leila gibi mi olmak istiyorsun?

Ve onu öldürmeye çalışmanı takdir etmiyorum! Bunun için bir kelime var
ben de buna aptal denir sanırım!