0
üç gün önce kafede oturuyorum yalnız başıma. hayatımın bomtak bi dönemindeyim. bütün insanlığı gibiyim modlarındayım. çapraz masaların birinde bi kız var. ban bakıyordu. ya da ben öyle sanıyordum belki hepsi sadece tesadüftü bilmiyorum ve bundan sonra da öğrenemem. kız dikkatimi çekti yalan yok. gerçekten hoş birisiydi. bende bakmaya başladım. o da bakıyordu hissediyordum. gözgöze bile geldik birkaç kez. ben kafamda o güne kadar izlediğim bütün filmleri, okuduğum bütün kitapları düşünüyorum. bi yol arıyorum kızla konuşabilmek en azından ismini öğrenebilmek için. çünkü uzun zamandır ben öyle güldüğümü hatırlamıyorum. böyle böyle yaklaşık yarım saat geçti. ben kafamda deli sorularla uğraşırken kız toplandı gitti. ben mal gibi kaldım:D kız giderken arkasından bakıyorum kapıdan çıkıp sola döndüğünü gördüm. kafamda hiç peşinden gitmek gibi bi düşünce yoktu ama şarkı dinliyordum. şimdi değilse ne zaman, topla cesaretini tarzı şeyler söylüyordu. ulan dedim hayat bir kere yüzüme gülecekse bugün gülsün. ben de toplandım çıktım kafeden. o gün de adanaya çok fena yağmur yağdı. seller falan görmeniz lazım. ben koşuyorum gidebileceği her yere bakıyorum bulabilirim belki diye. o sırada kafamda hala deli sorular. sırılsıklam olmuşum, hiç tanımadığım bi kızı bulmak için etrafta koşturuyorum. kızı bulsam daha romantik ne olabilir ki yaşadın diyorum kendi kendime. tabii ben kızı bulamadım ıslandığımla kaldım. cidden üzüldüm be beyler bulamadığım için. o gece rüyama girdi kızın gülüşü. o günden itibaren ben her gün o kafeye gidip dışardaki masalara oturuyorum. hani kafeye girmese bile belki yoldan geçer görürüm diye kafalar pırıl pırıl. tabii bu yine gelmedi:D ben bugün de vazgeçip eve dönerken kızı gördüğüm zaman giydiği ceketi giyen birini gördüm. kıyafetinden hatırladığm tek şey arkasında harley davidson arması olması. kızın kıyafetine sadece o kafeden çıkarken arkasından bakakaldığımda görebilmiştim çünkü. saçı falan da benziyordu dedim aha bu. ben takıldım bunun peşine. yanında da bi erkek var ama küçük gözüküyordu gözüme. küçük erkek kardeşi falan sandım. çünkü yürürken birbirlerini itiyorlardı bu erkek koşup öne falan geçiyordu garip garip davranıyordu. ben yine kafamda hınzırlıklar düşünüyorum. yanında kardeşi varken nasıl konuşucam hesapları yaparken bunlar el ele tutuştu. dedim normal kardeşinin elini tutabilir. hayatımda kendimi hiç böyle kandırmamıştım:D işin komik kısmı kendimi de inandırdım. tabii hayat durur mu yapıştırdı cevabı. bu çocuk kızın elinden tuttu kendine çekti, öptü dudağından. yıkıldım beyler. ciddi anlamda olduğum yere oturdum gidişlerini izledim. hayatımda iyi olacak tek şey oymuş gibi geliyordu, bunca kötü şey arasında o kız bana iyi gelecek gibi geliyordu. değilmiş, şuanda ağlıyorsam, hayata daha da isyan ediyorsam o kız yüzündendir. allah rahatlık versin
