münir nurettin selçuk

10 cm daha uzun olmayı istemesin.

yardımsever panpa

@46 herkes aynı şekilde görür şu cümleyi kaç kere kurdun bu başlıkta bi saysana.

@43 panpa ben bi şey ispatlama vaadinde bulunmadım zaten mantıklı konuşamayıp sonra benden ispat bekliyorsun.

vücuttan 30 net yap yeter

@41 ben farklı gördüğümü ispatlayamam bunun tersini iddia etmiş de değilim ama sen de aynı algıladığımızı ispat edemezsin. kırmızı krmızıdır işte amk ile ikna olamayacam.

@39 kırmızı kırmızıdır yani herkes aynı rengi görür ve isimlendirir bunu ispatlayabilir misin panpa. ispat dedim çünkü. ama sen hala kırmızı kırmızıdır gibi çok da zeka gerektirmeyen şeyler deyip duruyorsun.

@36 . sen kırmızıya mor dersen ismini sen takmış olur yani algı olmaz. senin ata diye tabir ettiğin o ilk insanların vermiş olduğu adları kullanmaktasın. ilk sen doğsaydında mora kırmızı deseydin.

demişin panpa. daha da yorum yapma lütfen. isimlere takılıyorsun çok fazla. kitlenme oraya. kırmızıya kırmızı dedin diye herkes onu kırmızı görmeyebilir sorun orda. kırmızı görmemesine rağmen atalar onu krmızı görüyor diye kırmızı demişler. ee sen mavi görsen bile anna rengi gösterip sana kırmızı diye öğretmiş. ortada herkesin kırmızı dediği bi şey var ama herkes onu kırmızı mı görüyor işte.

@33 gördüğüm rengin ismini söylüyorum panpa ama o isim bana başkası tarafından öğretilmiş. yani başka bir algı bi renge isim vermiş ve ben o ismi kullanıyorum.

@27 konudan çok uzaksın panpa be. isimlere takılmış gidiyorsun.

@26 denizin ısısı bir bardak sudan fazla ama aynı renkler panpa

@24 ısınan kalorifer renk mi değiştiriyor panpa

@21 ispatı lazım panpa işte. aynı renk olduğuna nasıl eminiz.

@19 panpa sen bu rengin sadece adını biliyorsun. ben senin gördüğün mavi olarak görsem de bu rengi bana yeşil olarak öğrettikleri için yeşil diyeceğim. sen de yeşil diyeceksin. herkes yeşil diyecek. ama gel gör ki sen bunu yeşil olarak görüyorsun ben ise senin maviyi gördüğün şekilde görüyorum mesela. hem fikir olduğumuz tek şey isimleri.

@17 sana yeşil bana mor öğretmiyorlar panpa işte. ikimize de yeşil öğretiyorlar mesela. ama ikimize de yeşil öğretilen rengi ikimiz de aynı şekilde mi algılıyoruz. yani sen onu benim gördüğüm mor olarak da görüyor olabilirsin

@11 di mi panpa, sonsuza kadar bilemeyeceğiz bu gerçeği

@6 mavi dediğin ne panpa?

@2 hangi kur'an panpa

yana nick6 giriyorum.

daha önce hiç güldün mü panpa

@93 bu benim hikayem değil panpa, başlıkta da belirttim. ikincisi ben türban takmayanlara huur demiyorum, hikayedeki muhafazakar adam imamın oğlu öyle diyor. üçüncüsü de bu ilk hikayeydi ikinci hikayede isviçreli bi dağköylüsünü de anlatabilirim, yani kafamda o an hangi karakterler oluşuyorsa doğaçlama yazıyorum. son olarak bu hikayeye bu kadar anlam yükleyip eleştirmen, hikayenin iyi kurgulandığını gösterir.

ertesi gün gittik otogara hiç vakit kaybetmeden. eşyaları öylece bıraktık. bize ineriz diye düşündüm eşyaları sonra aldırırım. o arada da ev işini ayarlarız dedim. neyse düştük yola rabia utancından ne bana ne babama bakabiliyordu. tüm hayatı boyunca o utançla yaşayacaktı eminim. neyse vardık malatyaya indik bizim eve. ben ahsenin hamile olduğunu unutmuştum o kadar olay yüzünden. karşıladı bizi sağ olsun. bi hediye bekliyormuş sonradan öğrendim. geldiğimizdeki mutluluğu sofrada yoktu yüzü düşmüştü. sonradan anladım. ee müjdeyi vermeyecek misin hanım dedim. söylemedin mi sen dedi. yok ya sen söyle senden duysunlar falan diye topu ona atınca neşesi yerine geldi tabi. babamın kızı da oğlu da okuyamadı ama belki torunu okurdu.

ertesi sabah kahvaltı hazırlarken annem yanına gittim. böyle böyle. bunları zaten üç aşağı beş yukarı biliyordun sen ama babama ne diyeceğiz. ben bu kızı burda bırakıp gitmem daha, memlekete niye dönüyoruz diyeceğiz, olanları alatacak mıyız. o huuryu koruma artık bana anlataca tabi diyor. anne rabiadan bana ne ben babama üzülüyorum. olanları duyarsa ne hale gelir diyorum. bilmemesi daha mı iyi diyor. kararsızlıktan ne yapacağımı bilemiyorum. en son aklıma fikir geliyor hem babam üzülmesin hem de memlekete geri zütüreyim aile mi diye. kahvaltıda babama rabia sınıfta kalmış dedim. basbaya, sınıfta kalmış, hem devamsızlıktan hem de derslerden kalmış bunun okumaya niyeti yok. bunun tek istediği istanbul. ankarayı da yazmadıydı baba hatırlasana dedim. öyle dedi. ama nasıl yapar o kadar çalıştı kazandı. sürekli istanbula gönder demiyor muydu baba dedim. evet dedi. e dedim amacı buydu işte. okuyacağı falan yok. ee napalım dedi. napalımı var mı döneriz malatya'ya olur biter. hem bize uzaktı sizin ev yakından bi ev tutarız dedim. babam onayladı ama, çok sevdiği toz kondurmadığı kızının onu üzmesine ben çok üzülmüştüm.

eve varıyoruz herkes çoktan yatmış. tam o sırada ahsen arıyor. o kadar gerilimin üstüne nedense o da bu olaylara dahilmiş gibi korkuyorum. telefona bakınca ürperiyorum. açıyorum telefonu, nerdesin diyor ahsen, hiç işte babamlardayım oturuyoduk. hamileyim diyor. iyi diyorum. o anda bana doğurdum dese yine iyi derdim zaten. katil olduğumu düşündükten sonra atlattığım şeylerin şokundaydım. alo diyor tekrar ahsen, efendim diyorum. hamileyim dedim diyor. o anda şaşırmış gibi yapıp toparlıyorum tabi. o gece uykuya dalmadan yine bi ton soru kafamda. ama yapılacak şeyler bu sefer belli.