Ne yazmalıyım? hangi sözcükler yetecek anlatmama? daha ben kendimi anlayamıyorken sana nasıl kendimi anlatacağım? yaptıklarımdan sonra hangi cümlelerin ardına saklanacağım? kaçtığım sen değilsin, ben kendimden kaçıyorum. öfkem kendime, şu dengesiz halime. ne ara böyle biri oldum? bu ben değilim anlıyor musun? şuan bunları yazan kişiyle sana onca şeyi yapan kişi aynı değil! o kişi defolup gitsin benliğimden, ben senin clementine'ın kalayım sadece sana. kocaman kalbi olan kız kalsın sadece. o iğrenç hastalıktan kurtulman için hep sırtını döndüğü tanrıya yalvaran kız kalsın. sadakatle dolup taşmış, verdiği sözlerin arkasında durduğunu bastıra bastıra söyleyen kız kalsın. sana asla beni affet demiyorum. çünkü ben de kendimi affetmeyeceğim. o kalbimin ordaki acı ben kaçmaya çalıştıkça takip edecek beni. düşünmemeye çalıştıkça bağıracak ben buradayım diye. pembe hayallerini simsiyah hayal kırıklıklarıyla kirleten o kız dayanabileceğinden fazla acıyı kalbinde taşıyacak hep. sen benim hep içimde kalacaksın, kalbimin ordaki o dayanılmaz acının olduğu yerde... neden güvendin bana? neden hayatını mahvetmeme izin verdin? ben bile kendime güvenemezken neden güvendin bana bu kadar? lanet olsun verip de tutamadığım tüm sözlere! sana seni gerçekten sevdiğimi, sözlerimde hep samimi olduğumu söylemeyeceğim. böyle olmadığından değil, bunlara hala inanmanı istemek haksızlık olacağından...
dediğin gibi, hüzün hep baki kalacak...
cevap beklemiyorum senden.
söz veriyorum bir daha karşına hiçbir şekilde çıkmayacağım, hayatına girip daha da fazla mahvetmeyeceğim. hep gül olur mu?