+2
panpa bununla ilgili bi anım var anlatayım müsaadenle
4 5 yaşlarındayım , bizim ev sobalı o zamanlar . bi gece uyanıyorum . tuvalete gideceğim . kapıyı açıyorum . birden düşüp bayılıyorum . karbonmonoksitten gidecekmişiz ailece az kalsın , sonradan öğrendim . velhasıl komşu minibüsünü getiriyo . babam çağırmış bi koşu . apar topar buradaki bi hastaneye , yüzümü yıkıyorlar sanki bi onu hatırlıyorum oradan da direk kartala sevk . sonra uyanıyorum işte . anne diyorum . anne bana aydede bisküvisi alsanıza . gidip getiriyorlar bi koşu bi yerden . ama ben uyumuşum çoktan . yanımda da başka bi cocuk yatıyo hastanede .
uyanıyorum . anne bisküvi nerde . biz onu yanındaki çocuğa verdik . al burda pötibör var diyorlar . içimde uhte , ukte , sufle neyse ondan kalıyo işte . üzülüyorum . helali hoş olsun ama çocuğa , lafı bile olmaz.
eve getiriyorlar beni , anne aydede bisküvisi ?
yolluyorlar yeğen akraba , arıyorlar bakkalda yok markette yok .
sonraları öğreniyorum netten üretimi durdurmuşlar .
çocuk aklı iste çok seviyordum sanırım o bisküviyi .
hiç de unutmam bunu , içimde kalmıştı hep .
işte o aydede bisküvisi sensin aşkım ..
not : yaşanmış olaydı .
özet: güzel püskevit
