Küfür etmek insanlığın dünden bugüne tarihsel sürecinde her zaman yerini korumuştur fakat bu demek değildir ki küfür etmek en büyük özgürlüğümüz. Hiçbirimiz bir diğerimize küfür etmek için doğmadık dünyada küfür etmekten daha büyük amaçlar için bulunuyoruz ayrıca kendini bu amaçlardan soyutlayanlar her zaman nasıl daha iyi laf sokarım diye düşünürken hayatlarını -sonuna kadar dünyaya hiçbir şey katamayacağının bilincinde dahi olmayıp koyun gelip köle giden ama dünyayı kendi ekseni etrafında dönüyor sanacak kadar- zavallıca geçireceklerdir. Küfür etmek özgürlük olduğu kadar, eden insanın düşünce gücünün kısıtlılığını ve dar kelime dağarcığını çevresindekilere göstermesinden ibarettir.

Ananı gibtiğiminin çocuğu sensin buldum seni şimdi ebeni gönderiyorum.

Daha bu kitapları okumamış cahil köpekleri görmek ülkenin acınası durumunu gözler önüne seriyor.

ikisi de aynı ortamda ve aynı gereçlerle ölçüldüyse birbirlerinden ağır değillerdir.