Erken patladı benzinlikte alkol satışı uzun süredir yasak. Bir günde iki iş görüşmesi de pek mümkün değil. Kolay gelsin

beyler ilginiz için hepinize sonsuz teşekkürler. Pek çok mesaj geliyor ellerinize sağlık her birine tek tek yanıt vermek isterim ama topluca burdan yazayım öncelikle.

hikaye %99 gerçektir. Atladığımız hata ettiğimiz küçük yerler olabilir aradan yıllar geçti.

Benzer şeyler yaşayıp duygulanan panpalarım, daha eğlenceli ve farklı konularda yaşanmış çok sağlam hikayeler yakında gelecek. Çok küfür yememek için hazır partlar yapacağım, takipte kalın.

Çok amatör şekilde kendim de hikayeler yazmaya çalışıyorum, üzerinde çalışıp buraya layık olduğuna karar verdiğimde onları da paylaşacağım.

yok kardeşim olayın aslını en sonunda yukarıda yazdım zaten

Yıllar geçti, okul bitti hayatımı kuruyordum, ne o beni bir daha aradı ne ben onu ve aklımdaki soruları bir daha merak ettim. Bu hikayeyi yazarken iki gün ortadan kaybolmuştum. Ona mesaj attım, bir soru soracağımı, beş dakika görüşecek vakti olup olmadığını sordum. Dönmüştü biliyordum, başkalarından haber almıştım yine de. Buluştuk o soruyu sordum, nasıl öğrendin dedim. Aradan 9 yıl geçtikten sonra cevap verdi.

Benim ona yaptıklarımı, onu mutlu etmek için çabaladığımı sonunda anlamış bana bir sürpriz yapmak istemiş. Hikayede bahsetmiştim, annesinin halasının bizim yazlığa yakın evleri vardı. Annesinden izin alıp oraya gelmiş. Fotoğraflardan kaldığım, yeri kasabayı iyice tanımış, geldiğinde beni görüp 3-4 gün takip etmiş. O zaman annesini aradığımı, ona bir telefon geldiğini söylediğini söyledim. Annesine haber etmiş, benim merak edeceğimi bildiği ve esas acıyı öğrenemeyeceğim zaman çekeceğimi bildiği için böyle bir yola başvurmuş.

Güldüm sadece, hiç bir şey hissetmedim. Sen neler yaptın, bir çay daha içermisin dedi. Parmağındaki yüzüğü göstererek 'erkek arkadaşın için sorun olur' ben kalkayım Sabri bekler dedim ve oradan ayrıldım...

HiKAYE BiTMiŞTiR !

Otobüste neredeyse herkes uyuyor ben sessiz sessiz ağlıyordum. içimdeki acı sanki dışarı çıksa otobüsü yakacaktı. iki saat kadar belki biraz daha fazla gittikten sonra otobüs bir yerde mola verdi. Hava yavaş yavaş aydınlanmaya başlamıştı. Aşağı indim. Karşımda bir adam bana bakıyordu. Nedir derdin dedi bir sigara uzattı, hiç içmemiştim ama yılların tiryakisi gibi alıp yaktım düşünmeden.

Ne işim vardı burada, bu ayazda güneş bile doğmamışken ben ne yapıyordum. Ben kimdim, kimin için gelmiştim buraya kadar. Otobüsten biraz uzaklaştım, sigaradan bir fırt daha çektim ve attım. Yürümeye başladım, bu acı geçecek miydi yoksa şu yoldan geçen arabalardan bir tanesi üstümden geçse de kalır mıydı hala. Nasıldı hissettiklerim ben bilemiyordum ama can dündar çoktan yazmıştı benim için...

Göz yaşlarından etrafı göremez hale geleceksin
ondan ölmesini isteyecek kadar nefret edecek
az sonra kollarında ölmek isteyecek kadar çok seveceksin
ölüme çare bulundu ya da yarın kıyamet kopacakmış deseler, başını kaldırıp ne dedin diye sormayacaksın
Yalnız kalmak isteyeceksin
Hem de kalabalıkların arasında kaybolmak
ikisi de yetmeyecek

Geçmişi düşüneceksin
neredeyse dakika dakika
ama kötüleri atlayarak
onunla geçtiğin yerlerden geçmek isteyeceksin
gittiğin yerlere gitmek
bu sana hiç iyi gelmeyecek
ama bile bile yapacaksın
biri sana içindeki acıyı söküp atabileceğini söylese, kaçacaksın
aslında kurtulmak istediğin halde, o acıyı yaşamak için direneceksin

Kimdik biz, geride kalanlar mı yoksa henüz ölmemiş olanlar mı. Öldüremedi beni Nesrin yürüdüm saatlerce, ayaklarımda yaralar oluşana ve onlar patlayana kadar yürüdüm. Yağmur yağıyordu, o gün yağmuru sevdim her damlası beni biraz daha ayıltıyordu yağmur da beni sevmişti, acım dinsin içimdeki ateş sönsün diye durmadan yağıyordu. Nesrin öldüremedi beni ama ben onu sonsuza kadar içimde öldürdüm...

Kazandığım okul artık beni mutlu ediyordu. Nesrin gidecekti, tam 3 yıldır onunla aynı okulda en azından aynı şehirlerde olmak için deli gibi çalışmıştım. Ama olmadı, hiçbir şeyi biz kendimiz şekillendiremiyorduk. Ortak arkadaşlarımızdan birinden zar zor Nesrin'in yeni numarasını aldım. En azından haber verip onu da tebrik etmek istiyordum. Yıllar sonra sesini duymaya cesaret edemedim, arayamadım.

Okula başlamıştım, ortam, insanlar her şey harika görünüyordu. Çok geçmeden bir sürü yeni arkadaş edindim. Ne kadar unutmaya çalışsam da aklımdan çıkmıyordu Nesrin. Ne yapıyordu şimdi acaba, yeni okulu nasıldı, kimlerle tanışmıştı hepsi aklıma ister istemez geliyordu. Dönem sonuna yaklaşmış ve finallerden önce kafa dağıtmaya karar vermiştik. Artık evdekilerle hiçbir sorunum kalmamış istediğim zaman dışarıya çıkabiliyor, arkadaşlarımda kalabiliyordum. Yine öyle bir gündü, toplandık ve bir arkadaşımızın evine gittik. Bize yetecek her şey vardı, erkek ortamıydı güzel muhabbet dönüyordu. Saatlerce konuştuk ve içtik.

içtikçe başım ağrıyor, gözlerimin önüne Nesrin geliyordu. Şimdi onunla aynı okulda olmak vardı. Geçmiyordu ona olan sevgim, dayanamadım aradım. Benim de numaram değişmişti, çok geçmeden telefon açıldı. Sarhoştum ama yine de sesimden tanıdı. Önce tersledi, kapatmaması için yalvardım. Bir anda ağzımdan nerdesin yanına gelmek istiyorum sözleri döküldü. Yanıma mı, gel tabi evdeyim dedi. Şok oldum o an telefonu tamam diyerek kapattım. Sarhoştum, aşırı içmezdim ama içkiye dayanaklı değildim. O andan sonra hayatımın en zor gününü yaşayacağımı bilmemek üzere evden çıktım ve otogara gittim...

Ben artık ben olmaktan çıkmıştım, Nesrin'in sesini yıllar sonra işitip bana gel dediğini duyduktan sonra beni artık başka bir şey yönetiyordu. Nesrin'in kaldığı şehire giden ilk otobüsten bilet aldım. Araç bir saat sonraydı, 4-5 saatlik de bir yol gidecektim. Sabaha karşı orada olurdum. Geçtim oturdum bir köşede. insanları izlemeye başladım. Her birinin kendi amaçları vardı, benim de bir amacım vardı ve ona doğru gidiyordum. Otobüs saati geldi, yolum uzundu. O yolda ne hayaller kurdum, neler düşündüm hatırlamıyorum. Gel demişti bana affetmişti artık.

Yolculuk bitti, otogarda indim. Hemen Nesrin'i aradım. Saat geçti ama geleceğimi söylemiştim. ikinci aramamda açtı, sesi uykulu geliyordu. Geldiğimi, evinin nerede olduğunu nasıl geleceğimi sordum. Bir anda ne yaptın sen dedi sinirle. Geldim işte, sordum sana gel dedin dedim. Bir of çekti ve evinin adresini verdi, şaşırmıştı tabi kız, bir anda beklemiyordu ya da ben öyle düşünmüşüm.

Eve vardım kapıyı çaldım ve yukarı doğru çıkmaya başladım, Nesrin kapısı yarım açılmış şekilde bekliyordu. Değişmişti baya saçlarının rengi, yüz ifadesi... Sarılmak için hamle yaptım, eliyle beni durdurdu. Nasıl böyle bir şey yaptın dedi. Anlam veremedim, ne demek nasıl gel dedin bana şimdi böyle mi söylüyorsun içeri gireyim bari bu nasıl karşılama dedim.

O an hayatımı değiştiren cümleyi kurdu, burda kalamazsın, erkek arkadaşım için sorun olur' dedi. Neye uğradığımı şaşırmıştım, kitlendim hiçbir şey hissetmiyordum. Ondan nefret etmeliydim ama etmedim. Devam etti, arkadaşım var Sabri dur onu arayım madem geldin buraya kadar orada kal bugün bari dedi. Hafifçe gülümsedim, eyvallah dedim ve arkama bakmadan aşağı indim. Artık ne kulaklarım duyuyor, ne gözüm görüyordu. Dışarıdaki ayaz ayaklarımı hissettirmeyecek kadar etkiliydi ama montumu çıkarıp yere çarpmamı engelleyemedi. Yapacak bir şey yoktu, otogara gittim geri dönmek için bilet sordum. Şans eseri 15 dakika sonrasına otobüs vardı. Bindim ve artık sonsuza dek oradan ayrıldım..

O günden sonra kendimi kaybetmiş gibiydim, kimseyle konuşmuyor bir an olsun tebessüm bile edemiyordum. Tatil bitmiş okul başlamıştı, o ana kadar tek tesellim Nesrin'i okulda bulup binlerce kez özür dilemekti. Ama o da olmadı, Nesrin okula gelmiyordu. Telefonu da halen kapalıydı hattını değiştirmiş olmalıydı. Okula gitme saatlerinde evinin önünde bekliyordum ama bir türlü denk gelemiyordum. Çok geçmeden öğrendim. Nesrin okulu da değiştirmişti. Nasıl böyle bir şey yapmış olabilirdi, ben kendim biliyordum anlattıkları doğruydu ama o başka birinden duymuştu. Bir kez olsun benden dinlemek aklına gelmiyor muydu. Başkasına inanıp nasıl bir anda beni böyle silebilmişti. Kafamın için yanıyor, aklım almıyordu. Beni dinlememiş olması bir yana bir yandan da bunu nasıl öğrendiğini bilmek istiyordum. Ne yaptımsa, öğrenemedim. Arkadaşları da hiçbir şey bilmiyorlardı. Artık çaresizdim. Günler geçtikçe kendimi biraz olsun avutmak için Nesrin'e kızmaya başlamıştım. Beni bir kez olsun nasıl dinlemezdi. Ama eninde sonunda onu bulup bir yerde içimden geçenleri, neden öyle yaptığımı anlatmak istiyordum. Suçluydum ama suçluluk duygusu beni daha çok boğuyordu onu suçlamaya başlamıştım artık.

içim öğrenmekten, onunla konuşmaktan vazgeçmese de artık pes etmiştim. Ne yapabilirdim peki, yapabileceğim en iyi şey ders çalışmaktı artık. Ders çalışıp, o nereyi kazanıyorsa ben de oraya gidecektim. Önümüzde daha 3 sene vardı. Normal hayata tam olarak uzunca bir süre daha dönemesem de tek aklımdan geçen bu üniversite planıydı. Deli gibi ders çalışmaya başladım, Okan da yardımcı oluyordu. Artık Nesrin'e karşı sevgimi içime gömmüştüm, onunla bir daha konuşabilmek için sadece bunu yapıyordum. 3 sene boyunca ne Nesrin'i gördüm ne de ne olduğunu öğrenebildim.

Sınav zamanı gelmişti. Dershanede oldukça iyi puanlar alıyordum. Hocalar da bizimkiler de çok umutluydu. Ne onların ne de kendi umutlarımı boşa çıkarmadım. 8 binlerde bir sıralama yapmıştım. Puanı almış, gururla herkese anlatırken bunu neden yaptığımı tekrar düşündüm. Şimdi ne yapacaktım, yine bir stres sürecine girip Nesrin'in hangi okulları tercih ettiğini öğrenecektim. Yapmadım, kendi tercihimi içimden ne geliyorsa yaptım. ikinci sıradan tercih ettiğim okulu ve bölümü kazanmıştım. Ailemden de ayrılmayacaktım. Peki Nesrin ne olacaktı. Ne yapmıştı. Okulların duvarlarına o sene kazanan kişilerin isimleri ve okulları asılırdı. Onun okuluna gittim, kocaman bir liste vardı. Biraz daha baktıktan sonra gördüm. Artık aynı şehirlerde değildik, benim kazandığım okul ve bölüme göre oldukça aşağılarda bir yer kazanmıştı. Gidecekti artık, onu bir daha göremeyecektim...

Hem durumu nasıl düzelteceğimi düşünüyor hem de Nesrin'in tüm bunları nasıl öğrendiğini bulmaya çalışıyordum. Okan haricinde kimsenin Nesrin'den haberi yoktu. Peki Okan olabilir miydi? Okan Nesrin ile ilgili her şeyi biliyordu ama neredeyse 24 saat birlikteydik. Nesrin'in numarasını da biliyor olamazdı, Cansu ile birlikte dolaştığımız için telefona ne olur ne olmaz diye bir şifre de koymuştum. Hem daha detaylı düşününce ilk 3-4 günlük mevzulardan haberi vardı Nesrin'in eğer Okan olsa son güne kadar her şeyi bilmesi gerekirdi. Daha önemli ve ciddi olaylar son günlerde yaşanmıştı zaten Nesrin onların hiçbirinden mesajında bahsetmemişti.

Yol bitmiyor düşündükçe sanki aklımı kaçıracak gibi oluyordum. Her an Nesrin'i arasam da telefonunu açmıyordu. Tamamen kapatmıştı, aramalarıma cevap vermese en azından mesajlarımı görürdü ama o imkanım da ortadan kalkmıştı.
Otobüsten inip eve geçtim uzun süredir uyumamanın yorgunluğu ile uyuyakalmıştım. Birkaç saat sonra irkilerek uyandım. Hemen Nesrin'i aradım ama halen kapalıydı telefonu. Yapacak bir şey yoktu son çare annesini arayacaktım en azından kapısına gitmekten daha normal bir davranıştı. Annesi telefonu açtı, Nesrin'in cevap vermediğini merak ettiğimi söyledim. Belli ki öğrendiklerini annesine de anlatmıştı. Nesrin'e bir telefon geldi fırlatıp attı telefonunu ulaşamazsın şimdi zaten ama istersen arama artık olan olmuş dedi. Her şeyi o da biliyordum, utancımdan yerin dibine girmiştim. Peki diyerek telefonu kapattım.

Ne yaptıysam Nesrin'e ulaşamadım. Ne telefonlara çıkıyor ne evden dışarı adım atıyordu. Bu işin aslını öğrenmek için dayanamayıp açık açık Okan'a da sordum. Beni böyle düşündüğüme utandıracak cevaplar verdi, zaten düşününce onun olabilme ihtimali tam olarak oturmuyordu kafamda. Herkesten şüpheleniyordum ama bulamıyordum, günlerce aylarca hatta yıllarca düşündüm bir türlü bu sornun cevabını bulamadım. Başından sonuna kadar ne olduysa birebir anlatmaya çalıştım, benim de tüm bildiklerim bu kadar ama bir türlü bulamadım 'kıza kim telefon etmiş olabilirdi'...

normalde hikayeyi burada bitirip sizlerden görüşlerinizi alacaktım. Ama devam ediyorum...

Durduğum yerde hiç bir şey konuşmayarak sadece sallanıyordum, Okan'ın soruları ve ısrarının şiddeti artıyordu. Anlatmam için sesini yükseltmiş benden bir cevap bekliyordu. Gözlerim doldu ve ağlamaya başladım. Okanın sesi alçalmıştı artık, zaten zor duyuyordum, beynimin içi birden o kadar kalabalıklaşmıştı ki ne düşüneceğimi bilemez haldeydim. Duygular birbirine karışmış, hepsini bir arada yaşıyordum. Üzüntü hissediyordum evet ama en baskını sanki şaşkınlıktı.

Nesrin öyle bir mesaj atmıştı ki inanamıyordum. Cansu ile neler yaptığımızı, nerelere gittiğimizi her şeyi biliyordu. O kadar ayrıntılı anlatıyordu ki sanki o anları bir kasede çekmiş ve Nesrin'e izlemesi için vermiştim. Okan'a olanları anlattım nasıl olur bu her şeyi nasıl bilebilir dedim. Biraz düşününce her şeyi bilmiyordu aslında, anlattıkları ilk 3- 4 güne aitti. Sonrasına dair hiçbir bilgi yoktu Nesrin'in mesajında. Biraz kendime geldikten sonra Nesrin'i aradım. Telefonu kapalıydı. Ne yapacağımı bilemez halde evin içinde dolaşmaya başladım. Yazlıkta olmasak çıkar giderdim kapısına, ne diyecektim gerçi. Hem saatin geç olması hem de olayın ciddiyeti nedeniyle annesini de arayamadım. O gece uyku falan yoktu zaten bana. Sabah annemin uyanması ile döneceğimi söyledim. Çok ısrar edince anlatmak zorunda kaldım. Biz hemen dönemeyiz benim işlerim var sen git madem dedi. Okan da Seray'ı bırakmak istemiyordu. Zaten gelmesini de istemedim, otobüs bileti alıp akşam yola çıktım.

gibtir git o zaman okuma silah mı tutuyoruz kafana

Okan ile derin derin konuşuyorduk ama artık uykumuz gelmişti, yatmaya hazırlanıyorduk. O sırada Nesrin'e bir mesaj atmak için telefonu elime aldım, o benden hızlı davranıp bir şey yazmıştı bile. Normal duygularla o telefonu elime son kez alışımda o dakikadan sonra hiçbir şey artık eskisi gibi olmayacaktı...

Mesajlara girdim, Nesrin'in attığı mesajı açmak için tuşa bastım. Uzun bir mesaj atmış olmalıydı çünkü normalde biraz daha fazla zaman aldı mesajın açılması. Mesaj açıldı, okumaya başladım. Kalbim yerinden sökülüyor, birileri sanki üzerine bastırıyordu. Terlemeye başladım, ellerimi ve ayaklarımı koyacak yer bulamayacak kadar rahatsız hissediyordum. Yüz şeklim değişmiş, istemsiz hareketler ve mimikler yapmaya başlamıştım. Okan farketti bir gariplik olduğunu. Ne oldu neyin var kuzen dedi. Ağzımı açamıyordum, Okan'ın sesi zaten çok derinden ve buğulu geliyordu. Mesajı bir kez daha okuduktan sonra elimle gözlerimi kapattım ve telefonu kenara koydum. …

Bir haftadan fazla bir süre geçmiş, tatili neredeyse yarılamıştık. Bu sene diğer yıllardan farklı olarak yazlıktaki arkadaşlarla grupça takılmak yerine Okan Seray Cansu ve ben bir aradaydık.
Okan ve Seray tatil bittikten sonra da görüşmelerin planlarını yapıyor, aynı şehirde olmanın kendileri için çok iyi olacağından bahsediyorlardı. Cansu ile benim bu şekilde bir planımız yoktu. Zaten başka şehirlerdeydik ama daha da önemlisi Nesrin vardı, ya da ben öyle sanıyordum.

Bir kaç gün sonra Cansu ve ailesi birlikte günübirlikte bir gezme planı ile kasabadan ayrıldılar. O gün Seray Okan ve ben kalmıştık. Biz de daha sakin bir gün geçirip evlere erken dağılmaya karar vermiştik o gün. Balkonda Okan ile oturuyor dertleşiyorduk, her şeyi biliyordu benim kafamın dağılması ve moralimin yerine gelmesi için de elinden geleni yapıyordu.

Okan bir seneye yakın bizde kaldı. O zamanlar öyle bir plan yoktu ama yurt ayarlamakta zorlanınca ve ev tutmak da bütçelerine uygun gelmeyince böyle bir yol düşünüldü. Birlikte çok iyi vakit geçiriyorduk benim kardeşim yoktu, Okanı hem arkadaş hem de bir abi olarak görüyordum. Peki her zaman bu kadar iyi mi geçecekti birlikte geçirdiğimiz vakitler bunun cevabı o günlerde kesinlikle evet olurdu.

Ben yağmuru çok severim, yağmur da beni. Hikayenin geri kalanını okurken şu linkten fon müziği yapmanızı tavsiye ederim. http://www.rainymood.com

Okan'ın dediği gibi oldu. O Seray ile yakınlaştı ben de Cansu ile. Cansu son zamanlarda Nesrinde bulamadığım ne varsa hepsine sahipti ve bana hiç çekinmeden ne hissediyorsa aktarabiliyordu. Ne ben ona aşıktım ne de o bana, bunu ikimiz de biliyorduk. Zaten bir kaç haftalık bir şeyi büyütmenin sonrasında acı çekecek hale gelmenin de pek anlamı yoktu.

Cansu, yurtdışında yaşamasının getirdiği rahatlıkla birlikte fazlasıyla sıcak kanlı ve samimiydi.Bir arada olduğumuz her an sarılıyor, öpüyor ve yanımda ne kadar mutlu olduğunu en açık haliyle belli ediyordu. Son zamanlarda Nesrin'de en çok istediğim şey bunlardı. Aslında bunların hepsi bile değildi belki de, sadece yanımda mutlu olduğunu hissetsem yeterdi. Nesrin'e yaptıklarımın binde birini Cansuya yapmamıştım. Gerek de yoktu çünkü, yaptıklarım ona hissettiklerimle alakalıydı.

Her şey oldukça belki de olması gerekenden fazla güzeldi. Birlikte geziyor, birlikte gülüyor tüm gün sabahtan akşama kadar her şeyi birlikte yapıyorduk. Cansu insanın aklını başından alabilecek bir güzelliğe sahipti. Onunla yürürken herkesin ona karşı bakışlarını hissetmek yada yakalamak çok kolaydı. ikimiz de güzel vakit geçirme derdindeydik. Öyle de oluyordu, daha önce yapmadığım bazı şeyleri bile onunla yapmıştım ve bu iyi geliyordu.

Hiç alkol almamıştım o güne kadar, ama onunla birer bire içmek bile güzel geliyordu. Aşık mı oluyordum yoksa, değildi bu başka bir şey olmalıydı. Yatıp yastığa başımı koyduğumda Cansu gidiyor yerine Nesrin'in hayali gözlerimin önüne geliyordu çünkü.

Dediğim gibi, benimle vakit geçirmekten zevk alıyordu, her an yüzü gülüyor sanki beni yıllardır tanıyormuş gibi rahat davranıyordu. Bir yıl boyunca yaşananlardan, çektiğim sıkıntılardan ve Nesrin'in artık tahammül edilemez ve anlam veremediğim soğukluğundan yorulmuş sanki Cansu ile dinleniyordum.

bugun saat 22.00 da bitiriyoruz.

Kız senden hoşlandı heralde kuzen diyerek başladım. Okan, bende anlamadım çağırdım sadece gördün ama sürekli de konuştuk falan, Seray da bozuldu heralde ondan kalktı değil mi diye sordu. Kızlar geldikten sonra bir anda morali bozuldu zaten o yüzden olabilir ne yapacaksın şimdi dedim. Seray'dan hoşlandım baya belki dönünce de görüşürüz belli mi olur, Cansu hollandaya dönecek zaten sen al onu ben uğraşmam dedi. Şaşırdım bir anda, bu kadar güzel bir kızı uğraşmam diyerek red mi edecekti. Kız da Okan'a ilgi gösteriyor gibiydi hem de.

Nasıl olacak o iş, kız tüm gece seninle konuştu nerdeyse dedim. 'Olum ben Serayla ilgilenirim, kıza soğuk davranırım sen de biraz yakın davranırsın kendiliğinden olur zaten, hem senin sevgilin yok mu takıl işte bununla burada, bir daha seneye ya görürsün ya görmezsin' dedi.

Aklıma yatmıştı, bu konu hakkında derinlemesine konuşa konuşa eve ulaşmıştık. Baya yorgunduk o gün, telefona bakmak da hem yorgunluktan hem Cansu'nun heyecanı ile aklıma bile gelmemişti. O gece öylece uyudum.

Sabah uyandığımda Nesrinden gelen mesajları gördüm. Ne yaptığımı, nasıl gittiğini, oraya gidince beni unuttun içerikli bir çok mesaj atmıştı. ilgilensem ne oluyordu ki, sanki doğru düzgün konuşuyor güzel birkaç sey söylüyordu. Çok umursamadan geçiştirecek şekilde cevapladım Nesrin'in mesajlarını. Ona sadece çok kızgın ve kırgındım, sevgimde hiçbir değişiklik yoktu. Şimdi gel yanıma dese tatili bitirip anında dönerdim, Cansu da umrumda olmazdı.

Kızlar masaya doğru geldiler, hemen iki sandalye daha ayarladık ve oturdular. Diğerinin kim olduğu ne olduğu umrumda değildi. Sadece O'na odaklanmıştım. Adını öğrendiğimde onun adı Nesrin isminin beynimdeki yerine yerleşiverdi. ismi Cansuydu. Hollanda'dan gelmişlerdi. Orada yaşadıklarını iki senedir yaz için buraya geldiklerini söyledi. Geçen sene nasıl olmuştu da görmemiştim. Cansu tam anlamıyla kusursuzdu. Gözlere zarar verecek kadar güzelliğinin yanında kırık türkçesi ile de inanılmaz tatlıydı. Bizim kızlar da sohbete dahil oldular. Hepsinin modu biraz düşmüş gibiydi sanki. Kız bir anda tüm ilgiyi üzerine toplamıştı. Ama en çok Seray'ın morali bozulmuş gibiydi.

Cansuları masaya Okan davet etmişti ve en çok da o konuşuyordu. Bu durumdan kaynaklı olacaktı ki Seray bir süre sonra çok geç kalmaması gerektiğini söyleyerek kalkmak istedi. Hepimiz biraz şaşırsak ısrar etmemiz bir işe yaramadı. Seray tek başına kafeden ayrıldı. Ben Seray giderken bir an Okan'a baktım. Neden baktığımı anlamıştı, yüzü ile bilmiyorum anldıbına gelen bir ifade ile yanıt verdi.

O gece kalkıncaya kadar sohbet ettik. Cansu bir yana diğer kız da çok tatlı ve samimiydi. Ama bir sorun vardı sanki Cansu ile sürekli Okan konuşuyordu. Böyle olmaması gerekiyordu. Benim de moralim yavaş yavaş bozulmaya başlamış gibiydi. Çok geç olmadan yarın plajda buluşmak üzere sözleşip evlere gitmek üzere ayrıldık. Eve giderken Okan ile tek konuşacağımız konu vardı. Cansu...

Kafeye varmış arkadaşlarla buluşmuştuk. Herkes içecek bir şeyler söylemiş muhabbet ediyorduk. Okan çok belli etmese de Seray ile ilgileniyordu daha çok yada ben durumu bildiğim için bana öyle geliyordu. Herkes okulundan, dönem içinde neler yaptığından bahsederken kapıdan iki kız girdi içeri. Hemen çarprazımızdaki boş masaya oturdular. ikisini de tanımıyordum. Ama özellikle bir tane vardı ki tanımıyor olmama lanet ettirecek kadar güzeldi. inanılmaz fiziği, sapsarı gür saçları ve yeşil gözleri ile kızları bile kendine hayran bırakacak kadar güzeldi. Beyaz bir elbise giyinmiş sanki dünyadaki tüm kusursuz beyazlar onun üzerinde toplanmıştı. Nesrini gördüğüm günden beri ilk kez bir kıza içim giderek bakmıştım hatta sadece bakmıştım belki de. Tüm dikkatim dağıldı, masada olup bitenle ilgilenemiyor, dış dünyada ne oluyorsa sanki duyamıyordum. Çok geçmeden bizim masadakiler durumun farkına vardı. Zaten fark edilmeyecek gibi değildi. Kitlenmiş gibiydim. Bizimkilere gözümle kızı gösterip tanıyor musunuz diye sordum. Hiçbir tanımıyordu, ben de senelerdir gelmeme rağmen ilk kez görmüştüm. Sadece bizim değil tüm kafenin dikkatini çekmişti kız. Masada bir anda o ana kadar konuşulan her şey bitti ve kız hakkında konuşmaya başladık. Okan kendi yaşının da verdiği cesaretle gidip konuşmamı önerdi. imkanı yoktu öyle bir şey yapmamın daha önce hiç denememiştim bile. Aradan kısa bir süre geçti ama hala herkesin dikkati kızın üzerindeydi. Okan sen gitmezsen ben gidip çağırayım masaya kızlar da var kaynaşırlar dedi. Bu fikrin üzerinde biraz konuştuktan sonra hepimiz onayladık. Okan masadan kalktı kızların yanına gitti. Ne konuştuklarını tam olarak duyamasak da kızlar çantalarına doğru hareketlenmişti, geliyorlardı...

Yazlığa gitmek için yola çıktık, uzun bir yolculuğun ardından eve ulaştık. Hepimiz çok yorgunduk ama oranın havası bir başkaydı. Sanki daha iyi hissediyordum. Her sene gittiğim o küçük kasabada çocukluğum, anılarım ve yazdan yaza görüşsek de bir çok arkadaşım vardı. Hem bu sene Okan da vardı, herşeyi birlikte yapacaktık. Nesrinle yolculuğa ve geldiğimize dair kısa bir konuşma yaptıktan sonra biraz dinlenip o gün erken yattım.

ilk birkaç gün Okan ile çevreyi gezdik, bazı arkadaşlarımı gördüm bazılarını da orada olup olmadıklarını öğrenmek için aradım. Çoğu oradaydı, zaten kasabada otel kavramı pek olmadığı için gelen insanlar kendi yazlıklarına gelir ve yazın başından sonuna kadar kalırlardı. O yüzden herkes mutlaka birbiri ile denk gelirdi. Ertesi gün için orada olan arkadaşlar ile sözleşip plaja gitmeye karar verdik. Seray, Ece, Yiğit, Alican ve Büşra bizden önce gelmişlerdi. Neredeyse hepimizin yaşları aynıydı sadece Okan bizden daha büyüktü ama her biriyle çok iyi anlaştı.

O gün orayı ne kadar özlediğimi daha iyi anladım. Keşke dönem biter bitmez gelseydim diye düşünmeye başlamıştım. Nesrin ara sıra yazıyor ama yine aynı tavırla konuşmalarına devam ediyordu. Çok mutlu değildim ama kafama takmanın bir anlamı da yoktu en azından burada tatildeyken elimden zaten bir şey gelmezdi. Çok güzel bir gün geçirmiştik, hava muhteşem deniz sıcacıktı. Akşam saatleri yaklaştığında yemekten sonra buluşmak için arkadaşlarla sözleştik ve evlere dağıldık...

Tüm gün plajda voleybol oynamak ve o çarşaf gibi ve sıcacık suda yüzmek bizi epey yormuştu. Duşa girdikten sonra iyice ağırlık çökmüştü ama akşam da çıkmamız lazımdı. Geç kalmamak için bir an önce yemeğe başladık. Yemeğin ardından hazırlanmak için odalara geçtik. Benim işim bitmişti ama Okan bir hayli özenli hazırlanıyordu. Hemen şüphelendim tabi ve ne olduğunu sordum. Seray'ı beğendiğini söyledi. Seray benden 2 yaş kadar büyüktü, Okanla aralarında da iki yaş kadar vardı, anlaşabilirlerdi. Dur bakalım ilk günden bir şey yapma ortam bozulmasın dedim gülerek. Aynen aynen dedi ve hazırlanmasına devam etti.

Her sene gittiğimiz çay bahçesi nargile kafe tarzı bir yer vardı. Neredeyse kasabanın bütün bizim yaşımızdaki gençleri oraya takılırlardı. O gün başka tanıdık kişiler de görebilirdik ve gördük...

Eve gelmiştim, hazırlanmak için çok fazla zaman kalmamıştı artık. Son hazırlıkları yaptıktan sonra duşa girdim. Biraz iyi gelmişti, kafam az da olsa dağılmış gibiydi. En azından düşünebilecek kadar beynimdeki paslanma gitmişti sanki. Ona ne kadar kızsam da kendime engel olamıyordum, duştan çıktım ilk iş telefona bakmak oldu. Acaba bir şey yazmış mıydı, daha fazla merak ettiğim bir şey yoktu artık. Ben sadece Onu merak etmek isterdim, onun ne yazdığını ne söylediğini değil ama mecburdum. Ne bir arama vardı ne de bir mesaj. Ben eve gelmiş, hazırlanmış duşa girmiştim. O banyodan hala çıkmamış mıydı. Aşk ve nefretin çok yakın duygular olduğunu farkettiğim öyle bir andı. Bu kadarı da fazla geliyordu. Kendime zarar veriyordum, evin içine sığmıyordum, duvarlar üstüme geliyordu artık.

Birkaç saat sonra Nesrin'den mesaj geldi. Çok güzel fotoğraflar ama keşke makineyi sen zütürseydin orada yenilerini çekerdin yazmıştı. Nasıl böyle duygusuz bir hale gelmişti. Vedalaşmadan gitmemizin lafını bile etmiyordu bari mesaj atmak yerine arayamaz mıydı? Tatile gitmeme mi bozuluyordu yoksa ama buradayken de görüşmüyorduk zaten. Hem orayı ne kadar sevdiğimi biliyordu, hatta annesinin halasının bizim yazlığa yakın evleri vardı ve Nesrin küçükken bir kere gittiklerini hala hatırladığını söylerdi. Benim için mutlu olması gerekiyordu, ben de onun mutluluğu için her şeyi yapıyordum. içimden hiçbir şey yazmak gelmese de 'Bende başka makine var o sende kalsın' yazdım sadece ve telefona o gece bakmadım bir daha...

Derin düşüncelere kapılmış bir şekilde eve doğru yürümeye başladım. Nasıl bu hale gelmiştik. Her şey bir anda alt üst olmuştu. Ona doğum günü için yaptığım sürprizden sonra ilk kez beni öpmüş, saniyeler sonrasında babasından gelen haberle hayatımız değişmişti. Aşk nasıl bir şeydi böyle, akıl hastalığı gibi bir şeydi. Algıların kapanıyor, tüm karakterin değişiyor ve hiç düşünmeden sana her şeyi yaptırabiliyordu. Vedalaşamamıştık bile, ne oluyordu böyle yoksa o kaçınılmaz son artık ensemizde miydi ve son bir hareketiyle bizi yere sermek için bekliyor muydu. Bunu tahmin etmek imkansızdı ya da beyin denen o organ aslında ne kadar acizdi ki başka bir yerden aldığı emirlerle artık hareket ediyordu. Kalbimden ne geçiyorsa onu düşünüyor ve öyle olmasını diliyordum. En tehlikeli nokta bundan başka bir şey olamazdı. Kendi aklımla düşünmeye cesaretim kalmamıştı.

Nesrin'i o gün görememiştim, bir daha görmeme ihtimalim var mıydı? Neden öyle bir şey olsun ki, ne saçma bir düşünceydi. Daha beş on dakika önce mutlu olsun diye tüm anılarımı ona vermiştim, mutlu olacaktı. Onu daha çok görecektim artık yazlıktan döndüğümde.

Nesrin ile son görüşmemiz değildi ama annesini son kez o gün göreceğimi de bilmiyordum...

Bugün gün icinde hikayeyi son așamasına getiriyoruz, akșam da final yapacağız. Seviyorum hepinizi iyi geceler

Ben fotograf cekmeyi de cekinmeyi de cok severdim. En cok da yazliga gittigimiz zamanlar. Kucuklugumden beri onlarca belki yuzlerce fotografim vardi oralarda cekinilen. Simdiki gibi telefonun bir kosesinde duranlardan degildi hem de, hepsi manuel makina ile cekilmis baski fotograflardi.

Kis gunleri, yazı ve orada gecirdigim zamanlari ozledigimde albumleri cikarir halinin ortasina gecip sanki ilk defa goruyormuscasina saatlerce tek tek bakardim her birine.

Benim mutlu oldugum bir seyden Nesrin de mutlu olmaliydi bana gore. Birlikte cekilmis fotografimiz yoktu belki ama bendekileri ona verebilirdim. En sevdigim fotograflarimi derledim topladim kucuk de bir kutu bulup icine koydum. Onlar benim icin cok degerliydi, kis gunlerinin vazgecilmezleriydi ama Nesrinden onemli degillerdi. Bizim kediden artan parayla da basit de olsa ise yarar bir makine alip onu da kutunun icine ekledim. icine de "birlikte tatile gidemesek de aklim da kalbim de sende, sana da bu fotograflari emanet ediyorum. Bundan sonra hicbir tatilimiz ayri olmasin bu makineyle de anilarimiz olsun" yazan bir not yazip koydum.

icim biraz olsun rahatlamisti, fotograflarin sihirine inaniyordum. Ne zaman baksam onlara beni büyülüyorlardı cunku. ise yaramamasi, Nesrinin etkilenmemesi bir durum soz konusu olamazdi.

Ertesi sabah yola cikacaktik, kutuyu Nesrine bir an once vermeliydim. Nesrine haber vermeden evlerine gittim. Kapiyi caldim annesi acti. Nesrin banyoda gec iceri oglum dedi. Cok kalamayacagimi bu kutuyu vermek icin geldigimi soyledim. Gercekten cok vaktim yoktu, evde yapmam gereken islerim de vardi ama Nesrini de görmek icin son firsatti bu, yarin gidiyordum artik.

O an sanki beni görmese hazirladigim seyin daha etkili ve anlamli olacagini dusundum. Kutuyu annesine birakip ben Nesrinle haberlesirim siz verin diyerek ciktim...

Dayim ve kuzenim kayit islemleri icin gelmislerdi. Biraz olsun kafam dagilmisti cunku Nesrinle dogru duzgun konusmuyorduk. Gun icinde birkac kez mesaj veya kisa telefon gorusmeleri haricinde evlerimiz yakin olmasina ragmen bulusmaya ikna edemiyordum, zaten bir suredir artik sormayi da birakmistim.

Eskisi kadar mutlu degildim artik, her gunum sanki su gibi akıp giderken simdilerde zaman gecmek bilmiyordu. Biliyordum, Nesrin biraz düzelse eskisi gibi olmasina gerek yoktu hemen sadece biraz iyiye gittigini anlasam dunyanin en mutlu insani ben olacaktim. Ama olmuyordu.

Dayimlar kayit islemlerini halletmis dönmeye hazirlanirken, hem benim notlarin iyi olmasi hem de okanin universiteyi kazanmasi tatil konusunu tekrar gundeme getirdi. Annem okan ve beni alip tatile gitme fikrini dayima da soyledi.

Ben yaz basindaki kadar bu fikre soguk degildim artik, burada durmak bosunaydi. Evlerimiz ne kadar yakin olsa da sanki binlerce kilometre mesafe vardi aramizda Nesrinle. Sadece gun icinde birkac defa mesajlasmak icin burada kalmamin bir anlami yoktu.

Dayim cok gecmeden döndü. Biz de birkac gun icinde yola cikmak icin hazirlaniyorduk. Plandan Nesrine de bahsettim, daha once bir cok kez yazlik hakkinda, orayi ne kadar cok sevdigimle ilgili konusmustuk zaten. Yine ayni sekilde cok da ilgilenmeden benim icin sevinmis gibi yapmisti.

Icim yine de rahat degildi, sanki gidince daha da uzaklasacak gibi hissediyordum. Bir yandan da hala acaba onun morali bozukken tatile gitmem dogru mu diye dusunuyordum. Belki gitmeden onu ne kadar sevdigimi ve dusundugumu hatirlatacak bir seyler yapabilirdim...

Sabah uyandigimda Nesrin 10dan fazla mesaj atmisti. Bir kismi kedi icin tesekkur icerikli bir kismi da neden cevap vermedigimi soran mesajlardi. Ona karsi kirgin ve biraz da ofkeliydim ama o kadar seviyordum ki küsmek aklimin ucuna gelmiyordu. Uzatmamak icin erken yattigimi soyledim. Uzatmak istemiyordum ama artik üstüne de düșmeme karari almistim. Neredeyse o bir sey yazmadan yazmiyor aramadan aramiyordum. Nesrin bu duruma benim kadar sabırlı yaklasmadi, cok gecmeden neden boyle yaptigimi bir sey olup olmadigini ciddi ciddi sorgulayan bir konusma yapti.

Basta gecistirecek sekilde bir sey olmadigini soylesem de belki aramizdaki bu durumun cozulecegini ve eskisi gibi olacagimizi dusunerek icimden gecenleri anlattim. Onu boyle gordugume uzuldugumu elimden geleni yaptigimi ama ise yaramadigini soyledim. Artik kendimi suclu hissettigimi yada benimle konusmak istemedigini dusundugumu soyledim.

Bu sekilde konusmam durumu duzeltecegi yada Nesrinin tavrini degistirecegi yerine tam ters bir etki yaratti sanki. Boyle dusundugum icin beni sucladi, durumlari bildigimi nasil olmasi gerektigini cok da sakin olmayan bir sekilde anlatmaya basladi. Oyle bir konusuyordu ki sanki ben sadece kendimi dusunuyordum bana bencilmisim gibi davraniyordu.

Kendimi elbette dusunuyordum, onunla kotu olmak beni de mutsuz ediyordu ama bundan bir cikarim yoktu. En az kendimi dusundugum kadar onu da dusunmesem onun mutlu olmasini istedigimi bilmesem suclu bile hissedebilirdim, oyle konusuyordu cunku.

Tartisma cok buyumeden konusmamiz bitti ama hic bir sey duzelmemis belki de artik durum daha acik konusuldugu icin kotuye gitmisti...

Biraz daha oturduktan sonra kalkmak icin izin istedim. Yemege kalmami soyleseler de eve gitmem gerekiyor diyerek ciktim. Eskiden olsa gercekten eve de gitmem gerekse bir bahane bulup ya da annemleri arayip kalmak icin can atardim ama Nesrinin tepkisine daha dogrusu tepkisizligine bu kez gercekten alinmistim.

Eve gitmem cok uzun surmedi, Nesrinler tekrar tasinmis ve mesafe yine eskiden oldugu gibi cok kisaydi. Cok gecmeden yemege oturduk. Babam kuzenimin bizim burada universite kazandigini kayit icin dayimla onumuzdeki hafta geleceklerini soyledi. Az da olsa moralim duzelmisti, o kuzenimi severdim. Okanla aramizda 4 yas vardi ama bayramlarda veya baska zamanlarda denk geldikce iyi anlasirdik.

Nesrinden ses seda yoktu, artik iyice moralim bozuluyor ve belki de ilk defa ona karsi sinirli hissediyordum. Yapabilecegim elimden gelen her seyi yapmistim. Ne olabilirdi baska, babasi bir hayat tercih etmisti onu geri getirebilecek degildim ya da bunda benim bir sucum yoktu. Onu ne kadar anlamaya calissam da bana karsi olan tavri sinirimi bozmaya baslamisti. Yine de onu her seyden cok seviyordum, bazen bu durumun sonunda benden ayrilabileceginin ihtimali aklima geliyor , birden beynimden bu dusunceyi silmek icin baska seylerle ugrasiyordum.

Tam yatmaya hazirlanirken Nesrinden mesaj geldi. Yazmadin gittikten sonra bir sey merak ettim diyordu. Kendimce o kadar caba sarfetmesem, umursamaz ve normal bir cevap verebilirdim belki ama her seyi yapmama ragmen, onun belki de pgibolojisini duzeltebilecegini dusundugum bir kedi alip getirdigim gun sonunda boyle kuru ve bos bir mesaj atmasi zoruma gitmisti, hic bir sey yazmadan telefonu kenara koydum ve uyudum...