beyler (bkz: derinden gelen yankı ve yaşadıklarım) hikaye bu ama yayından kaldırılmış acil bulmam lazım yardım pls

Ya bi hikaye vardı eleman ölünce bir gün öncesinden tekrardan diriliyordu bir hastane odasında 4 yıl falan oldu okuyali neydi o hikayenin adı

Rez rez reeeeeez

Rezerved

Bosna Hersek'de okulla birlikte beş günlük bir geziye giden yedi ilkokul öğrencisi, geziden hamile olarak döndü. Olay ülkede büyük yankı uyandırdı.

Beyler yataktayim çok fena sıkıştım ama yataktan da çıkmak istemiyorum acil yardım

Sakin olun onlarin analarini giberiz

itü fikir kulüpleri federasyonu(FKF( tarafından yapıldığı iddia edilen, celal şengör'ün itü'deki odasının kapısının önüne ve dolabının içine kutu içinde dışkı bırakılması olayıdır.

Neyse ikinci günde olaylar devam etti doğal olarak. Hatta bende araya kaynayıp ıslanmıştım amk. O sırada sanki dünyadaki bütün karılar bitmiş de sadece burda bulabilecekmişim gibi önceki günkü olaydan da esinlenerek 250 gram uğruna tok mu var da geldik buraya şeklinde bir düşüncede geçmişti aklımdan. Ama birini bulup gibişme konusunda baya kararlıydım. Hatta Gravel Usta'nın Azim-istek-Dirayet ve Arif'in Get up,stand up dont give up the fight repikleri kafamda dönerek daha da gaza gelmemi sağlıyorlardı. Daha da marjinal bir havayla takılıyordum

panpalar yardım edin kafayı yicem

Sus lan ananci ergen

Verir misin

Giptir git lan burdan k#rt

gibleyen olursa yarın devam edicem

Çok iyi hatırlıyorum 1 haziran günüydü o zamanlar lise son öğrencisiyim LYS sınavına kalmış 15-20 gün bizse arkadaşla beraber dershaneden kaçıp gezi olaylarına katılmak için Taksime gitmiştik. Yolda hep bir heyecan ne olur lan acaba gibisinden şeyler düşünüyorduk neyse vardık taksime ortam duman altı olmuş her verde biber gazı var amk . Ama biz laf olsun diye gittiğimizden yanımıza da herhangi bir korumalık eşyamız yoktu. istiklalin ortasında ziraat atmlerinin yanında otururken polisler tekrardan gaz atmaya başladı ve ben nefes alamıyordum resmen. O sırada marjinal diye tanımlayacağımız bir kız yanıma geldi ve üstünden tişörtünü çıkarıp bana verdi ağzımı kapatmam için. Kızın üstünde kalan siyah omuzları ipli bir atlet onun kenarlarından fışkıran koyu kırmızı sütyeni aklıma çivi gibi kazınmıştı. O zamanlar da tabi kanımız deli akıyor, zaten birazda heyecan aradığımız için gitmiştik oralara. Neyse kızı o halde görünce ben hafiften devreleri yakmıştım. Biraz daha gaz slogan falan derken günü tamamlamıştık otobüse binmek için mecidiyeköye kadar yürümüştüm aklımda hala o marjinal kız vardı. Eve gidene kadar da çıkmadı aklımdan ve eve geldiğimde kızı düşünerek bir posta attım duştan çıktıktan sonra günün yorgunluğuyla direk uyumuşum. Ertesi gün uyandığımda kızın görüntüsü hala gözlerimin önündeydi ve yine bu tarz olaylar olur da bizde belki ekmeğimizi buluruz umuduyla tekrar dershaneyi ekip gitmiştik Taksime kim gibler bu saatten sonra LYS'yi...

Dedik ya bir kere hayat taka sarmıştı artık. Çocuk pgibolojisi kolay kolay atlatamıyor bazı şeyleri anılar kalıyor. Herşeyi bir bir anlatacak kadar hatırlamıyorum ama bir sabah abimin tutuklandığını öğrendim o zamanlar 15 yaşlarındaydım. Abimin evliliğinin üstünden 1 sene kadar geçmişti 1 tanede dünyalar güzeli bir kızı vardı.

Hee tutuklanma olayına gelince abimin lise zamanlarından kalma yaralama olayı vardı kendisi ülkücü olduğu için o zaman dehaplı birini bıçaklamıştı mahkemeler falan derken uğraşmıştı baya ama sonunda atlamıştı tam evlendi mutlu oldu derken pat olay kamu davasına dönüşmüş gelip almışlar adamı tutuklamışlar ee tabi o zamanlar kızı 3 aylık hiç birşeyden haberi yok adam kızının en güzel zamanlarını göremedi ilk yürüyüşünü ilk kelimelerini falan...

Böyle bir hayat işte bizimki de...

Saat 22.30 gibi devam edeceğim vizelerim var biraz ders çalışmam lazım

0
Hayat işte bazen acımasız olabiliyor. Her şey istediğin gibi gelişmiyor. Nerede dünyaya geleceğin veya anne babanı seçme şansı kimseye verilmiyor. Bende kendi dünyamda yaşadıklarımı anlatacağım burada biraz sizin için ama daha çok kendi içimi dökmem için bu bloğu yazacağım. isterseniz hatırladığım ilk örnekle başlayayım.

Öncelikle istanbul'un en varoş semtlerinden birinde 2 oda 1 salon evde dünyaya geldim bebekliğim ile ilgili pek bir şey bilmiyorum sadece doğduğum zaman çekilmiş 1 adet fotoğrafım var o da nemli duvarlar arasında küflenmiş solup gitmiş…

Daha 4-5 yaşlarındayken babamın vergi borçlarından dolayı hapse girdiğini hatırlıyorum o olayda şu şekilde gelişiyor.2-3 gündür babam eve geç gelmeye başlamıştı her saat başı evimize polis geliyordu ve hep kapıyı ben açıyordum onlara biz babanın arkadaşlarıyız onunla görüşmemiz gerek gibisinden bahaneler uyduruyorlardı. Bende saf duygularımla onlara inanıyordum ve evde olmadığını söylüyordum. Evde herkes tuhaftı bir garip davranıyorlardı.Bir kaç gün bu olaylar tekrarlandı bir sabah kalktığımda annemle babam tartışıyorlardı babam yeter artık teslim olmam lazım diyordu annemse hayır olmaz bu çocuklar ne yapar gibisinden sitemler ediyordu.Ve o sabah ailecek güzel bir kahvaltı yapmıştık saat 1 gibi babam namaz kılıyordu yine polisler geldi ve kapıyı yine ben açmıştım bu sefer onlar demeden durun babam evde namaz kılıyor siz oturun iki dakika gelir şimdi dedim babam namazını kıldı herkesle vedalaştı ben bir garip olmuştum ağlayacak gibiydim en son bana sarıldı ve dedi ki ev sana emanet kapıya çıkar çıkmaz babama kelepçeyi takıp zütürdüler. Ve onu 8 ay göremedim. Hayatımdan ilk tokadı çok erken yemiştim ve hayatım ondan sonra hiç düzene girmedi…
nerde kalmıştık evet en son babam cezaevine girmişti. 8 ay dile kolay bayram oldu babam yok hastalandım yine yok…
Neyse çıkmıştı sonunda cezaevinden bir şekil bitmişti cezası mutluyduk bir kaç sene ama dedim ya bize mutluluk haram ilkokula yeni başladığım zamanlardı mahallelerde çeşmeler olur insanlar gider oradan su ihtiyaçlarını karşılar yine evde su bitmiş ben okuldan yeni gelmişim annem bana suya gitmemi söylüyor bende yok anne ablam gitsin gibilerinden tavır yapıyorum ablamda hiç olmadığı kadar heyecanla ben giderim diyor tabi nerden bilebiliriz ki gidiş o gidiş…
2 saat oldu yok 3 saat hala yok en sonunda apar topar evden çıkıyoruz herkes bir yere tabi ben hemen çeşmenin başına gidiyorum el arabası ve şişeler çeşmenin orda ama ablam yok komşulara soruyorum en son bi tane teyze diyo ki yavrum o bir arabaya bindi gitti ben yine ağlamaya başlıyorum yine yine yine hiç durmadan .
Evlenmiş. Babam ablamı eve almadı 10 yıl dile kolay konuşmadık tam 10 yıl…
son 2 senedir görüşüyoruz biz ona gidiyoruz onun bu eve girmesi artık yasak !