*

- Bırak beni! Bırak beni salak huur çocuğu! SAPIK! KATiL! Si-

Bıçağımı gırtlağının içinde gezdirmeye başladığımda susmuştu. Cidden, neden ölmeden önce bu kadar bağırırlar ki?

•

(Telefon sesi)

- Kayra bir şey sormam gerekiyor. 1325 sana bir şey ifade ediyor mu?

- Seni aradığımda neden ulaşamıyorum sana lan?

- Kayra soruma cevap ver.

Dalga mı geçiyordu bu herif?

- gibtirtme sorunu lan! Katil dediğin herif beni aradı. Esra yanında, Esra katil dediğin o huur çocuğunun elinde lan!

- Kayra nerede olduğunu söyle hemen geliyorum.

Telefonu kapatıp neredeyse duvara atacaktım ki hemen vazgeçtim. Hayatımda bütün parçalar incintı. Alkolün yan etkisi sanırım..

Birkaç gereksiz sorudan sonra beni rahat bıraktı. Geri eve döndüm ve düşünmeye başladım. Seri katil dedi, 4 kişi dedi, senin adın dedi. Bunlar gerçekten oluyor muydu acaba?

(Telefon sesi)

- Kayra!

- Esra? Esra iyi misin?!

Telefonu başka biri aldı.

- Nasılsın Kayra?

Sesi yıllarca sigara içmiş 35 yaşında birini andırıyordu.

- Sen kimsin lan? Esra nerede?

- Kim olduğumu polis arkadaşlarınızla araştırıyorsunuz zaten Kayra, haksız mıyım? Hem kim olduğumu söylesem eğlencesi kaçar değil mi?

- Dalga mı geçi-

Telefonu kapattı. Neydi bu şimdi?

Konuştuğum polis kılıklı herifle konuşmam gerekiyordu. O bana yardım edebilir diye düşünsem de aradığımda açmadı.

Hayatta bu kadar şanssız olmam kimin suçu acaba?!

Parka gittiğimde saatin de etkisiyle boştu. Uzak bir bankta oturan kalıplı bir adam vardı.

Beni gördüğünde el işaretiyle yanına çağırdı. Polis miydi hala bilmediğim için tedirginlik vücudumu istemsiz bir şekilde sarmaya başlamıştı...

- Merhaba Kayra, ben bu seri katil için araştırma yapan ekibin başıyım.

Seri katil ne alaka lan?

- Kimliğini görebilir miyim?

Doğru söylüyordu.

- Seri katil dedin, kaç kişi öldü? Murat Abinin bununla ne ilgisi var?

- Aklında çok soru var biliyorum, fakat benim sorularım daha önemli. Kayra, birbirinden alakasız 4 kişi aynı katil tarafından öldürüldü. Murat Abi dediğin de bunlardan birisi. Küçüklükten gelen bir ilişkiniz varmış Murat'la, doğru mu?

- Evet, ben küçükken aileme ve bana çok yardımı dokundu, ailem beni giblemezken Murat Abi yanımdaydı hep. Sanki ailemden biri gibiydi.

- Kayra, şimdi sana söyleyeceklerim aramızda.

- ikinci cinayetteki kurbanın sırtında kendi kanıyla senin adın yazılıydı..

Benim adım mı?

2 gündür alkolle karnımı doyurup taktan bir odada kalıyordum. Esra hala yok.

(Telefon sesi)

- Kayra Bey iyi günler, ben Murat *** cinayeti ile ilgileniyorum. Sizinle konuşmamız işimize yarayabilir. Müsait bir zamanda buluşabilir miyiz?

- Polis misiniz?

- Onun gibi bir şey. Adresi mesaj atıyorum, iyi günler.

Bu ne alakaydı şimdi anlamadım ama üzerime bir şeyler geçirip mesajda yazılan parka doğru gitmeye başladım. Murat Abi sadece bir avukattı. Davalar avukatlar için bazen tehlikeli olabiliyor diye bilsem de Murat Abi bu konularda dikkatli biriydi. Kim neden yapmış olabilir hala anlayamadım.

Bugün akşam uzun ve seri partlar atarım. Akşama kadar aralıklı partlar atıyorum kankalarım. Geç gördüm rezleri kusura bakmayın.

(Uzun soluklu bir hikaye olma ihtimali var. Tepkiye göre seri entry girebilirim, bu haftasonu başlayıp bitirmiş oluruz. Duruma göre artık.)

15 Haziran 2017 (Şimdiki Zaman)

KAYRA

- Hoşgeldiniz efen-

"Murat Bey burada mı?" diye sordum yardımcısına. Sözünü kesmem hoşuna gitmemişti sanırım, tüh.

- Evet, içeride. Haber ver-

Arkamdan konuşmaya devam ederken ben kapısını açıp içeriye dalmıştım bile.

- Murat Abi yard-

- Murat Abi!

- Ambulans çağır lan!

1 GÜN SONRA

Murat Abi kanlar içinde yatıyordu odasında. Kim yapmış olabilirdi bunu?

(Telefon sesi)

Arayanın Esra olduğunu umarak elime aldım telefonu. Özel numara yazısını gördüğüm anda sinirle kapatıp yerine koydum.

Esra'ya bir şey olmuş olabilir miydi acaba?

Sanırım içkiye ihtiyacım vardı, acilen.

aynen kankam

*

Siyah ceketimin kapşonunu kafama geçirip hızlı adımlarla yürümeye başladım. Ardımda bıraktığım kanlar içindeki cesede son bir kez bakma ihtiyacı duymadım bile...

•

13 Haziran 2017

KAYRA

Elimdeki bira şişesini boş bir binanın duvarına fırlattım. Esra huursu hala telefonunu açmamıştı. Aldığın parayı geri ödemek bu kadar mı zor?

"istersen yol kenarlarında takıl, ne tak yersen ye, ama benim paramı getir!" diye bağırmam yetmiştir diye düşünmüştüm. Acaba yeterince korkutmamış mıydım?

12 Haziran 2017

FURKAN

"Daha hızlı aşkım, evet, evet!"

işimi bitirip ayağa kalktım ve pantolonumu giydim. Arkama bakmadan uzaklaştım bu tak evden. Kafayı bulmam gerekiyordu, telefonumun rehberinden Kayra'yı buldum.

"Geçen gittiğimiz mekana gelsene kanka."

Tam cevap veriyordu ki yüzüne kapatıp yürümeye başladım.

10 Haziran 2017

ESRA

"Yardım edin, lütfen yardım edin! Kurta-"

- Esra, aşkım kahve ister misin?

Kalitesiz taktan filmden kafamı kaldırıp mutfağa baktım. Adını bilmediğim bir herif duruyordu. Ne zamandır buradaydı ki?

-iyi olur

•

(ilgi gelirse devam ederim dostlar.)

Bu hikayeyi okumadan önce bir kez daha düşünün!

Çünkü geri dönüşü olmayan bir yola girmek üzeresiniz.

Günahların ateşiyle aydınlanan cehennemden farkı olmayan bir yola..

Böyle bir dünyada hüküm süren güç Tanrı mıdır sizce?

Yoksa Şeytan mı?

Günahsız meleklerin beyazlığıyla mı aydınlanmak istersiniz?

Yoksa Şeytan'ın ateşiyle mi?

•

(Dini unsurlar içeren, mitolojik veya bunlara benzer bir hikaye değildir.)

Buraya kadar okuyan arkadaşlara sonsuz teşekkürlerimi sunuyorum. Sözlükte animelere karşı açılan o kadar olumsuz başlıktan sonra bu hikayenin tutması beni sevindirdi açıkçası. Tamamen kendime kurgulayip benim hikayem gibi yazsam tamamen çalmış olurdum. Bunu yapmak istemediğinden dolayı değiştirmeden buraya aktardım. Tabiki kendi kalemimle yazdım. Bunun gibi başka hikayeler yazmayı düşünüyorum. Tekrardan herkese teşekkür ederim. Sonraki hikayelerde görüşmek üzere..

Bunu yazmam çok garip değil mi? Şu anda nasıl hissettiğimi anlatamam bile. Ne için mi yazıyorum bunu? Gel baştan başlayalım.

-Selin..

Yıllar önce, sen sahnede tek başına piyano çalarken gördüm seni. Muhteşem çalmıştın gerçekten. Eve gidip "Anne onun yanında keman çalmak istiyorum ben!" demiştim anneme. Ne garip, hayalimi gerçekleştirdim.

-Yapma..

Liseye başladığımda seninle aynı okulda olduğumu farkettim. Seni izliyordum sürekli. Ezgi sen ve Berke o kadar yakındınız ki birbirinize aranıza girmeyi deneyemedim bile. Tabi sonra aklıma başka bir şey geldi.

-Şaka bu.

Ezgiyle konuştum. Beni Berkeyle tanıştırmasını rica ettim. Berke gerçekten hoş fakat aşık olacağım biri değil açıkçası. Binlerce özür borçluyum kendisine. Tabi bu sayede ben sizin grubunuza dahil olmuş oldum tabi.

O kadar güzel vakit geçirdim ki. Kısa olan ömrümü bu kadar dolu geçirmemi sağladığın için teşekkür ederim Mert.

-Selin neden bu kadar aptalsın..

Anlatabileceğim daha çok şey var fakat ellerim titremeye başladı bile. O yüzden kısa kesmem gerekiyor. Bunu yazmam biraz ironik olacak sanırım, belki güleceksin bu acınacak halime..

-Aptal kız. Aptal. Aptal. Aptal!

Seni seviyorum Mert.

Seni çok seviyorum Mert.

Beni unutmayacaksın değil mi Mert?

-Selin (Seni seven kız)

Arkadaşlar kısa bir ara veriyorum. Eğer hikaye hoşunuza gittiyse ilk entry şukulamanız benim için yeterli. Takip edenlere teşekkürler. Kısa derken gerçekten kısa, yarım saate dönerim.

Mermerin karşısında ben ve Selinin ailesi duruyoruz. Elime kağıt parçası bırakıyor babası. "Sana son bir şey bırakmak istemiş." dedikten sonra gidiyorlar yanımdan.

-Mert- yazıyor üzerinde. Bana mektup mu yazdı yani anlamadım?

Zarfın üzerini yırtarak içindeki kağıdı çıkartıyorum. Gözlerimden birkaç damla yaş süzülüyor.

•

Sevgili Mert...

1 GÜN SONRA

(Telefon sesi)

(E)- Mert, nerdesin?

(Ben)- Selin?

(E)- ...

Kapattım telefonu. Gittin ha? Bıraktın beni Selin? Ne yapacaktım ben şimdi? Piyanoya ben küçükken annem bağlamıştı. 7 Sene aradan sonra bu kız geri döndürmüştü beni. Onun için çalmıştım ben. Gitti mi? Aynı annem gibi gitti mi o da? Hayatın adaletine sövdüğüm ilk gün o gündü galiba...

Gözlerim etrafı görmüyor lan bildiğin. Yaşlar birikmiş gözlerimde. Kilometrelerce yolu koşup, yürüyüp, sürünüp gittim. Sonuçta evime gelmiştim. Piyanomun olduğu karanlık odaya çekilip yerdeki yastığın üzerine oturdum. Bacaklarımı göğsüme çekip ellerimi gözlerime koydum. Ağlıyordum hala. Neden buradaydım lan? Sanki kız öldü, ne aptal çocuğum ben.

-Selin.. Ölmedin değil mi?

-Ölemezsin sen. Dünyada ölmesi gereken bu kadar gereksiz insan varken sen mi öleceksin Selin..

(Yere düşen gözyaşı damlası)

Dilim tutulmuştu bildiğin. Yavaşça hastaneden çıktım. Yolda hızlıca yürüyordum. Neden mi? Bilmiyorum. Gözlerimden yaşlar boşalıyordu sadece. Selin yaşıyor mu bilmiyordum. Öldü haberini almaktan korktuğumdan buraya gelmiştim belki de bilmiyorum. Ne olacaktı şimdi? Ya ölürse o ne olacak lan?

-Korkuyorum Selin.

-Selin ölme.

-Selin bırakma beni Selin...

sağol panpa düzelttim.

(B)- Oğlum ne oldu lan kıza?! Sen yanında mıydın? Ne oldu Mert ne oldu lan ne oldu!

(Ben)- ...

(E)- Mert iyi misin sen?

(B)- Lan giberim Mertini. Mert, Selin iyi olacak değil mi? Lan bir şey söyle. Kötü durumda değildi değil mi?

(Ben)- ...

Berke etrafa koşuyor, duvara vuruyor. Ben susuyorum. Gerçekten bu kadar fazla mı seviyordun lan Selini Berke. Aralarında büyük aşk varmış da benim haberim yokmuş. Ben yan tarafta oturan ikinci plandaki figüranım sonuçta..

MERT

ŞiMDiKi ZAMAN

Selin kötü. Fazla kötü. Ölüyor mu? Bilmiyorum. Korkuyorum. Onu kaybetmekten çok korkuyorum. Kaybedemem onu. Arkadaşımı seven kız olsa bile onu kaybedemem.

Ezgi ve Berke geliyor, ailesi perişan halde orada oturuyor. Peki ben? Ben sadece dikiliyorum öyle. idrak etmeye çalışıyorum olanları. Benim elimi tutan kızın bir anda titreyip fenalaşması. Berbat bir şey lan. Kalbim o kadar saçma bir ritimde atıyor ki, yerinden fırlayacak mı dersin, içeride patlayacak mı dersin, kim bilir.

SELiN

7 SENE ÖNCE

-Seneye bende burada piyano çalacağım sonuçta. Gelecekteki rakiplerimi izlemem gayet mantıklı.

+Sırada, Mert !!!

-Mert ha?

•

(Alkış sesleri)

-Muhteşemdi. Gerçekten muhteşem..

•

-Anne! Anne! Ben kemana başlamak istiyorum!

(S-An)- Nereden çıktı kızım şimdi bu?

-Bugün bir çocuk piyano çaldı. Büyüdüğümde onun yanında keman çalmak istiyorum!

(S-Ba)- Bizim minik kız aşık olmuş desene.

(Gülüşmeler..)

Elleri titriyor.

(Ben)- Selin?

Daha fazla titriyor.

(Ben)- Selin? Selin ne oluyor? Selin!

Bütün vücudu titremeye başlıyor.

(Ben)- Selin! Doktor yok mu!? Lan doktor yok mu hastanede!

Koridorda koşmaya başla, doktoru bul, Selinin yanına zütür.

Her yeri titriyor.

Selin..

Gözlerimin içine baktı. Ağzıyla olmasa da gözleriyle gülümsüyordu sanki bana. Düşüneceğiniz gibi bir tutma değildi bu. Masum, arkadaşça bir şeydi.

(Ben)- iyi olacaksın Selin. Hem Berke istediği şeyler olmadığında çok üzülür. Senin iyi olmanı istiyor, onu üzmek istemezsin herhalde değil mi?

(S)- Tabiki istemem. iyi olacağım söz. Sağol Mert, yanımda olduğun için.

Ne olurdu ki beni sevse? Ne olurdu ki Berke gibi olsam. Ne olurdu ki Selin arkadaşımı seven kız değil de beni seven kız olsa?

Bi akşam hastaneye gitmek istedim. Nedeni yok, merak ettim sadece. Özledim de denilebilir. Otobüse bindim, hasteneye geldiğimde o her zamanki heyecanım yine üzerimdeydi. Odasına doğru giderken aklıma hiçbir şey getirmediğim geldi. Doğru, o en sevdiği çikolatalardan almam lazımdı sanırım.

Hemen hastaneden çıkıp pastaneye gittim, çikolataları aldım. Tekrar geri döndüm. Acaba o da beni özlemiş midir? Tabikide hayır aptal. Birde düşünüyorum ya.

Kapısını tıklattım, içeri girdim. Uyanıktı, beni gördüğünde yüzü o muhteşem gülümsemesiyle doldu.

(Ben)- Selam.

(S)- Mert Bey, hoşgeldiniz. Özlemedim desem yalan olur bak şimdi. Ver bakalım şu çikolataları.

(Ben)- Beni mi özledin çikolataları mı?

(S)- Bilmem, çikolatayı daha fazla herhalde. (Sırıttı)

Yine normal sohbeti ettik. Eğlendik, güldük. Yanında olmak o kadar mutlu ediyordu ki beni. Sonrasında garip bir şey yaptım. Yanına yaklaşıp elini tuttum.

-Ameliyat başarılı geçti. Bi süre gözlem altında tutacağız.

Başarılı ha? Herkes birbirine sarıldı, mutluyduk falan filan işte. Peki ya ben? Dışarı vurmasam da o kadar fazla mutluydum ki. O an ne yapacağımı şaşırdım. Peki, ameliyat başarılı olsa da hala bu hastalığın devam etme olasılığı var. Bu olmaz değil mi? Bu kadar şanssız olamaz Selin. Değil mi?

Kemoterapi olayları falan işte, normal devam etmeye çalışıyordu Selin. Normale dönmeye çalışıyordu. Aklım sürekli ondaydı, bir hiç için bunları yapıyordum belki de. Arkadaşımı seven kız sonuçta, bana bakar mı? Tabikide hayır. Peki ben neden bu kadar bağlandım ki? Aptalım gerçekten.

Berke ve Ezgi gelmişti hastaneye. 1 Hafta daha gidip geldik hastaneye. Sonuç olarak ameliyat olmaya karar vermişti Selin. Ameliyattan çıkamama şansı vardı. Yani düşük bir ihtimaldi fakat yine de olabilirdi. Umarım olmazdı. Arkadaşımı seven kızın, benim sevdiğim kızın ölmesini istemiyordum ben.

2 HAFTA SONRA

Selinin ailesinin maddi durumu iyiydi. Ameliyat için bir sıkıntı çekmediler. Hatta fazla hızlı olacaktı Selin. Ameliyat hazırlıkları yapılıyordu biz okuldayken. Çıkışta bildiğin koşarak gittim durağa. Hastaneye gidip köşeye çekildik. Başarılı bir ameliyat olmasını umuyorduk sadece. Fakat o kadar çok korkuyordum ki, ya bir şey olursa ona, ya ölürse?