0
huur çocukluğu yapmayında okuyun
Daha dün gibi hatırlıyorum.. Dün gibiydi ekmeğin arasına sürülen ve ağza yüze bulaştırılarak yenilen salça, ketçap her neyse.. Büyüdük ya , boyumuz babamızın omzuna elimizi atacağımız seviyeye geldi geçiyor ya , hayatın aslında yeni başladığını öğreniyorsun . Hayat oyunun tutorial kısmından 100 puan alıp gelen çocukların 25-26 sına gelmeden tükendiklerini görüyorsun, çocuklarının elinden tutup parka giden anne babalar boşanmış, o dondurmayı en güzel şey olarak gören çocuklar, artık annelerinin parmakla gösterdiği "Kötü çocuklar." olmuşlar . Ne kadar garip dimi? Al sana hayatın tanımı dıbına koyayım.. Hikaye hep aynı sonla başlar hep aynı sonla biter değil mi? Doktorun kıçımıza attığı bir tokatla başlar ve sevdiklerimizin "Neden gittin?" diyişleriyle biter .. Zengin veya fakir , siyah veya beyaz herkesin arkasından ağlayanlar olur..
Hayat aynı başlar aynı biter dedik ya . Easy, Medium , Hard veya Expert hangisine şansınız tuttuysa sonuç gene aynı olacaktır.. Her şartta hayat Messi 'li Barcelonayı çıkarıyor karşımıza . Fakirsen buna Sabriyle zenginsen Ronaldoyla karşı koyuyorsun ama dıbına kodumun Messi si hep 90 a takıyor beyler .. hep..
O kadar nariniz ki bir şarkıyla bile günümüzün içine sıçılabiliyor veya bir huur " Ayrılmalıyız , olmuyor." diyerek beynimizi ve kalbimizi ambale edebiliyor. Bir babanın ölümü özletiyor akşamleyim çalan zilin sesini, Annenin ölümüyse sabahları demlenen o mis gibi çayı özletiyor. O çay gene demleniyor da o tadı tutmuyor işte dıbına koyayım . O kapı çalıyor ama artık beklentiye giremiyorsun . Yeni fırsatlara açılmıyorsun , yeni bir iş ,aşk, dostluk istemiyorsun hüsran hüsran hüsran çünkü artık deneyimliyiz aynı yerden 999. kazığı yemiyoruz çünkü geri kalan 998 kazıktan ayıldık . Ama acı ki hepimiz kazığı yemeden anlamıyoruz , gözyaşları dökmeden gülmenin kıymetini bilmiyoruz . Gözyaşı dökmeden , gözyaşı dökmeyi öğrenemiyoruz gibtimin dünyasında.
Ne yaparsak yapalım kazanamıyoruz.. Rakipte hep 2 okey oluyor dıbına kodumun hayatı bize floş royal çekiyor, sen sapatla taş atıyorsun o sana adalet getiriyor . insanlar kötü , insanlar iyi , insanlar ortada ne tak oldukları belli değil . Hayat demişken , tanrıdan veya her neye inanıyorsan ondan bahsetmedim. O gibik gibik sırıtan hayat sensin, benim,öğretmenimiz, komşumuz,kız/erkek arkadaşımız, dostlarımız. Sen tam belini doğrulturken nedensiz yere sana tekmeyi çakıyorlar en sevdiklerin, ama onlar gidiyorlar biz züt gibi kalıyoruz, gitme diyecek kadar sesimiz çıkmıyor , yorgunuz be artık o virajı alacak kadar iyi bi şoför değiliz el frenini çekemiyoruz artık, gitme diyemiyoruz..Ama hepsinin bir sonu olacak değil mi? elbet biz kazanacağız , masallarda öyle derdi babam " iyiler kazanır oğlum , iyiler hep güler.."
12 buçuk falandık lan biz , tek korkumuz 31 çekerken anneye yakalanmaktı, zamanla ne olduda sevdiklerimizden korkmaya başladık
Son olarak dahi anlamındaki -de ye kafam girsin.
Özet: huur çocukluğu yapmada oku amk
