bir ay evveline kadar lg'ydi şimdi applewins

hadi bakalım

rezerved

"ölüm dahil hiçbir şeyden korkmuyorum. beni silivri'ye değil imralı'ya koysunlar.

ben hayatım boyunca aspirin almamış, dağlarda ölümden dönmüş adamım. ilk defa hastanede yatıyorum ve bana çok koyuyor. üç kez helikopterde mermi yedim, iki kez yerde pkk tarafından tarandım. kuzey irak dağlarında tümgeneral rütbesiyle tam 38 gün kaldım. vücuduma su değmedi, bitlendim. ben bedavadan yaşayan adamım.

benim 20 yıl savaştığım adamlar habur’dan girdi, seyyar mahkeme tarafından serbest bırakıldı. şimdi biz terörist olduk... " sözlerinin sahibi yüce insan. biz böylesi bir adamın dört duvar arasında kalmasına tanık olduk, izledik, hiçbir şey yapmadık ya; bu utanç da bize bir ömür yeter

ecnebiler de arada kalmış https://fbcdn-sphotos-h-a...f2692711ceae8e0271d90c757

bizimkilerle parislilerin iletişimini sağlayan tercümanın cinsiyeti nedir şu an arkadaşlarla ikiye bölünmüş durumdayız kardeşi kardeşe kırdıracak kahpe

ah amanda ahh ne hatun be dıbına koyum lip ölcen mi bi onu bi onu gibsen

geçen yaz turizm sektöründe yer aldım diyelim. japondan başka bir ispanyol ve bir brezilyalıyla takıldım biraz daha işi bilsem neler neler zütürürdüm gelen giden ekgib olmuyordu

inleme durumundan ilk seferinde çok korkmuştum korktuğum başıma gelmedi insan gibi inledi sağolsun

doğruya doğru, tekniğini konuşturdu allahsız

eküri olsa onu da giberim be panpa. çok acayip bir şey, şiddetle tavsiye ederim

eskişehire bir kez daha adamakıllı gezmeye gelmek isterim ya. biz ankarada boşuna harap ediyoruz kendimizi. şimdiye kadar bar diye köy kahvesine gitmişiz, ankara öğrenci şehri diye kendimizi kandırmışız

maalesef, bir buçuk gün kadar kaldık gezemedik hiç. ama o social pub neymiş öyle be

değil panpa doğal sansür var işte bahsettiğim gibi ama ne kadar kapatabilir

@4 usb deme panpa usb cihazları bile şekilli şukullu amk adamlar her şeyi düşünmüş

@3 geçen yaz istanbulda tanıştık bir hafta kadar takıldık döndü. iki ay kadar önce tekrar geldi ankara-eskişehir bir hafta kadar beraberdik yine. tam olarak sevgili denemez tabi böyle bi durumda

kıllı kardeşim ona yapacak bir şey yok. bu durumu derinlemesine tartıştım bunu müslümanlık bağdaştırıyorlar bir şekilde

evet aynen öyle. sürekli bi durum olmasa da senede birkaç kez görüşüyoruz. aklınıza gelebilecek her türlü şeyi yaptık soruları alayım

beyler tarih saat belliyse ben de o sıralarda burada olmaya çalışırım o zaman veya şimdi soracağınız soruları reyizin cevapları çevirebilirim isteyen şimdiden göndersin

yolla panpa

@8 bu okulda 27bin öğrenci var yarak. senin gibi at gözlüklü provakatör azınlık barındığı halde bile emin ol türkiye'nin en huzurlu verimli kurumudur. cahil pekekent

welcome'ı hoş karşılamak gibi düşün

"what a hot cleavage, i wish i could see more" de meyilliyse görürsün zaten

-alıntıdır-
nevşehir fen lisesi pansiyon müdür yardımcısı ayşe kahveci tarafından çok güzel şekilde tarif edilmiş çocuktur.

"yaşından erken büyür yatılı okul çocukları…

her tatil başlangıcında “ev özlemi”ve annelerinin yaptığı “ev yemeğini”büyük bir umutla bekleyip, oturdukları yemek sofrasında,o doğup büyüdükleri eve yabancılaştığını hissederek hayatımıza girerler. anne, baba ve kardeşlerinden ayrılmak, gelecekleri adına vermek zorunda kaldıkları ; bu en büyük ve en zor karardır yatılı okumak. 14-15 yaşında evinden, yatağından şehrinden, okulundan,arkadaşlardan ve en önemlisi çocukluğundan ayrılmanın burukluğu okunur dudak büküşlerinde... ve gereğinden önce büyümenin ağırlığı, zorluğu ,çaresizliği kaplar yüreklerini . çünkü onlar nefes almayı yaşamak sayan, başarmayı yarışmaya endeksleyen dershane, okul,pansiyon,ev arasında boğuşan ve sınavlara itina ile yetiştirilen bir yarış atı olmayı vaktinden önce öğrenmişlerdir.

onlar kalabalık içinde yalnızlık çekerler. onların sıcak yurt binasında üşür elleri, hayatın sertliğini, ,soğuk ranza demirlerinde hissederler. dolap içlerine yazılır hayaller, okunmak istenilen üniversiteler, fakülteler bir de iliştirilen aile fotoğrafları …

onlar için ne çok zordur,hem arkadaşı ile rakip olmak hem dost kalmak kıskançlığını ve rekabetin gölgesinde büyütürler arkadaşlıkları ,bir dargın,bir barışık .ama sonunda başarırlar, arkadaşı ile hem arkadaş olmayı hem de dost kalmayı… onlarınki, dostluktur,sırdaşlıktır kader arkadaşlığıdır bir de.. hepsi aynı umutlara baş koymuşlardır gelecek adına. hepsi gereğinden önce, gereğinden fazla yüklenirler hayatın yükünü...

sevmeyi, sevilmeyi,bir ekmeği, poaçayı,kıyafeti arkadaşlarıyla paylaşmayı, gülmeyi güldürmeyi, halıya basmayı, dilediği kahvaltıyı yemeyi özlerler, annelerine nazlanmayı, kapris yapmayı bir de. pansiyonun duvarının üstüne oturup karşı dağa bakıp ağlamaya başladıklarında bilin ki evi özlemişlerdir.bir de mezun olurken ,tatile giderken duygusal çelişkilerinin yüzlercesine tanıktır, pansiyon giriş kapısı önündeki valizler .

özgürce top oynamak ,tv seyretmek ,erken kalkmamak, geç yatmamak,15 saat ders çalışmamak lüksleri yoktur. oysa onlar annesinin onu kaldırmasını bekleyecek, sorumsuzca top oynayacak, erkenden yatacak kadar çocukturlar. işte bu sebeple taso, uzaktan kumandalı arabalarla oynarlar okul ve pansiyon koridorlarında...

kimi doktor olacaktır, kimi mühendis... küçücük ellerine büyük gelen valizleri, bir eve,bir pansiyona taşıyarak geçecek üç yılı düşünürler. sonun da,bir şehri terk etmek kadar zordur;tuttukları ranza demirlerini ve valizlerini terk etmek.
erken büyür yatılı okul çocukları...

her lise son sınıf öğrencisinin hayallerini süsleyen üniversite , bu uğurda sınav stresi ve gençlik duyguları arasında gidip gelirler. sonunda işsizlik kaygıları ile boğuşarak özgürlüğe ilk adımı atarlar.

erken büyür yatılı okul çocukları…
güzel ülkemin; en yaşlı,en kocaman,en yürekli, en mutlu,en başarılı çocukları... hayatımıza hoş geldiniz.iyi ki varsınız…"

en sağda üç silindirden oluşan binanın solundaki havuza zoom