Evet beyler şuan balkonda nargilemi içip Hayko Cepkin - Yarası Saklı adlı parçayı dinlerken son iki haftadır ne yaptığımı anlatmaya karar verdim.

Önce kendimi anlatayım , sivaslıyım , ankarada üniversite okuyorum , aslında okumuyorum sohbete muhabbete gidiyorum okula . Okulda beşinci senem şuan ikinci sınıfım falan filan..

15 yaşıma kadar annemin çalıştığı devlet kurumunun lojmanlarında yaşadım , orda büyüdüm , içindeki derme çatma salıncakla çocukluk arkadaşlarımla eğlenir , biraz eski olan binanın sıvasının döküldüğü yerden düşen küçük tuğla parçaları kafamıza düşmesin diye de tebdirli olmayı başarırdık o zamanlar , başarıyomuşuz da yeni farkediyoruz işte.

Memlekete ne zaman gelsem , geceleri pesimist ruh halimi de yanıma alıp arabaya atlar hemen lojmanın önüne çekerim arabayı , önce oturur bi sigara yakarım , sevdiğim müziği açar lojmanın değişip değişmediğine karar veririm , uzun sürmez bu durum , çünkü ne kadar değişirse değişsin orası benim büyüdüğüm yer ulan , ben kaç yaşımda bakarsam bakayım orayı küçükken gördüğümden farklı göremiyorum. Sonra inerim arabadan giriş kapısından lojmanın içine girer , tam girişte bi sigara daha yakar , önce arkama bakarım , sonra ayaklarımdan başlayıp çenemin altına kadar kendimi süzer , büyüdüğümü iyice bi farkeder , yaktığım sigaradan bi fırt çeker üfler ve sonrasında o lojmanın havasını derin derin solumaya başlarım.

Yavaş yavaş yürümeye başlarım içeride dolaşırım , evin olduğu bloğun önüne gitmek isterim ama ayaklarım gitmez , defalarca denedim , gidemiyorum amk yürüyemiyorum o tarafa doğru , olduğum yerde kalıp o sigarayı bitirip arabaya dönüyorum , sabahın 6sına kadar gözlerimin önünde çocukluğumu canlandırıp kendi çocukluğumu izliyorum , o zamanlar ne kadar mutlu ne kadar dertsiz ve tasasız olduğumu farkedip hayrete düşüyorum. Merdivenlerden koşarak inip çıkan o çocuk halimi gördükçe duygulanıyorum lan.

Merdivenin yanındaki demir borudan kaymaya çalışıp kayamayan , yavaş yavaş inen son 3 basamağı kendini zorlayıp atlayarak inen çocuğu gördükçe deliriyorum lan , ne ara bu kadar büyüdüm diyorum , o zamanlar yiyebileceğim en büyük kazık ablamın öğle vaktinde dışarı çıkmama izin vereceğini söyleyip , vakit geldiğinde hadi öğle uykusuna yat diyip zorla yatırmasıyken , zaman geçip büyüdükçe yediğim kazıkların da ne kadar büyüdüğünü farkediyorum.

Duygusal adamım lan ben , o canlanan çocukluğumu izlerken hem gözlerimden tek tek yaşlar damlıyor , hem de biten sigaranın peşine hemen yenisini yakıyorum.

Ne kadar büyümüşüm dıbına koyim diyorum , ne kadar hayatı sırtlamışım , neler yapmaya mecbur bırakılmışım , nelere maruz kalmışım.

Yarın gece yine gideceğim , yine izleyeceğim , belki yine ağlayacağım , ama erkek adam ağlamaz denilen bu dünyada esaslı bi tane dostum olmadığı için , kimseye anlatmayacağım , herkes beni keyfi yerinde işleri tıkırında , matrak eğlenceli biri olarak görmeye devam edecek , belki de benim geceleri izleyip ağladığım çocukluğumu onlar hala görüyor ne bileyim ben amk.

şu saate kadar uyuyamamışsınızdır ve 2 metrekarelik züt kadar mutfakta , kuru ekmeği zar zor kesip arasına üç beş dilim kenarları kurumuş kaşar koyup , geceden kalan son bi bardaklık bayat çayı ısıtıp , zar zor yutkunmaya çalışırken elinizde sadece bunların olduğunu bilerek ve düşünerek zorluklara göğüs germek zorunda olduğunuzu farkedersiniz , sonuç mu ? söverek başlanılan bi gün daha

hepsinin anasını gibeyim bize bişey olmasın

hee bu zamana kadar bastıkların aha orda üst üste binmiş pekekent seni

benim de yok , sevmiyorum dıbına kodumun memleketini zaten , kıl oluyorum

anasını giberim lan 3 sene oldu sen neyden bahsediyon dalyarak

kimse okumasa ben yine okurum panpa yarıda bırakırsan da giberim

o zaman senin ananı gibeyim

vay dıbına koyim üzüldüm lan , düşünsene amk sırf vicdan yaptığından her taku yapıyosun kızı resmen kurtarıyosun , sonra bidaha hiç görmüyosun vay dıbına koyim , harbi üzüldüm amk , şuan nerde napıyo acaba diye düşünüp hiç haber alamamak adama ne koyar varya , anlayabiliyorum

o zaman senin dıbına koyim

helal paraymış panpa

Melisi de gibiyim seni de gibiyim , ananızı da gibiyim takibi de bırakıyorum daha da yazardan yazdığın harf başına anana bi posta huur çocuğu seni. Kitapsız pekekent. Şu saatten sonra yazsan da okumam zaten dıbını bebeğini gibtiğimin evladı seni. Şerefini haysiyetini gibeyim huur çocuğu seni.

Yemiyeceksin yalıyacaksın desene yarram

O zaman senin ananı gibiyim kaptan

Panpa insanlar huur çocuğudur , derdini dinlemez , ama derdi olunca anlata anlata kafanı giber , bu yazdıklarının hepsini okumadım ama anladığım kadarıyla bu pekekent insanoğlundan bişey beklememen gerektiğini umarım anlamışsındır. Fazla ortak yanımız yok ama ben de aynı durumdayım ruh hali olarak. Böyle hayattan bezdiğin anlarda sessiz biyere geç kağıdı kalemi çıkar önüne , yaz dıbına koyim. Kimseye anlatma yaz , ben bazen bi oturuşta 10 sayfa yazıyorum 2 saat aralıksız. Yaz panpa yaz , yazdıklarını da atma tarihini gününü not et kağıdın köşesine , bunu hayattan zevk almaya başlayana kadar yap , gün gelir çıkarır okursun , okudukça nelerden geçtiğini görürsün. Yaz lan dıbına koyim yaz , kimseden bişey bekleme , herkes huur çocuğudur senden benden başka , bunu da o kafana sok. Özelden yaz istersen

Kaptan kerhaneye çek yevmiyelerini almadan eve gitmesin hanımefendiler deseydin sende ? Bi ayar verseydin huurlara.

Rez hikaye iyi gidiyo , tuttuğunu görünce günde 1 part atarsan giberim

rez panpa

7 milyarı 200 milyona niye bölüyoz amk

geniş özet ; bi tarafta zütüne güvenip kendi parasını kazanan adam , bi tarafta babacığının aldığı bilgisayarın başında zütünü büyüte büyüte oturduğu yere sığdıramayan bi huur çocuğu

hepsinin anasını gibiyim panpa sana bişey olmasın

ya dıbına sokayım senin yazacağın hikayenin

vay huur çocuğu vay

panpaaa yaz panpa

sakarya caddesine araba girişi yok amk. ayrıca o telwe de bi gibime yaramaz. ayak takımı gidiyor oraya