0
Farkedersin… Ayrıldıktan sonra senin için o kadar önemli biri olmuştur ki. Sürekli o aklına gelir. Onunla konuşmak istersin kafandaki tilkileri kaçırmak için ama yapamazsın. Onunla karşılaştığında nefes alamadığını hissedersin elin titrer ayakların tutmaz ne yapacağını bilemezsin. Sürekli onunla alakalı hayaller kurarsın, kendince sebepler sunarsın, sevmediyse yapacak bir şey yok dersin ama bünyen bunun kabul etmene izin vermez. Bir şeyler yapmak istersin ama yapamazsın, yapmazsın. Ona kızamazsın da, şarkılar dinlersin, adeta hepsi seni anlatan şarkılar, gözlerin dolar, bazen ağlarsın, bazense ağlayamazsın. Neden dersin, kavga etmeden ayrıldıysan özellikle, her şey iyi giderken birdenbire yanına gelip, seni seviyorum ama kendimi farklı hissetmiyorum demişse, eğer seviyorsan diyemediysen, eğer sevdiysen diyemediysen, nasıl bu kadar kolay bırakabiliyorsun diyemediysen, o an bile sadece onun üzülmesini istemediğin için eğer bir şey hissetmiyorsan yapabileceğim bir şey yok deyip o an bile onu teselli etme girişimi içine girdiysen, benim gibi lanet olası internete girip üzerinden bir ay geçmesine rağmen bu başlığa bakıyorsan, sana son kez sarılabilir miyim demişse arkadaşça, sense son kez sarılmışsan, saçlarının kokusunu son kez içine çektiysen.
Bir neden bulmak istiyorum son bir aydır. Seviyorsan, mutluysan neden bozmak istersin bunu, o kadar güzel şeyler yaşıyorken neden. Bu soruyu sormayı bırakabilir misin ya da bırakabilir miyim bilmiyorum.
Artık hiçbir şeyi bilmiyorum.
Tanrı sizi kutsasın.
Edit: Bir yıldan sonra ekliyorum.
Gidip konuşsan içini dökmek istesende bir şey farketmiyor. Elinde kalan hep hiçlik. Hep kaybediyorsun. Bir kez terkedildin mi hep terkediliyorsun ya da bilinçaltın terkedilmeyi istemeye başladığı için.
Benim gibi insanlar;
Bir kere kaybedince,
Hep kaybediyorlar.
